Ολυμπιακός: Τρέλα ως το φεγγάρι και χίλια «what if»

Είναι κι αυτό το ποδόσφαιρο, που καμιά φορά θυμάται να αχρηστεύσει όσους ασχολούνται επαγγελματικά με αυτό. Κι όταν αυτό συμβαίνει, καλό είναι να είσαι από την πλευρά του ευνοημένου. Αλλιώς βρίσκεσαι στο καναβάτσο, knocked out, και προσπαθείς να καταλάβεις τι σου συμβαίνει.

Εκτός…

Εκτός αν ξέρεις καλά τι είναι αυτό που σου συμβαίνει. Αν ζεις, δηλαδή, σε έναν οργανισμό τόσο γερό όσο εκείνος του Ολυμπιακού. Της ομάδας που θα γέμιζε δυο ΟΑΚΑ, και αρκέστηκε σε ένα Καραϊσκάκης (ασφυκτικά), στη ρεβάνς μιας ήττας με το -εκ πρώτης όψης ταπεινωτικό- 3-0. Της ομάδας που αποκλείστηκε και… έσπασε το γήπεδο χειροκροτώντας, ενώ ο αρχηγός της «έσπαγε» σε λάιβ μετάδοση, γιατί το αίμα που έφτυσε δεν αποδείχθηκε αρκετό.

Της ομάδας της οποίας οι οπαδοί κοιτούσαν, πριν τη σέντρα, την πανσέληνο του φαληρικού ουρανού και συζητούσαν μεταξύ τους… “σήμερα έχουμε φεγγάρι, να δεις θα προκριθούμε” (sic). Η τρέλα δεν ήταν στα βουνά, είχε κατέβει στον Πειραιά. Πολύ καλώς!

Στη μικτή ζώνη, ο πρόεδρός του κλαμπ έλεγε, και έβλεπες πως εννοούσε, ότι πράγματι περίμενε πως η ανατροπή θα ολοκληρωνόταν. Στα ίδια τετραγωνικά, οι Νορβηγοί χαμογελαστοί έσταζαν μέλι. “Έχω βρεθεί σε όσες έδρες έχει παίξει η Μπόντο Γκλιμτ, κι αυτή ήταν με διαφορά η καλύτερη“, έλεγε στους συναδέλφους του ο δημοσιογράφος του νορβηγικού καναλιού, που δεν παρέβλεψε να θέσει και το σχετικό ερώτημα σε τρεις διαφορετικούς ποδοσφαιριστές της ομάδας. Εκείνοι συμφωνούσαν, κάποιοι προχωρούσαν και στην αποθέωση του… υπολοίπου οικοδομήματος.

Χίλια “what if”

Με τα «αν» δε γράφονται ιστορίες και γι’ αυτό, το βράδυ της Πέμπτης, ο Ολυμπιακός δεν έγραψε ιστορία. Είναι τέτοια, όμως, η σημασία της τυχαιότητας, που δε γίνεται να μη μπαίνουν στη συζήτηση.

Τι θα γινόταν αν ο Ολυμπιακός έβαζε ένα από όσα άξιζε στη Νορβηγία; Τι θα γινόταν αν εχθές κάποια από τις κεφαλιές δεν κοβόταν πριν τη γραμμή; Τι θα γινόταν αν ο Ροντινέι αποδεχόταν το δωράκι για το πρόωρο 2-1;

Τι θα γινόταν, άραγε, αν ο Μεντιλίμπαρ δεν… απέφευγε τον Γιάρεμτσουκ;

Ηταν έξι και μισή σ’ ένα βαγόνι, κάπου στον Ταύρο. Μια ώρα κι ένα τέταρτο πριν τη σέντρα, όταν η UEFA παραδοσιακά «δίνει» τις ενδεκάδες. Δύο τηλέφωνα χτύπησαν και άλλο ένα κάλεσε για να σχολιαστεί η… είδηση: “Τι κάνει; Πάει με Μαρτίνς σέντερ φορ”.

