ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΜΠΙΡΗΣ: Ο Σπανούλης πήρε και πάλι το τελευταίο σουτ

Πάντα στο γήπεδο (αλλά και εκτός αυτού) έπαιρνε την κρίσιμη απόφαση. Είτε τον δικαίωνε είτε όχι η επιλογή του, ήταν εκεί, είχε αποφασίσει να ορίσει την τύχη του αγώνα. Δεν είχε σημασία αν ήταν ένα απλό παιχνίδι πρωταθλήματος ή ο τελικός της Ευρωλίγκας για παράδειγμα όπου θα έπρεπε να δράσει αστραπιαία.
Οπως στην Πόλη το 2012 που σε ένα βασανιστικό «κυνήγι» με τα δευτερόλεπτα, κατέβασε τη μπάλα, «διάβασε» και κωδικοποίησε αστραπιαία τα δεδομένα και την κατάλληλη στιγμή έδωσε την ασιστ της ζωής του στον αδελφό του Γιώργο Πρίντεζη για το καλάθι που ολοκλήρωσε τη μεγαλύτερη ανατροπή σε τελικό της Ευρωλίγκας όλων των εποχών.

Έτσι και χθες μέσα στον αφόρητο καύσωνα, ο Kill Bill ανέβασε περισσότερο τη θερμοκρασία ανακοινώνοντας το τέλος της μυθικής καριέρας του.Ο άχαρος αγώνας με τη Χίμκι την τελευταία αγωνιστική της περσινής διοργάνωσης έμελλε να είναι και ο τελευταίος της ζωής του.

Προσπάθησε να πετύχει μια ηρωική έξοδο, όπως θα την ονειρευόταν με μια ακόμα συμμετοχή σε Ολυμπιακούς Αγώνες για να τον δουν και τα βλαστάρια του (έστω από την τηλεόραση αλλά όχι σε βίντεο από το παρελθόν). Δεν τα κατάφερε, έχασε το όνειρο δυο μέρες πριν αναχωρήσει η εθνική ομάδα για τον Καναδά, από μία θλάση στην γάμπα.
Άλλες φορές, μια τέτοια ενόχληση δεν θα τον έκανε να χάσει παρά 1-2 προπονήσεις αλλά όχι τώρα στα 39 του. Και πάλι θα το ξεπέρναγε, ακόμα και σε αυτή την ηλικία, αλλά μέσα του ζύγισε το πως θα (μπορούσε να) είναι η παρουσία του στην εθνική ομάδα στο προολυμπιακό.

Ο Σπανούλης δεν είναι σαν τον Ναβάρο, δεν μπορεί να δεχτεί να βρίσκεται τιμητικά στον πάγκο χωρίς να έχει ενεργό ρόλο

Ο Βασίλης Σπανούλης, δεν είναι σαν τον Χουάν Κάρλος Ναβάρο ή ενδεχομένως και άλλους βετεράνους. Δεν μπορεί (πρώτα απ’ όλα από τον εαυτό του) να δεχτεί να βρίσκεται τιμητικά στον πάγκο χωρίς να έχει ενεργό ρόλο.
Έτσι δεν τον έπεισε άλλωστε ο Ρικ Πιτίνο για να ξαναφορέσει (έστω για δύο εβδομάδες προετοιμασίας) τη γαλανόλευκη μετά από έξι χρόνια.
«Σε χρειάζομαι του είπε, θέλω να με βοηθήσεις και θα έχεις ηγετικό ρόλο» ήταν τα λόγια του κόουτς Πιτίνο που άναψαν και πάλι τη φλόγα στον Σπανούλη.
Είναι κοινό μυστικό ότι την τελευταία χρονιά δεν ένοιωθε άνετα με το ρόλο του στον Ολυμπιακό ενώ ήταν φανερό ότι και ο κόουτς Γιώργος Μπαρτζώκας δεν θα του έδινε κάτι καλύτερο.
Εδώ θυσίασε το να μην πάρει (σοβαρό) back up για τον Κώστα Σλούκα πληρώνοντας αγωνιστικά το αποτέλεσμα, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει και τον προπονητή των Ερυθρολεύκων που ουσιαστικά (τουλάχιστον για τη νέα χρονιά) δεν υπολόγιζε στα πλάνα του τον αρχηγό πέρα από μια τιμητική συμμετοχή και πολύ χρόνο στον πάγκο.
Ο Σπανούλης το είχε αφουγκραστεί και αυτό δεν μπορούσε να το δεχτεί καθώς ο αθλητικός του εγωϊσμός είναι αυτός (ίσως μόνο ο Νίκος Γκάλης να είχε ανάλογο) που τον οδήγησε τόσο ψηλά. Ναι δεν ήταν ο κορυφαίος παίκτης που βγήκε ποτέ σε ταλέντο, αλλά με τη σκληρή (ατελείωτη) δουλειά και τον απίστευτο βαθμό συγκέντρωσης έφτασε στο ζενίθ και μένει στην ιστορία ως έναν εκ των κορυφαίων όλων των εποχών όχι στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Το αγγελάκι με το διαβολάκι πάλευαν εδώ και μήνες στη συνείδηση του Βασίλη Σπανούλη με το ένα να του πιπιλίζει το μυαλό ότι καλό είναι σιγά σιγά να σκέφτεται την αποχώρηση του με ψηλά το κεφάλι και το άλλο να τον τσιγκλάει και να του λέει ότι: «Είσαι ο καλύτερος και μπορείς να παίξεις καιρό ακόμα».

