Ολυμπιακός: Στον αστερισμό της ρακέτας και στο «τεστ Γουόκαπ»

Αν οι σελίδες των αθλητικών γράφονταν με άλλο κριτήριο κι όχι μ’ αυτό της δημοφιλίας, σήμερα όλη η χώρα θα έπρεπε να μιλά για το τουρνουά που ξεκινά στο ΟΑΚΑ και φέρνει τον προβολέα του παγκόσμιου τένις στην ελληνική πρωτεύουσα μετά από τρεις δεκαετίες, μέσα στις οποίες το σπορ μεταλλάχθηκε και γιγαντώθηκε.

Ενας από τους κύριους υπεύθυνους τούτης της γιγάντωσης, ο μύθος Νόλε, πήρε τα μπογαλάκια και το τουρνουά του, ήρθε στην Αθήνα και εγένετο «Hellenic Championship». Το τένις, όμως, δεν ευτυχεί να έχει κάπου έναν «Ολυμπιακό», οπότε αντί για τον αστερισμό της ρακέτας με το πλεκτό και το αντικραδασμικό, βρισκόμαστε στον αστερισμό της ρακέτας των γιγάντων με τα αμάνικα. 

Μιλώντας για μπάσκετ, λοιπόν, ερχόμαστε στη γλυκιά ασχήμια της νίκης των Πειραιωτών επί της Χάποελ στο ΣΕΦ, που θα μπορούσε να είχε γίνει κάλλιστα στο Σπόρτινγκ, στον Τάφο ή στον Κορυδαλλό. 62-58 τελικό, λέει, κι οι ανυποψίαστοι να… ψάχνονται αν κόλλησε ξανά η εφαρμογή με τα σκορ…

Η απλή και τρόπον τινά σωστή προσέγγιση της επικράτησης, που μπορεί να γίνει και μόνο μέσω του τελικού σκορ, λέει πως ο Ολυμπιακός νίκησε λόγω της άμυνάς του. Κάποιος, όμως, έπρεπε να δουλέψει και γι’ αυτούς τους ματωμένους 62. Νίκολα Μιλουτίνοφ, λοιπόν. 

Ο Σέρβος… άρχοντας της ρακέτας μπήκε στη σεζόν αποφασισμένος να αποδείξει πως αξίζει μέχρι και το τελευταίο ευρώ του παχυλού μισθού του, που είναι αυξημένος όχι λόγω της απόδοσής του κατά τη διάρκεια του προηγούμενου συμβολαίου του, αλλά λόγω των συνθηκών της αγοράς. Της αγοράς που αναγνώρισε πως όταν εκείνος βρίσκεται σε καλή κατάσταση, τότε προπονητές και δημοσιογράφοι πρέπει να ψάχνουν… τον δεύτερο. 

Στην πλούσια καριέρα του, ο «Μίλου» έχει καταγράψει στατιστικές πολύ πιο εντυπωσιακές από τη χθεσινή. Επιδείξεις ανωτερότητας αντίστοιχες με αυτή που έκανε κόντρα σε έναν από τους διεκδικητές του… θρόνου, τον Νταν Οτούρου, μπορεί και να μην έχει ξανακάνει. Ο Σέρβος ήταν η σίγουρη λύση σε ένα παιχνίδι που χαρακτηρίστηκε από αδιανόητη αστοχία. Ο Φουρνιέ από τη μία και ο Μίσιτς από την άλλη έφερναν τους προπονητές τους σε δύσκολη θέση, ενώ μέχρι κι ο Σάσα Βεζένκοφ κόλλησε με τον δεύτερο συνεχόμενο σούπερ αμυντικό φόργουορντ που κόλλησε πάνω του. Ο Ντόρσεϊ κάποια στιγμή έχασε τη μπάλα και ο -κατά τ’ άλλα εξαιρετικός- Τάισον Γουόρντ δε μπορούσε να βρει κατά που πέφτει το καλάθι, όπως κι ο Φρανκ Ντιλικίνα. 

