Μπόμπαν Γιάνκοβιτς: Ο μοιραίος τραυματισμός που άλλαξε τη ζωή του

Ναι, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης έπεσε θεαματικά. Κι ο διαιτητής Στέλιος Κουκουλεκίδης σφύριξε πολύ εύκολα το φάουλ, το οποίο επέφερε την αποβολή του Μπόμπαν Γιάνκοβιτς από το παιχνίδι του Πανιωνίου με τον Παναθηναϊκό στις 28 Απριλίου 1993.

Έξαλλος και απορημένος με την απόφαση, ο Σέρβος άσος χτύπησε το κεφάλι του στη βάση της μπασκέτας του κλειστού γυμναστηρίου της Νέας Σμύρνης. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή, αλλά κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί εκείνη τη στιγμή ότι ο Γιάνκοβιτς είχε προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στον αυχένα του. Τα κοντινά πλάνα της ΕΡΤ με το κεφάλι του γεμάτο αίματα, έδωσαν την αίσθηση ότι είχε πληγωθεί στο μέτωπο κατά τη σύγκρουση κι όχι κάτι πιο σοβαρό.

Ο αγώνας συνεχίστηκε ύστερα από διακοπή μερικών λεπτών κι ο Πανιώνιος ηττήθηκε από τον Παναθηναϊκό με 65-57, χάνοντας την πρόκριση στον τελικό των πλέι οφ. Μόνο τότε, όταν οι δημοσιογράφοι κατέβηκαν στα αποδυτήρια για τις δηλώσεις των πρωταγωνιστών, άρχισε να διαδίδεται το δυσάρεστο νέο. Δεν υπήρχε ίντερνετ ούτε θεματικά αθλητικά κανάλια για να διακόψουν τη ροή του προγράμματός τους.

Η είδηση ότι ο Γιάνκοβιτς είχε μείνει παράλυτος στα κάτω άκρα, λόγω του συντριπτικού κατάγματος στον αυχένα, προκάλεσε σοκ. Εκείνη την ώρα, μάλιστα, προσκομιζόταν εσπευσμένα στο ΚΑΤ, μια και οι γιατροί εξέφραζαν φόβους ακόμα και για τη ζωή του! Το ίδιο κιόλας βράδυ μπήκε στο χειρουργείο με τη φανέλα του Πανιωνίου για να υποβληθεί σε λεπτή χειρουργική επέμβαση στη σπονδυλική στήλη. Χάρη σ’ αυτήν σώθηκε, αλλά οι γιατροί ξεκαθάρισαν από την αρχή ότι ελπίδες να τον ξαναβλέπαμε όρθιο στα πόδια του δεν υπήρχαν.

«Μόνο με θαύμα». Αυτή ήταν η μόνιμη επωδός, που δεν αρκούσε όμως για να κάνει τον κόσμο που αγαπούσε τον Γιάνκοβιτς να συνειδητοποιήσει την κατάσταση.

Το δράμα του Σέρβου μπασκετμπολίστα συγκλόνισε την οικογένεια του Πανιωνίου. Στους αγώνες για τη 3η θέση του πρωταθλήματος κόντρα στον ΠΑΟΚ, ο προπονητής, Βλάντο Τζούροβιτς, τον δήλωνε κανονικά στο φύλλο αγώνα και η φανέλα του με το νούμερο 8 ήταν απλωμένη στον πάγκο. Σαν να τον περίμενε να βγει από τα αποδυτήρια, για να τη φορέσει και να φορτώσει με τρίποντα τα καλάθια των αντιπάλων. Οι «κυανέρυθροι» φίλαθλοι φώναζαν ρυθμικά «Μπόμπαν, Μπόμπαν» ακόμα και στους αγώνες της ποδοσφαιρικής ομάδας.

