Παναθηναϊκός, Ολυμπιακός: Ιδιες αφετηρίες, διαφορετική διαχείριση, ίδια κατάληξη

Το καλοκαίρι είχε τελειώσει,  η βερσιόν του Ολυμπιακού για τη σεζόν 2024-25 είχε σχηματιστεί. Πλην της μεγάλης επιστροφής του Βεζένκοφ, είχαν αποκτηθεί και οι Κίναν Εβανς, Λούκα Βιλντόσα, Τάιλερ Ντόρσεϊ.

Ωσπου στις 2 του Σεπτέμβρη, ήρθε και το ακόμα μεγαλύτερο (από του Σάσα) «μπαμ». Στα ερυθρόλευκα ντύθηκε κι ο Εβάν Φουρνιέ. Διότι «όταν ένας τέτοιος παίκτης είναι διαθέσιμος και θέλει να έρθει, δεν προσπερνάς την ευκαιρία», όπως εξηγήθηκε. Σωστά. Αυτό που δείχνει λίγο… λάθος (sic), είναι στο ματς της χρονιάς να εμφανίζεται ψυχή τε και σώματι μονάχα ο παίκτης που δεν ήταν εκεί, που δεν υπολογιζόταν στον αρχικό σχεδιασμό.

Λίγα 24ωρα, μόλις πέντε, μετά την ανακοίνωση του Φουρνιέ, μπαμ ηκούσθη και λίγα χιλιόμετρα βορειότερα. Να μην προβεί σε μια ηχηρή απόκτηση της τελευταίας στιγμής με πολυετή θητεία στο ΝΒΑ και ο Παναθηναϊκός AKTOR, εν είδει απάντησης στον «αιώνιο»; Τζέντι Οσμαν στα πράσινα, μετά την έλευση του Λορέντζο Μπράουν και του Ομέρ Γιούρτσεβεν.

Τα πιάσατε τα υπονοούμενα, έτσι; Για διαφορετικούς λόγους, οι θερινές μεταγραφές των δύο συλλόγων δεν έπιασαν, για να το θέσουμε όσο πιο κομψά μπορούμε. Η απόδοση των συγκεκριμένων παικτών, όσο τους έχουμε δει τέλος πάντων, χαρακτηρίζεται από αδιάφορη έως απογοητευτική. Οι δε (υποτιθέμενες) πινελιές του φθινοπώρου αποτέλεσαν το μοναδικό χρώμα στον καμβά που στήθηκε στο Αμπου Ντάμπι.

Στο 82-76 της Φενερμπαχτσέ, ο Οσμαν των 22 πόντων και 6 ριμπάουντ (και της εξίσου τρομερής προημιτελικής σειράς με την Εφές) πάλευε από ένα σημείο και μετά μόνος του να κρατήσει στο παιχνίδι το «τριφύλλι». Στο 78-68 της Μονακό, ο Φουρνιέ (που στους «8» με τη Ρεάλ είχε ανεβεί από τους 13 στους 17 κι από κει στους 23 π.) πάλευε μόνος του από το ξεκίνημα και έκανε ατομικό ρεκόρ στην Ευρωλίγκα με 31 πόντους.

Ως ομάδες και δη ως τρόπο παιχνιδιού, οι «αιώνιοι» είναι αρκετά διαφορετικοί. Σχεδόν αντίθετοι. Στο Φάληρο εδρεύει η κατεξοχήν ομάδα του προπονητή, στο Μαρούσι εκείνη που οι παίκτες απολαμβάνουν -βάσει πλάνου βέβαια- τη μεγαλύτερη δυνατή αγωνιστική ελευθερία. Το πόσο διαφορετικοί είναι οι Γιώργος Μπαρτζώκας και Εργκίν Αταμάν φάνηκε και από κάτι άλλο μέσα στη χρονιά.

