Συνέντευξη Δημήτρης Ναλιτζής: «Μετά τον τελικό είχα πρόταση από τον Ολυμπιακό και τελικά... έκλαιγα σπίτι μου»

24 χρόνια μετά το «χρυσό» του γκολ στον ιστορικό τελικό Κυπέλλου Ελλάδος του 1998, ο Δημήτρης Ναλιτζής συναντά τον Γιώργο Μπιτσικώκο, θυμάται τη βραδιά που έστειλε τους φίλους του Πανιωνίου στα ουράνια και αποκαλύπτει μυστικά που δεν είχε εξομολογηθεί ποτέ μέχρι σήμερα.

29 Απριλίου 1998. Η ημέρα που έγινε εκείνη τη χρονιά ο τελικός του κυπέλλου Ελλάδος. Αντίπαλοι στο -τότε- στάδιο Καραϊσκάκη, ο Παναθηναϊκός με τον Πανιώνιο. Φαβορί ξεκάθαρο οι “πράσινοι” με τους “κυανέρυθρους” να είναι το μεγάλο αουτσάιντερ. Όλα αυτά μέχρι να αρχίσει το παιχνίδι. Εκεί στο χορτάρι φάνηκε ότι ο Πανιώνιος είχε κατέβει στο ματς για να το… απολαύσει και όπου βγει. Μέχρι το 53ο λεπτό.

Ο Σαπουντζής ξεκίνησε την κούρσα και αφού έπαιξε το “1-2” με τον Φύσσα, βγήκε μπροστά στον Βάντσικ. Ο Πολωνός τερματοφύλακας έκανε την απόκρουση, αλλά μετά τις κόντρες η μπάλα έφτασε στον Καμίτση. Αυτός την έστειλε “συστημένη” στο κεφάλι του Ναλιτζή, που σε κενή εστία έγραψε το 1-0.

Το σκορ δεν άλλαξε και ο Πανιώνιος έφτασε στην κατάκτηση του δεύτερου κυπέλλου του, μετά από αυτό του 1979. Στην ιστορία λοιπόν έμεινε: “Το γκολ του Ναλιτζή” και ο σκόρερ του τελικού του 1998, μιλάει στο sportday.gr και θυμάται ιστορίες από εκείνη την περίοδο, ενώ κάνει και μια αποκάλυψη για την χρονιά που ακολούθησε, για πρώτη φορά στη ζωή του.

–Δημήτρη πέρασαν 24 χρόνια από εκείνη την ιστορική βραδιά για τον Πανιώνιο, αλλά και για σένα.

–Πραγματικά κάθε χρόνο, η 29η Απριλίου αποτελεί για εμένα, αλλά και για όλους τους συμπαίκτες μου εκείνης της ομάδας, επέτειο χαράς και περηφάνειας. Καταφέραμε κόντρα στα προγνωστικά να πάρουμε το κύπελλο και να γραφτεί στην ιστορία της ομάδας.

«Αυτό που έγινε το βράδυ μετά τον τελικό στην Πλατεία, δεν το περίμενε κανένας μας. Κανείς δεν το είχε φανταστεί»

–Τι θυμάσαι από εκείνο το βράδυ και ειδικά από τους πανηγυρισμούς μετά στην Νέα Σμύρνη.

–Θυμάμαι ότι έγινε χαμός. Στο “Καραϊσκάκη” υπήρχαν περίπου 10.000 δικοί μας οπαδοί και ουσιαστικά νιώθαμε την υποστήριξή τους. Οι στιγμές μετά το γκολ, όπου γίναμε όλοι ένα κουβάρι θα μείνουν πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου. Φυσικά και η αγωνία μέχρι να τελειώσει το ματς, αλλά και μετά όταν ήρθε η ώρα για να πάρουμε την “κούπα”. Αυτό όμως που ακολούθησε όταν φτάσαμε εδώ στην Πλατεία, δεν το είχε φανταστεί κανένας μας.

–Εκείνη τη βραδιά πραγματικά όλη η πόλη είχε μαζευτεί στην Πλατεία.

