Ζοέλ Εμπίιντ: Trust the process, MVP edition

AMNA/EPA

Ο νέος MVP του NBA, Ζοέλ Εμπίιντ, δεν έχει πια απωθημένο τον τίτλο του πολυτιμότερου. Πώς έφτασε, με πολύ πόνο και περισσότερη υπομονή, στην προσωπική κορυφή, εν αναμονή κι εκείνης των Φιλαδέλφεια Σίξερς.

O Nτοκ Ρίβερς, αν μη τι άλλο, το είχε πει από τις 4 Απριλίου. «Δεν χρειάζεται να κάνουμε άλλη κουβέντα. Η όποια συζήτηση για τον MVP είναι περιττή πια». Εννοώντας φυσικά, μετά και τους 52 πόντους με 20/25 σουτ (!) του ηγέτη του, πως εκείνος ακριβώς είχε κερδίσει οριστικά την κούρσα των τριών.

Ο Ζοέλ Εμπίιντ είναι όντως ο πολυτιμότερος παίκτης της κορυφαίας λίγκας του πλανήτη για τη σεζόν 2022-23, αφήνοντας μάλιστα τους άλλους δύο υποψήφιους, Νίκολα Γιόκιτς και Γιάννη Αντετοκούνμπο, πολύ πίσω στις πρώτες ψήφους: 73, έναντι 15 και 12, αντίστοιχα.

Πού είχε λάβει χώρα εκείνη η 52άρα του (με 13 ριμπάουντ και 6 ασίστ), προς το τέλος της κανονικής περιόδου; Στη Βοστώνη. Εκεί όπου βρίσκονται οι Σίξερς, έχοντας κάνει ήδη το μπρέικ στους ανατολικούς ημιτελικούς. Χωρίς τον Εμπίιντ.

Εκεί όπου έμαθε ο Καμερουνέζος σέντερ τα ευχάριστα, παρέα με τους συμπαίκτες του. Εκεί όπου (με ή χωρίς αυτόν) η «Φίλι» θέλει να κάνει και το 2-0 τα ξημερώματα. Βήμα-βήμα. Με υπομονή, παρά τις αναποδιές σαν τον πρόσφατο τραυματισμό του κορυφαίου ψηλού.

«Trust the process» δεν ήταν άλλωστε το μότο του συλλόγου, από την εποχή του τζένεραλ μάνατζερ Σαμ Χίνκι (2013-16) και το… ξεφόρτωμα των καλύτερων παικτών με την επιλογή υψηλών ντραφτ πικ; Η διαδικασία απαιτούσε εμπιστοσύνη και πίστη στη μελλοντική πραγμάτωσή της, διότι ήταν χρονοβόρα.

Ειδικά όταν σε σχεδόν κάθε υψηλό πικ κάτι συνέβαινε και δεν έπαιζε στην πρώτη του χρονιά. Ο Εμπίιντ, μάλιστα, χρειάστηκε να χάσει λόγω τραυματισμών στα πόδια και τις δύο πρώτες του σεζόν ως επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, λίγα μόλις χρόνια αφότου, στα 15 του, είχε αρχίζει να παίζει μπάσκετ στο Καμερούν.

Τρίτη επιλογή στο ντραφτ του 2014, πίσω από τον δίχως δουλειά από πέρυσι Τζαμπάρι Πάρκερ (Νο 2), αλλά και τον συμπαίκτη του στο Κάνσας, Αντριου Γουίγκινς, ο Αφρικανός ήταν μέλος μιας εξαιρετικής φουρνιάς. Στην πρώτη επτάδα συναντάμε (πέρα από τους δύο Τζέιχοκς και τον Ντάντε Εξουμ της Παρτίζαν) και τους Ααρον Γκόρντον, Μάρκους Σμαρτ και Τζούλιους Ραντλ.

Ολοι τους συνεχίζουν στα τρέχοντα πλέι οφ! Ενας όμως είναι πραγματικά ξεχωριστή περίπτωση. Αυτός που οικειοποιήθηκε, ως δικό του παρατσούκλι, το «process». Ο ίδιος που κάποια στιγμή ρίχτηκε στη μάχη και αποδείχθηκε λιοντάρι (της Γιαουντέ, η γενέτειρά του). Κάθε χρόνο και καλύτερος, την τελευταία διετία και… πιο υγιής (sic).

Για το «πεντάρι» των 213 εκατοστών, τον πρώτο seven-footer MVP από τον Σακίλ Ο’Νιλ του 2000 για πολλούς (διότι σε τελευταίες μετρήσεις δίνεται και ο Γιάννης Αντετοκούνμπο 2,13 μ.), οι 68 περσινές και οι 66 φετινές εμφανίσεις κανονικής περιόδου είναι πολλές – και… αρκετές, ώστε να μην τεθεί θέμα συμμετοχών ως προς την ανάδειξή του σε κορυφαίο.