Κι αν η μεγαλειώδης εμφάνιση του Μιλουτίνοφ δεν είναι είδηση, τότε ίσως και να αξίζει να σταθούμε λίγο παραπάνω στα πεπραγμένα και στη συνολική παρουσία του Ντόντα Χολ. Ο άλτης της ερυθρόλευκης ρακέτας δεν ψεύδεται. Είναι αυτό που είναι. Ενας παίκτης εξαιρετικά ικανός υπό συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά και… ανίκανος υπό άλλες. Η παρουσία του, όμως, παίρνει θετικό πρόσημο. Με την εικόνα του, αρκετοί πίστεψαν πως ο Μπαρτζώκας θα έκλεινε δεύτερο συνεχόμενο παιχνίδι με εκείνον παρότι ο Μιλουτίνοφ είχε κάνει εξαιρετική εμφάνιση. 

Αναλύοντας τα δεδομένα του «5», μάλλον καταλήγουμε στο ότι ο Ολυμπιακός απέχει… έναν καλό τρίτο μακριά από το ιδανικό. Το μόνο ζήτημα που προκύπτει είναι αυτό του βάθους, καθώς κανείς δεν υπόσχεται πως οι δύο προαναφερθέντες θα παραμείνουν υγιείς και δη φορμαρισμένοι ως το τέλος της μακράς σεζόν. 

Το «τεστ Γουόκαπ»

Εχουμε πολλοί πια αυτό το κακό συνήθειο, να ανοίγουμε το κινητό στις πλατφόρμες των σόσιαλ μίντια μετά τα παιχνίδια των ελληνικών ομάδων και να ερχόμαστε αντιμέτωποι με εμμονικές αναγνώσεις.

Σε ένα από τα… νέα επεισόδια, «ο Ολυμπιακός είναι χειρότερος από όταν επέστρεψε ο Γουόκαπ». Ο Τεξανός ήταν πάντα ένα «τεστ» κατανόησης του αθλήματος, στο οποίο ουκ ολίγοι απέτυχαν. Είτε γιατί τον υποτίμησαν τραγικά, λόγω των γνωστών αδυναμιών του, είτε γιατί τον υπερτίμησαν. 

Στο πιο πρόσφατο δείγμα γραφής του, χθες, κόντρα στον… περιβόητο Μίσιτς, κατάφερε να αποδείξει για άλλη μία φορά γιατί παραμένει ακρογωνιαίος λίθος του οικοδομήματος του Ολυμπιακού. Δεν ήταν αλάνθαστος στην άμυνα, όμως συνολικά κατάφερε να κρατήσει χαμηλά τους μεγαλύτερους επιθετικούς κινδύνους της μέχρι πρότινος μοναχικής στην πρώτη θέση της Ευρωλίγκας, Χάποελ. Και κάλλιστα μπορεί να μοιραστεί τον τίτλο του MVP μαζί με τον Νίκολα Μιλουτίνοφ, αφού όποιος κι απ’ τους δύο αν απουσίαζε, πιθανότατα θα κάναμε μια πολύ διαφορετική κουβέντα για μια ήττα που θα είχε έρθει μέσω μιας… θλιβερής επιθετικά εμφάνισης.

Υποσημείωση: Μάλλον κι ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει πέσει στην επικίνδυνη λούπα της ανάγνωσης παρακμιακών απόψεων και υποθέσεων. Κι αυτό του κάνει κακό. Η πίεση, για την οποία μίλησε, βγαίνει καμιά φορά και στο κοουτσάρισμά του, σα να θέλει να αποδείξει κάτι σε ανθρώπους που ό,τι κι αν αποδείξει, δε θα αλλάξουν άποψη, ή αν αλλάξουν θα το κάνουν χωρίς κανένα προσωπικό κόστος. Αχρείαστο, ειδικά όταν μιλάμε για έναν προπονητή τέτοιου επιπέδου και με τέτοιο ειδικό βάρος.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News