ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΜΟΓΙΕΣ: Ο… Chosen One και το θαύμα της Γουέστ Χαμ!

Ήταν 29 Απριλίου του 2017, όταν ο Ντέιβιντ Μόγιες είδε το όνειρο της προπονητικής καριέρας να καταρρέει μπροστά του σαν χάρτινος πύργος. Η Σάντερλαντ γνώριζε την ήττα, με 1-0, από τη Μπόρνμουθ και υποβιβαζόταν για πρώτη φορά σε δέκα χρόνια από την Premier League στην Championship. Περίπου είκοσι μέρες αργότερα, οι δρόμοι του Σκωτσέζου με τις “Μαύρες Γάτες” χώριζαν και ο ίδιος είχε μείνει να αναρωτιέται πώς από… Chosen One, είχε μετατραπεί σε… Wrong One.

Ο… εκλεκτός

Το καλοκαίρι του 2013, βλέπετε, σε μια περίοδο που ο Special One, Ζοσέ Μουρίνιο, επέστρεφε στην Τσέλσι, ο Sir Άλεξ Φέργιουσον αποχωρούσε από την προπονητική. Και η πρότασή του για τον αντικαταστάτη του ήταν ο συμπατριώτης του Ντέιβιντ Μόγιες, με τον οποίο διατηρούσε εξαιρετική σχέση. Κατά συνέπεια, όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανακοίνωσε την πρόσληψή του, τα βρετανικά Μέσα δεν άργησαν να του προσδώσουν το προσωνύμιο “The Chosen One”, δηλαδή ο εκλεκτός. Μάλιστα, στο Ολντ Τράφορντ οι οπαδοί των “κόκκινων διαβόλων” του είχαν ετοιμάσει και το ανάλογο πανό, που είχε πάντα συγκεκριμένη θέση στην εξέδρα επί των ημερών του.

Το… καμένο χαρτί

Για τον ίδιο, η θέση του προπονητή στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν το επόμενο μεγάλο βήμα στην καριέρα του, μετά από έντεκα ολόκληρα χρόνια στην Έβερτον, με την οποία είχε καταφέρει να μπει κάποια στιγμή στην τετράδα και να συμμετάσχει στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Που να φανταζόταν τη στιγμή που υπέγραφε, ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν με τον χειρότερο τρόπο… Για τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ η μετάβαση από την εποχή του Sir Άλεξ Φέργκιουσον σε μια νέα περίοδο θα ήταν εξ ορισμού δύσκολη. Ο επόμενος στη συνείδηση του κόσμου θα έπρεπε να… καταπιεί σπαθιά για να μπορέσει να τους κάνει να τον ξεχάσουν. Οπότε, έχοντας πια τη γνώση από τη ροή των πραγμάτων, ο επόμενος από τον Sir Άλεξ, όποιος κι αν ήταν, θα ήταν μάλλον… καμένο χαρτί. Και μπορεί η θητεία του στους “κόκκινους διαβόλους” να ξεκίνησε με την κατάκτηση του Community Shield, όμως ολοκληρώθηκε με την 7η (!) θέση στο πρωτάθλημα και τον ίδιο να γίνεται σχεδόν… ανέκδοτο για τους αντίπαλους οπαδούς, όπως για παράδειγμα για εκείνους της Λίβερπουλ, μετά τη νίκη της ομάδας τους με 3-0, απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ του Ντέιβιντ Μόγιες.

Ο επίλογος απέναντι στην Έβερτον

Ο επίλογος, σαν παιχνίδι της μοίρας, ήρθε απέναντι στην ομάδα που κατηγορήθηκε ότι παράτησε για λογαριασμό της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Στις 20 Απριλίου του 2014 η Έβερτον επικράτησε με 2-0, πετυχαίνοντας την πρώτη της νίκη μετά από 44 (!) χρόνια απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Δύο ημέρες αργότερα, ο Ντέιβιντ Μόγιες απολύθηκε και οι οπαδοί της Έβερτον, που δεν του είχαν συγχωρήσει την αποχώρηση από το Γκούντισον Παρκ, το χάρηκαν και με το παραπάνω…

Το… μεσογειακό κλίμα δεν του ταίριαξε!

Χρειαζόταν κάτι διαφορετικό. Μια αλλαγή κλίματος. Κι έτσι μετά από μερικούς μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων καθάρισε τη σκέψη του, συμφώνησε να αντικαταστήσει τον Νοέμβρη του 2014 τον Χακόμπα Αρασάτε στον πάγκο της Σοσιεδάδ. Τα πρώτα του αποτελέσματα, ανάμεσά τους κι ένα 1-0 επί της Μπαρτσελόνα, έκαναν τον ισπανικό Τύπο να τον αποθεώσει, όμως ο… μήνας του μέλιτος τελείωσε πρόωρα, τα αρνητικά αποτελέσματα επέστρεψαν και η Σοσιεδάδ μπορεί να απέφυγε τον υποβιβασμό, αλλά τερμάτισε στην διόλου κολακευτική 12η θέση της La Liga. Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε εξίσου άσχημα και Νοέμβριο του 2015, έναν χρόνο ακριβώς μετά την πρόσληψή του, ο Σκωτσέζος απολύθηκε από τον ισπανικό σύλλογο. Επέστρεψε στη Σάντερλαντ, με την οποία, όπως προαναφέρθηκε, υποβιβάστηκε – ο πρώτος υποβιβασμός της προπονητικής του καριέρας – αλλά δεν μακροημέρευσε εκεί, καθώς με το τέλος της σεζόν 2016 – 2017 αποχώρησε.