–Ήταν κάτι το υπέροχο. Θυμάμαι ότι το πούλμαν μπήκε στην Πλατεία και εμείς… τρομάξαμε από το πλήθος του κόσμου. Νομίζω ότι το πούλμαν για να κάνει περίπου 300 μέτρα, πέρασαν ουσιαστικά 3 ώρες. Κανείς δεν ήθελε να φύγει και φυσικά και εμείς πανηγυρίζαμε μέσα και τότε καταλάβαμε τι πραγματικά είχαμε πετύχει.

«Ο Εμβολιάδης μόλις ανέλαβε, μετά τον Γιάννη Κυράστα, μας έλεγε ότι θα πάρουμε το κύπελλο, αλλά εμείς “γελούσαμε” γιατί ακόμα δεν είχαμε καν πετύχει την παραμονή στο πρωτάθλημα»

–Φτάσατε στην κατάκτηση του κυπέλλου, σε μια χρονιά που είχε μόλις επιστρέψει ο Πανιώνιος από την Β’ Εθνική, αλλά και που ακόμα δεν είχατε πετύχει την παραμονή στην κατηγορία.

–Πραγματικά εκείνη τη χρονιά, δεν τα είχαμε πάει καλά στο πρωτάθλημα. Δίναμε ουσιαστικά τη μάχη για την παραμονή στην κατηγορία και μέχρι και τον τελικό δεν είχαμε εξασφαλιστεί. Μάλιστα στα μέσα της χρονιά, ο Γιάννης Κυράστας έφυγε από την ομάδα και ανέλαβε ο Χρήστος Εμβολιάδης, μαζί με τον Δημήτρη Μαυρίκη. Ουσιαστικά όμως, αυτή η αλλαγή ήταν που μας πείσμωσε και μας έκανε να πιστέψουμε ότι μπορούμε να πάρουμε το κύπελλο.

–Δηλαδή τι εννοείς;

–Θυμάμαι ότι από την πρώτη ημέρα και οι δύο, αλλά κυρίως ο Χρήστος Εμβολιάδης, μας είχαν βάλει το “μικρόβιο” για την κατάκτηση του κυπέλλου. Μπορεί να μας φάνηκε αστείο, καθώς εμείς είχαμε στο μυαλό μας το πως θα καταφέρουμε να κρατήσουμε την ομάδα στην κατηγορία, αλλά σιγά σιγά και όσο περνούσαν τα παιχνίδια βλέπαμε ότι δεν ήταν κάτι το ανέφικτο. Αρχίσαμε να πιστεύουμε στους εαυτούς μας και βλέπαμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε.

«Στο ξενοδοχείο πριν τον τελικό ήμασταν χαλαροί και μάλιστα ο γυμναστής ο Καφέτζης μας είπε τη μαγική κουβέντα που μας έκανε να δούμε τα πράγματα με άλλο μάτι»

–Φτάσατε έτσι στον τελικό, μετά από μια εξίσου επική πρόκριση επί του ΠΑΟΚ. Αλήθεια πως ήταν το κλίμα στο ξενοδοχείο πριν το ματς;

–Ήμασταν ιδιαίτερα χαλαροί. Καθόμασταν στο ξενοδοχείο όλοι μαζί και με τον γυμναστή μας τον Καφέτζη, που ήταν ένα νέο παιδί, αλλά που έφερε πρωτοποριακά πράγματα. Θυμάμαι ότι κάναμε αστεία σε σχέση με το παιχνίδι, αλλά τότε μας είπε ο Καφέτζης την “μαγική ατάκα”. Μας είπε: “μπάλα ξέρετε όλοι σας. Μπείτε στο ματς για να το απολαύσετε και να πείτε στους εαυτούς σας ότι τουλάχιστον το ευχαριστηθήκατε”. Αυτό μας “έλυσε” τα πόδια και έγινε ότι έγινε.

–Πήρατε λοιπόν το κύπελλο και αυτό γράφτηκε στο βιογραφικό σας. Πολλά παιδιά έκαναν μεταγραφές, αλλά εσύ έμεινες και την επόμενη χρονιά.