Συγκλονισμένη ήταν όλη η Ελλάδα και παρακολουθούσε καθημερινά όλες τις εξελίξεις και τα ιατρικά ανακοινωθέντα του νοσοκομείου. Από τα ΜΜΕ παρέλαυναν καθημερινά γιατροί απ’ το εξωτερικό που πουλούσαν ελπίδα με θαυματουργές θεραπείες, οι οποίες όμως κόστιζαν πολλά. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες της χώρας έκαναν… διαγωνισμό για το ποιος θα προσφέρει τα πιο πολλά χρήματα για να βοηθήσει τον άτυχο Σέρβο μπασκετμπολίστα. Το ίδιο κι η πολιτεία. Όταν όμως το θέμα έφυγε από την επικαιρότητα, λίγες από τις υποσχέσεις υλοποιήθηκαν. Ας είναι…

Ο Γιάνκοβιτς βγήκε απ’ το νοσοκομείο καθηλωμένος στο αναπηρικό αμαξίδιο. Όσο περνούσαν τα χρόνια, όμως, έμενε όλο και πιο μόνος. Δεν παραπονιόταν όμως. Δεν επιζητούσε την ελεημοσύνη κι ήταν πάντοτε περήφανος. Προσπαθούσε να τα βγάζει πέρα μόνος του κι έπαιρνε δύναμη από τις εκδηλώσεις αγάπης του κόσμου στις λίγες δημόσιες εμφανίσεις του – συνήθως σε αγώνες του Πανιωνίου. Δεν ήθελε να συζητάει τη μοιραία στιγμή, που άλλαξε τη ζωή του.

Οι «κυανέρυθροι» τον τίμησαν κρεμώντας στην οροφή του κλειστού της Νέας Σμύρνης τη φανέλα με το «8» μαζί με εκείνη με το «4» του αγαπημένου του συμπαίκτη, Φάνη Χριστοδούλου. Ήταν κι οι δυο τους παρόντες στην εκδήλωση, συγκινημένοι για τις εκδηλώσεις λατρείας του κόσμου. Και ίσως να είχαν σκεφτεί πόσο ψηλά θα είχαν φτάσει τον Πανιώνιο αν δεν είχε μεσολαβήσει εκείνη η μοιραία στιγμή του Μπόμπαν, οκτώ λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα με τον Παναθηναϊκό.

Ο Γιάνκοβιτς έζησε μακριά απ’ τα φώτα της δημοσιότητας μέχρι τις 28 Ιουνίου 2006, όταν έσβησε από ανακοπή καρδιάς μες στο καράβι με το οποίο ταξίδευε για τη Ρόδο. Ο καπετάνιος έκανε αναστροφή με κατεύθυνση το λιμάνι της Σύρου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τον σώσει. Δεν πρόλαβε. Σε ηλικία μόλις 42 ετών, ο χτυπημένος απ’ τη μοίρα μπασκετμπολίστας έφυγε για το μεγάλο ταξίδι.

Ο γιος του, Βλαδίμηρος, συνέχισε την οικογενειακή παράδοση αγωνιζόμενος από μικρή ηλικία στον Πανιώνιο και αργότερα σε άλλες ομάδες της Ελλάδας και του εξωτερικού.

«Δεν πηδάει ούτε εφημερίδα»

Ο Σλόμπονταν Γιάνκοβιτς ήταν γεννημένος στις 15 Δεκεμβρίου 1963 στο Λουτσάνι, μια πόλη της κεντροδυτικής Σερβίας, αλλά η οικογένειά του μετακόμισε στο Βελιγράδι όταν ο ίδιος ήταν επτά ετών. Στα 16 του εντάχθηκε στον Ερυθρό Αστέρα και γρήγορα άρχισε να κερδίζει πόντους τόσο στην εκτίμηση των προπονητών όσο και… στο κορμί του.

Με ύψος 2.02 μ. θα μπορούσε να είχε κάνει καριέρα ως σμολ και πάουερ φόργουορντ, όμως δεν ήταν ιδιαίτερα κινητικός και υστερούσε σε αλτικότητα. Διέθετε, όμως, εκπληκτική ευστοχία από μέση και μακρινή απόσταση. Έτσι έκανε όνομα στην ομάδα του Βελιγραδίου και πρωταγωνίστησε σε αρκετά ντέρμπι του ενιαίου γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος με αντιπάλους τη συμπολίτισσα Παρτίζαν του Βλάντε Ντίβατς και του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, την Τσιμπόνα του Ντράζεν Πέτροβιτς και φυσικά τα θαυματουργά «μωρά» της Γιουγκοπλάστικα.

