Ολυμπιακός: Η ομορφιά Χάμες και Βαλμπουένα, ανάσα σε ό,τι ακόμη δυσλειτουργικό
O Ολυμπιακός πέρασε από το Ηράκλειο επειδή διαθέτει τους παίκτες που ξέρουν το περισσότερο ποδόσφαιρο. Γιατί ξεχνάμε ότι καλά τα συστήματα, καλές οι τακτικές, αλλά οι… καλλιτέχνες είναι αυτοί που θα κάνουν πάντα τη διαφορά!
Γύρω στο 80’ του παιχνιδιού της Άρσεναλ με τη Λίβερπουλ για την Premier League, που οι «κανονιέρηδες» νίκησαν με σκορ 3-2, ο Γκάρι Νέβιλ αναρωτήθηκε: «Πού είναι το πρέσινγκ του Κλοπ;»
Ήταν μια γνήσια απορία όσο και ρητορική. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν υπάρχει πια. Τα πόδια για να πιέσουν είτε είναι πιο βαριά από ποτέ είτε δεν ταιριάζουν. Η Λίβερπουλ βιώνει μια περίοδο παρακμής, η οποία το μόνο που απομένει (ήδη υπάρχει συμπερασματική διάσταση σε αυτό) να διαφανεί, είναι αν πρόκειται για ένα διάλειμμα ή για μια κατάσταση μόνιμη, η οποία δεν θα γίνεται να λυθεί στο σημείο που ο Γερμανός προπονητής θα πρέπει να αναθεωρήσει εντελώς το πλάνο του.
Να ψάξει, δηλαδή, άλλον τρόπο.
Ο Ολυμπιακός έκανε πέρυσι μια εισαγωγή στο ότι δεν επρόκειτο να είναι η ομάδα που από το 2018 έως το 2021 έπαιζε ένα όμορφο ποδόσφαιρο, το οποίο είχε στοιχεία ανωτερότητας όταν ο κορμός απέκτησε αυτοματοποίηση.
Για πάντα κάτι να κρατήσει, δεν πρόκειται και μία τριετία είναι μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι φυσιολογικό, δηλαδή, ειδικά αν υπολογιστούν όλες οι παράμετροι, οι «ερυθρόλευκοι» να κάνουν ένα διάλειμμα που δεν θέλουν, αλλά που υπάγεται στη νομοτέλεια.
Και σε αυτήν την περίπτωση, το ερώτημα που μέλλει να απαντηθεί, είναι αν αυτό το διάλειμμα θα είναι παρατεταμένο ή θα πρόκειται για μία χρονιά -ακόμα καλύτερα, για λιγότερο από μία.
Η εκτέλεση φάουλ του Βαλμπουένα έφερε το γκολ της νίκης στην Κρήτη
Ο Ολυμπιακός στην Κρήτη έδειξε ξανά το πρόβλημα που έχει στο να δέχεται ευκαιρίες με δική του κατοχή της μπάλας, αλλά νίκησε 2-1, για την έβδομη αγωνιστική της Super League. Αυτό το «τρίποντο» δίνει τη δυνατότητα επιλογής: μπαίνει στο κομμάτι του υπολογισμού είτε σε αυτό της αισθητικής. Ο συνδυασμός γίνεται, αν και δεν είναι απαραίτητος.
Το ζητούμενο είναι η ανάσα που θα πάρει ο θεατής, ο οποίος νιώθει έντονα ότι από Οκτώβριο μήνα ο Ολυμπιακός έχει παρεκκλίνει των στόχων του. Ο φίλαθλος της ομάδας αισθάνεται ότι θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να πιάσει το Conference League όσο και πως οι δύο πρωτοπόροι της βαθμολογίας είναι, αυτήν τη στιγμή, καλύτεροι από τους «ερυθρόλευκους».
Στην Κρήτη, όμως, έστω και μέσα στο σπασμωδικό τρόπο που ο Ολυμπιακός έπαιξε ξανά, ακόμα κι αν η διαφορά είναι ότι άσκησε μεγαλύτερη επιθετική πίεση, είδε τέχνη. Φωτίστηκε το κελί από την αχτίδα του ήλιου που μπήκε απρόσκλητη, αλλά καλοδεχούμενη.
