Ολυμπιακός: Τον Φουρνιέ δεν τον έτσουζαν τα τραύματα

Είναι πολλά αυτά που μπορούν να γραφτούν στο φτερό, με το συναίσθημα ζεστό και τα πρώτα δεδομένα στην οθόνη: Ο Ολυμπιακός αποκλείστηκε ξανά, κι η Μονακό του Βασίλη Σπανούλη, είναι στον τελικό. Αρα, εσωστρέφεια. 

Το έλεγαν οι ίδιοι οι άνθρωποι του οργανισμού. Η σεζόν είχε ένα «πρέπει», μεγάλο όσο ποτέ. Κι όσο το τμήμα κατηγορείται για «λουζεριά», λίγα μέτρα παραπέρα πανηγυρίζει ο άνθρωπος που συνδέθηκε με τον Ολυμπιακό όσο κανένας και χαρακτηρίζεται από μία λέξη: νικητής. 

Η βαριά ήττα από τη Μονακό δε μπορεί να σχολιαστεί ως ένας αγώνας, αλλά ως ένας αγώνας… Final 4 κι ως συμπεριφορά του κλαμπ στην τελευταία φάση της σεζόν. Σ’ αυτή που στις διοργανώσεις τέτοιου τύπου είναι τελικά η μόνη που μετρά. 

Νίκες επί νικών, κείμενα επί κειμένων, δηλώσεις επί δηλώσεων, αλλά… τέλος. Ο Ολυμπιακός σου δίνει την εντύπωση πως δε θα βρεθεί ξανά στην κορυφή της Ευρώπης αν οι… Ιτούδηδες δεν δικαιωθούν. Αν δεν αλλάξει, δηλαδή, το σύστημα σε μία μορφή πλέι οφ. Τι κι αν είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη, στο τέλος θα υποκύψει στα τραύματά του. Θα χτυπηθεί απ’ τις πληγές που δημιουργήθηκαν πάνω στο πρώτο πικ αυτού του κύκλου κι έκτοτε περιορίζουν συνεχώς τις κινήσεις του. 

Ο Σάσα Βεζένκοφ είχε πάνω στους ώμους του το βάρος ενός Μίσιτς κι ενός Γιούλ, καθώς και ενός συμβολαίου που κέρδισε ευρώ – ευρώ με τις μεγαλειώδεις εμφανίσεις του. Τα θαλάσσωσε. Το κατάλαβε κάποια στιγμή και έπαιζε… δακρυσμένος, όμως έτσι δε βγαίνει. Ουδείς μπορεί να τον κατηγορήσει ανθρώπινα, παρά μόνο μπασκετικά.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έχει δώσει τ’ όνομά του σε έναν ολόκληρο κύκλο του Ολυμπιακού Γύρω απ’ αυτόν γυρνά ο κόσμος, κι όχι οποιοσδήποτε κόσμος, αλλά εκείνος της ομάδας της ζωής του, για την οποία δε θα έκλεινε μάτι ακόμα κι αν δε την υπηρετούσε επαγγελματικά. Δεν έπαιζε ο ίδιος, δεν έχανε αυτός το ένα τρίποντο μετά τό άλλο, όμως το αποτέλεσμα λέει… πως τα θαλάσσωσε. Το λένε και τα αποτελέσματα μερικών εκ των επιλογών του. Το λένε τα ρηχά σουτ του -έξι μήνες ντεφορμέ- ΜακΚίσικ, το λέει η ελάχιστη συνεισφορά των ψηλών, το λένε… τα μάτια του Ντόρσεϊ, που δεν πλησίασε το παρκέ. Φθηνό το «όποιος δεν παίζει είναι ο καλύτερος», όμως, αλήθεια, θα ήταν χειρότερος του Σακ; Αυτά είναι ρίσκα. Ρίσκα που πιστώνονται όταν δικαιώνονται και χρεώνονται όταν αποδεικνύονται άστοχα. 

Ο Νάιτζελ Γουίλιαμς Γκος, όχι, δε τα έκανε θάλασσα. Τη μέρα, όμως, που ο σύλλογος συνειδητοποίησε ότι εκείνος είναι ο καλύτερος περιφερειακός του, έπρεπε και να καταλάβει πως κάτι πήγε στραβά. Ναι, η διοίκηση το έκανε το χρέος της, όμως ο Βιλντόζα δεν ήταν ούτε… κατά διάνοια η λύση στο πρόβλημα αυτονομίας της περιφέρειας. 

Το πρώτο δάκρυ

Σ’ αυτόν τον κύκλο, υπήρξε μια προσθήκη, που έχει το βάρος του «σταθμού». Ο Εβάν Φουρνιέ φόρεσε τα ερυθρόλευκα με μοναδικό στόχο να δικαιώσει τους οπαδούς του «ιερού κλαμπ» και να διακριθεί για πρώτη φορά διασυλλογικά. 

Οσοι λαγοί κι αν βγήκαν από το καπέλο του δεν ήταν αρκετοί, κι αυτό -μάλλον- ήταν απελπιστικό. Δεν τελείωσε ο κόσμος στις 23 Μάη, όμως γκρεμίστηκε ένας πύργος που οι παίκτες έχτισαν -no pun intended- τούβλο – τούβλο. Και για τον παίκτη που κινούταν άνετος, χωρίς κακάδια απ’ τις πληγές να τον πονούν, αυτό ήταν το πρώτο δάκρυ. Εσπευσε να το σκουπήσει ο Βασίλης Σπανούλης, λέγοντας αλλιώς εκείνη τη μαγκιά που είχε εκφράσει ο Γιάννης Αντετοκούνμπο: «Στις 15 μου σεζόν, πήρα τρεις Ευρωλίγκες. Τα άλλα 12 χρόνια, τις έχασα». 

Δε λέμε ακόμα «καλό… κακοκαίρι»

Παναθηναϊκός κι Ολυμπιακός αποκλείστηκαν στην ίδια φάση με λίγες ώρες διαφορά. Ούτε οι δηλώσεις των πρωταγωνιστών, ούτε και τα κείμενα φιλάθλων και συντακτών, δεν είχαν το ίδιο νόημα. 

Στο «τριφύλλι», είναι… μέρος της διαδικασίας. «Back-2-back δεν κάναμε ούτε με τον Ομπράντοβιτς». Στον Πειραιά, χτυπά διαφορετικά. «Ούτε φέτος».

Η σεζόν δεν τελείωσε, ούτε μένει ένα κομμάτι τυπικό. Μένουν οι τελικοί του πρωταθλήματος, που θα είναι εντέλει το μοναδικό κριτήριο για το ποιος από τους δύο αιώνιους είχε την καλύτερη σεζόν. Είναι μια σειρά, δεν -νοείται να- παίζουν ρόλο τα συμπλέγματα. Ο Ολυμπιακός ξεκινά χωρίς να έχει την pole position, τόσο για λόγους πρακτικούς, δηλαδή λόγω έδρας, όσο και για λόγους ψυχολογικούς. Μέσα σε επτά μέρες, καλείται να βγει από την απογοήτευση, έτσι ώστε να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται. 

Ναι, οι αποκλεισμοί είναι… too big για να κοιτάμε αμέσως το πρωτάθλημα, όμως αυτό είναι που τελικά θα διαμορφώσει τις συνθήκες του καλοκαιριού. Αυτό θα κρίνει ποιες και πόσες αλλαγές θα προκύψουν μέσα στους επόμενους μήνες. Δεν είναι η ώρα, λοιπόν, για ξεκαθαρίσματα, ούτε για λόγια… κακοκαιρινά. Λίγη ακόμα υπομονή.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News