ΦΙΛΙΠ ΚΟΟΥΤΙΝΙΟ: Ο Τζέραρντ, η Λίβερπουλ και το μεγάλο στοίχημα της επιστροφής

Ο Φιλίπ Κοουτίνιο επιστρέφει στην Premier League. Η Άστον Βίλα του πέταξε ένα σωσίβιο και ο Στίβεν Τζέραρντ που τον γνωρίζει πολύ καλά από τα χρόνια τους ως συμπαίκτες στην Λίβερπουλ καλείται να του βρει και πάλι ρόλο. Ο Βραζιλιάνος είναι από τους παίκτες που έχουν χαθεί μέσα στις ρωγμές που δημιούργησαν οι μετακινήσεις των τεκτονικών πλακών σε τακτικό επίπεδο τα τελευταία χρόνια.

Ένα από τα ερωτήματα που δημιουργούνται, φυσικά, είναι γιατί στην Άστον Βίλα; Γιατί δεν κινήθηκε για παράδειγμα η Λίβερπουλ για να τον πάρει εφόσον ήταν διαθέσιμος; Η απάντηση έχει δύο σκέλη, ένα τακτικό κι ένα οικονομικό και εξηγεί γιατί ο Κοουτίνιο βρήκε καταφύγιο στο «Βίλα Παρκ».

Η θέση και το στάτους

Αφότου ο Κοουτίνιο άφησε την Λίβερπουλ, η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ μεταμορφώθηκε τακτικά και έπιασε την καλύτερη μορφή της έκφρασής της με την κατάκτηση του Champions League και της Premier League. Ο Κοουτίνιο που δεν είναι ούτε καθαρός εξτρέμ, αλλά ούτε και οχτάρι δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει σ’ αυτό το περιβάλλον χωρίς και οι δύο πλευρές – ο παίκτης και η ομάδα να κάνουν θυσίες. Ο Κοουτίνιο δεν αμύνεται αποτελεσματικά, δεν πιέζει αποτελεσματικά, δεν είναι καλός στο ένας εναντίον ενός στη γραμμή, αλλά ούτε και σε σετ παιχνίδι. Θέλει χώρους για να κινηθεί και η Λίβερπουλ δεν είναι πλέον αντιδραστική ομάδα, αλλά μια που αναλαμβάνει την πρωτοβουλία.

Θα μπορούσε να της φανεί χρήσιμος σε συγκεκριμένες περιστάσεις όπως συνέβη στο διάστημα που έμεινε στην Μπάγερν Μονάχου, αλλά εκεί μπαίνει το στάτους του. Σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση με τη συγκεκριμένη διοίκηση της Μπαρτσελόνα – η οποία είναι σοβαρή, όχι όπως η προηγούμενη – οι «μπλαουγκράνα» θα ζητούσαν να μειώσουν το χρέος τους προς την Λίβερπουλ από ότι έχει μείνει να πληρώσουν. Έπειτα, ο Κοουτίνιο παίρνει 24 εκατομμύρια ευρώ μεικτά.

 

Οπότε μια διοίκηση όπως αυτή της FSG που βάζει σε αναστολή υπαλλήλους εν μέσω πανδημίας για να γλιτώσει την Εφορία, ενώ προέρχεται από χρονιά με ρεκόρ εσόδων, μάλλον δεν θα ήθελε να χάσει τα χρήματα που έχει να παίρνει πόσο μάλλον στις παρούσες συνθήκες.

Παράλληλα, πώς θα ένιωθε ο Μοχάμεντ Σαλάχ που ζητάει ποσό παρόμοιο με του Κοουτίνιο, αν ο Βραζιλιάνος πήγαινε στο «Άνφιλντ» – ακόμη και με το 65% που συμφώνησε η Άστον Βίλα – με τους πάντες να ξέρουν πως τις δύο τελευταίες σεζόν έχει χάσει τη θέση βασικού σε μια διαλυμένη Μπαρτσελόνα από δύο 17χρονα (Πέδρι, Γκάβι) κι ένα 18χρονο (Άνσου Φάτι), τα οποία στο γήπεδο έμοιαζαν να ταιριάζουν γάντι στη φιλοσοφία παιχνιδιού της Μπάρτσα, ενώ ο Κοουτίνιο ξένο σώμα;

Η ευκαιρία να κάνει restart

Οι παραπάνω λόγοι εξηγούν γιατί καμία ομάδα της ελίτ δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά για την απόκτησή του και στην καλύτερη τον είδε ως λαχείο αρκεί να μπορούσε να τον πάρει σε low cost τιμή – δηλαδή να πληρώσει μικρό μέρος των αποδοχών του. Τους τελευταίους μήνες μόνο δύο κοίταξαν σοβαρά προς το μέρος του: η Μαρσέιγ και η Άστον Βίλα.

Τώρα, ο Κοουτίνιο έχει την ευκαιρία να κάνει μια επανεκκίνηση σ’ ένα περιβάλλον όπου μπορεί να ανθίσει. Η Άστον Βίλα είναι συνηθισμένη σε παίκτες του δικού του στιλ (βλ. Τζακ Γκρίλις), δεν θα έχει ένα μεγεθυντικό φακό πάνω του (στην Μπάρτσα ήταν η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία του κλαμπ και η πρώην διοίκηση τον προώθησε ως τον αντικαταστάτη του Ανδρές Ινιέστα, αλλά και του Νεϊμάρ!) και κυρίως έχει έναν προπονητή που τον πιστεύει.