Οι καλλιτέχνες του Ολυμπιακού
Για να γίνει αυτό, έπρεπε να αναλάβουν οι καλλιτέχνες του Ολυμπιακού να τον βγάλουν από την κακοτεχνία. Ο Χάμες Ροντρίγκες, αρχικά, κάνει μια τρομερά δύσκολη κάθετη μπαλιά στον Γκάρι Ροντρίγκες για το γκολ της ισοφάρισης, στο 58’, του αυτογκόλ του Αντρέα Ντόη.
Από το στυλ γίνονται αντιληπτά τα «πολλά κιλά μπάλα» του Χάμες Ροντρίγκες
Η πάσα είναι πολύ δύσκολη διότι, από τη δεξιά πλευρά του γηπέδου, ένας αριστεροπόδαρος είναι πολύ δύσκολο να παίξει στην ευθεία την μπάλα και μάλιστα με το εσωτερικό του ποδιού. Ο Ροντρίγκες, κανονικά, έπρεπε να ψάξει τη διαγώνια λύση. Όταν το αριστερό πόδι είναι ανοιχτό στα δεξιά, σημαδεύει πάντα στα αριστερά και όχι ευθεία (και κατατί δεξιότερα), όπως έγινε σε αυτήν την περίπτωση.
Ο Χάμες κοιτάζει αλλού, καθιστώντας ακόμα πιο θεαματική τη στιγμή, το σίγουρο είναι όμως ότι η πάσα από μόνη της ανήκει σε ένα ανώτερο ποδοσφαιρικό στοιχείο.
Το ίδιο γίνεται και στο 80’, όταν ο Σεντρίκ Μπακαμπού βάζει με κεφαλιά το τρίτο φετινό γκολ του. Η εκτέλεση φάουλ του Ματιέ Βαλμπουένα είναι καταπληκτική όσο και πολύ δύσκολη: εκτελεί ένα φάουλ σχεδόν πάνω στην πλάγια γραμμή και σε απόσταση που από το κέντρο είναι πολύ εγγύτερη σε σχέση με το ύψος της μικρής περιοχής, όπου σημαδεύει.
Συνήθως, αυτά τα φάουλ πηγαίνουν στο πρώτο δοκάρι, επειδή στην μπάλα δεν δίνεται συχνά τόσο ύψος και ανάλογη δύναμη, ώστε να φτάσει σε αυτό το σημείο πριν βρεθεί κάποιο κεφάλι να την κόψει. Στην περίπτωση της εκτέλεσης του Γάλλου, το φάουλ είναι πολύ δυνατό και ο Βαλμπουένα σημαδεύει κεφάλι επιθετικού.
Δεν πηγαίνει για να κερδίσει ένα κόρνερ, δηλαδή, όπως θα συνέβαινε με ενδεχόμενη απόκρουση -στην καλύτερη περίπτωση.
Ο Βαλμπουένα πανηγυρίζει το γκολ του Μπακαμπού
Είναι προφανώς αυτονόητο ότι αυτά δεν είναι αρκετά. Ο Ολυμπιακός έχει κατακτήσει τρία διαδοχικά πρωταθλήματα και από το 1996 και μετά, δηλαδή σε 26 σεζόν, έχει χάσει τέσσερα. Καλύτερο από το 22, από το τρία, από όλους τους αριθμούς που έχει πιάσει σε αυτήν την πορεία, είναι μόνο ένας περισσότερος.
Απλώς ο Χάμες και ο Βαλμπουένα υπενθυμίζουν ότι το ποδόσφαιρο μπορεί να είναι κι άλλα πράγματα. Χάρη, κλάση, κομψότητα και τεχνική, που σε μία στιγμή και μόνο μπορεί να είναι τόσο ικανοποιητικές όσο η νίκη.
Το ρητό δεν είναι ακριβώς έτσι, αλλά σε αυτήν την περίπτωση είναι αρκετό: αν δεν έχεις αυτό που θέλεις, να χαίρεσαι με αυτό που έχεις. Μπορεί, ουδείς ξέρει, να αποτελέσει νέα αρχή.