Αντώνης Καρπετόπουλος: Το μαστίγιο και το καρότο του Αταμάν και η άμυνα που τσακίζει κόκκαλα!

Δεν έγραψα κάτι για την ήττα του Παναθηναϊκού από την Μπασκόνια γιατί περίμενα και το δεύτερο ματς των Πρασίνων στην Ισπανία – αυτό με την Βαλένθια. Τα δυο ματς τα θεωρούσα πριν γίνουν μέρος μιας ενιαίας δοκιμασίας για τον Παναθηναϊκό και γιατί είχε πέντε χρόνια να κερδίσει στην Ισπανία. Ο ΠΑΟ έχασε το ματς με την Μπασκόνια και κέρδισε αυτό με την Βαλένθια. Η νίκη του είναι τρομερά σημαντική πρώτα από όλα για την βαθμολογία του: του επιτρέπει να κοιτάζει ψηλά πιο πολύ από όσο στις πλάτες του.

Η βελτίωσή του δεν είναι ούτε αργή, ούτε γρήγορη: είναι σταδιακή κι έχει να κάνει πάντα με τους παίκτες του κι όχι τόσο με την ομαδική του λειτουργία. Η σπουδαία εμφάνιση πχ του Λούκα Βιλντόζα στο ματς με την Βαλένθια αποδεικνύει πως στο οπλοστάσιο του Αταμάν υπάρχουν πολλοί παίκτες όχι απλά καλοί, αλλά έτοιμοι να κάνουν την διαφορά. Όλα είναι θέμα χρόνου αλλά και θέμα συμμετοχής. Οποιος παίζει είναι δεδομένο ότι θα προσφέρει, αλλά όπως έχω εξηγήσει ο χρόνος στον ΠΑΟ δεν δωρίζεται, κερδίζεται. Ο Βιλντόζα τον κέρδισε. Κι ο Αταμάν χάρη σε αυτόν, δηλαδή χάρη σε ένα σπουδαίο επιθετικό που μέχρι τώρα δυσκολευόταν να βρει λεπτά συμμετοχής και ρόλο, κέρδισε ένα αληθινά κρίσιμο ματς. Μετά και τον Βιλντόζα ένα από τα επόμενα ματς θα το πάρει ο ταλαιπωρημένος από τον τραυματισμό του Χουάντσο: είναι θέμα χρόνου. Ο Τούρκος τους έχει όλους στο μυαλό του. Και αν, όπως έχει σχεδιάσει το πράγμα στο μυαλό του, πάρει από όλους ό,τι ελπίζει, ο ΠΑΟ θα βρεθεί στην τετράδα, πράγμα που είναι ο πρώτος από τους μεγάλους στόχους του Αταμάν στην Ευρωλίγκα. Για να τα καταφέρει πρέπει πλέον να κερδίσει τα ματς στο ΟΑΚΑ. Δεν είναι εύκολο, αλλά για ομάδα που στήθηκε από την αρχή πέρυσι τον Αύγουστο είναι το απλούστερο. Σε τελική ανάλυση για να πιάσεις ένα στόχο σε αυτή την διοργάνωση πρέπει κάτι να κάνεις: ο συγκεκριμένος δρόμος, σε σχέση με το πώς ξεκίνησε ο ΠΑΟ, είναι ο ευκολότερος που θα μπορούσε να βρει μπροστά του.

Τον κάλυψε και τον μάζεψε

Όταν γράφω για τον ΠΑΟ εστιάζω στον Αταμάν για δυο λόγους. Ο πρώτος γιατι πιστεύω πως είναι άγνωστος στο κοινό – εννοώ ότι είναι άγνωστη η μεθοδολογία του, η αντίληψή του για το μπάσκετ και η νοοτροπία του γενικότερα. Ολοι όσοι ασχολούνται ξέρουν τους τίτλους του: λίγοι έχουν καταλάβει το πώς τα κατάφερε διότι δεν ήταν η Εφές στα ενδιαφέροντά τους, ούτε κι ασχολούνται με το τουρκικό μπάσκετ γενικότερα. Ο δεύτερος λόγος που το κάνω είναι γιατί ο Τούρκος ήταν και είναι ο πλέον κομβικός παράγοντας στην εφετινή σεζόν του ΠΑΟ: αν αυτός δεν είχε ένα ξεκάθαρο μοντέλο όχι απλά κοουτσαρίσματος, αλλά διοίκησης και προσέγγισης των παικτών που έχει στα χέρια του, ο ΠΑΟ θα είχε ήδη διαλυθεί από τις απαιτήσεις, το βάρος των υποχρεώσεων, την έλλειψη χρόνου και τις ήττες στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ο Παναθηναϊκός ο εφετινός είναι η χαρά του σχολιαστή. Είναι γεμάτος από πρόσωπα για τα οποία μπορείς να γράψεις πολλά, έχει αρκετούς πρωταγωνιστές, αλλά και μοιραίους παίκτες, έχει αδικημένους και σταρ- αλλά όλα αυτά είναι θέματα επόμενων κεφαλαίων: αυτή τη στιγμή το spotlight πρέπει να είναι πάνω στον Αταμάν για να τον καταλάβει ο κόσμος που έχει συνηθίσει σε άλλα.

