ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΡΑΪΝΔΡΟΣ: Στην ΕΠΟ ξέρουν τι προπονητή θέλουν για την εθνική ομάδα;

Ο Φαν’τ Σχιπ μάς τελείωσε και η ΕΠΟ αναζητά τον επόμενο για τον πάγκο της Εθνικής ομάδας χωρίς να έχει ξεκαθαριστεί με ποια κριτήρια θα τον επιλέξει.

Ας μην κρυβόμαστε. Το διαζύγιο με τον φαν Σχιπ δεν ήταν αυτό που λέμε έκπληξη, ίσως ο τρόπος. Ο Ολλανδός αποφάσισε μόνος του να δώσει τέλος στην κωλυσιεργία της ΕΠΟ να… τον διώξει και της έκανε τη ζωή εύκολη. Εξου το γεγονός ότι στο αποχαιρετίστηριο μήνυμά του στα σόσιαλ μίντια, εκεί όπου ο τέως ομοσπονδιακός ήταν πιο δραστήριος από τη δουλειά του στην Εθνική ομάδα, άφησε αιχμές εναντίον της Ομοσπονδίας για την καθυστέρηση αυτή.

Το θέμα, όμως, δεν είναι ο φαν Σχιπ. Πάει, τελείωσε. Καμία πρόκριση σε τελική φάση, γενικώς καμία βελτίωση ως προς το ranking, με ανοιχτά θέματα για τον αντικαταστάτη (Μανωλάς-Παπασταθόπουλος), αλλά με μία ωραία ατμόσφαιρα που έλεγε και ο Ντίνος Ηλιόπουλος.

Το μοναδικό που αφήνει πίσω του ως παρακαταθήκη. Κάτι που είχαμε χάσει από το 2014 και μετά, κάτι που αναζητούσε η Εθνική για να αποτελέσει τη βάση της ως προς την επόμενη μέρα μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ναι, εκεί έμεινε η Εθνική μας ομάδα. Από αυτή τη διοργάνωση και έπειτα άρχισε η κατηφόρα και δοκιμάσαμε τα πάντα -σαν την παλιά διαφήμιση- αλλά προκοπή δεν είδαμε. Από Μαρκαριάν και -βοήθα Παναγιά- Άγγελο Αναστασιάδη μέχρι Ρανιέρι και αισίως το ολλανδικό μοντέλο.

Ωραίος ο Τζον φαν Σχιπ για τεχνικός διευθυντής. Να ένας ρόλος στον οποίο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί. Ουχί προπονητής. Δεν το λέμε εμείς, οι αριθμοί. Ο Ολλανδός δεν μπόρεσε να δώσει μία ταυτότητα στην ελληνική ομάδα ούτε καν ένα σταθερό κορμό. Όποιος περνούσε έξω από τον Άγιο Κοσμά έμπαινε και στην αποστολή -στην υπερβολή του- αλλά η αλήθεια είναι ότι πήγε στη λογική του φορμαρίσματος και όχι σε αυτή του Ρεχάγκελ. Στην Εθνική όποιος είναι στα πάνω του. Εκτός αν είναι παίκτης του ΟΦΗ (λέμε τώρα για την περίπτωση του -αδικημένου- Βούρου). Πέτυχε η συνταγή; Εκ του αποτελέσματος όχι. Πέτυχε γενικώς το “πείραμα” φαν Σιπ; Απάντηση ως προς αυτό δεν έχουμε εκτός αν μας ενημερώσει η ΕΠΟ τι ακριβώς είχε στο μυαλό της όταν αποφάσισε την πρόσληψή του.

Ας μας πουν, όμως, πρώτα τι ακριβώς έχουν στο μυαλό τους για τον επόμενο που θα αναλάβει τον πάγκο της Εθνικής και βλέπουμε για τα υπόλοιπα. Εδώ ακριβώς είναι το “ζουμί” της υπόθεσης. Ποια χαρακτηριστικά θέλουν στην Ομοσπονδία για τον αντικαταστάτη του; Προπονητή που θα διαχειρίζεται χαρακτήρες; Προπονητή που θα “εκτελεί” τα θέλω της κοινής γνώμης; Προπονητή κανονικό με στόχο μία άμεση πρόκριση σε τελική φάση (στο επόμενο Euro, δηλαδή); Προπονητή που να είναι αρεστός σε όλους τους “μεγάλους”; Έναν Μίτσελ, για παράδειγμα; Τυχαίο το όνομα, αλλά λογικό αν αναλογιστούμε πως οι πρώτες σκέψεις στην ΕΠΟ είναι για ένα τέτοιο στιλ. Τεχνικός γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας, με σημαντικό βιογραφικό, με γενικότερο σεβασμό στο πρόσωπό του, που δεν έχει προκαλέσει και που θα εμπνεύσει τους ποδοσφαιριστές.

Αν ισχύει αυτό το “πακέτο” μπορούμε να αραδιάσουμε πολλά ονόματα. Η επιλογή, όμως, πώς ακριβώς θα γίνει; Ο Κωνσταντινίδης θα αρχίσει τις συνεντεύξεις με τους υποψήφιους και να τους εξηγήσει το πλάνο; Εδώ μέχρι ο Ερνέστο Βαλβέρδε πέρασε από “οντισιόν” για τον πάγκο της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, εμείς γιατί δεν κοιτάμε πρώτα ποιος μας ταιριάζει στα “θέλω” και όχι ποιον θα βρούμε για να τον “προσαρμόσουμε”;

Δεν είναι εύκολα τα πράγματα. Δεν θέλουμε να είναι και εύκολα. Κατά βάθος μία προβληματική Εθνική γεμάτη εσωστρέφεια και παθογένειες βολεύει γενικότερα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι επικεφαλής δεν δείχνουν διατεθειμένοι να βρουν τον άνθρωπο εκείνον που θα του δώσουν τα “κλειδιά” και αυτός θα ξέρει τι ακριβώς να τα κάνει. Μακάρι να μας διαψεύσουν. Αλλά μέχρι στιγμής δείχνουν ανικανότητα όχι ως προς τις επιλογές, αλλά ως προς τον τρόπου που (δεν) σκέφτονται για να καταλήουν σε αυτές τις επιλογές.

Όταν αντιληφθούν ότι η Εθνική ομάδα είναι ένα σοβαρό θέμα που σε κάθε χώρα αντιμετωπίζεται ως τέτοιο μπορεί να έρθει η… θεία φώτιση για την επόμενη μέρα. Αν συνεχιστούν, όμως, οι αλλοπρόσαλλες αποφάσεις που δεν έχουν ποδοσφαιρική βάση, το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα θα συνεχίσει να ταλαιπωρείται στη δίνη μίας αδιέξοδης κατάστασης. Ας χάσουμε όχι μία, αλλά δέκα τελικές φάσεις αρκεί να δούμε μία επιστροφή στην κανονικότητα.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News