Ο Κέβιν Ντουράντ μπορεί να απαντά σε όλες τις ερωτήσεις

Η Λάνα Ρόουντς ήταν πορνοστάρ. Ο Κέβιν Ντουράντ τής ζήτησε να βγουν και η Λάνα Ρόουντς αποδέχθηκε την πρόσκληση. Ύστερα από λίγη ώρα, η Λάνα Ρόουντς σηκώθηκε και έφυγε, επειδή «βαρέθηκα», όπως είπε. Αυτή είναι η εκδοχή της ιστορίας της Λάνα Ρόουντς. Μαζί, είπε ότι είχε δώσει ραντεβού σε ακόμα μία κοπέλα, η οποία θα ήταν η εναλλακτική λύση.

Ο Κέβιν Ντουράντ δεν σχολίασε.

Επίσης, δεν τοποθετήθηκε κι όταν την… σταύρωσαν. Θα έπρεπε να προβληματίσει αυτό, διότι συνήθως δεν αφήνει όλα τα λαμόγια του twitter, που τους αρέσει να κράζουν διασημότητες χωρίς να πληρώνουν το τίμημα της απάντησης, να μιλούν χωρίς να υπάρχει αντίδραση. Ο Ντουράντ ποστάρει συνήθως για μπάσκετ -διότι είναι αυτό που τον ενδιαφέρει. Όταν ο Ντρέιμοντ Γκριν, στη συνέντευξη στο Bleacher Report, παρατήρησε ότι δεν έχει παιδιά και δεν είναι καν παντρεμένος, ο πρώην συμπαίκτης του στους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς απάντησε με κάποιον τρόπο όπως η Κάθριν Χέπμπορν, όταν την ρώτησαν για ποιο λόγο δεν παντρεύτηκε τον Σπένσερ Τρέισι και δεν έκανε παιδιά: «Δεν προλαβαίνω». Η εξήγηση δεν έμοιαζε, βεβαίως, με μια απάντηση που μονίμως χρησιμοποιείται στους σύγχρονους καιρούς, λόγω τόσο της ταχύτητας με την οποία κυλά η ζωή όσο και των υποχρεώσεων, αλλά είναι ουσιαστική. Το ρεζουμέ της αφορά στο ότι η προσκόλληση με το αντικείμενο του πόθου ή τον ίδιο το στόχο που δημιουργείται μέσα από αυτό είναι τέτοια, που δεν θα γινόταν να υπάρξει άλλος χρόνος για να συμβεί κάτι τόσο σοβαρό. Η Χέπμπορν νόμιζε ότι θα αδικούσε την ηθοποιία και ο Ντουράντ, το μπάσκετ.

Για την ακρίβεια, όμως, ο κοινός παρονομαστής και των δύο είναι το ακριβώς αντίθετο: ένα παιδί σημαίνει ότι θα αδικούσαν το ίδιο για την ηθοποιία και το μπάσκετ.

Τα… γενέθλια

Πήραν παρέα το χρυσό στο Τόκιο

Ο Ντρέιμοντ Γκριν σκάρωσε μεγάλο χουνέρι στον Κέβιν Ντουράντ στο Τόκιο. Έβαλε όλη την αμερικανική αποστολή να του τραγουδήσει χρόνια πολλά την ημέρα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων -και δεν ήταν καν τα γενέθλιά του. Ένας από τους πιο χαρισματικούς σκόρερ όλων των εποχών γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου του 1988 στη Γουάσινγκτον, όχι, βέβαια, στις 25 Ιουλίου. Ο Ντουράντ παρατηρούσε με ένα μείγμα στωικότητας και τρόμου αυτήν τη χορωδία.

Για τον Γκριν, ο οποίος ήταν ο συμπαίκτης του στην εθνική των ΗΠΑ που θα κατακτούσε το τέταρτο διαδοχικό χρυσό μετάλλιό της σε Ολυμπιακούς ήταν μία ευκαιρία να έρθει πιο κοντά με έναν παίκτη με τον οποίο σκιαγράφησαν μία από τις πιο σημαντικές στιγμές του ΝΒΑ την τελευταία πενταετία. Οι δυο τους πανηγύρισαν μαζί την ανάβαση στην κορυφή του Ολύμπου. Ο Ντουράντ έχει 89 πόντους, πια, σε τρεις τελικούς και μόνο ο Καρμέλο Άντονι των τεσσάρων μεταλλίων βρίσκεται μπροστά του. Ο ίδιος, στο Παρίσι το 2024, έχει την ευκαιρία να πάρει το τέταρτο, αλλά να είναι χρυσό, κάτι που ουδείς Αμερικανός μπασκετμπολίστας έχει κάνει. Άλλωστε, πριν τα 40 του δεν θα σταματήσει το μπάσκετ.

