ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Το Escape Room που εγκλωβίζει τους αντιπάλους
Οι «ερυθρόλευκοι» έκαναν το 6/6 στο γήπεδό τους, όταν πέρυσι όλη τη χρονιά είχαν πετύχει μόλις επτά και ο Γιάννης Λαμπίρης επισημαίνει τη βασική διαφορά.
Η φανερή διαφορά ποιότητας – σε σχέση με την περασμένη χρονιά – είναι αυτή που κάνει τη διαφορά μέχρι στιγμής στα παιχνίδια του Ολυμπιακού ο οποίος έκανε το 6/6 στην έδρα του και ετοιμάζεται να αρχίσει τα ταξίδια σε ένα πρόγραμμα που δυσκολεύει σηκώνοντας ψηλά τον πήχη και βάζοντας νέες προκλήσεις.
Έχοντας το στατιστικό μπροστά του, ο κόουτς Μίτροβιτς φόρεσε τα γυαλιά τσέπης και άρχισε να το ξανακοιτάει, λίγο πριν αρχίσει να μιλάει στη συνέντευξη Τύπου.
Λες και προσπαθούσε να εξηγήσει πως η ομάδα του η Μονακό έχασε 21 πόντους από τη στιγμή που ο αντίπαλος είχε μόλις 28% στα τριποντα (7/25) και 10 χαμένες βολές.
Και πως η ομάδα του που σκόραρε 27 πόντους στα πρώτα 8 λεπτά, στα υπόλοιπα 32 του αγώνα μετά βίας πρόσθεσε άλλους 38 στο ενεργητικό της !
«Απίστευτη άμυνα, τρομερή δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα. Όταν ο Ολυμπιακός άρχισε να παίξει τέλεια άμυνα, απίστευτη καθαρή άμυνα με επαφές και χωρίς φάουλ δεν είχαμε τρόπο να το αντιμετωπίσουμε» έλεγε και κουνούσε το κεφάλι του σαν να ήταν εγκλωβισμένος σε ένα Escape Room (δωμάτιο απόδρασης) και προσπαθούσε να λύσει το γρίφο για να βρει τον τρόπο διαφυγής.
Καθώς εφέτος το ΣΕΦ (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) θυμίζει…δωμάτιο πανικού για τον κάθε αντίπαλο που όσο και να προηγηθεί δείχνει ανήμπορος να αντιδράσει όταν οι Ερυθρόλευκοι και ιδιαίτερα η άμυνά τους πάρουν μπρος.
Είναι μια άμυνα που «πνίγει» την ομάδα που βρίσκεται απέναντι και αγγίζει τα όρια της τελειότητας (όπως εύστοχα τη χαρακτήρισε ο κόουτς Μίτροβιτς).
Και η οποία την ίδια στιγμή αποτελεί…κηροζίνη για τον κινητήρα του Ολυμπιακού βάζοντάς του φωτιά !
Ναι σε ένα βράδυ με τραγικά ποσοστά από τη γραμμή της φιλανθρωπίας αλλά και έξω από τα 6.75 οι Ερυθρόλευκοι έκαναν παιχνιδάκι στα χέρια τους μια από τις πιο αθλητικές ομάδες της Ευρωλίγκας η οποία λίγες μέρες πριν είχε σοκάρει (με μεγάλη ανατροπή) την ΤΣΣΚΑ Μόσχας.
Οι Πειραιώτες είχαν μια τετράδα παικτών που ξεχώρισε ιδιαίτερα και όλοι από μεταγραφές. Και αν ο Ντόρσεϊ και ο Γουόκαπ είναι έτσι και αλλιώς δύο από τα μεγάλα αστέρια της ομάδας, πιο σημαντική ίσως ήταν η παρουσία των άλλων δύο «μεταγραφών» του Παπανικολάου και του Ζαν Σάρλ.
Ναι και οι δύο είναι σαν μεταγραφές καθώς πέρυσι πέρασαν και δεν ακούμπησαν. Ο πρώτος καθώς «χτυπήθηκε» από έναν ύπουλο τραυματισμό και έχασε όλη τη σεζόν και ο δεύτερος γιατί δεν πρόλαβε να μπει ποτέ στο κλίμα της ομάδας.
Το έμπειρο μάτι όμως του κόουτς Μπαρτζώκα, έκρινε ότι αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία ο Γάλλος ο οποίος μέχρι στιγμής τον δικαιώνει και με το παραπάνω.
Ακριβώς αυτές οι εσωτερικές μεταγραφές (μαζί με τον Γουόκαπ που έβαλε χειροπέδες στον Μάικ Τζέιμς, τον οποίο…αποτελείωσε στο δεύτερο μέρος ο Παπανικολάου) έκαναν τη διαφορά.
Και το κυριότερο επέτρεψαν στον Τάιλερ Ντόρσεϊ να «ξεκουραστεί» ένα ημίχρονο (το πρώτο που το τελείωσε με μόλις 2 πόντους και -2 στο σύστημα αξιολόγησης) και να πάρει μπρος στο δεύτερο, για να τελειώσει τον αγώνα με 18 πόντους και 23 στο σύστημα αξιολόγησης !
Μια από τα ίδια και ο Σάσα Βεζένκοφ που επιχείρησε το πρώτο του τρίποντο στο 28’ αλλά τελικά έφτασε στους 10 πόντους. Όσο βρισκόταν εκτός σκοραρίσματος έδινε πολύτιμες βοήθειες στην άμυνα.
Ο Ολυμπιακός έφτασε στο σημείο να παίζει το τέλειο μπάσκετ έχοντας σε δεύτερο πλάνο τον απόλυτο ηγέτη του και τον ήρωα της τελευταίας στιγμής του προηγούμενου παιχνιδιού με τη Φενέρ, τον Κώστα Σλούκα.
Πλέον με μια σειρά δύσκολων εκτός έδρας αποστολών (από τα επόμενα έξι παιχνίδια τα πέντε είναι μακριά από το ΣΕΦ) ο Ολυμπιακός θα πρέπει να δείξει χαρακτήρα και χωρίς να έχει στο πλάι τον κόσμο του.
Ενώ αντίθετα στην έδρα του, έχει κάνει ήδη το 6/6 σε ένα από τα καλύτερα ξεκινήματα όλων των εποχών όταν για παράδειγμα πέρυσι σε όλη τη σεζόν με χίλια ζόρια πέτυχε συνολικά 7 νίκες ενώ ηττήθηκε άλλες 10
Εφέτος άλλαξαν τα δεδομένα με τους Ερυθρόλευκους να έχουν ήδη αγγίζει τον αριθμό των εκτός έδρας γκολ που είχαν την περασμένη χρονιά.
Το βασικό είναι όμως ότι μετά τις εκρήξεις χαράς και τις σημαντικές νίκες, βλέπει κανείς το κεφάλι χαμηλά από πρωταγωνιστές, παίκτες και προπονητή και αυτή είναι η καλύτερη παρακαταθήκη.