Ο Βασίλης παίρνει απόλυτα συνειδητοποιημένα την απόφαση να σταματήσει και θα το έκανε σίγουρα και αν πήγαινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Ο Βασίλης παίρνει απόλυτα συνειδητοποιημένα την απόφαση να σταματήσει και θα το έκανε σίγουρα και αν πήγαινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Από την άλλη πλευρά θα συνέχιζε – τουλάχιστον έναν χρόνο ακόμα – εάν για παράδειγμα στον Ολυμπιακό ήταν προπονητής ο Ρικ Πιτίνο!
Δεν έχει να κάνει με το αγωνιστικό πλάνο ή με το πόσο καλός είναι ένας προπονητής, απλά ο Kill Bill ήθελε έναν κόουτς που θα τον εμπνεύσει και θα του πει ότι τον υπολογίζει κανονικά και του το έδειχνε.

Όμως άλλο ένα μικρό τουρνουά μιας εβδομάδας με 1-2 νοκ άουτ παιχνίδια στο προολυμπιακό και άλλο μια επίπονη χρονιά στην Ευρωλίγκα με πολύ υψηλές απαιτήσεις σε προπονήσεις και αγώνες.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δεν στρογγύλεψε τις γωνίες εκείνο το βράδυ του τελευταίου αγώνα του Βασίλη όταν τον ρωτήσαμε εάν ο ίδιος θεωρεί κρίμα και άδικο το να μην τελειώσει ο αρχηγός την καριέρα του μπροστά σε κόσμο για να γνωρίσει την αποθέωση.

«Θα είναι κρίμα, αλλά αν υπάρχει Covid 5 χρόνια ακόμα θα σταματήσει στα 45 ρε Γιάννη ; Λέω ένα παράδειγμα. Μακάρι. Αυτός ο άνθρωπος αξίζει και για τον Ολυμπιακό ένα standing ovation. Το μπάσκετ όμως δεν είναι τόσο απλό. Ο κόσμος και εσείς βλέπετε το μπάσκετ μόνο συναισθηματικά. Εγώ είμαι υποχρεωμένος να το δω και ρεαλιστικά. Γιατί εμένα θα κράζετε όλη τη χρονιά μετά».

Ναι ο κόουτς Μπαρτζώκας (και αυτό πρέπει να το εκτιμήσει ο αρχηγός) ήταν εικρινής έστω και αν ακούστηκε άκομψα. Δεν θα μπορούσε να μιλήσει στον Σπανούλη όπως ο Πιτίνο γιατί απλά δεν θα μπορουσε να υπηρετήσει αυτό το πλάνο, ούτε ο κόουτς ούτε ο παίκτης.

Όπως και να έχει, όσο και αν ο Βασίλης Σπανούλης ενδεχομένως θα περίμενε να τον έχουν ίσως καλέσει οι αδελφοί Αγγελόπουλοι για να μιλήσουν για το μέλλον και εάν ήταν να βάλουν και μαζί τίτλους τέλους, αποφάσισε να βγει ο ίδιος μπροστά και να μην περιμένει.

Έκανε πολύ καλά και πήρε μια σωστή απόφαση όπως αυτές που συνήθιζε να παίρνει και μέσα στο γήπεδο όταν η μπάλα έκαιγε.
Βασίλη, όπως λένε και οι Αμερικάνοι, “Thanks for the memories”

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News