Μάντσεστερ Σίτι: Ο Κέβιν ντε Μπρόινε και η αίσθηση του φόβου στον αντίπαλο

Η υπόθεση της σύνταξης από τον Πεπ Γκουαρδιόλα της αγαπημένης ενδεκάδας που έχει κοουτσάρει,έχει τη δική της γοητεία. Προφανώς, στο μυαλό του Καταλανού τεχνικού τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά από τα επιφανειακά, όπως ήταν κάποτε σε αυτό του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς.

Μετά την πρώτη δεκαετία του στους πάγκους και την κατάκτηση της Euroleague από τον Παναθηναϊκό στην Μπολόνια το 2002, ο «Ζοτς» είχε δώσει μέσα στους αγαπημένους του πέντε παίκτες τον Γιώργο Καλαϊτζή και τον Ισμαήλ Σάντος, ο οποίος ήταν ο σούτινγκ γκαρντ του στη Ρεάλ Μαδρίτης που κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1995.

Η έμφαση που έδωσε ο Σέρβος κόουτς με αυτήν την επιλογή, ήταν σαφής: οι λεγόμενοι ρολίστες, εκείνοι που θα έκαναν ό,τι τους ζητούσε, ακόμα κι αν αυτό δεν είχε αριθμητική υπόσταση, παίζουν μεγάλο ρόλο στην επιτυχία οποιασδήποτε ομάδας.

Ο «Ζοτς» έχει, άλλωστε, κοουτσάρει παίκτη που ήταν πρωταγωνιστής και ρολίστας μαζί: δεν θα ήταν παράξενο να απαντήσει «Δημήτρης Διαμαντίδης» στην ερώτηση «ποιος είναι ο κορυφαίος παίκτης που έχεις κοουτσάρει στην καριέρα σου».

Σε ό,τι αφορά τον Γκουαρδιόλα, δεν έχει απαντήσει σε αυτήν την ερώτηση ακόμη, αλλά τουλάχιστον εφτά από τους 11 γίνεται να υποτεθούν: Έντερσον Μοράες, Κάρλες Πουγιόλ, Σέρχι Μπουσκέτς, Τσάβι Ερνάντεθ, Αντρές Ινιέστα, Κέβιν ντε Μπρόινε, Λιονέλ Μέσι. Είναι δίκαιο να ειπωθεί ότι 99% των αναγνωστών θα συμφωνούσαν πως αυτή είναι μια σίγουρη εφτάδα.

Η επιλογή που θα γινόταν, θα αφορούσε σε ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν όντως να παίξουν μαζί. Ο προπονητής της Μάντσεστερ Σίτι θα μπορούσε να συμπεριλάβει, επί παραδείγματι, τον Τιάγκο Αλκάνταρα και ίσως τον έβαζε στο κέντρο μιας τριάδας με τον Ντε Μπρόινε δεξιά και τον Ινιέστα αριστερά, τουλάχιστον σχηματικά.

Επιπλέον, υποψηφιότητα μπορεί να βάλει ο Τόμας Μίλερ, όπως και ο Φιλ Φόντεν, αν και ο Άγγλος βρίσκεται μόλις στην τρίτη σεζόν του υπό την αιγίδα του διανοούμενου Καταλανού. Από εκεί και ύστερα, υπάρχουν ποδοσφαιριστές όπως ο Νταβίντ Βίγια, ο Πέδρο, ο Σάμπι Αλόνσο, ο Ζοάο Κανσέλο, ο Ιλκάι Γκούντογκαν, ο Τόνι Κρόος, που θα μπορούσαν να υπάρχουν ως επιλογές.

Αν ο Γκουαρδιόλα διάλεγε δύο, αυτοί θα ήταν ο Μέσι και ο Ντε Μπρόινε. Οι λόγοι είναι και σαφείς, εκτός από τις ειδικές εξηγήσεις που ο Καταλανός θα έδινε.

Η απόλυτη κατανόηση για τη Μάντσεστερ Σίτι

Περίπου ενάμιση χρόνο πριν, ο Γκουαρδιόλα είχε πει ότι «ο Φόντεν είναι το κορυφαίο ταλέντο που έχω δει». Σε συνέντευξη που έδωσε λίγο αργότερα, ήταν ευκρινής η δήλωση «για να μην μπερδευόμαστε, ο κορυφαίος παίκτης που έχω κοουτσάρει στην καριέρα μου, είναι ο Μέσι».

