Μπάσκετ

ΤΟΚΙΟ 2020: Τα φαντάσματα του Πόποβιτς και τα... όργανα της Team USA

Παύλος Δεπόλλας
•
27/07/2021 | 19:25

Αρχισαν τα όργανα στην εθνική μπάσκετ των ΗΠΑ μετά την ήττα από τη Γαλλία. Στο στόχαστρο κυρίως ο «Pop». Κορυφαίος κόουτς της σύγχρονης εποχής στο ΝΒΑ μεν, με σερί αποτυχιών ως ομοσπονδιακός δε.

Στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέλος του αγώνα με τους Γάλλους δεν είχε όρεξη ούτε για το αγαπημένο του τρολάρισμα των δημοσιογράφων. Ξέρετε, να ακούει δήθεν σε βαθιά περισυλλογή τη -συχνά ανούσια- ερώτηση, να προβαίνει σε μεγάλη παύση και στο τέλος με μια-δυο λέξεις να περνάει με το οξύ, συνήθως ειρωνικό και πάντα λακωνικό χιούμορ του το μήνυμα.

Όχι, ο Γκρεγκ Πόποβιτς ήταν σοβαρός. Και ασυνήθιστα ομιλητικός. Εξήγησε για πολλοστή φορά γιατί η ψαλίδα έχει μικρύνει αισθητά τα τελευταία χρόνια με τις άλλες ομάδες, «που κι αυτές μπάσκετ παίζουν. Και το κάνουν μια χαρά». Σωστά. Δεν εξήγησε όμως γιατί στη δική του θητεία η Team USA δυσκολεύεται τόσο πολύ και δεν βρίσκει ποτέ ρυθμό, ποτέ την κατάλληλη συνταγή ώστε να κυριαρχήσει, όπως θα περίμενε κανείς βάσει του ταλέντου των εκλεκτών του. Εύλογα, η μουρμούρα εντείνεται.

Είναι τελικά ο «coach Pop» ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση; Αρκεί να είναι κάποιος ο καλύτερος -για πολλούς- προπονητής στο ΝΒΑ τις τελευταίες δεκαετίες, ώστε να αποδεικνύεται κι ο πιο ταιριαστός για μία διεθνή διοργάνωση, με τελείως διαφορετικές απαιτήσεις; Ακόμα κι αν αφήσουμε κατά μέρος τις προηγούμενες εθνικές αποτυχίες του, γκρίνια υπήρξε και κατά τη διάρκεια της φετινής προετοιμασίας. Προκληθείσα όχι μόνο από τις ήττες στα φιλικά, εκπορευόμενη και από σούπερ σταρ του ΝΒΑ, σαν τον Τρέι Γιανγκ. Ο ηγέτης των Χοκς ήθελε σαν τρελός να πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ωστόσο είδε κάποιον Κέλντον Τζόνσον να προτιμάται, όταν τέθηκε νοκ άουτ ο Μπράντλεϊ Μπιλ. Ναι, παίκτης του Πόποβιτς στους Σπερς ο Τζόνσον… Ο Γιανγκ πόσταρε την ατάκα του Αϊζέια Τόμας από το «Last Dance». «Πληρούσα τα κριτήρια ώστε να κληθώ. Αλλά δεν κλήθηκα», που έλεγε και ο πόιντ γκαρντ των Πίστονς για την «πόρτα» που έφαγε για εξωαγωνιστικούς λόγους στην ορίτζιναλ Ντριμ Τιμ και τους Ολυμπιακούς του 1992. Σαφέστατος ο Τρέι.

 

Eδώ δεν είναι Σαν Αντόνιο

Το πρόβλημα βέβαια της τωρινής εθνικής των ΗΠΑ δεν είναι ότι συμπληρώνει τη δωδεκάδα ο άπειρος Κέλντον Τζόνσον και ο διαχρονικά ρολίστας στους συλλόγους του Τζαβέιλ ΜακΓκι, που επίσης κλήθηκε να αντικαταστήσει τραυματία (τον Κέβιν Λοβ). Το θέμα είναι ότι παίζει ανέμπνευστο μπάσκετ, δίχως ιδέες προσαρμοσμένες στους τρομερούς παίκτες που διαθέτει.