Ο ερχομός του στην Ελλάδα για λογαριασμό του Πανιωνίου το καλοκαίρι του 1992 δεν προκάλεσε αίσθηση. Ήταν η εποχή που όλες οι ομάδες της Α1 είχαν τη δυνατότητα να αποκτήσουν καλούς Αμερικανούς σουτέρ και στις στήλες των ΜΜΕ είχαν περάσει πολλά τέτοια ονόματα που ενδιέφεραν τους «κυανέρυθρους», που ήθελαν να καλύψουν το κενό του Πρέντραγκ Μπένατσεκ με έναν εξίσου αξιόπιστο σουτέρ. Ο Βλάντο Τζούροβιτς επέλεξε τον όχι και τόσο γνωστό συμπατριώτη του μια και είχε συνεργαστεί μαζί του στον Ερυθρό Αστέρα και γνώριζε τα προτερήματά του.

Ο Γιάνκοβιτς ταξίδεψε με το αυτοκίνητό του από το Βελιγράδι και δεν γέμισε το μάτι σε κανέναν όταν εμφανίστηκε στη Νέα Σμύρνη για να κάνει την πρώτη του προπόνηση. Πολλοί σχολίαζαν τα περιττά κιλά του, αλλά σίγησαν μόλις άρχισε να σουτάρει με απίστευτη ευστοχία. Ο Τζούροβιτς προειδοποίησε στις δηλώσεις του στον Τύπο για τις ιδιαιτερότητές του. «Δεν πηδάει ούτε εφημερίδα, αλλά σκοράρει από παντού». Δεν άργησε να επιβεβαιωθεί.

Για πολλούς φίλους του Πανιωνίου, η ομάδα της σεζόν 1992-93 ήταν η ισχυρότερη που είχε ποτέ. Πλέι μέικερ ήταν ο Βαγγέλης Αγγέλου, ο οποίος κάλυψε επάξια το κενό που άφησε στον «άσο» η μετακίνηση του Γιώργου Γάσπαρη στον Άρη και ο Γιάνκοβιτς έπαιζε συνήθως στο «2», αλλάζοντας συχνά ρόλους με τον Φάνη Χριστοδούλου. Ο Χρήστος Χριστοδούλου ήταν βασικός στο «4» και πλαισίωνε τον νεαρό Αμερικανό σέντερ, Πι Τζέι Μπράουν, ενώ ο Γιώργος Μποσγανάς εξελίχθηκε στον καλύτερο «έκτο παίκτη» εκείνης της σεζόν στην Α1.

Η κορυφαία εμφάνιση του Γιάνκοβιτς με τα κυανέρυθρα καταγράφηκε σε ένα παιχνίδι που δεν μετέδωσε η ελληνική τηλεόραση. Την εκτός έδρας νίκη επί της Μεσατζέρο Ρόμα με 97-85 για τη φάση των ομίλων του Κυπέλλου Κόρατς, στις 25 Νοεμβρίου 1992. Με 41 πόντους, ο Σέρβος άσος έκανε ό,τι ήθελε την ομάδα του παλιού του γνώριμου, Ντίνο Ράτζα κι έβαλε τις βάσεις για την πρόκριση του Πανιωνίου στους «8».

Οι «κυανέρυθροι» είχαν βλέψεις ακόμα και για το πρωτάθλημα της σεζόν 1992-93, που θεωρείται ένα απ’ τα καλύτερα όλων των εποχών στην Α1. Τερμάτισαν στην 3η θέση της κανονικής περιόδου, ελάχιστα πίσω απ’ τον ΠΑΟΚ και τον Παναθηναϊκό και ελάχιστα μπροστά απ’ τον Ολυμπιακό και τον Άρη. Η προσπάθεια στα πλέι οφ, όμως, έμεινε στη μέση όταν συνέβη το αδιανόητο ατύχημα του Γιάνκοβιτς. Κανείς δεν ασχολήθηκε με το μπάσκετ μέχρι να τελειώσει η σεζόν.

Ακούγεται ότι μόλις ολοκληρωθεί η ανέγερση του νέου Κλειστού Γυμναστηρίου της Νέας Σμύρνης, στην οδό Αρτάκης, το πιθανότερο είναι να πάρει το όνομα του άτυχου Σέρβου μπασκετμπολίστα. Δεν νομίζουμε να υπάρχει κανείς που να προβάλλει αντίρρηση, ακόμα κι αν υπάρχουν άλλα «ιερά τέρατα» που βρίσκονται ψηλότερα στην ιεραρχία του μπασκετικού Πανιωνίου.