Οι 30,6 πόντοι έγιναν 33,1 και παρέμεινε πρώτος σκόρερ του ΝΒΑ, οι 4,2 τελικές πάσες παρέμειναν αναλλοίωτες, το νταμπλ-νταμπλ σε μέσους όρους ήρθε ξανά (με 10,2 ριμπάουντ, από 11,7). Ακόμα πιο σημαντικό, ότι ανέβασε τα ποσοστά του από 49,9% σε 54,8% εντός παιδιάς και από 81,4% σε 85,7% στις βολές. Χώρια το ένα κλέψιμο και οι κοντά δύο τάπες (1,7).

O Αϊβερσον και ο Μόουζες Μαλόουν περίμεναν αρκετά

O γκαρντ Αλεν Αϊβερσον ήταν ο τελευταίος Σίξερ MVP μέχρι… χθες.

Είναι ο τέταρτος παίκτης του συλλόγου που ψηφίζεται MVP, μετά τον Γουίλτ Τσάμπερλεϊν της τριετίας 1966-68, τον Τζούλιους Ερβινγκ του 1981, τον Μόουζες Μαλόουν του 1983 και τον Αλεν Αϊβερσον του 2001. Πέρασαν δηλαδή 22 ολόκληρα χρόνια ώσπου να ξαναδούν πολυτιμότερο παίκτη στη Φιλαδέλφεια.

Το ακόμα σημαντικότερο και ίσως σημαδιακότερο (sic) είναι ότι από τότε ακριβώς, το 2001 με τον κοντό να κάνει όργια, έχουν να περάσουν οι Σίξερς τον δεύτερο γύρο των πλέι οφ – και δείχνουν επιτέλους έτοιμοι να το κάνουν σε λίγες ημέρες. Ο δε τελευταίος τους τίτλος, ανάγεται στο 1983. Με τον Μαλόουν να ανεβαίνει από τους 24,5 και τα 15,3 ριμπάουντ της ρέγκιουλαρ σίζον στο αντίστοιχο 26-15,8 στην ποστ.

Ο νυν και ο προ τεσσαρακονταετίας MVP συνδέονται και με το ότι είναι οι μοναδικοί τέτοιοι στην ιστορία με μέσους όρους 30-10 σε πόντους-ριμπάουντ και τουλάχιστον 50% ευστοχία εντός παιδιάς σε μια (οποιαδήποτε) σεζόν τους.

Εν προκειμένω, ο μακαρίτης Μαλόουν την είχε καταγράψει μία νωρίτερα, το 1981-82, όταν είχε 31,1-14,7-51,9% στο Χιούστον. Μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια, την οδήγησε άμεσα στο τρόπαιο. Με «σκούπισμα» μάλιστα των Λέικερς (4-0) στους τελικούς.

Eνας ψηλός θέλει να την φτάσει και φέτος μέχρι το τέλος του δρόμου. Λαμβάνοντας τη… διεθνή σκυτάλη από τους συνυποψήφιούς του (δις MVP o Σέρβος Γιόκιτς, αμέσως πιο πριν τέτοιος ο Ελληνας Αντετοκούνμπο), ο Καμερουνέζος ελπίζει πρωτίστως να αποτινάξει τις ενοχλήσεις που νιώθει στο δεξί γόνατο.

Όταν είναι καλά, είναι και ο παίκτης που δεν έχει αντίστοιχό του στο παιχνίδι με πλάτη. Που έχει την ευχέρεια να βάλει όσους πόντους θέλει και με πρόσωπο στο καλάθι, ακόμα και με τρίποντα. Που φέτος έριξε τρεις πενηντάρες και βάλε, ξεπερνώντας 13 φορές τους 40 πόντους.

Δεύτερος Αφρικανός ΜVP, μετά το πρότυπό του, τον Νιγηριανό Χακίμ Ολάζουον (1994, με Ρόκετς φυσικά), ο ηγέτης του κόουτς Ρίβερς είναι δεμένος στη Φιλαδέλφεια με συμβόλαιο έως το 2027, που θα του αποφέρει 196 εκατομμύρια δολάρια την προσεχή τετραετία.

Το δικό του απωθημένο, να ψηφιστεί MVP, το πέτυχε – και οι φίλοι της… «Φίλι» τού κόλλησαν ήδη νέο παρατσούκλι: «MVPIID»… Σειρά παίρνει -αν όχι φέτος, μέσα στα προσεχή χρόνια- το συλλογικό απωθημένο. Ενας τίτλος πρωταθλητή.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News