Εδώ και μερικές ώρες, τα αμερικανικά Μέσα έχουν βουίξει με διαρροές από την ομάδα, σύμφωνα με τις οποίες το μόνο που γίνεται στις προπονήσεις, είναι να εφαρμόζονται τα συστήματα των Σπερς. Των ίδιων Σπερς, σημειωτέον, που έχουν πάψει να προκαλούν θαυμασμό με τα κατορθώματά τους και κυρίως τη σταθερότητά τους. Πεντάκις πρωταθλητές από το 1999 έως το 2014 και πάνω απ’ όλα κάτοχοι του ρεκόρ με 22 συναπτές συμμετοχές σε πλέι οφ, εδώ και δύο χρόνια αποτυγχάνουν να μπουν σε αυτά. Εκείνη η 22ετία συνέπιπτε με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας από τον (αρχικά μόνο τζένεραλ μάνατζερ) Πόποβιτς, μια και η σεζόν 1997-98 ήταν η πρώτη που ξεκίνησε με τον ίδιο στο τιμόνι. Το τιμόνι εξακολουθεί να κρατιέται από τα ίδια χέρια, που όμως δεν είναι πλέον στιβαρά.

Εχουμε και λέμε: έξι ήττες της Team Usa από το 2019, πέντε στα οκτώ πιο πρόσφατα παιχνίδια της. Φιλικά κι επίσημα. Το 89-79 της Γαλλίας στον προημιτελικό του Μουντομπάσκετ και το 94-89 της Σερβίας την άφησαν έβδομη, χειρότερη θέση της σε μεγάλη διοργάνωση. Οι πρόσφατες ήττες στο τουρνουά του Λας Βέγκας από Νιγηρία και Αυστραλία χτύπησαν καμπανάκι. Δεν ακούστηκε. Ηρθε λοιπόν και το 83-76 στην πρεμιέρα της Σαϊτάμα με θύτες πάλι τους Γάλλους, ώστε να επιβεβαιωθεί πως στραβά αρμενίζουν οι Αμερικανοί. Εστιάζοντας στο συγκεκριμένο ματς, διαπιστώνουμε πως εμμονικά οι παίκτες του Πόποβιτς σούταραν τρίποντα (32), παρ’ ότι ήταν άστοχοι. ΟΚ, υπήρχε ο «μπαμπούλας» Γκομπέρ και οι επίσης θηριώδεις Φαλ και Πουαριέ απέναντι, εντούτοις δεν είδαμε κάποια προσπάθεια να «τραβηχτούν» μακριά από το καλάθι οι αντίπαλοι ψηλοί, κάποιο τρικ, οτιδήποτε. Με προσωπικές ενέργειες και 12 συνεχείς πόντους του Τζρου Χόλιντεϊ γύρισε πρόσκαιρα το ματσάκι… Παρά τα 8 κλεψίματα, οι ΗΠΑ σταμάτησαν νωρίς να τρέχουν και άφησαν… ακόμα νωρίτερα τον Φουρνιέ να ζεσταθεί, λες και δεν ξέρουν τόσα χρόνια που τον έχουν μες στα πόδια τους πως είναι κλασικός σκόρερ ρυθμού. Αν τον ζορίσεις στην αρχή, θα γίνει ο… καλύτερος δικός σου παίκτης. Αν μπουν τα πρώτα σουτ, κάνε την προσευχή σου.

Και να πεις ότι το ρόστερ είναι μέτριο ή τέλος πάντων χειρότερο από το προπέρσινο; Στο Παγκόσμιο δεν υπήρχε ούτε Κέβιν Ντουράντ ούτε Ντέιμιαν Λίλαρντ ούτε Ντέβιν Μπούκερ. Nα μας συμπαθάτε, αλλά οι Κέμπα Γουόκερ, Ντόνοβαν Μίτσελ και Τζέιλεν Μπράουν είναι τουλάχιστον ένα κλικ πιο κάτω από τους σημερινούς καλύτερους παίκτες της εθνικής. Οι πέντε χθεσινοί βασικοί Λίλαρντ, Ζακ ΛαΒιν, Ντουράντ, Ντρέιμοντ Γκριν και Μπαμ Αντεμπάγιο έβαλαν μαζί 43 πόντους. Πριν από μερικές ώρες ο Λούκα Ντόντσιτς έβαλε μόνος του 48.

 

Μια πονεμένη ιστορία

Δεν αποκλείεται να έχει καταστεί και δέσμιος του παρελθόντος του ο «Ποπ». Δέσμιος μιας προσωπικής προσπάθειας να εξιλεωθεί για όσα έχει τραβήξει ως μέλος ή ως… παραλίγο μέλος εθνικών ομάδων της πατρίδας του. Μέχρι και ως παίκτης έχει σχετικά τραύματα ο άνθρωπος. Ναι, υπήρξε και μπασκετμπολίστας μια φορά κι έναν καιρό. Ασημος μεν, αγωνιζόμενος ενόσω υπηρετούσε στην αμερικανική πολεμική αεροπορία, προ της δωδεκάδας των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972 δε. Ο απόφοιτος των Air Force Falcons, που συμμετείχαν στο NCAA, είχε κληθεί στην προεπιλογή και τα είχε πάει μάλιστα περίφημα. Γκαρντ, όχι ιδιαίτερα ταλαντούχος, μα σκληρός αμυντικός, δεν έφτασε έως το Μόναχο. Μεταξύ μας βέβαια, αν ήταν παρών στον ιστορικότερο τελικό όλων των εποχών με τη Σοβιετική Ενωση, θα κουβαλούσε μεγαλύτερα τραύματα.

