Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς: Ο «Game 6 Klay» και πώς ο Τόμπσον αλλάζει το μπάσκετ

Ο Κλέι Τόμπσον δεν οδηγεί το Γκόλντεν Στέιτ στην κατάκτηση του τέταρτου δαχτυλιδιού, ο «Game 6 Klay» ευδοκιμεί σε συνθήκες που δεν υπάρχουν ενόψει του έκτου τελικού του NBA στη Βοστόνη, απέναντι στους Σέλτικς, αλλά ο σούτινγκ γκαρντ των Γουόριορς δεν έχει πει την τελευταία λέξη του. 

«Γουάου. Δεν έχω υπάρξει πιο ενθουσιασμένος που θα πάω στη Βοστόνη». Από τις πρώτες ερωτήσεις που υποβλήθηκαν στον Κλέι Τόμπσον μετά τη λήξη του πέμπτου τελικού του NBA, που οι Γουόριορς επικράτησαν 104-94 των Μπόστον Σέλτικς, η τριπλέτα τους, Κάρι, Τόμπσον και Γκριν, ξεπέρασε σε νίκες σε τελικούς τους Τιμ Ντάνκαν, Τόνι Πάρκερ και Μάνου Τζινόμπιλι, και πήραν το προβάδισμα στη σειρά με σκορ 3-2, αφορούσε, φυσικά, στο θρύλο που τον ακολουθεί. Ο «Game 6 Klay» ήταν ένα αναντίρρητο γεγονός, αν και η ιστορία του αφορά σε τρία συγκεκριμένα παιχνίδια και μάλιστα παρόμοιας φύσης.

Το πρώτο είναι εκείνο το έπος στην Οκλαχόμα επί των Θάντερ, το 108-101 στις 28 Μαΐου του 2016, που ισοφάρισε σε 3-3 τη σειρά των τελικών της Δύσης, ενώ οι Γουόριορς ήταν πίσω 3-1. Ο Τόμπσον έβαλε 11 τρίποντα και 41 πόντους και η ομάδα του Στιβ Κερ προκρίθηκε στους τελικούς του NBA, όπου έπαθε ακριβώς το ίδιο: βρέθηκε 3-1 μπροστά, αλλά η τιμωρία του Ντρέιμοντ Γκριν και το λάθος του Τόμπσον να προκαλέσει τον ΛεΜπρόν Τζέιμς στη συνέντευξη Τύπου μετά το τέταρτο παιχνίδι έγιναν εκατόμβη για το Γκόλντεν Στέιτ, που έχασε το πρωτάθλημα μέσα στο Σαν Φρανσίσκο, σε έβδομο τελικό.

Τη μεθεπόμενη χρονιά, οι Χιούστον Ρόκετς έγιναν η μεγάλη πρόκληση των Γουόριορς. Προηγήθηκαν 3-2 στη σειρά των τελικών της Δύσης και ο Τόμπσον πέτυχε 35 πόντους, στην άνετη επικράτηση 115-86, στις 26 Μαΐου του 2018, που έφερε το έβδομο ματς στο Τέξας. Οι Γουόριορς νίκησαν 101-92, με τους 34 πόντους του Κέβιν Ντουράντ, προκρίθηκαν στους τελικούς και πήραν το δεύτερο διαδοχικό πρωτάθλημά τους με το 4-0 επί των Καβαλίερς.

Η τρίτη φορά ήταν και η πλέον συγκλονιστική. Ο Κλέι πέτυχε 30 πόντους στον έκτο τελικό του NBA το 2019, απέναντι στους Τορόντο Ράπτορς, με το σκορ στη σειρά στο 3-2 επί των Καναδών. Ως τότε είχε 122 παιχνίδια Playoffs και μία απώλεια, αλλά ο χιαστός κόπηκε μετά το φάουλ του Ντάνι Γκριν, που προσπάθησε να τον κόψει στο κάρφωμα. Ο Κλέι πιθανότατα θα τελείωνε πάνω από 40 αυτό το παιχνίδι, αφού βγήκε εκτός με το σκορ στο 85-80 υπέρ των Γουόριορς, αφού εκτέλεσε τις βολές από το φάουλ που του έγινε, και με 2’22’’ να απομένουν για τη λήξη της τρίτης περιόδου.

Ο Τόμπσον, βεβαίως, ουδέποτε υπήρξε του… πεταμάτου, τουναντίον, αλλά ο «Game 6 Klay» είναι ένα πλάσμα υπέρτερο, που χορεύει τάνγκο με την ανώτερη πλευρά του εαυτού του. Είναι μέλλων Hall of Famer και οι Γουόριορς θα κλίνουν πάντα το γόνυ στην παρουσία του, την οποία οι ίδιοι έθεσαν τουλάχιστον μία φορά εν αμφιβόλω, το 2016, ωστόσο στις τρεις περιπτώσεις που παρουσιάστηκε αυτό το αβέβαια υπαρκτό πλάσμα ο κοινός παρονομαστής ήταν ο ίδιος: οι Γουόριορς βρίσκονταν πίσω στο σκορ και αντιμετώπιζαν τον τρόμο ενός αποκλεισμού ή, στην περίπτωση των Ράπτορς, την απώλεια του πρωταθλήματος, όπως και είχε γίνει τότε στην «Oracle». Ο Τόμπσον επέστρεψε φέτος ύστερα από εκείνο το παιχνίδι και τώρα, ύστερα από σκάρτους πέντε μήνες, είναι έτοιμος να φορέσει ξανά το δαχτυλίδι του πρωταθλητή.

