Εθνική Μπάσκετ: Θα δούμε το καλύτερο ρόστερ που είχε ποτέ η «επίσημη αγαπημένη»;

Περισσότερο και από την τριετή αναμονή, ως προς το διάστημα που έχει περάσει από τη συμμετοχή σε μία μεγάλη διοργάνωση, είναι η πληθώρα λύσεων που δημιουργεί αισιοδοξία για κάτι καλό στο Ευρωμπάσκετ.

Η Εθνική Ελλάδας προετοιμάζεται δίχως -χτυπάμε ξύλο- προβλήματα για την έναρξη των φιλικών, πέραν του Ντίνου Μήτογλου με τη γνωστή ιστορία με το ντόπινγκ (και την άγνωστη ακόμα ποινή του) δεν υπάρχει η παραμικρή απουσία στο προσκλητήριο του Δημήτρη Ιτούδη, η ανυπομονησία μεγαλώνει. Στην προεπιλογή χώρεσαν 23 ονόματα, στην πραγματικότητα εννιά, αν όχι έντεκα παίκτες, έχουν εξασφαλισμένη τη συμμετοχή τους στο Μιλάνο – είθε και στο Βερολίνο, όπου θα διεξαχθούν οι νοκ άουτ φάσεις.

«Κλεισμένες» οι έντεκα θέσεις της δωδεκάδας του Ιτούδη

Στο «1» Νικ Καλάθης και Κώστας Σλούκας συνθέτουν ζηλευτό δίδυμο, το οποίο άλλωστε, όπως τόσες φορές στο παρελθόν, θα παίζει και μαζί πάνω στο παρκέ επί ώρα. Στο «2» επιτέλους δίνει το «παρών» ο Τάιλερ Ντόρσεϊ, το «3» ακούει στους… «Παπ» (Παπανικολάου, Παπαπέτρου), το «4» έχει το επώνυμο Αντετοκούνμπο (Γιάννης και Θανάσης), στο «5» ο Κώστας της γνωστής φαμίλιας θα έρχεται πίσω από τον Γιώργο Παπαγιάννη της εξαιρετικής τελευταίας σεζόν στην Ευρωλίγκα.

Εκτός απροόπτου, στους σούτινγκ γκαρντ θα πάρει θέση και το «πολυεργαλείο» Γιαννούλης Λαρεντζάκης, ενώ η φροντ λάιν αναμένεται να συμπληρωθεί με τον Δημήτρη Αγραβάνη. Μένει συνεπώς μία θέση ανοιχτή, που θα πάει λογικά σε τρίτο «άσο», εκτός κι αν προτιμηθεί «δυαροτριάρι».

Στο πρώτο σενάριο υποψήφιοι είναι ο καλός αμυντικός και συνειδητοποιημένος ως… δωδέκατος παίκτης (από τον Ολυμπιακό) Μιχάλης Λούντζης, ο πιο έμπειρος, επίσης υψηλόσωμος γκαρντ και με ευχέρεια χρησιμοποίησης σε δύο θέσεις Λευτέρης Μποχωρίδης, αλλά και ο νεαρός, ανερχόμενος και καλύτερος απ’ όλους σουτέρ Δημήτρης Μωραΐτης.

Στο δεύτερο ταιριάζει ο γκαρντ-φόργουορντ Παναγιώτης Καλαϊτζάκης, που έπαιξε και στο «1» στο ντεμπούτο του Ιτούδη με τη Μεγάλη Βρετανία, αντιμετωπίζοντας μεγάλα προβλήματα στο κατέβασμα της μπάλας. Ακόμα μεγαλύτερο αουτσάιντερ θεωρείται ο έμπειρος Λεωνίδας Κασελάκης, που άλλωστε είναι «τριαροτεσσάρι».