Ο Βάσκος επέλεξε να κοιτάξει έξω από το κουτί, όμως αυτός θα μπορούσε να είναι και ο τίτλος όλου του πρώτου ημιχρόνου: «Εξω από το κουτί».

Οι Πειραιώτες δεν είχαν ουσία, εν μέρει γιατί δεν είχαν βαρύτητα μέσα στην περιοχή. Ο Μαρτίνς δρούσε όπως επιτάσσει… η φύση του και κανείς δε μπορούσε να λειτουργήσει όπως ο Γιάρεμτσουκ στα δύο γκολ που πέτυχε όταν πέρασε αλλαγή. Η αλήθεια είναι πως η παρουσία του Ουκρανού στο «δεύτερο το καλό» έβγαλε λάθος το πείραμα του προπονητή του. Βέβαια κανείς δε γνωρίζει τι θα είχε συμβεί… αν και εφόσον. Μπορεί να μην είχε βάλει ούτε αυτά τα δύο. Κανείς δεν ξέρει, κανένας δε θα μάθει.

Κατά τ’ αλλά το παιχνίδι ο κόουτς το χειρίστηκε σωστά και… μπορείς να τον κριτικάρεις, όχι όμως και να μηδενίσεις τη δουλειά του στο ζευγάρι. Αν το σκεφτούμε, ο Ολυμπιακός ήταν αναμφισβήτητα συνολικά καλύτερος στα  τρία από τα τέσσερα ημίχρονα. Μοναδική εξαίρεση ήταν το… ιδιαίτερο πρώτο μισό της πρώτης αναμέτρησης, όπου και πάλι το 2-0 δεν ήταν ενδεικτικό της εικόνας.

Ψυχή για μεγαλεία

Στο ημίχρονο γράφονταν… επικήδειοι. Εκείνο το ψυχρό γκολ δε σκότωσε το Καράισκακης, όμως σίγουρα το πάγωσε. Για τον Ντάνι Γκαρθία δεν είχε τελειώσει τίποτα. Τα χέρια ψηλά, κοιτώντας τον κόσμο, ζητώντας του να μπει ξανά στο παιχνίδι. Το πέτυχε. Στο πρώτο δεκάλεπτο του β’ ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του γηπέδου. Τόσο ψυχικά, όσο και ποδοσφαιρικά. Απλά ο κορυφαίος. Χωρίς εκείνον, η βραδιά θα είχε μια άλλη τροπή.

Συγκινητικός ξανά (και ξανά) ο πια εφάμιλλος των κορυφαίων, Παναγιώτης Ρέτσος. Οι δηλώσεις μετά το ματς, φυσικά, δεν ήταν το μοναδικό του highlight, αφού έχει κάνει ένα ακόμα εκπληκτικό παιχνίδι, με και χωρίς τη μπάλα.

Στις θετικές… ειδήσεις του ματς υπάρχει και η παρουσία του Χρήστου Μουζακίτη. Ο 18χρονος έζησε το πρώτο του επαγγελματικό ντεφορμάρισμα, το οποίο ξεκίνησε από το ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ και πιθανότατα ολοκληρώθηκε στον αγώνα με τον ΟΦΗ. Ο Μεντιλίμπαρ τον ξεκούρασε, του έδωσε χρόνο, και χθες ήταν εκπληκτικός. Πέρα από την πανέξυπνη ασίστ, έχει κάνει ένα φανταστικό παιχνίδι, με μεγάλη ευστοχία στις μεταβιβάσεις, τελικές, μονομαχίες και μια ενέργεια που δεν είχε στους πρόσφατους αγώνες. Στο χορτάρι, μάλιστα, έβγαλε προσωπικότητα, μεταφέροντας άμεσα το κλίμα της κερκίδας στο παιχνίδι. Χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο στο οποίο… παρηγορεί τον έξι χρόνια μεγαλύτερο Μπιανκόν.

Το κεφάλι ψηλά… να κοιτάζει τ’ αστέρια!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News