Αντώνης Καρπετόπουλος: Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός - Δύο χρήσιμα ματς πριν από ακόμη ένα ντέρμπι

Πριν ένα ακόμα ραντεβού τους, που είναι στο πρόγραμμα την Δευτέρα στο ΣΕΦ για το ελληνικό πρωτάθλημα, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναϊκός έπρεπε να κερδίσουν στην Ευρωλίγκα την Εφές και την Μπασκόνια αντίστοιχα στις έδρες τους: τα ματς ήταν χρήσιμα για να δείξουν ο Γιώργος Μπαρτζώκας και ο Αταμάν ποιο μπάσκετ είναι ο στόχος τους.

Οι δυο αντίπαλοι για διαφορετικούς λόγους ήταν για αυτό βολικοί. Η Εφές κάνει ένα νέο ξεκίνημα μετά την φυγή του Μίσιτς και του Αταμάν και τελεί υπό κατασκευή. Η Μπασκόνια που ήρθε στην Αθήνα με 8 όλους κι όλους παίκτες τελεί μάλλον υπό διάλυση. Οι δυο ελληνικές ομάδες τα κατάφεραν: και κέρδισαν και έδειξαν. Βέβαια οι προπονητές τους για να τις μεγαλώσουν έχουν κάμποση δουλειά.

Υπάρχει η κεντρική ιδέα

Η κεντρική ιδέα του Μπαρτζώκα είναι εμφανέστατη και ακριβώς επειδή αυτή υπάρχει, είναι αρκετά πιθανό να βρεθεί και φέτος μια ομάδα που θα την υπηρετήσει θα μεγαλώσει και θα βελτιωθεί. Κινούμενος με την βεβαιότητα ότι είναι αδύνατον να βρει ένα δεύτερο Βεζένκοφ, που παλεύει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ο Μπαρτζώκας πρόταξε την σταθερότητα της άμυνας: αρχίζει να φαίνεται πως όποιος μπλέξει με τον Ολυμπιακό θα μπλέξει άσχημα. Η παρουσία του Φαλ και του Μιλουτίνοφ οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η ρακέτα του Ολυμπιακού φέτος θα γίνει ναρκοπέδιο: θα είναι ακόμα πιο δύσκολα όλα για τους ψηλούς όλων των αντιπάλων του όταν κάποια στιγμή μπει και ο Σίκμα και δώσει στον Ολυμπιακό ακόμα περισσότερη σκληρότητα. Όμως προτού κάποιος φτάσει να δημιουργήσει προβλήματα στον Ολυμπιακό κοντά στο καλάθι, θα πρέπει να οργανώσει μια επίθεση και την Πέμπτη το βράδυ φάνηκε πως ούτε κι αυτό θα είναι απλό: ο Ολυμπιακός παίζει πλέον με τρεις γραμμές άμυνας, σαν να αγωνίζεται κατ΄ εξαίρεση με έξι παίκτες!

Όποια κι αν είναι η πεντάδα του υπάρχουν σταθερά πλέον δυο περιφερειακοί που «δαγκώνουν» – ακόμα κι ο Πάπας που ήρθε από τον πάγκο για να πρωταγωνιστήσει στο μονόπρακτο που θέλει το ΣΕΦ να τον αποθεώνει όταν πατά στο παρκέ το πόδι του έπαιξε στο 1,5 λεπτό της συμμετοχής του μια άμυνα ανθολογίας. Ο Γουόκαπ, ο Κάναν, ο Γουίλιαμς Γκος, ο Λαρεντζάκης και ο Λούντζης βγάζουν τη γλώσσα στους άτυχους που πρέπει να κατεβάσουν τη μπάλα γιατί δεν χαλαρώνουν ποτέ. Στη δεύτερη γραμμή άμυνας υπάρχουν ο Παπανικολάου, που ακόμα κι αν δεν βάλει σουτ γλυτώνει τον Ολυμπιακό από δεκαπέντε πόντους σε κάθε ματς, ο Πίτερς, που κατάλαβε φέτος πως για να πάρει πιο πολύ χρόνο συμμετοχής πρέπει να ανεβάσει την ένταση του αμυντικού παιγνιδιού του, και ήρθε και ο Μπραζντέκις έτοιμος για να παίξει «ξύλο», σαν να είχε ακούσει πως ο Ολυμπιακός ψάχνει κάποιον για να κρατήσει ένα βράδυ μια άτυχη ομάδα στους 30 πόντους. Ο Λιθουανός από τον Καναδά ακόμα ψάχνεται, αλλά η ευκολία που έπαιξε και «τέσσερα» απέναντι στην Εφές βγάζει μάτια: λίγο να βρει το σουτ και τα 17 λεπτά του θα γίνουν υπέροχα.