Η προπόνηση που οδηγεί στην επόμενη μέρα

Για τον Στεφ Κάρι, η γνώμη ότι η ίδια η παρουσία του αλλάζει το μπάσκετ και το πώς αντιμετωπίζεται είναι αυτονόητη. Η ομοφωνία είναι συντριπτική και η μόνη διαφωνία είναι αν αυτό συμβαίνει επί τα χείρω ή επί τα βελτίω. Ο Κλέι Τόμπσον, από τη μεριά του, είναι αυτό που λέμε «spot shooter». Στην πραγματικότητα, δεν διαλέγει τις… μοίρες του στο παρκέ, αλλά μπορεί να σουτάρει χωρίς ντρίμπλα. Μάλιστα, στη σπέκουλα για τις όχι εξαιρετικές εμφανίσεις του στους τελικούς, μια γνώμη με νόημα ήταν εκείνη του παλαίμαχου και αναλυτή του ESPN, Τζέιλεν Ρόουζ, που είπε ότι ο Κλέι καταπιέζεται επειδή η άμυνα των Σέλτικς τον αναγκάζει να ντριμπλάρει την μπάλα. Ο Τόμπσον ενεργεί ιδιαιτέρως καλύτερα όταν δεν χρειάζεται να την βάζει στο παρκέ, κυρίως διότι έχει ένα μείζον πλεονέκτημα, το οποίο είναι ιστορικά σημαντικό: δεν τον νοιάζει πώς θα πάρει την μπάλα.

Τους σπουδαίους σουτέρ, εξαιρουμένου του Κάρι, ο οποίος μπορεί να δημιουργήσει για τον εαυτό του, να βγει από το σκριν, να πάρει την μπάλα εν στάσει, τους φτιάχνουν οι πάσες. Οι περισσότεροι σκόρερ θέλουν την μπάλα σε ένα συγκεκριμένο σημείο, το οποίο θα τους δώσει το αβαντάζ απέναντι στον αμυντικό και κυρίως θα ενεργοποιήσει τη σωματική μνήμη. Σε αυτήν τη διάσταση, ο Κλέι Τόμπσον δεν έχει το παραμικρό πρόβλημα. Μπορεί να πάρει σε οποιοδήποτε πλάτος ή ύψος την μπάλα και πάλι να σουτάρει, να την πιάσει πάνω από το κεφάλι, παράλληλα με το πρόσωπό του, στα δεξιά του και τα αριστερά του, το σουτ, όσο κι αν φαινομένικα μοιάζει βεβιασμένο, θα έχει σχεδόν τις ίδιες πιθανότητες επιτυχίας.

Σε αυτήν την κατηγορία, από καταβολής μπάσκετ, ο Τόμπσον είναι μόνος του. Όμως οι προπονητές στις Ηνωμένες Πολιτείες, που προπονούν παιδιά και εφήβους, έχουν ψυχανεμιστεί πως σε ό,τι αφορά το σουτ αυτό είναι το μέλλον. Δεν μπορούν να γίνουν όλοι Κάρι, δηλαδή να έχουν την μπάλα στα χέρια, να μπορούν να επιλέγουν και να κινούνται αδιάκοπα. Κάποιος πρέπει να βγαίνει από τα σκριν, να βάζει τον αμυντικό του να τον κυνηγάει και κυρίως να κόβει χωρίς την μπάλα. Σε αυτό, ο Τόμπσον είναι πρωτοπόρος και το γεγονός ότι δεν υπάρχει πάσα που είναι «άχρηστη» όταν φτάνει στα χέρια του, αφού δεν υπάρχει «καλό» πιάσιμο για να εξουδετερωθούν οι πιθανότητες να σουτάρει, μπορεί μελλοντικά να γίνει υπερόπλο, άλλωστε οι Γουόριορς, στις παρυφές του τέταρτου δαχτυλιδιού τους τις τελευταίες οκτώ σεζόν, έχουν καταστήσει σαφές ότι δουλεύει.

Για τους Κάρι και Τόμπσον, οι κορυφές σε στατιστικές κατηγορίες όπως τα τρίποντα που έχουν βάλει και εκείνα που έχουν δοκιμάσει, δεν θα κρατήσουν πολύ. Οι εκτιμήσεις αναφέρουν πως το περισσότερο σε πέντε χρόνια από τότε που θα σταματήσουν, τα ονόματά τους θα κατέλθουν των κορυφών που έπιασαν. Η ατολμία των πρώτων προπονητών τους τους κόστισε σε σεζόν, κενό που παίκτες όπως οι Τρέι Γιανγκ και Ντόνοβαν Μίτσελ δεν έχοιυν. Ωστόσο, οι «Splash Brothers» θα είναι για πάντα πρωτοπόροι, κάτι σαν τους αδελφούς Ράιτ. Αυτό που έχουν δώσει στο μπάσκετ, δεν πρόκειται να τους το πάρει οτιδήποτε. Ανεξαρτήτως αν οδεύει προς ένα τέλμα του αθλήματος, όπως συνηθίζουν να αναφέρουν οι «καταστροφολόγοι» για οτιδήποτε δεν τους ταιριάζει, οι ίδιοι το παρουσίασαν ελκυστικά και, κυρίως, κάτι που είναι το προκείμενο, τους οδήγησε σε νίκες και στιγμές δόξας, ανεξαρτήτως του φετινού τίτλου σε μια σειρά με τους Μπόστον Σέλτικς που ακόμη παίζεται.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News