Οι παρενέργειες ενός τσακωμού

Ο περίγυρος διέλυσε τους Γουόριορς

Ο καβγάς τους στις 12 Νοεμβρίου του 2018, σε ένα παιχνίδι με τους Λος Άντζελες Κλίπερς, έμοιαζε καταδικαστικός προκειμένου να φύγει ο Ντουράντ από τους Γουόριορς το επόμενο καλοκαίρι. Αυτό το ζήτημα δεν είχε διευθετηθεί, αν και δεν αποκλείεται, και λόγω του ενάμιση μήνα που ήταν μαζί με την Εθνική των ΗΠΑ, και οι δύο να είχαν μιλήσει για το συγκεκριμένο γεγονός. Θα μπορούσε να έχει συμβεί νωρίτερα, άλλωστε από τότε έχουν περάσει σχεδόν τρία χρόνια. Όμως ήταν το Bleacher Report που έκλεισε τη συνάντηση απέναντι στους δύο, η οποία παίχτηκε στο youtube στις 18 Αυγούστου, και, με τον πάουερ φόργουορντ των Γουόριορς στο ρόλο του συνεντευξιάζοντος, δόθηκε η ευκαιρία να γίνει η ερώτηση και να ληφθεί μια φαινομενικά τίμια και ειλικρινής απάντηση.

Και οι δύο, στο τέλος, πέταξαν το γάντι στον περίγυρο των Γουόριορς, σε εκείνους που προσπάθησαν να σκουπίσουν τη βρομιά κάτω από το τραπέζι, αντί να λύσουν τα πάντα εκείνη τη στιγμή. Ο Γκριν κατηγόρησε τον πρόεδρο και γενικό διευθυντή των Γουόριορς, Μπομπ Μάιερς, ο οποίος προσπαθούσε να τον πείσει, και μάλιστα όχι πολύ κομψά, να απολογηθεί. Ο Ντουράντ τόνισε την απογοήτευσή του για το γεγονός ότι ο Στιβ Κερ υποκρινόταν ότι δεν είχε συμβεί κάτι. Με βάση τον νυν παίκτη των Νετς, αυτός ήταν ο λόγος που έφυγε από το Σαν Φρανσίσκο το επόμενο καλοκαίρι, με προορισμό το Μπρούκλιν.

Στάση ζωής

Έφτασε στο σημείο να διαλέγει αυτό που θέλει

Ο Γκριν είπε και κάτι άλλο στον Ντουράντ. Ότι «ο κόσμος νομίζει ότι σταμάτησες να είσαι ο άνθρωπος με το σακίδιο πλάτης. Εγώ ξερω ότι συνεχίζεις να έχεις το σακίδιο». Για τον τότε παίκτη των Οκλαχόμα Σίτι Θάντερ, με τις ανασηκωμένες κάλτσες και τη ζηλευτή έφεση στο σκοράρισμα, το σακίδιο πλάτης ήταν ένα χρηστικό εργαλείο. Για τον υπόλοιπο κόσμο, συμβόλιζε με κάποιον τρόπο φρεσκάδα και νεότητα, την ετοιμότητα για οποιαδήποτε εκδρομή. Ακριβώς αυτό το σακίδιο ανάγκασε μεγάλη εταιρεία αθλητικών ειδών, με την οποία είχε φτάσει ήδη σε συμφωνία, να βγάλει αυτό το σακίδιο. Ο Ντουράντ το διατηρεί. Όμως έχει μεγαλώσει και προφανώς δεν μπορεί να περιφέρεται με την ίδια ανεμελιά. Είναι κάτι που θέλει και ξέρει ότι δεν το χρειάζεται.

Μπορεί, όμως, να έχει δημιουργήσει αυτό που συνηθίζουμε να αποκαλούμε στάση ζωής. Να έχει βρει τις περισσότερες απαντήσεις στα ερωτήματα. Να ξέρει στην ουσία του ότι η ικανοποίηση της πλειονότητας συνεπάγεται δικά του υπαρξιακά. Να διαλέγει αυτό που θέλει. Ο κόσμος του μπάσκετ, του παιχνιδιού που, λόγω του σχίσματος του ΝΒΑ με την Ευρώπη, έχει υποστεί τις μεγαλύτερες αλλαγές, οι οποίες του καταλογίζονται ενιαία, ζει μια εποχή που παλαίμαχοι ή ακόμα και εν ενεργεία παίκτες δεν χρειάζονται δημοσιογράφους για να κάνουν μια εκπομπή. Αυτή ήρθε σχεδόν απροειδοποίητα, αλλά έδωσε πάτημα σε όλους ώστε να μιλήσουν για τις λεπτές αποχρώσεις των ζωών τους και να μην απαντούν, απαραιτήτως, ερωτήσεις βιογραφικού.

Αφεντικό του εαυτού του

Η παρουσία ως επαναστατική πράξη

Ο ίδιος ο Ντουράντ, άλλωστε, είπε ότι «ερωτήσεις που έβρισκα πολύ ενδιαφέρουσες στην αρχή, σταμάτησαν να με αφορούν πια». Είναι ξεκάθαρο ότι νιώθει πολύ πιο άνετα απέναντι στους οικείους του, ενώ εξίσου κρυστάλλινο είναι πως οι ομόλογοί του, που κάνουν τις εκπομπές, τον έχουν ως νούμερο ένα στόχο για να δοκιμάσει το project τους.