Κολαούζος δεν χρειάζεται. Το πιθανότερο είναι ότι όλοι οι προπονητές που είχαν τον Αργεντινό στην ομάδα τους, θα έλεγαν το ίδιο. Ο Ντε Μπρόινε, επίσης, είναι ασφαλής επιλογή. Η επιχειρηματολογία έπεται, αλλά το πιθανότερο είναι ότι ο Γκουαρδιόλα θα διατεινόταν πως άλλος ξένος παίκτης να καταλάβει τόσο καλά αυτό που θέλει να περάσει ως τρόπο παιχνιδιού, δεν υπάρχει.

Άλλωστε, είχε σημειώσει επιτυχία ένα βίντεο που τον έγραψε να ξεσπαθώνει στα αποδυτήρια, με τους θεατές να σχολιάζουν ότι ο Βέλγος βρισκόταν εκτός εμβέλειάς του σε ό,τι αφορά την κριτική του. Πράγματι, ο Ντε Μπρόινε βρίσκεται σε ένα μέρος που ο Γκουαρδιόλα δεν αγγίζει.

Το γεγονός ότι έχει καταλάβει ακριβώς τι πρέπει να κάνει και πως το έχει βελτιώσει, μπορεί να είναι ένας λόγος. Ο Καταλανός θαυμάζει, σε αυτό το πλαίσιο, τον τρόπο που δουλεύει ποδοσφαιρικά το μυαλό του. Όποιο ματς της Σίτι και να παρακολουθήσεις, αυτό που σου επιστρέφεται είναι πως ο Ντε Μπρόινε δεν κάνει ποτέ λάθος.

Αν και αδόκιμος ο ισχυρισμός, μοιάζει να στέκει αισθησιακά. Ο Μέσι είναι ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών (στο προσεχές Παγκόσμιο Κύπελλο θα παίξει τα ρέστα του ώστε να πείσει και τον τελευταίο που έχει οποιονδήποτε άλλον από πάνω του), αλλά ο Ντε Μπρόινε είναι ο Γκουαρδιόλα στο γήπεδο.

Σχεδόν βλέπεις τους υπολογισμούς που κάνει μέσα στο παιχνίδι, τις κινήσεις, που είναι όλες στοχευμένες, τις ιδέες που αναπτύσσονται περί χώρου, εκμετάλλευσής του και plays με αριθμητικό πλεονέκτημα ή μειονέκτημα. Οι μεταβιβάσεις του φαίνεται πως υπάγονται στο πλαίσιο μιας θεωρίας, η οποία μετουσιώνεται.

Δεν πρόκειται για τη θεραπεία για το Αλτσχάιμερ ούτε για ένα νέο αστεροειδή, αλλά η λογική είναι η ίδια. Διαπνέεται από την προτροπή να βρεθεί ένας μεγαλόσχημος τρόπος ώστε να τοποθετηθεί το ποδόσφαιρο για να γίνει ακόμα πιο λειτουργικό. Δίνεται έμφαση στη λεπτομέρεια με την ίδια ώθηση που είχαν οι Γερμανοί φιλόσοφοι στο λυκόφως του 19ου και το λυκαυγές του 20ού αιώνα για να ψάξουν το εν.

Ο Ντε Μπρόινε είναι ο κύριος λόγος που ο Γκουαρδιόλα ζητάει από τους παίκτες της Μάντσεστερ Σίτι να παίζουν εξειδικευμένο ποδόσφαιρο, και τα πέντε χρόνια που βρίσκεται εκεί. Επιπλέον, πέρα από το γεγονός ότι κινεί τα νήματα στο ποδοσφαιρικό κουκλοθέατρο, είναι παικταράς. Δεν γίνεται το ένα χωρίς το άλλο, αλλά η σημασία της υπερθεμάτισης στις ποδοσφαιρικές ικανότητες εκτείνεται πέρα από τον στόχο της φιλοσοφικής προόδου.

Η σημασία του είναι χρηστική, διότι όταν στραβώσει ένα παιχνίδι και το πλάνο της τελειότητας ούτε στο ελάχιστο επιτυγχάνεται, χρειάζεται η ατομική γνώση για να πάρει μία ομάδα τους τρεις βαθμούς.

Η μπλόφα του Ντε Μπρόινε προς όφελος της Μάντσεστερ Σίτι

Το παιχνίδι με τη Φούλαμ στο «Etihad» για την Premier League είναι χαρακτηριστικό, ειδικά η φάση στο 90’. Η Σίτι έχει παίκτη λιγότερο από το 26’, που αποβάλλεται ο Ζοάο Κανσέλο. Ο Ντε Μπρόινε είναι ο ήρωας της αναμέτρησης πολύ πριν κερδίσει το πέναλτι, όχι επειδή είναι ο κορυφαίος του γηπέδου αλλά, σκηνοθετικά.