Οι τρεις γραμμές άμυνας του Ολυμπιακού (που φαίνονται πιο πολύ όταν αρχίζουν οι περίφημες «αλλαγές») εκμηδένισαν παίκτες με προσωπικές ενέργειες που σε άλλες εποχές τον Ολυμπιακός τον είχαν πληγώσει όπως ο Λάρκιν, ο Κλάιμπερν, ο Μπράιαντ, ο Μπουμπουά, που όλοι μαζί είχαν 8 στα 35 εύστοχα σουτ, ενώ ο σπουδαίος Τόμσον αναρωτιόταν που διάβολο έμπλεξε. Ο Ολυμπιακός αφήνει την Εφές στους 25 πόντους στο πρώτο ημίχρονο – 25 έβαζε κάποτε ο Λάρκιν μόνος τους. Εχει τόσο μεγάλη όρεξη για άμυνα που κάποια στιγμή βλέποντας την τσαπατσουλιά του στην επίθεση σκεπτόμουν πως το κάνουν επίτηδες: έπαιζαν όλοι σαν να ήθελαν να τελειώνουν γρήγορα με το κομμάτι που είναι υποχρεωμένοι να παίζουν με τη μπάλα στα χέρια για να πάνε στην άμυνα να βγάλουν την γλώσσα των αντιπάλων τους. Υπάρχει μια μικρή υπερβολή σε όλο αυτό, αλλά είναι αναμφίβολα αποδοτικό. Αρκεί να μην βρεθεί απέναντι μια Αρμάνι που δεν έχει πρόβλημα ένα ματς να λήξει στο ποιος θα περάσει πρώτος τους 60 πόντους ή μια Μπαρτσελόνα έτοιμη να σουτάρει με 50% στο τρίποντο.

Με 18 αντί με 30 πόντους

Ο Ολυμπιακός σοβαρεύτηκε και επιθετικά στο δεύτερο ημίχρονο: ο Κάναν και ο Πίτερς σταμάτησαν να σημαδεύουν το στεφάνι, ο Παπανικολάου ήταν κεφάτος κι ο Λαρεντζάκης ομαδικός, ενώ ο Γουόκαπ διεύθυνε καλά την κίνηση κι όταν οι soft ψηλοί της Εφές κουράστηκαν ο Γκος διάβασε τις αδυναμίες κι άρχισε να μπουκάρει. Ο Γκος κάνει ό,τι ο Μπαρτζώκας ήθελε από τον Σλούκα κι ο Σλούκας δεν έβρισκε ενδιαφέρον: τελειώνει φάσεις όταν οι αντίπαλοι γεμίζουν φάουλ κι επιπλέον έχει ικανότητα και όρεξη για άμυνα πράγμα που δεν επιτρέπει σε κανένα προπονητή να τον σημαδέψει. Στο εύκολο τελικά ματς με την Εφές φάνηκε πως ο Ολυμπιακός μπορεί να είναι επιθετικά πλουραλιστικός χωρίς μάλιστα κάποιος από τους Μιλουτίνοφ και Φαλ να ξεπεράσει τους 10 πόντους. Οι δυο τους μαζί πήραν όλες κι όλες 8 τελικές προσπάθειες: δεν ήταν απαραίτητο να πάρουν πιο πολλές γιατί ανανεώνοντας επιθέσεις και ανοίγοντας διαδρόμους άφησαν σε πολλούς άλλους το δρόμο προς το καλάθι. Ο Ολυμπιακός δεν πέρασε τους 80 πόντους πάλι, αλλά αν ήταν στοιχειωδώς εύστοχος στο τρίποντο θα είχε κερδίσει με 30 πόντους. Όπως και να χει τα δυο ματς της εβδομάδας που ακολουθεί, με ΠΑΟ και Φενέρ, θα προσφέρονται για πιο πολλά συμπεράσματα.

Διαβάστε εδώ ολόκληρο το άρθρο του Αντώνη Καρπετόπουλου

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News