–Θα σου πω κάτι που δεν έχω πει ουσιαστικά ποτέ. Κι εγώ είχα πρόταση για να φύγω.

«Ο Τραυλός έφερε στα γραφεία του Πανιωνίου πρόταση του Ολυμπιακού για μένα, αλλά δεν τον πίστεψαν»

–Αυτό όντως δεν το έχω ξανακούσει.

–Είχα μάνατζερ τότε, τον Τραυλό, ο οποίος έφερε πρόταση στα γραφεία του Πανιωνίου για μένα. Μετά από τόσα χρόνια θα σου πω, ότι ο Ολυμπιακός ήθελε να με πάρει. Όμως στον Πανιώνιο δεν το πίστεψαν και το θέμα δεν προχώρησε. Έτσι έμεινα στην ομάδα. Και μετά… ήρθαν τα δύσκολα.

–Τι εννοείς;

–Την επόμενη χρονιά με την έλευση του Γουίλαν, τα πράγματα δεν ήταν καλά για εμένα. Δεν ήμουν στις επιλογές του προπονητή, καθώς προτιμούσε τους παίκτες που είχαν έρθει μαζί του από την πατρίδα του. Δεν με έπαιρνε καν σε αποστολές και δεν είχα συμμετοχές σε παιχνίδια.

«Γυρνούσα σπίτι και έκλαιγα, πίστευα ότι θα σταματήσω το ποδόσφαιρο»

–Δεν είχες παίξει και στα ευρωπαϊκά ματς, στο Κυπελλούχων, όπου η ομάδα είχε βρεθεί ουσιαστικά με τα δικά σου γκολ και δεν εννοώ μόνο αυτό του τελικού.

–Πραγματικά, με την Χάκα έμεινα έξω και έπαιξα μόνο ως αλλαγή στο παιχνίδι με τον Απόλλωνα Λεμεσού στην Κύπρο. Εκείνη την περίοδο, δεν μπορούσα να καταλάνω τι κάνω λάθος. Αποδείχθηκε όμως ότι δεν έκανα εγώ λάθος, αλλά ήταν τέτοια η αντιμετώπιση που είχα. Μάλιστα δεν σου κρύβω ότι ακριβώς επειδή γίνονταν όσα γίνονταν, εγώ γυρνούσα στο σπίτι και έκλαιγα. Πίστευα τότε ότι θα σταματήσω το ποδόσφαιρο. Πίστευα ότι καταστρέφονται τα όνειρά μου.

–Γι αυτό έφυγες και πήγες δανεικός στον Εθνικό Αστέρα;

–Δεν ήταν δική μου απόφαση αυτή. Να σου πω ακόμα μια ιστορία. Τον Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς και αφού εγώ ήμουν μεταξύ πάγκου και εξέδρας, ο Γουίλαν με έβαλε σε ένα παιχνίδια με τον Πανηλειακό. Κι αυτό γιατί υπήρξε πίεση απ’ όλη την οικογένεια του Πανιωνίου και ειδικά τους “πάνθηρες” που έβλεπαν την αδικία προς το πρόσωπό μου. Κερδίσαμε 5-2 στη Νέα Σμύρνη και έκανα χατ τρικ. Την επόμενη μέρα ενημερώθηκα ότι πάω δανεικός στον Εθνικό Αστέρα. Καταλαβαίνεις;

–Τελικά όμως τα κατάφερες, επέστρεψες και όχι μόνο αυτό, αλλά έκανες και τεράστια καριέρα.

–Ναι, δόξα τω θεώ, τα πράγματα πήγαν καλά μετά, καθώς έγινε και η μεταγραφή στον ΠΑΟΚ και ακολούθησαν η καριέρα στο εξωτερικό, αλλά και η επιστροφή μετά στην Ελλάδα με την ΑΕΚ και τον Πανιώνιο.

Ο Δημήτρης Ναλιτζής με τον συντάκτη του sportday.gr, Γιώργο Μπιτσικώκο

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News