Οι φυσικοί κοκκινομάλληδες ήταν ανέκαθεν ιδιαίτεροι, αλλά όταν βρέχει καταρρακτωδώς αποκτούν επιβιωματική υπόσταση. Η ίδια η παρουσία του μέσα από τον τηλεοπτικό φακό, με τα μαλλιά να πέφτουν και το χλωμό δέρμα του να υφίσταται τη βάσανο της επαφής με το ύδωρ, ήταν έμπλεη μυθιστορηματικών στοιχείων.

Όποτε τον έδειχνε η κάμερα, έμοιαζε απελπισμένος, συνεχώς στο όριο του να τα παίξει όλα για όλα, όχι επειδή είναι αποφασισμένος αλλά, διότι δεν είχε απομείνει οτιδήποτε άλλο. Ακόμα και παρά την είσοδο του Έρλινγκ Χάαλαντ, το φρόνημα του οποίου δεν θα γινόταν να μη σημειωθεί, η Σίτι έμοιαζε παραδομένη στο βαθμό της ισοπαλίας.

Είναι χαρακτηριστική η φάση κοντά στο 90’, που ο Φιλ Φόντεν αφήνει το σπριντ και η μπάλα περνάει άουτ. Όπως οι one punch knock out μποξέρ, η ομάδα του Γκουαρδιόλα ψάχνει μια στιγμή, αλλά δεν το κάνει με πάθος -περιμένει να της την φέρει η συγκυρία.

Ευτυχώς για εκείνη, στο ρόστερ της υπάρχει ο Ντε Μπρόινε. Δεν πρόκειται μόνο για τις διενέργειές του προς όφελός της, αλλά και για τον τρόπο που η ίδια η παρουσία του επηρεάζει τον αντίπαλο, ο φόβος τον οποίο τού ασκεί. Ο κουρασμένος Βέλγος έχει αφήσει την ψυχή του στο τερέν -και τώρα, μετά την μπαλιά του Μπερνάρντο Σίλβα που αλλοιώνεται, αφήνει το χούι του.

Στη θέση που βρίσκεται όταν παίρνει την μπάλα, δεν μπορεί να απειλήσει. Στην περιοχή της Φούλαμ βρίσκονται ο Χάαλαντ και ο Φόντεν. Οι Λονδρέζοι, όμως, δεν είναι ήσυχοι, διότι στο μυαλό τους έχουν την ισχυρή πεποίθηση ότι δεν υπάρχει μέρος του γηπέδου που ο 31χρονος πλέι μέικερ δεν είναι απειλητικός. Ο Ντε Μπρόινε αποπνέει φόβο.

Η κίνηση που κάνει, προς τα πίσω, έξω από την περιοχή, κανονικά μειώνει τις πιθανότητες απειλής. Αλλά στο ντουμπλάρισμα που κάνει ο Άντονι Ρόμπινσον, ό,τι προπορεύεται είναι το ένστικτο.

Είναι ασφαλές να ειπωθεί ότι ακόμα και ο Νορβηγός στράικερ της Σίτι να ήταν στη θέση του Ντε Μπρόινε, το ορμέμφυτο του αμυντικού της Φούλαμ θα αναχαιτιζόταν από τη συγκυρία. Όχι με τον Βέλγο, όμως. Εδώ, η φόρα είναι επιβεβλημένη. Ο Ντε Μπρόινε το βλέπει. Αυτήν εκμεταλλεύεται όταν σταματάει την μπάλα και στρίβει. Ο Ρόμπινσον βρίσκεται σε νεκρή περιοχή. Απλώνει το πόδι.

Πρόκειται για τη μετουσίωση του ψυχογραφήματός του στο χορτάρι. Το πέναλτι που κερδίζει, προκύπτει από την επιρροή που ασκεί στον ίδιο τον αντίπαλο. Αυτό κάνουν οι σπουδαιότεροι παίκτες στον κόσμο. Ηγούνται ως οι πλέον χαρισματικοί και όταν η παρουσία τους δεν ανταποκρίνεται στα στάνταρ που έχουν θέσει, η φήμη αρκεί για να τους κρατά ως το πιο ισχυρό στοιχείο μέσα στο σύνολο.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News