Νίκος Σαρίδης: Η Ρεάλ, ο Καντονά, ο Αρτέτα και το «κλαμπ των 7»
Στα 32 χρόνια ζωής του Τσάμπιονς Λιγκ, σε τελικό έχουν φτάσει ομάδες μόνο από επτά πρωταθλήματα: ισπανικό, αγγλικό, ιταλικό, γαλλικό, γερμανικό, πορτογαλικό κι ολλανδικό.
Οσο και να την παραδέχεσαι τη Ρεάλ, για όλα εκείνα που, διαχρονικά, έχει πετύχει, πάει πολύ να κάτσεις να κλάψεις γοερά για τον προχθεσινό αποκλεισμό της. Αφ’ ενός δεν έχουμε γεννηθεί στη Μαδρίτη ή στη Βαρκελώνη, ώστε να λυσσάμε για τη μία ή την άλλη μεγάλη ποδοσφαιρική δύναμη της Ισπανίας κι αφ’ ετέρου καιρός ήταν να φρεσκαριστεί λίγο το Τσάμπιονς Λιγκ.
Δεν ήταν καλό, ούτε για τη διοργάνωση ούτε για το ποδόσφαιρο γενικότερα, αυτό που γινόταν με τη «Βασίλισσα της Ευρώπης», η οποία την τελευταία δεκαετία σήκωσε πέντε φορές την κούπα με τα μεγάλα «αυτιά». Οπως και να το κάνουμε, χάνει σ’ ενδιαφέρον όποιο πρωτάθλημα δείχνει -ή είναι- προβλέψιμο. Αλλωστε, με τη φετινή βερσιόν της Ρεάλ κανείς δεν κόβει φλέβες.
Και κανείς, συνεπώς, δεν θα βγει να τα βάλει με την… πόρνη μπάλα ή την εξώλης και προώλης μοίρα επειδή η ομάδα του Κάρλο Αντσελότι έμεινε εκτός ημιτελικών. Οπως έστρωσε, κοιμήθηκε. Δυο ματς, δυο χαψιές την έκανε η Αρσεναλ.
Οι Ισπανοί ηττήθηκαν και στο ένα και στο άλλο. Με 3-0 στο Λονδίνο, 1-2 προχθές και μάλιστα έχοντας χάσει πέναλτι ο Μπουκάγιο Σάκα, το οποίο απέκρουσε ο Τιμπό Κουρτουά. Η πλάκα θα είναι να το πάρει κιόλας η ομάδα του Μικέλ Αρτέτα, μετά την πρόκρισή της στους «4». Να δούμε τι θα λένε μετά ο Ερίκ Καντονά κι ο Αρσέν Βενγκέρ.
Μιλώντας, προ ημερών, ο Γάλλος για τον ιδιοκτήτη της Μάνστεστερ Γιουνάϊτεντ, τον Σερ Ράτκλιφ, είχε αναφερθεί παρεμπιπτόντως και στην Αρσεναλ. Οπως είχε σημειώσει: «Εχασε την ψυχή της όταν έφυγε απ’ το ”Χάιμπουρι”».
Τα κατάφερε Μίκελ Αρτέτα
Ο,τι είχε ξεστομίσει, δηλαδή, ο Βενγκέρ πέντε χρόνια νωρίτερα, τότε που είχε δηλώσει: «Αφήσαμε το ”Χάιμπουρι”, αλλά το ”Εμιρέιτς” δεν έχει ψυχή. Χτίσαμε γήπεδο, αλλά δεν βρήκαμε την ψυχή μας». Να κατακτήσει, δηλαδή, ο Αρτέτα ό,τι δεν κατάφερε ο Αλσατός και κανένας άλλος προπονητής της τρίτης μεγαλύτερης (από πλευράς αριθμού πρωταθλημάτων) αγγλικής ομάδας, να την οδηγήσει στην κορυφή της Ευρώπης.
Η ευκαιρία για μια νέα κάτοχο του Champions League
Οπως και να ‘χει, φιναλίστ στον τελικό της 31ης Μαΐου στο «Αλιάνζ Αρίνα» του Μονάχου θα είναι οπωσδήποτε μία ομάδα που δεν έχει στεφθεί ποτέ της πρωταθλήτρια στη Γηραιά Ηπειρο, είτε αυτή θα είναι η Αρσεναλ είτε η αντίπαλός της στα ημιτελικά, η Παρί Σεν Ζερμέν.
Ειρωνεία, βέβαια, για τον Κιλιάν Εμπαπέ αν πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ η γαλλική ομάδα, από την οποία αποχώρησε το περασμένο καλοκαίρι προ κειμένου να πάρει περισσότερα (λεφτά και τρόπαια), όμως αυτά συμβαίνουν. Η οποία Παρί, μάλιστα, είναι η μοναδική που έχει εξασφαλίσει τον τίτλο στη χώρα της κι η Αρσεναλ η μοναδική χωρίς καμία ελπίδα για στεφθεί πρωταθλήτρια στο δικό της πρωτάθλημα.
Σαφώς πιο «μπαρουτοκαπνισμένο», πάντως, είναι το άλλο ζευγάρι της ημιτελικής φάσης, ωστόσο κι εκεί οι δύο ομάδες έχουν χρόνια να γευθούν τον τίτλο του Τσάμπιονς Λιγκ. Η μεν Μπαρτσελόνα, το σήκωσε τελευταία φορά το 2015, η δε Ιντερ το 2010. Τέλος, επιβεβαιώνεται και φέτος ότι λίγες είναι οι χώρες που έχουν δικαίωμα στο όνειρο. Στα 32 χρόνια ζωής του Τσάμπιονς Λιγκ, σε τελικό έχουν φτάσει ομάδες μόνο από επτά πρωταθλήματα: ισπανικό, αγγλικό, ιταλικό, γαλλικό, γερμανικό, πορτογαλικό κι ολλανδικό. Οι υπόλοιποι αρκούνται σε ρόλους δευτεραγωνιστών, τριταγωνιστών και κομπάρσων/
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί