Υπεράνω Όλων: Η νίκη επί της Αρμάνι έχει μεγάλη σημασία γιατί ο Ολυμπιακός ακόμη «ψάχνεται»

Ο Ολυμπιακός κατά διαστήματα απέδωσε εκπληκτικό μπάσκετ. Η νίκη επί της Αρμάνι έχει μεγάλη σημασία γιατί ακόμη «ψάχνεται», ακόμη δεν είναι έτοιμος. Σε αυτό το ματς βγήκαν μπροστά κάποιοι, σε κάποιο άλλο θα βγουν κάποιοι άλλοι. Μέχρι να αρχίσει να ρολάρει η μηχανή και να μπαίνουν όλοι, όλο και περισσότερο στο πετσί του ρόλου τους , αλλά και να είναι το ρόστερ πλήρες.

Από τα λεπτά συμμετοχής δε του Φαλ , φάνηκε πόσο μεγάλη ήταν η περσινή απώλεια στα πλέι οφ του ελληνικού Πρωταθλήματος, πόσο μεγάλη είναι η επίδραση του στην επίθεση και την άμυνα του Ολυμπιακού. Οι γλείφτες και οι υποτακτικοί, την απουσία του, την προβάρουν ως δικαιολογίες. Τι να κάνουν και αυτοί; Το μεροκάματο να βγαίνει. Ό,τι τους λένε γράφουν. Γιατί εκτός όλων των άλλων φοβούνται να γράψουν κάτι διαφορετικό αν έχουν αντίθετη άποψη. Γιατί ξέρουν τι θα τους περιμένει στα δημοσιογραφικά έδρανα.

Ο Φουρνιέ ακόμη δεν είναι ούτε στο 30% της απόδοσης του και όμως κάνει την διαφορά στην άμυνα, στην δημιουργία και στην ψυχολογία της ομάδας. Μόλις αρχίσει και βλέπει το καλάθι σαν βαρέλι θα έχουμε γλέντια ανείπωτα.

Ο Βιλντόζα σιγά- σιγά προσαρμόζεται, οι Βεζένκοφ, Μακ Κίσικ μεγαλουργούν, και οι Πετρούσεφ, Πίτερς, Ντόρσεϊ, προσπαθούν να προσαρμοστούν στον λιγότερο χρόνο που τους αντιστοιχεί ώστε να βοηθάνε ουσιαστικότερα την ομάδα.

Γιατί ο Ολυμπιακός ήταν, είναι και θα είναι ομάδα συνόλου. Αμφιβάλει μήπως κανείς ότι με την επιστροφή του Μιλουτίνοφ, και την ένταξη του Έβανς, θα είναι ο Ολυμπιακός πιο ισχυρός και με περισσότερες λύσεις;

Για αυτό είναι σημαντικό στο ξεκίνημα να κερδίζει έστω κάποιες φορές και δύσκολα ή με όχι και τόσο καλή απόδοση, ώστε να μην χάσει έδαφος στην διεκδίκηση των 4 πρώτων θέσεων. Και βέβαια, οι «προστάτες» του θιάσου, μπορούν ελεύθερα να δηλώνουν δεξιά και αριστερά, ότι όλες οι ομάδες δικαιούνται μια ήττα εκτός προγράμματος στον μαραθώνιο της Ευρωλίγκα αρκεί αυτή η ομάδα να μην είναι ο Ολυμπιακός.

Και τι δεν ακούσαμε μετά την ήττα από την Φενέρ, στην Πόλη, που δεν είναι δα και η πρώτη της νίκη στην Ευρωλίγκα όπως της Παρί ας πούμε. Λογικό, το χέρι που σε ταϊζει τόσα χρόνια να το φιλάς και να το προσκυνάς. Δεν είδαν ούτε λάθη, ούτε άσχημη εμφάνιση, χώρια τις ευχές και τα παρακάλια μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο στον Ύψιστο μπας και γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και κερδηθεί ένα χαμένο παιχνίδι. Αν νομίζει δε κανείς ότι είναι τυχαίες οι φωνές για επαγγελματική διαιτησία είναι γελασμένος. Φτάνει μονάχα να θυμηθεί και ο πιο αδαής από πότε φώναζε ο Ολυμπιακός για το ίδιο ακριβώς πράγμα και οι λαλίστατοι τότε μαζί με τα γιουσουφάκια τους χλεύαζαν και ειρωνευόντουσαν.

Φυσικά και είμαι υπέρ, από τότε όπως όλοι μας, αλλά τα παιδιά δεν θέλουν επαγγελματική απλώς, θέλουν Ντιφαλάδες. Για να συνεχίσουν να «μεγαλουργούν» στο μοναδικό άθλημα και τμήμα, που υπάρχουν ως σύλλογος. Δεν είναι τυχαίο. Και κύριοι γλείφτες ο Ολυμπιακός αποχώρησε. Δεν έπεσε στην Α2. Και όλη η κοινωνία ξέρει το γιατί. Για όλο αυτό που και εσείς συντηρούσατε με την σιωπή σας και την προπαγάνδα σας.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News