Άλλα γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο στις 28 Απριλίου

2020: Πεθαίνει σε ηλικία 61 ετών ο παλαίμαχος διεθνής παίκτης της Λίβερπουλ, Μάικλ Ρόμπινσον. Δύο χρόνια νωρίτερα είχε διαγνωστεί με καρκίνο του δέρματος.

2016: Πεθαίνει σε ηλικία 67 ετών ο Αργεντινός παλαίμαχος επιθετικός του ΠΑΣ Γιάννινα και του Παναθηναϊκού, Όσκαρ Αλβαρέζ.

2004: Ο Ρομπέρτο Μπάτζιο αγωνίζεται για 56η και τελευταία φορά με την Εθνική Ιταλίας, σε φιλικό αγώνα με την Ισπανία στη Γένοβα (1-1).

1999: Ο Πάολο Μαλντίνι αγωνίζεται για 100ή φορά με την Εθνική Ιταλίας στον φιλικό αγώνα εναντίον της Κροατίας στο Ζάγκρεμπ (0-0).

1990: Η Εθνική Ελλάδας βόλεϊ των ανδρών κατακτά το Κύπελλο Άνοιξης για τέταρτη φορά, χάρη στη νίκη της επί της αντίστοιχης του Ισραήλ με 3-0.

1985: Ο Βορειοϊρλανδός Ντένις Τέιλορ αναδεικνύεται παγκόσμιος πρωταθλητής στο σνούκερ για πρώτη φορά στην καριέρα του, μια και νικά στην τελευταία μαύρη του αποφασιστικού frame (18-17) τον κάτοχο του τίτλου, Στιβ Ντέιβις, στον πιο δραματικό τελικό όλων των εποχών. Ο αγώνας ολοκληρώνεται τις πρώτες πρωινές ώρες της επομένης και υπολογίζεται ότι στις τελευταίες κρίσιμες μπάλες τον παρακολουθούν 18,5 εκατομμύρια τηλεθεατές, αριθμός ρεκόρ για οποιοδήποτε μεταμεσονύχτιο πρόγραμμα στη βρετανική τηλεόραση μέχρι σήμερα.

1974: Η Εθνική Ελλάδας αποσπά ισοπαλία με 0-0 από την παγκόσμια πρωταθλήτρια Βραζιλία, σε φιλικό αγώνα που διεξάγεται στο θρυλικό στάδιο Μαρακανά μπροστά σε 100.000 θεατές. Κορυφαίος παίκτης της Εθνικής μας είναι ο τερματοφύλακας, Τάκης Οικονομόπουλος, ενώ ο προπονητής της Σελεσάο, Μάριο Ζαγκάλο, πλέκει μετά το ματς το εγκώμιο του Μίμη Δομάζου.

1971: Ο Παναθηναϊκός προκρίνεται στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών νικώντας τον Ερυθρό Αστέρα με 3-0 στη ρεβάνς της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Δύο γκολ πετυχαίνει ο Αντώνης Αντωνιάδης και την ανατροπή του 1-4 του Βελιγραδίου ολοκληρώνει ο Αριστείδης Καμάρας.

1967: Ο Μοχάμεντ Αλί αρνείται να καταταγεί στον στρατό των ΗΠΑ προβάλλοντας ως δικαιολογία την πίστη του στο Ισλάμ και την αντίθεσή του με τον πόλεμο στο Βιετνάμ. Θα τιμωρηθεί με πενταετή φυλάκιση και πρόστιμο 10.000 δολαρίων, ενώ αργότερα θα του αφαιρεθεί ο τίτλος του παγκόσμιου πρωταθλητή της πυγμαχίας και η άδεια να αγωνίζεται στις ΗΠΑ.

1923: Ο τελικός του Κυπέλλου Αγγλίας Μπόλτον-Γουέστ Χαμ 2-0, είναι ο πρώτος ποδοσφαιρικός αγώνας που φιλοξενείται στο Γουέμπλεϊ του Λονδίνου.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News