Με το που άνοιξε λοιπόν μια χαραμάδα συμμετοχής του Ματίας Λεσόρ στον ημιτελικό του φάιναλ φορ, ο δεύτερος έριξε στη μάχη τον ψηλό που -εξαιτίας κατάγματος στην περόνη- οδηγήθηκε στο χειρουργείο πριν από μόλις πέντε μήνες. Στην άλλη πλευρά (δίχως σε καμία περίπτωση να συμψηφίζουμε τους τραυματισμούς) ο Κίναν Εβανς που -εξαιτίας ρήξης επιγονατιδικού συνδέσμου- είχε περάσει την ίδια πόρτα έναν χρόνο πριν, έχει δει τη δική του επιστροφή να αναβάλλεται ξανά και ξανά.

Για να φτάσουμε τελικά (αλλά όχι και στον… τελικό) στο κοινό πάθημα της 23ης Μαΐου 2025. Το μάθημα το παρέδωσαν δύο πρώην παίκτες των «αιωνίων», δύο αγαπημένοι παίκτες του κόσμου τους. Ο Βασίλης Σπανούλης των δύο Ευρωλιγκών ως παίκτης με τον Ολυμπιακό, ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με την ανάλογη κατάκτηση του 2009 με τον Παναθηναϊκό – στην οποία MVP ήταν ο… Σπανούλης, αν και όλη τη δουλειά στο 84-82 επί του… Ολυμπιακού την είχε κάνει στο φινάλε (10 πόντοι -8 συν τη νικητήρια ασίστ στον Πέκοβιτς- από τους 14 «πράσινους» στο τελευταίο επτάλεπτο) ο Λιθουανός.

Αν το δούμε και προσωποκεντρικά ως προς τους παίκτες, ο μεν «coach B» την πάτησε στον μεγαλύτερο βαθμό από τον Μάικ Τζέιμς (17 π., 7 ρ., 3 ασ., 3 κλεψ.) που δεδηλωμένα τον θαυμάζει και είχε προσπαθήσει στο παρελθόν να τον αποκτήσει, ο δε Αταμάν από τον Ερικ ΜακΚόλουμ (13-3-2-2, σερί καλάθια στο β’ μέρος και δη το τρίποντο-ταφόπλακα για τους απερχόμενους πρωταθλητές Ευρώπης). Τον αδερφό του Σι Τζέι των Πέλικανς δεν τον θαυμάζει απλώς. Τον είχε στη Γαλατασαράι και πανηγύρισαν μαζί το EuroCup του 2016, τον πήρε στη δούλεψή του και στην Εφές το 2017. Οι δύο Αμερικανοί κόμπο γκαρντ είχαν αναδειχθεί στην ελληνική επαρχία. Στη Ρόδο ο ένας, στην Πάτρα ο άλλος.

Το αμυντικό πλάνο που κατέστρωσαν οι δύο νεαροί τεχνικοί αποτέλεσε το θεμέλιο της επιτυχίας τους. Με συνεχείς αλλαγές στα μαρκαρίσματα ο Σάρας και εγκλωβίζοντας τον Κέντρικ Ναν απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους, με εγκλωβισμό και του Σάσα Βεζένκοφ από την άλλη. Εδώ με αμυντικό masterclass από τον Τζαρόν Μπλόσομγκεϊμ, που δεν είδε ποτέ ούτε τον… ηλεκτρονικό πίνακα. Είχε μάτια μονάχα για τον «Βεζέ», απαγορεύοντάς του ακόμα και να πάρει την μπάλα. Παρεμπιπτόντως, «κλειδί» για την επικράτηση και της Φενέρ αποτέλεσε η κατά κράτος επικράτηση στη μονομαχία των «τεσσαριών» και δη του Νάιτζελ Χέιζ-Ντέιβις επί του Χουάντσο Ερνανγκόμεθ.

