Εθνική Ελλάδας: Ένα απόγευμα που έβγαζε από παντού «μπασκετοσύνη»

Η Εθνική ομάδα κέρδισε πολύ δύσκολα έναν σημαντικό αγώνα και πάει την Δευτέρα στην Τουρκία για να τα παίξει όλα για όλα για την πρόκριση. Πέρα όμως από το αγωνιστικό κομμάτι, είδαμε εικόνες που τόσο μας είχαν λείψει και τις είχαμε ξεχάσει.

Κακό μπάσκετ η Εθνική, αλλά η νίκη μετράει

Ο αγώνας ήταν εκ προοιμίου δύσκολος για την Εθνική ομάδα και η όλη διαχείριση σίγουρα δεν ήταν και από τις πιο εύκολες για τον Σωτήρη Μανωλόπουλο. Τα παράθυρα των Εθνικών ομάδων είναι μια fast track διαδικασία που καμία ομάδα δεν μπορεί να έχει αυτοματισμούς και συνοχή, με αποτέλεσμα οι προπονητές να βασίζονται στο basics και να παίρνουν από τους παίκτες τους αυτά που ξέρουν να κάνουν καλύτερα.

Ο κόουτς Μανωλόπουλος για πρώτη φορά είχε την ευχέρεια να χρησιμοποιήσει παίκτες από Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό αλλά όχι με τον τρόπο που θα ήθελε. Με άλλους παίκτες έκανε προπονήσεις, άλλοι ήρθαν τελευταία στιγμή να παίξουν (ευτυχώς), με αποτέλεσμα να μην υπάρχει χημεία. Για αυτό πήγε σε αυτό που ξέρουν καλά οι Έλληνες παίκτες, δηλαδή σκληρή άμυνα, μάχη σε κάθε φάση και επιθετικά βασίστηκε πολύ στο πικ εν ρολ του Σλούκα, αφήνοντας τον πρωτοκλασάτο γκαρντ να αποφασίσει εκείνος για τις κατοχές του. Ήταν πολλές οι φορές που η Εθνική δεν ήξερε τι να κάνει στην επίθεση και βασιζόταν στις ατομικές εμπνεύσεις των παικτών της και στο connection Σλούκα-Παπαγιάννη, το spacing ήταν πολύ κακό και το κλασικό πρόβλημα του Ελληνικού μπάσκετ με το σουτ από την περιφέρεια εμφανές και πάλι.

Αμυντικά, το πλάνο αναχαίτισης του υπερπαίκτη Λάρκιν πήγε πολύ καλά, αλλά η μεγάλη προσαρμογή στον άσσο της Εφές, έδωσε το δικαίωμα στον Μαχμούτογλου να κάνει την ζημιά και να επαναφέρει την Τουρκία στην διεκδίκηση του αγώνα. Με περισσότερες προπονήσεις στα πόδια της είναι βέβαιο ότι η Εθνική θα παρουσιαστεί βελτιωμένη στον εκτός έδρας αγώνα.

Μόνο την νίκη μπορείς να κρατήσει από τέτοιους αγώνες, ακόμα και αν αυτή ήρθε με διαιτητικό σκάνδαλο (για να τα λέμε όλα), αφού αν προκριθεί η ομάδα κανένας δεν θα θυμάται αν έπαιξε καλά ή όχι.

Τα Άνω Λιόσια έσφυζαν από μπασκετική υγεία

Πέρα από το αγωνιστικό, το χθεσινό απόγευμα ήταν πέρα για πέρα μπασκετικό. Ήταν μια εικόνα που θέλει να βλέπει όλος ο κόσμος που αγαπάει το μπάσκετ και την Εθνική ομάδα. Ένα γήπεδο γεμάτο (στο επιτρεπτό όριο), μια ατμόσφαιρα εκπληκτική που ώθησε τους παίκτες στις δύσκολες στιγμές. Οικογένειες με τα παιδιά τους στις εξέδρες, πρέπει να είναι η πρώτη φορά που θυμάμαι που δεν ακούστηκε όχι υβριστικό σύνθημα αλλά ούτε διαμαρτυρία κατά την διάρκεια του αγώνα. Μια κανονική γιορτή για τον κόσμο.

Πέρα από αυτό όμως διέκρινες και μια κοινή διάθεση από όλους για να εμφανίσουν στην πράξη το «Όλοι μαζί». Οι παίκτες των αιωνίων έδωσαν το παρών, παρόλο που αγωνίζονταν στην Ευρωλίγκα, ο Παναθηναϊκός στερήθηκε τον Παπαγιάννη, ενώ οι Σλούκας, Πρίντεζης, Λαρεντζάκης έπαιξαν για πρώτη φορά 2 αγώνες σε λιγότερο από 24 ώρες. Οι αδερφοί Αγγελόπουλοι βρέθηκαν στο γήπεδο, μέλη της ΑΕΚ μαζί με τον προπονητή της Στέφανο Δέδα, ήταν στις εξέδρες, οι Βεζένκοφ, Μάρτιν και Μακίσικ του Ολυμπιακού τα έλεγαν με τον Χάμερ και τον Ράουτινς της ΑΕΚ. Λίγο πιο δίπλα έβλεπες τα ιερά τέρατα του Ελληνικού μπάσκετ, με τους Παπαλουκά, Ντικούδη, Ρεντζιά, Ζήση, Μπουρούση, τον Παναγιώτη Γιαννάκη να χειροκροτεί τις προσπάθειες των παικτών. Ναι, αυτήν την εικόνα θέλουμε και αυτήν την εικόνα αξίζει η Εθνική ομάδα και το Ελληνικό μπάσκετ, μακριά από τις παθογένειες του παρελθόντος. Ένα γήπεδο που από άκρη σε άκρη, έβγαζε «μπασκετοσύνη».

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News