Ο Τούρκος πρεσβεύει ένα άλλου είδους μπάσκετ και το είδαμε και στα ματς του ΠΑΟ στην Ισπανία. Εχω ήδη αναφερθεί στην διαχειριστική του σκληρότητα: την είδαμε και χθες. Στο ματς με την Μπασκόνια άφησε τον Ναν να κάνει ό,τι θέλει. Ο ΠΑΟ έχασε το ματς γιατί συνέβη κάτι στατιστικά απίθανο. Ο Ναν, που έχει εικοσιπέντε πόντους μέχρι το 38΄και είχε κουβαλήσει τον Παναθηναϊκό σε ένα ματς που οι ψηλοί του δεν του είχαν δώσει επιθετικά σχεδόν τίποτα, είχε στο τελευταίο δίλεπτο ένα φτηνό λάθος στην επίθεση και τρία άστοχα σουτ στη σειρά. Αν έβαζε ένα ο ΠΑΟ θα κέρδιζε μολονότι ο Μονέκε έκανε ό,τι ήθελε τον Μίτογλου. Ο Αταμάν άφησε τον Αμερικάνο να πάρει τα πολλά σουτ που γουστάρει, αλλά μολονότι ως πανέξυπνος άνθρωπος τον κάλυψε, δεν τον άφησε να κάνει τα ίδια με την Βαλένθια κι ας είναι ο πιο hot σκόρερ του ΠΑΟ κι ας έλειπε και ο Σλούκας.

Ο Ναν έμεινε στον πάγκο πολύ, σίγουρα είχε ακούσει κάμποσα για τα όσα δεν έκανε σωστά στην Μπασκόνια, αλλά το μήνυμα του Αταμάν έπρεπε να είναι προς όλους: έτσι ο Γκραντ έμεινε είκοσι συνεχόμενα λεπτά στο παρκέ (και συνολικά 37 λεπτά στο παιγνίδι!) για να καταλάβουν όλοι την βασική αρχή που λέει ότι ο συνεπής παίκτης απολαμβάνει το μάξιμουμ της εμπιστοσύνης. Στον Ναν έδωσε λιγότερο χρόνο και από τον Βιλντόζα. Και στις δηλώσεις του τόνισε την απουσία του Σλούκα, αλλά στάθηκε και στην κακή απόδοση του Αμερικάνου χωρίς υπεκφυγές. Και είμαι βέβαιος ότι ο Αμερικάνος πήρε το μάθημά του. Αν θυμηθείτε πως διαχειρίζονταν πέρυσι οι προπονητές του ΠΑΟ ένα ανάλογο σκόρερ, τον τρελό αλλά συχνά ασταμάτητο Μπέικον, θα καταλάβετε την διαφορά.

Το λάθος που γίνεται

Γίνεται ένα λάθος με τον Αταμάν: κρίνεται σαν να είναι ένας Έλληνας προπονητής ή τέλος πάντων ένας από αυτούς που δουλεύουν συχνά σε ελληνικές ομάδες κι έρχονται από την Σερβία, την Ιταλία, την Κροατία κτλ. Ο άνθρωπος έρχεται από μια χώρα που αντιλαμβάνεται το μπάσκετ τελείως διαφορετικά από μας.

