SD BLOG: Χαμογέλασε, πάει πέρασε...

Το ματς λίγο πριν από τη συμπλήρωση των 90 λεπτών ήταν κάτι από “Αντίο Ζωή” με Γιώργο Φούντα, Ελένη Χατζηαργύρη. Στο φινάλε έγινε μιούζικαλ του Δαλιανίδη, με χορευτικό και τέλος καλό όλα καλά. Έτσι κι αλλιώς αυτή είναι η Εθνική και με αυτό πρέπει να ζήσουμε. Κρύο, ζέστη. Στα εύκολα θα βασανιστούμε για να πάρουμε τους τρεις βαθμούς, στα δύσκολα βγάζουμε όλη την ποιότητα και την τακτική προσέγγιση.

Τέτοιο είναι την προσεχή Τρίτη με τη Σουηδία εκτός. Το λεγόμενο δύσκολο που μπορεί να αποδειχθεί εύκολο. Η Ελλάδα είναι στο -3 από τη δεύτερη θέση και πάει να παίξει με τους Σουηδούς τον τελικό των τελικών. Να διεκδικήσει τις ελπίδες της και γιατί όχι δηλαδή να πάρει το αποτέλεσμα εκείνο που θα τα φέρει όλα τούμπα και θα μας βάλει για τα καλά στο κυνήγι της πρόκρισης. Όλα τούμπα δεν τα φέραμε μετά το σοκ με το Κόσοβο; Όλα τούμπα δεν τα φέραμε και το βράδυ του Σαββάτου όταν το 0-0 με τη Γεωργία ήταν μαύρο σύννεφο πάνω από την Εθνική; Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, που λέει και το τραγούδι.

Πολλά μπορούμε να κρατήσουμε από το συγκεκριμένο παιχνίδι και τα περισσότερα εξ αυτών να τα πετάξουμε στα σκουπίδια. Όπως στα σκουπίδια λίγο έλειψε να πετάξει η ελληνική ομάδα τη σπουδαία νίκη απέναντι στη Σουηδία την προηγούμενη αγωνιστική. Τώρα, όμως, είμαστε στη μέση ενός αγώνα, μίας τιτάνιας προσπάθειας για το δρόμο προς το Κατάρ. Θα ήταν μεμψιμοιρία να σταθούμε στα όσα προηγήθηκαν του 0-1 από τον Μπακασέτα -μέσω VAR- και του 0-2 από τον Πέλκα.

Ο Φαν’τ Σχιπ έπαιξε με τη φωτιά. Βασικά έπαιξε ένα ημίχρονο χωρίς φορ, γεμίζοντας την ενδεκάδα με κεντρικά χαφ θέλοντας από τη μία να πάρει γκολ από την ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών και από την άλλη να βάλει τέλος σε οποιαδήποτε σκέψη των γηπεδούχων να πάρουν αυτοί την κατοχή και να απειλήσουν την εστία του Βλαχοδήμου. Έπαιξε με τη φωτιά, αλλά η Εθνική δεν κάηκε. Κι αφού γλιτώσαμε τα εμφράγματα πάμε για τον αγώνα της Τρίτης γνωρίζοντας τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουμε.

Το περίεργο με αυτή την Εθνική είναι ότι το νιώθεις το κακό προαίσθημα με αντιπάλους όπως το Κόσοβο και τη Γεωργία, αλλά είσαι αισιόδοξος με αντιπάλους την Ισπανία και τη Σουηδία. Δεν έχει να κάνει μόνο με το πώς αντιμετωπίζει ολόκληρος ο οργανισμός αυτά τα παιχνίδια, είναι ότι σε αυτά τα ματς δεν μπαίνει ως φαβορί.

Ας είναι. Το ταμείο, εξάλλου, θα γίνει στο τέλος. Μαθημένοι είμαστε μία σε αυτό το ιδιότυπο “ασανσέρ” της Εθνικής μας ομάδας. Μία στο υπόγειο, μία στον έβδομο ουρανό (όλοι αδέρφια). Στο τέλος της διαδρομής θα δούμε σε ποιον όροφο θα σταματήσει και τι προοπτικές έχουμε όχι μόνο βάσει επίτευξης στόχων, αλλά και συνολικής απόδοσης για αυτό το περιβόητο “αύριο” που αναζητάμε εναγωνίως από το 2014 και μετά. Επτά χρόνια βολοδέρνουμε σε “θέλω”, “πρέπει” και πλάνα. Τώρα φαίνεται πως φτάνουμε στην κορύφωση, αλλά έχουμε καιρό μπροστά μας να τα πούμε. Τώρα προέχει η Τρίτη, η Μεγάλη Τρίτη της Εθνικής. Μπας και γλιτώσουμε ακόμα μία Μεγάλη Παρασκευή.

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News