Η Γουέστ Χαμ και ο Πελεγκρίνι

Έπειτα από μερικούς μήνες… ξεκούρασης, τον Νοέμβρη του 2017 ήρθε η πρόταση της Γουέστ Χαμ, η οποία ούσα στη ζώνη του υποβιβασμού, είχε απολύσει τον Σλάβεν Μπίλιτς. Χρειάστηκε ένας ολόκληρος μήνας στο Λονδίνο για την πρώτη του νίκη και μάλιστα απέναντι στην πρωταθλήτρια Τσέλσι, αλλά το πιο σημαντικό ήταν πως η δουλειά έγινε και τα “σφυριά” παρέμειναν στην κατηγορία. Βέβαια, η διοίκηση της Γουέστ Χαμ δεν του προσέφερε συμβόλαιο. Τον αντικατέστησε με τον Μανουέλ Πελεγκρίνι, τον οποίο αντικατέστησε ο ίδιος (!) μερικούς μήνες αργότερα, τον Δεκέμβρη του 2019, όταν η διοίκηση της Γουέστ Χαμ διόρθωσε την ανορθογραφία της, δίνοντάς του συμβόλαιο με διάρκεια 18 μηνών. Η πρώτη του δήλωση ήταν χαρακτηριστική της πεποίθησης με την οποία επέστρεφε: “Μπορώ να βρω ελάχιστους προπονητές στην Premier League με μεγαλύτερο ποσοστό νικών από εμένα. Αυτό κάνω. Νικάω και θα βγάλω τη Γουέστ Χαμ από τη ζώνη του υποβιβασμού”. Οπερ κι εγένετο. Η Γουέστ Χαμ τερμάτισε 16η και το καλοκαίρι (του 2020) άρχισε να κτίζει τη δική του ομάδα.

Δικό του δημιούργημα

Μια ομάδα που, φτάνοντας στο σήμερα, είναι ένα απολύτως δικό του δημιούργημα. Με ποδοσφαιριστές, τους οποίους ανέδειξε ο ίδιος, όπως οι Τσέχοι Σούτσεκ και Τσούφαλ, τους οποίους εντόπισε στη Σλάβια Πράγας. Όπως ο Ντέκλαν Ράις, ο οποίος μπορεί να μετακόμισε στη Γουέστ Χαμ το 2014, αλλά επί των ημερών του Σκωτσέζου αναδείχθηκε για να γίνει φέτος στην Premier League ο αμυντικός μέσος με τις περισσότερες αναχαιτίσεις, τα περισσότερα κοψίματα, τα περισσότερα κερδισμένα τάκλιν και τις περισσότερες επιτυχημένες μεταβιβάσεις. Ακόμη – ακόμη και τον Τζέσι Λίνγκαρντ κατάφερε να… αναστήσει ποδοσφαιρικά πέρυσι, παίρνοντάς τον δανεικό στα μισά της σεζόν από τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Μέχρι που θα το πάει;

Το κυρίαρχο ερώτημα των τελευταίων ωρών, έπειτα κι από τη νίκη της Γουέστ Χαμ με 3-2 επί της Λίβερπουλ, είναι μέχρι που μπορούν να το πάνε τα “σφυριά”. Φέτος έχουν ήδη αποκλείσει από το League Cup τη Μάντσεστερ Σίτι και στο πρωτάθλημα έχουν νικήσει ανάμεσα σε άλλους Λέστερ, Έβερτον, Τότεναμ και Λίβερπουλ. Πέρυσι, έφτασε κοντά στην τετράδα, αλλά στο φινάλε ξέμεινε από… καύσιμο, καθώς της στοίχισαν οι απουσίες των Κρέσγουελ και Ράις. Φέτος, για την ώρα δικαιούται να θεωρεί εαυτόν ισότιμη διεκδικήτρια μιας θέσης στην τετράδα, όμως όλα θα εξαρτηθούν από την ανθεκτικότητα που θα δείξει στο γεγονός ότι παίζει ταυτόχρονα και στην Ευρώπη. Σε κάθε περίπτωση, ο Ντέιβιντ Μόγιες, είτε Chosen One, είτε Wrong One, είτε… ιδιοφυΐα, όπως κάποτε τον αποκάλεσαν ειρωνικά οι φίλοι της Λίβερπουλ, όχι απλώς έσωσε την προπονητική του υπόληψη, αλλά έβαλε ξανά το όνομά του στα χείλη των υψηλόβαθμων στελεχών των μεγάλων συλλόγων. Ίσως, τελικά, εκείνο το “Normal One” με το οποίο είχε περιγράψει κάποτε ο Γιούργκεν Κλοπ τον εαυτό του, σε ερώτηση σχετικά με τη σύγκριση με τον Special One, Ζοσέ Μουρίνιο, να είναι και αυτό που ταιριάζει περισσότερο στον Ντέιβιντ Μόγιες!