Ως προπονητής, το 2002 προσελήφθη ως ασίσταντ του Τζορτζ Καρλ και οι Αμερικανοί κατέλαβαν τη χειρότερη έως τότε θέση τους σε Μουντομπάσκετ, την έκτη, παρ’ ότι η διοργάνωση έγινε στη δική τους Ιντιανάπολις. Στην Αθήνα το 2004 ήταν βοηθός του Λάρι Μπράουν κι έχασε 89-81 στον ημιτελικό από την Ολυμπιονίκη τελικά Αργεντινή, στην πρώτη απώλεια χρυσού στους Αγώνες επί ΝΒΑers από το 1992!

Μετά τους Ολυμπιακούς του 2016 διαδέχτηκε τον Μάικ Σιζέφσκι και κινδυνεύει να είναι παρών και ως πρώτος προπονητής πλέον στη δεύτερη απώλεια της κορυφής στη μεγαλύτερη γιορτή του αθλητισμού. Ενδιάμεσα, το 2019, είχε όπως αναφέραμε τερματίσει έβδομος στο Παγκόσμιο της Κίνας. Ο Πόποβιτς είναι ένας καταπληκτικός προπονητής και ένας ακόμα ωραιότερος τύπος. Προοδευτικός, παίρνοντας πάντα θέση σε ευρύτερα ζητήματα και τολμώντας να είναι και δυσάρεστος σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού. Είναι όμως και 72 ετών. Ο Σιζέφσκι το 2006, όταν την πάτησε (κι εκείνος στη Σαϊτάμα!) και από τον Σπανούλη, τον Σόφο, τον Παπαλουκά, ήταν 59. Η Team USA συμπλήρωνε τρεις συναπτές διοργανώσεις με παταγώδεις αποτυχίες και τα ξήλωνε όλα.

Eμπιστευόταν τις τύχες της πρωτίστως στον Τζέρι Κολάντζελο, έναν από τους ικανότερους παράγοντες του ΝΒΑ, παλιό ιδιοκτήτη των Σανς και κατοπινό πρόεδρο των Σίξερς. Μαζί με τον «κόουτς Κ» (τον Σιζέφσκι, από το αρχικό γράμμα του δυσπρόφερτου πολωνικού επωνύμου του) έκατσαν κάτω, δημιούργησαν καινούριο οργανόγραμμα, απαίτησαν από τους σούπερ σταρ του ΝΒΑ τριετή δέσμευση στην εθνική (και όχι ο καθένας να αποφασίζει ο ίδιος και την τελευταία στιγμή αν θα κατεβαίνει) και έκτοτε σάρωσαν τα πάντα επί χρόνια.

Ο Κολάντζελο είναι ακόμα εδώ, είναι όμως κι αυτός 81 ετών πλέον και αποσύρεται μετά τους Αγώνες της Ιαπωνίας. Με άλλα λόγια, είναι και βιολογικό το θέμα. Προφανώς «έκατσαν» και ένα σωρό αναποδιές κατά τη διάρκεια της φετινής προετοιμασίας, οι οποίες μάλιστα αναλύθηκαν χθες (https://www.sportday.gr/Article/7096/tokio-2020-to-prepei-kai-oi-foboi-ths-ethnikhs-mpasket-twn-hpa), προφανώς και προϊουσών των ημερών η Team USA θα στρώνει, οι τέσσερις διεθνείς που μόλις έφτασαν στη χώρα της Απω Ανατολής θα μπουν στο κλίμα και δεν αποκλείεται η γαλλική σφαλιάρα να αποδειχθεί ευεργετική. Ανεξαρτήτως κατάταξης και αγωνιστικής έκβασης, ένα ακόμα τέλος εποχής δείχνει να φτάνει. Η νέα δύσκολα θα περιλαμβάνει τον Πόποβιτς, ακόμα κι αν ο συμπαθέστατος κόουτς το γυρίσει και φορέσει επιτέλους το χρυσό μετάλλιο που τόσες δεκαετίες επιζητεί.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

TAGS
# NBA # Olympic Games Heroes # Team USA # Γκρεγκ Πόποβιτς # Κέβιν Ντουράντ # Μπάσκετ # Ολυμπιακοί Αγώνες
Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News