Συνολικά το «τριφύλλι» είχε 10 ασίστ (ο Ναν που δεν κοίταζε δίπλα του καμία, πρώτη φορά από την έναρξη της σεζόν) και δεν μπορούσε καλά-καλά να βγάλει ένα play σε σετ επίθεση επί 40 αγωνιστικά λεπτά. Το πραγματικό σοκαριστικό νούμερο ήταν οι ίδιες, μόλις 10, του Ολυμπιακού των συχνά υπερδιπλάσιων και του παιχνιδιού που βασίζεται στο εξαντλητικό passing game. O Bεζένκοφ είχε μοιράσει 12 τελικές πάσες στους τρεις προηγούμενους προημιτελικούς κόντρα στη Ρεάλ και μοίρασε προχθές μία.

Αγνοούμενοι όλη τη χρονιά, παίκτες σαν τους Τάιλερ Ντόρσεϊ και Λορέντζο Μπράουν, που προορίζονταν το καλοκαίρι για βασικότατους ρόλους στα δύο ροτέισιον, παρέμειναν στην αφάνεια. Ο νατουραλιζέ με την εθνική Ισπανίας πόιντ γκαρντ τα έκανε ως συνήθως όλα λάθος μεν, σε ένα σκάρτο πεντάλεπτο (επίσης ως συνήθως) δε, ο ομογενής σούτινγκ γκαρντ δεν ήταν καν στην δωδεκάδα. Αμφότεροι δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Πήραν αρκετές ευκαιρίες και τις πέταξαν.

Ούτε ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης χώρεσε στους δώδεκα εκλεκτούς του Μπαρτζώκα, παρ’ ότι όποτε πήρε χρόνο φέτος (ακόμα και στην Ευρώπη) έδειξε σε ετοιμότητα και βοήθησε. Στην «πράσινη» πλευρά, το «εργαλείο» στις πλάγιες θέσεις που ακούει στο όνομα Πάνος Καλαϊτζάκης ίδρωσε για πέντε λεπτάκια, στα οποία η παρέα του έβαλε περισσότερους πόντους από την αντίπαλό της.

Εν κατακλείδι, Μονακό και Φενερμπαχτσέ πήραν τα δικά τους μαθήματα από τους αποκλεισμούς τους από τον Ολυμπιακό (στον προπέρσινο ημιτελικό, με το ιστορικό 27-2 των Πειραιωτών στην τρίτη περίοδο) και τον Παναθηναϊκό (στον περσινό, με το αρχικό 12-0 και την ψιλοάνετη επικράτησή του) και εμφανίστηκαν διαβασμένοι στην «Etihad Arena».

Οι δικοί μας; Μάλλον επαναπαυμένοι, με το μυαλό (και) στον μεταξύ τους τελικό που νόμιζαν ότι έρχεται. Σίγουρα χειρότερα δασκαλεμένοι, ελλιπώς -και δη πνευματικά- προετοιμασμένοι. Αποτυπώθηκε αυτό το τελευταίο και στο άγχος που κατέβαλε τον Βεζένκοφ μετά τα τρία γρήγορα άστοχα τρίποντά του, στα νεύρα που… περιέβαλαν για μία ακόμα φορά τον έτερο σούπερ σταρ, Ναν.

Στη συνέντευξη Τύπου που προηγήθηκε των ημιτελικών, ο Μπαρτζώκας σε μια αποστροφή του λόγου του είπε πως «είναι πιο δύσκολος αντίπαλος ο παίκτης Σπανούλης» και ο Αταμάν σε μια δική του ότι «θα υπερασπιστούμε τον τίτλο μας» – κι ας έδειχνε άλλα η γλώσσα του σώματός του. Αστοχία παρατηρήθηκε δηλαδή και έξω από τις τέσσερις γραμμές.

Τι κι αν η Μονακό ήρθε στο Αμπου Ντάμπι από συντριβές 27 και 25 πόντων από κάποιες Μπουργκ και Σαλόν στο γαλλικό πρωτάθλημα; Τι κι αν τα «καναρίνια» είχαν χάσει μέσα-έξω στη ρέγκιουλαρ σίζον από το «τριφύλλι»; Στον αποψινό τελικό είναι οι δυο τους που θα αναμετρηθούν, έχοντας βυθίσει τους ελληνικούς συλλόγους στην εσωστρέφεια.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News