Χθες βράδυ στη Μαδρίτη η Ρεάλ κέρδισε την Εφές 130-126 – χρειάστηκαν τέσσερεις παρατάσεις. Το αξιοπρόσεκτο της ιστορίας δεν είναι η Βασίλισσα (που συχνά έχει αποδείξει πως στο μπάσκετ για να κερδίσεις πρέπει να βάλεις ένα πόντο παραπάνω) αλλά η Εφές που με οκτώ μόνο παίκτες, αλλά με τον Λάρκιν σε δαιμονισμένη κατάσταση, έπαιξε το ματς σκοράροντας με κάθε δυνατό τρόπο. Η Ρεάλ φέτος έχασε από την Φενέρ: για την ακρίβεια λύγισε. Κι εκεί είχε δεχτεί 90 πόντους. Οι Τούρκοι δεν παίζουν επιθετικά – αυτό είναι μια απλοποίηση όσο το ό,τι ο Αταμάν τάχα μου θα αδιαφορούσε ή δεν θα ήξερε να διδάξει άμυνα – άλλο είναι το μυστικό τους. Οι Τούρκοι θέλουν στις ομάδες τους σκόρερς, πληρώνουν για σολίστες που ελπίζουν πως θα κάνουν την διαφορά κι έχουν εκπαιδεύσει το κοινό τους ώστε να περιμένει επιθετικές παραστάσεις όποιος κι αν είναι ο προπονητής που έχουν οι ομάδες τους.

Ο Αταμάν έρχεται από αυτό το περιβάλλον κι αυτό προσπαθεί να κάνει και στον ΠΑΟ: να βρει τρόπο να πάρει πολλά από τα γκαρντ του κυρίως, που είναι όλοι καλοί δημιουργοί και παίκτες με πόντους στα χέρια τους. Τέτοιους παίκτες αγαπάει όχι φέτος, χρόνια τώρα. Με αυτούς κερδίζει και με αυτούς χάνει. Αλλά όπως και να χει αυτούς θέλει και σε αυτούς ποντάρει.

Δεν μου έκανε καμία εντύπωση το κρεσέντο του Βιλντόζα που στα προηγούμενα ματς έπαιζε λιγότερο: θυμάμαι ανάλογα πράγματα από τον Σίμον, τον Μπράιαντ, τον Μπομπουά, τον Άντερσον – νόμιζες πως όλοι τους ήταν στη σκιά του Λάρκιν και του Μίσιτς, αλλά απλά περίμεναν υπομονετικά το βράδυ που θα πάρουν αυτή την μπαγκέτα. Πολλοί στην Ελλάδα (και αναφέρομαι σε οπαδούς του ΠΑΟ γιατί οι άλλοι απλά σπέρνουν ζιζάνια…) δεν το πολυκαταλαβαίνουν αυτό το μπάσκετ, αλλά ας έχουν στο υπόψιν τους δυο πράγματα. Οι Τούρκοι έχουν πάρει την Ευρωλίγκα τρεις φορές – εμείς, του «σκεπτόμενου μπάσκετ», στο ίδιο διάστημα μετράμε μόνο ήττες σε τελικούς.

Ο Αταμάν έπαιξε τρεις τελικούς με την Εφές, πήρε δυο φορές το τρόπαιο και θα είχε ένα τελικό ακόμα αν η διοργάνωση δεν είχε διακοπεί το 2020: η ομάδα του ήταν τότε πυραυλοκίνητη. Το πιο σπουδαίο όμως, που ο κόσμος του ΠΑΟ πρέπει να καταλάβει αν βέβαια το θέλει, είναι ότι αν του αρέσουν οι μεγάλοι παίκτες, αυτοί που αγαπάνε τις πρωτοβουλίες, τα μεγάλα σουτ και τις δύσκολες αποφάσεις, πρέπει να στηρίξει τον Αταμάν γιατί αυτός μόνο με τέτοιους δουλεύει. Με καροτάκια, αλλά και πολύ μαστίγιο.

Στηρίζει και τσιγκλάει

Ο ΠΑΟ δεν κέρδισε στην Βαλένθια από την διαιτησία και δεν θα έχανε από την διαιτησία. Όταν στην Ελλάδα έχουμε δει χρόνια ολόκληρα τα πλέον απίθανα σφυρίγματα είναι κωμικό να μιλάμε για μαφίες και αδικίες κι άλλα τέτοια. Ο ΠΑΟ παραλίγο να χάσει το παιγνίδι γιατί είχε 19/29 βολές, γιατί είχε κάμποσα άστοχα τρίποντα με καλές προϋποθέσεις, γιατί ο Ναν έκανε μουτράκια και γιατί ο Οτζελέγια έμοιαζε Μονέκε σε ένα διάστημα του παιγνιδιού. Το κέρδισε όμως γιατί στο τελευταίο εξάλεπτο η άμυνα του τσακίζει κόκαλα και γιατί στο τελευταίο δίλεπτο ο Γκραντ και ο Βιλντόζα δείχνουν την κλάση τους. Τον πρώτο ο Αταμάν τον ανέδειξε, τον δεύτερο τον τσιγκλάει. Κάνει δηλαδή αυτό που πρέπει να κάνει ένας προπονητής που στους σολίστες του πιστεύει.

Πηγή:karpetshow.gr

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News