Ταλέντο και σπάνια πανστρατιά, υπήρχε όμως και το 2009

 

Και «Greek freak» και τοπ επιπέδου περιφερειακοί και ανάλογα μεγάλο όνομα επιτέλους στον πάγκο. Λύσεις σε κάθε θέση, μονάδες που σχεδόν όλες καλύπτουν περισσότερες από μία (θέση), ο δε… αμετακίνητος από το «5» Παπαγιάννης βρίσκεται στο peak της έως τώρα καριέρας του. Είχαμε άραγε στη σύγχρονη ιστορία (διότι μέχρι το ξεκίνημα των ‘90s οι βασικοί έπαιζαν… μέχρι να αποβληθούν και δεν υπήρχε η σημερινή έννοια του ροτέισιον) τόσο πλούσιο ρόστερ;

Στο περσινό Προολυμπιακό (που δεν συνιστά άλλωστε μεγάλη διοργάνωση) πήγαμε με μονάχα Σλούκα, Καλάθη, Παπαγιάννη, Μήτογλου και λύσεις ανάγκης. Στο Παγκόσμιο του 2019 ο Γιάννης Μπουρούσης στα γεράματα δεν είχε τη σημερινή ισχύ του «Παπατζόν» ως βασικός σέντερ, ενώ δεν υπήρχε και Ντόρσεϊ. «Δυάρι»-σημείο αναφορά δεν υπήρχε ούτε στο Ευρωμπάσκετ 2017, αν και ο Νίκος Παππάς βρισκόταν στα ντουζένια του. Το θέμα βέβαια τότε ήταν ότι είχε μείνει έξω με εκείνο τον τραυματισμό στο πόδι για τον οποίο ακούστηκαν τόσα ο Γιάννης Αντετοκούνμπο…

Τόσο «γεμάτη» εθνική… πριν από μια δεκαετία

Στο Μουντομπάσκετ 2014 είχε λείψει ο Βασίλης Σπανούλης, για να μη μακρηγορούμε πρέπει να γυρίσουμε στο 2010 για να βρούμε Εθνική με βάθος και ταλέντο παντού. Στο Παγκόσμιο της Τουρκίας, όπου ο νεαρός Καλάθης πλαισίωνε Σπανούλη, Δημήτρη Διαμαντίδη και Νίκο Ζήση στην περιφέρεια, Αντώνης Φώτσης, Γιώργος Πρίντεζης και Κώστας Τσαρτσαρής ήταν τα «τεσσάρια», Μπουρούσης και Σοφοκλής Σχορτσανίτης τα «πεντάρια».

Πρακτικά ήταν ακόμα ο κορμός των ομάδων των μεταλλίων του 2005 και του 2006. Στο μεν Βελιγράδι όμως ήταν παρών μόνο ο (μικρός και άγουρος) «Μπουρού», στη δε Σαϊτάμα μόνο ο «Σόφο» – αν και υπήρχε Λάζαρος (Παπαδόπουλος) τότε, βέβαια. Επιστρέφοντας στο 2010, ακόμα και τότε παρατηρούνταν έλλειψη βάθους στο «3», όπου υπήρχαν ο Στράτος Περπέρογλου και ο… τεσσαρίζων Κώστας Καϊμακόγλου.

Ναι, λοιπόν, στα χαρτιά η φετινή βερσιόν της Εθνικής είναι μία από τις καλύτερες της σύγχρονης ιστορίας. Δώστε έμφαση… «στα χαρτιά» όμως. Διότι το 2010 με τέτοιο ρόστερ αποκλειστήκαμε στους «16» (ΟΚ, σε Μουντομπάσκετ, ΟΚ, από την Ισπανία), ενώ το 2009 δίχως τους τραυματίες Διαμαντίδη και Θοδωρή Παπαλουκά ανεβήκαμε για τελευταία φορά σε βάθρο (φωτό)!

Ο Γιόνας Καζλάουσκας είχε μεταξύ άλλων τον ρολίστα «Κάι», τον 20χρονο Κώστα Κουφό, τον απλώς τίμιο Ανδρέα Γλυνιαδάκη, τον (δίχως ομάδα εκείνες τις ημέρες!) Γιάννη Καλαμπόκη, εντούτοις πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Επειδή είχε σωστά κατανεμημένους ρόλους, παιδιά με δίψα για αποδείξεις και… όχι άγχος. Ας τα έχουμε αυτά υπ’ όψιν, επειδή πολλές φορές έχουμε πάει «ψηλωμένοι» σε τελικές φάσεις και κάναμε μια τρύπα στο νερό.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News