ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΑΣ: O «τρελός» Ιανουάριος και η ώρα των «ξεχασμένων» της Super League

Με τον Covid-19 δεν είναι να παίζεις. Ακόμη κι όταν παίζεις ποδόσφαιρο, οφείλεις να παρακολουθείς τα δεδομένα. Πριν από περίπου δύο χρόνια, την άνοιξη του ’20 και όταν αποφασίστηκε να συνεχιστεί το πρωτάθλημα (ασφαλώς με τη συνδρομή και τις μεγάλες, τις αποτελεσματικές προσπάθειες του τότε προέδρου της Λίγκας, Μηνά Λυσάνδρου), το ζητούμενο ήταν να ολοκληρωθεί, να μην μπει η λεγόμενη «παύλα», να ανακηρυχθεί πρωταθλητής και να δοθούν τα ευρωπαϊκά εισιτήρια, γενικά να υπάρξει ξανά κανονικότητα και η Ελλάδα να ακολουθήσει τις προηγμένες στον αθλητισμό χώρες. Με πρωτόκολλα υγιεινής και όλα τα συναφή, τα άκρως απαραίτητα. Σήμερα, αρχές Ιανουαρίου, πού ακριβώς βρισκόμαστε; Όχι ακριβώς στο σημείο «μηδέν», σίγουρα όμως σε μια κατάσταση πρωτόγνωρη, έστω κι αν ο όρος δεν είναι δόκιμος καθόσον το συγκεκριμένο επίθετο την τελευταία διετία τείνει να χρησιμοποιείται ως καραμέλα.

H Super League ακολουθεί το δρόμο των μεγάλων ευρωπαϊκών λιγκών

Τι θέλουν οι αρμόδιοι; Να συνεχιστεί η διοργάνωση. Να υπάρξουν οι κατά το δυνατόν λιγότερες αναβολές. Μόνο όταν τα κρούσματα μιας ομάδας φτάνουν στο …κόκκινο να αναβάλλονται αγώνες της. Κάπως έτσι και με την κορύφωση της πανδημίας και της Ο (σύμφωνα με όσα λένε οι επιστήμονες, εννοείται) να προσδιορίζεται για τις 20 του τρέχοντος μήνα, έχουμε μπροστά μας κομβικές αγωνιστικές. Απανωτά παιχνίδια. Δεν υπάρχει η διάθεση να κατέβουν ρολά πουθενά στην Ευρώπη, μόνο όταν φτάσουμε στο απροχώρητο θα συμβεί αυτό. Κάπως έτσι τι προβλέπεται να δούμε; Ποδοσφαιριστές που δεν υπολογίζονται από τους προπονητές (ας είμαστε εδώ ειλικρινείς και ακριβείς) να παίρνουν θέση στην ενδεκάδα ακόμη και ως παίκτες με σημαίνοντα ρόλο στην ενδεκάδα. Τα πλάνα των κόουτς να τινάζονται στον αέρα την παραμονή ενός αγώνα ή να μην μπορούν με ακρίβεια να καταρτιστούν, πολύ απλά διότι «χάνονται» παίκτες το ένα 24ωρο μετά το άλλο και δουλειά στο προπονητήριο απλά δεν γίνεται. Και βέβαια, άλλες ομάδες να έχουν να αντιμετωπίσουν αποψιλωμένους αντιπάλους και άλλες με τους βασικούς παίκτες τους στο χορτάρι.

Με τον κορωνοϊό αυτό που μετράει είναι να περάσουμε όλοι μας τον κάβο!

Οι συνθήκες  αντίξοες και ίσως άδικες. Μοιάζει με αλλοίωση και ας «πονά» η λέξη. Το πρόγραμμα θα παίξει τον ρόλο του. Άλλο να δίνεις ντέρμπι βασιζόμενος σε  μισή ομάδα και εντελώς διαφορετικό να αντιμετωπίζεις σύνολο μεσαίου βεληνεκούς – μπορείς τότε, έστω και δύσκολα, να τα βγάλεις πέρα.

Το μείζον είναι να περάσουμε τον κάβο. Ολοι. Οι ομάδες. Οι προπονητές. Οι παίκτες. Αλλά θα έχει κόστος και αναταράξεις η όλη διαδικασία, όπως θα έλεγαν και έμπειροι πιλότοι. Προσθέστε και απώλειες βαθμών απρόσμενες, αποτελέσματα «ανάποδα»,  εκπλήξεις να σου κλείνουν το μάτι και θα έχετε όλο το πακέτο για τον «τρελό μήνα Ιανουάριο» που διανύουμε. Μπορεί και παραπάνω διάστημα. Και με παίκτες που είχαμε καιρό να δούμε (Αβραάμ, Βέρχουλστ, Βρουσάι, Μπεναλουάν, Κριστιάν Λόπεθ, Σβάρνας, Βιτλής, λίγα από τα παραδείγματα) να δίνουν ξαφνικά το παρών και να θυμίζουν την (αγωνιστική) ύπαρξή τους…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News