ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Μια ιστορική στιγμή για το ελληνικό μπάσκετ!

Στο παρκέ (και όχι μόνο στο αξέχαστο Ευρωμπάσκετ του 1987) ο Νίκος Γκάλης συνήθως έφτιαχνε τη μέρα του Παναγιώτη Φασούλα με τις υπέροχες ασίστ του. Αυτή τη φορά οι ρόλοι αντιστράφηκαν και ο Φασούλας ήταν αυτός που έβγαλε την ασίστ και ο Γκάλης κάρφωσε με ενθουσιασμό.

Η πρόταση του ενός εκ των υποψηφίων προέδρων της ΕΟΚ (που θα έχει πλέον οριστικά εκλογές στις 12 Σεπτεμβρίου καθώς έγινε αποδεκτή η ηλεκτρονική ψηφοφορία) προς τον θρύλο του ελληνικού μπάσκετ και η αποδοχή της από αυτόν, είναι μια ιστορική στιγμή για το μπάσκετ. Ακόμα και τρίτος και καταϊδρωμένος να βγει ο Παναγιώτης Φασούλας στις εκλογές, θα έχει γράψει ιστορία με την κίνηση-ματ, που ενώ φαινόταν πανεύκολη κανείς δεν την είχε κάνει μέχρι τώρα.

Από το 1994 όπου ο θρυλικός Νίκος Γκάλης αναγκαστικά έβαζε (με άσχημο τρόπο είναι αλήθεια) τέλος στην καριέρα του, φεύγοντας από το κλειστό του Μέτς και τον αγώνα του Παναθηναϊκού με τους Αμπελοκήπους, μετά την διαφωνία του με τον αείμνηστο Κώστα Πολίτη, ουδείς του είχε προτείνει ποτέ κάτι ανάλογο.

Να γίνει επίτιμος πρόεδρος στην ομοσπονδία μπάσκετ, στην περίπτωση που ο τέως συμπαίκτης του στην εθνική και μεγάλος αντίπαλος στα ντέρμπι ΠΑΟΚ-Αρη, δει την παράταξή του να είναι η νικήτρια κόντρα σε αυτές του Βαγγέλη Λιόλιου και του Άγγελου Παπανικολάου.

Ο Παναγιώτης Φασούλας, έδειξε ουσιαστικά το δρόμο για το πώς σκέφτεται (επαναλαμβάνουμε σε περίπτωση που είναι ο νικητής) να διοικήσει την επόμενη μέρα. Πριν καν πάρει το χρίσμα, έβαλε το «εγώ» κάτω από το «εμείς» και πρότεινε στον κορυφαίο Έλληνα παίκτη όλων των εποχών να βγει μπροστά και να συνεργαστούνε. Δεν φοβήθηκε δηλαδή να προτείνει σε έναν πρώην άσο με μεγαλύτερη λάμψη από του ιδίου να έρθει μαζί του.

Είναι αλήθεια ότι ένας κορυφαίος παίκτης δεν θα γίνει απαραίτητα και μεγάλος προπονητής και αν ρίξει γρήγορα κάποιος μια ματιά στη χρυσή ομάδα του Ευρωμπάσκετ του 1987, θα δει ότι μόνο ο Παναγιώτης Γιαννάκης ξεχώρισε σε αυτό το επίπεδο. Επίσης είναι αλήθεια ότι δεν σημαίνει ότι ένας κορυφαίος παίκτης, θα μπορεί την επόμενη μέρα να είναι και ένας ικανός ηγέτης διοικητικά.

Όμως για να δει κανείς τον Παναγιώτη Γιαννάκη εάν κάνει για την προπονητική έπρεπε να τον δοκιμάσει, να του δώσει την ευκαιρία και το έκανε πρώτος ο Γιώργος Βασιλακόπουλος όταν πριν καλά καλά κλείσει ένας χρόνος από την αποθεωτική αποχώρησε από την ενεργό δράση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα το 1996, τον έριξε στα βαθιά του Ευρωμπάσκετ της Ισπανίας το 1997.

Και ο «Δράκος» δεν κολύμπησε απλώς, βγήκε και στον αφρό με την εθνική να ξεκινάει με ένα ρεκόρ συνεχόμενων νικών (7-0) μέχρι τα ημιτελικά όπου εκεί λύγισε από τη μετέπειτα Πρωταθλήτρια Ευρώπης, Γιουγκοσλαβία του Ζέλιμιρ Ομπράντονιτς με τεχνικό σύμβουλο τον Ντούσαν Ιβκοβιτς !

Τότε μάλιστα στην εθνική ομάδα, ο Παναγιώτης Γιαννάκης είχε δύο «συμπαίκτες» τώρα του Παναγιώτη Φασούλα στο ψηφοδέλτιο, τον Φάνη Χριστοδούλου και τον Ευθύμη Ρεντζιά.

Δεν άξιζε να δοκιμαστούν τόσα χρόνια ο Γκάλης, αλλά και όλοι οι μεγάλοι του ελληνικού μπάσκετ μια θέση στην Ομοσπονδία; Δεν άξιζαν μια ευκαιρία να διοικήσουν ή να συνδιοικήσουν το άθλημα που ο Γκάλης απογείωσε;

Αντίστοιχα ο διορατικός (δεν μπορεί κάποιος να του το αρνηθεί παρά τις εμμονές και τα λάθη του) «ισόβιος» πρόεδρος της ΕΟΚ, ποτέ δεν δοκίμασε, όπως έκανε με τον Γιαννάκη στην εθνική, να προτείνει στον Νίκο Γκάλη να έρθει δίπλα του αρχικά στην ομοσπονδία και μετά να τον χρίσει διάδοχό του. Να το δοκιμάσει βρε αδελφέ.

Δεν άξιζε μια τέτοια δοκιμή τόσα χρόνια και όχι μόνο για τον Γκάλη, αλλά και για άλλους μεγάλους, όχι απλά να είναι σύμβουλοι (όπως ήταν ένα φεγγάρι ο Φασούλας), αλλά να διοικήσουν ή έστω να συνδιοικήσουν!

Την τελευταία δεκαετία (και ίσως λίγο παραπάνω) το εν λόγω πείραμα, έχει εφαρμοστεί  σε κορυφαίες μπασκετικές ομοσπονδίες όπου έχουν έναν αστέρα του παρελθόντος ως πρόεδρο.

Στη Σερβία (Πρέντραγκ Ντανίλοβιτς), την Λιθουανία (Αρβιντας Σαμπόνις), την Κροατία (Στόγιαν Βράνκοβιτς), την Ισπανία (Χόρχε Γκαρμπαχόσα), τη Ρωσία (Αντρέι Κιριλένκο), την Ουκρανία (Σάσα Βολκόφ), στην Τουρκία (Χέντο Τούρκογλου), στη Σλοβενία (Ράσο Νεστέροβιτς), ακόμα και στη Βόρεια Μακεδονία (Πέρο Αντιτς) πάντως το δοκίμασαν, πέτυχε και το στηρίζουν.

Ήταν ώρα να γίνει και εδώ και καλό θα ήταν όποιος πρόεδρος και να κερδίσει στις 12 Σεπτεμβρίου να εμπνεύσει τον Νίκο Γκάλη να είναι σε αυτήν τη θέση του επίτιμου προέδρου στην ομοσπονδία του αθλήματος που ο ίδιος απογείωσε.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News