Η εποχή, βεβαίως, έχει ήδη οδηγήσει σε αυτό το μονοπάτι. Η ευρυζωνικότητα έχει κάνει τους παίκτες μάνατζερ των εαυτών τους. Από τη στιγμή που σταμάτησε να είναι ευγνώμων για το γεγονός ότι έπαιζε στο ΝΒΑ, βρέθηκε σε αυτήν τη θέση. Παρ’ ότι δεν έχει μιλήσει ποτέ δημοσίως για κάτι πέρα από το μπάσκετ, περιφερόταν με τα 211 εκατοστά του σαν κάποιος που είχε ανακαλύψει μία αλήθεια η οποία δεν ήταν προφανής στους άλλους -κι αυτό γιατί αφορούσε στη νοημοσύνη και την αντίληψη, μόνο τότε θα μπορούσε να την δει κάποιος. Η ίδια η παρουσία του μοιάζει με επαναστατική πράξη, με ένα βουδιστικό κλικ. Αυτά που δεν λέει είναι τα πιο σημαντικά. Και όταν τον καλούν, θέλουν να είναι απέναντί τους για αυτόν το λόγο. Οι τοποθετήσεις του έχουν κάτι από την ουσία της ψυχοθεραπείας.

Η χαρά, η λύπη και η ησυχία

Ένας συνειδητοποιημένος άνθρωπος

Όταν ο Γκριν τού είπε ότι κατά τη γνώμη του έμεινε στους Γουόριορς μόνο για να κατακτήσει το θριπίτ, ο Ντουράντ το αποδόμησε με στοιχεία. Απάντησε ότι ήταν εντελώς κλειδωμένος στο ίδιο το παιχνίδι και πως, αν το έκανε για αυτό, δεν θα έπαιζε 78 ματς από τα 82 εκείνης της κανονικής περιόδου. Δεν ανέφερε, βεβαίως, καν την παρουσία του στους τελικούς και την υποτροπή στον αχίλλειο, που του κόστισε μια χρονιά.

Και αφού ο πρώην συμπαίκτης του τον ρώτησε αν βρίσκεται στο κυνήγι της χαράς, ο Ντουράντ μεταμορφώθηκε σε αυτό που ούτως ή άλλως έχει δείξει ψήγματα ότι είναι, δηλαδή τον αδελφό του Δαλάι Λάμα. Η χαρά δεν τον αφορά, διότι δεν θα μπορούσε να γλιτώσει το ταξίδι προς τη λύπη και αυτός ο δρόμος είναι ρόλερκόστερ. Προτιμάει την ησυχία, την οποία φέρνει η συνειδητότητα. Δεν γουστάρει τους γλιστερούς δρόμους που δεν ξέρει πού θα τον βγάλουν, διότι αυτό δείχνει αδυναμία. Για ένα είδος που επί του πρακτέου προτιμά την πρόσκαιρη ευχαρίστηση από τη σοφία, η μάχη για το σκοπό του και την επίτευξή του παραμένει ανηλεής.

Το χειροκρότημα ενός ευφυούς ανθρώπου

Η αντίδραση στα έξι εκατοστά ήταν αριστούργημα

Για τον παίκτη που χάρισε την κορυφαία στιγμή των περυσινών play off, τα έξι εκατοστά που τον χώριζαν από τη γραμμή του τρίποντου στο σουτ που ουσιαστικά έκρινε τον πρωταθλητή του ΝΒΑ, στον έβδομο ημιτελικό της Ανατολής με τους Μιλγουόκι Μπακς, εκείνη η σύσπαση του προσώπου και το ανάθεμα στο χτύπημα των χεριών, πριν καν δουν οι διαιτητές τη φάση στο ριπλέι, αναδεικνύουν την ευφυία του ανδρός. Δίχως καν να περιμένει, χωρίς να προκύπτει από το βίντεο ότι έχει δει το πόδι του, ήξερε ότι έχει πατήσει.

Παραβολικά, η αντίδρασή του, σε ένα γυμναστήριο που κοχλάζει από την προοπτική να έχει πετύχει το νικητήριο σουτ και να έχει αποκλείσει τους Μπακς σε μία σειρά που για τον ίδιο είναι ιστορική -που τα κατορθώματά του σε αυτήν θα ήταν ολέθριο να κρίνονται εκ του αποτελέσματος- είναι ο θρίαμβος του προσωπικού και του κοινωνικού status quo του, σε έναν κόσμο μπερδεμένων ψυχών. Σε έναν κόσμο που, λόγω οποιουδήποτε είδους άγνοιας και μιας μαζικής λαχτάρας, χτυπιέσαι όταν ακούσεις τα ντραμς.

Ο Ντουράντ δεν θα χτυπηθεί για κανέναν. Και μόνο αυτό τον κάνει τον πιο επιδραστικό παίκτη του μπάσκετ τους σύγχρονους καιρούς.