 

Οπότε πώς θα τον χρησιμοποιεί ο Στίβεν Τζέραρντ, ο οποίος ως τώρα έχει δείξει ότι οι ομάδες του βασίζονται περισσότερο στο σύνολο και στη συνεργασία παρά στις μονάδες και την ατομική ικανότητα; Η Άστον Βίλα – όπως και οι Ρέιντζερς του πριν – έχουν διάταξη 4-3-3, πιέζουν ψηλά και οργανωμένα και παρατηρείται ροτέισον στην επίθεση εντός του αγώνα προκειμένου να γίνει απρόβλεπτη. Αυτό θυμίζει κάπως την Λίβερπουλ στη μετά – Κοουτίνιο εποχή.

Ο Κοουτίνιο από την άλλη είναι ένα αίνιγμα. Ο παίκτης χωρίς ξεκάθαρη θέση, ένας απόλυτα ταλαντούχος, αλλά χωρίς εξειδίκευση παίκτης σ’ ένα ποδόσφαιρο που θέλει σπεσιαλίστες. Στην Μπαρτσελόνα και στην Μπάγερν έδειξε πως δεν είναι playmaker. Ούτε εξτρέμ. Ούτε 8άρι. Η μεγάλη του αρετή παραμένει το να καθοδηγεί αντεπιθέσεις με ταχύτητα φωτός και η διαγώνια κίνηση από τα αριστερά προς το κέντρο και το σουτ εκτός περιοχής. Κάτι σαν «δεκάρι» σ’ ένα ποδόσφαιρο που τα έχει εξαφανίσει. Ένας δεινόσαυρος.

Στα πέντε χρόνια του στην Premier League πέτυχε 19 γκολ με σουτ εκτός περιοχής. Στα τέσσερα χρόνια αφότου αποχώρησε κανείς δεν έχει παραπάνω από 12, ενώ η Λίβερπουλ ως ομάδα έχει συνολικά 33 – αυτό δείχνει πόσο έχει αλλάξει τακτικά το αγγλικό πρωτάθλημα με τους πάντες να ακολουθούν τα παραδείγματα του Πεπ Γκουαρδιόλα και του Γιούργκεν Κλοπ, ενώ τα analytics αποκτούν ολοένα και πιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Τα σουτ εκτός περιοχής δεν έχουν value γιατί δεν αποφέρουν σταθερά «κέρδη».

Παίκτης ψυχολογίας

Ο Κοουτίνιο είναι παίκτης ψυχολογίας. Όταν πήγε στην Ίντερ γρήγορα τον πήρε από κάτω, αλλά όταν έπαιξε για την Εσπανιόλ ξεχώριζε από χιλιόμετρα. Στην Λίβερπουλ που τον λάτρεψαν όλα κυλούσαν τέλεια. Στην Μπαρτσελόνα, ήθελε να ανοίξει η να τον καταπιεί. Στη Βραζιλία, στο Μουντιάλ του 2018 δεν μπόρεσε να βγει από τη σκιά του Νεϊμάρ, αλλά στο Κόπα Αμέρικα του 2019 που ο άσος της Παρί Σεν Ζερμέν απουσίαζε, ο Κοουτίνιο ήταν εντυπωσιακός.

Στην Άστον Βίλα το κλίμα είναι διαφορετικό από ότι στην Μπαρτσελόνα. Στους «μπλαουγκράνα» ο σκοπός είναι η επιστροφή στην πηγή των διδαχών του Γιόχαν Κρόιφ, του Πεπ Γκουαρδιόλα και του Λουίς Φαν Χάαλ ως ο δρόμος για να πάνε μπροστά. Ο Κοουτίνιο δεν χωρούσε. Απελευθερωμένος απ’ αυτό το περιβάλλον που ούτε το κατανοούσε, αλλά ούτε και τον κατανοούσε, έχει τη δυνατότητα να βρει και πάλι τον εαυτό του.

Αν υπάρχει ένα success story (αν και πέρασε απαρατήρητο στο γενικός χάος που επικρατούσε) που μπορεί να αποτελέσει έμπνευση είναι αυτό του Γκάρεθ Μπέιλ στην Τότεναμ την περασμένη σεζόν. Τα πήγε περίφημα, ιδίως κόντρα σε ομάδες μεσαίου και μικρού βεληνεκούς. Βρήκε τον εαυτό του και έκανε ένα πολύ καλό EURO. Τώρα, εξαφανίστηκε πάλι. Κανείς δεν ξέρει αν ο Κοουτίνιο θα μπορούσε να δει την Άστον Βίλα ως το μόνιμο μέρος για να συνεχίσει την καριέρα του. Στους επόμενους έξι μήνες, όμως, θέλει να νιώσει και πάλι ποδοσφαιριστής, αλλά και να πείσει πως αξίζει μια θέση στη Βραζιλία στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News