Ολυμπιακός: «Διαχειριστή» θέλει τώρα ή…;

Κάρλος Κορμπεράν
eurokinissi

Ο Σπύρος Γρομητσάρης δεν συμφωνεί με το… ρεύμα και απόψεις περί «διαχειριστή» που έχει ανάγκη τώρα ο Ολυμπιακός για τον πάγκο του και καταθέτει μια διαφορετική άποψη!

Ότι ο Κάρλος Κορμπεράν ήταν προπονητής με ημερομηνία λήξης στον Ολυμπιακό το αντιλαμβάνονταν και ο πλέον αδαής, εκείνος με τη μικρότερη επαφή με την πραγματικότητα των πρωταθλητών. Ουσιαστικά ο Ισπανός δεν έπεισε ποτέ ότι πατάει γερά στα πόδια του, ότι είναι το αφεντικό στο Ρέντη. Από τις πρώτες του στιγμές υπήρχαν ερωτηματικά τριγύρω του. Για τις προπονήσεις που έκανε κάθε μέρα στο Ρέντη. Για την εικόνα του στον πάγκο την ώρα των αγώνων. Για την ίδια τη διαχείριση των αγώνων.

Πια δεν έχει νόημα να μιλάμε για τον Κορμπεράν. Ήταν, έχω την αίσθηση, και μια επιλογή που έγινε υπό πίεση. Και συνήθως όταν κάνεις επιλογές με πίεση δεν κάνεις τις σωστές. Σημασία πια έχει ο επόμενος. Η επιλογή που θα γίνει για να αναλάβει το «καράβι» σ’ αυτή τη δύσκολη συγκυρία. Με τον Ολυμπιακό πια στο -7β. (!) από την κορυφή της Super League μετά από μόλις 5 αγωνιστικές. Και στο -6β. μην ξεχνιόμαστε στον όμιλο του Europa League

Τι να την κάνεις την… χρυσόσκονη αν;

Προσωπικά έχω βαρεθεί / κουραστεί να διαβάζω / ακούω ότι ο Ολυμπιακός θέλει διαχειριστή. Τι πάει να πει αυτό; Δεν ξέρω αν το λένε αλλού στον πλανήτη, στην Ελλάδα το λέμε διαρκώς. Και ξαναρωτάω: τι πάει να πει θέλει διαχειριστή; Τι είναι ο Ολυμπιακός, πολυκατοικία και θέλει τον… Μπαλαφούτη του γνωστού σίριαλ; Επί Κόκκαλη είχε επιχειρηθεί ουκ ολίγες φορές να γίνει αποδόμηση του ρόλου του προπονητή και η ομάδα έτρωγε συχνά… χαστούκια στην Ευρώπη. Όσο μεγαλύτερη ήταν η συχνότητα των αλλαγών, τόσο μεγαλύτερη ήταν η συχνότητα των αποτυχιών…

Συγνώμη αλλά η δική μου ταπεινή γνώμη είναι ότι ο Ολυμπιακός θέλει ΠΡΟ-ΠΟ-ΝΗ-ΤΗ. Κανονικό προπονητή. Κι εφόσον είναι τέτοιος, δηλαδή κανονικός, ξέρει να διαχειριστεί και τις ονοματάρες και τα ονοματάκια του ρόστερ. Ο κανονικός προπονητής ξέρει και να εμπνεύσει. Το λέω αυτό γιατί διαβάζω / ακούω και ότι θέλει εμπνευστή ο Ολυμπιακός. Ο κανονικός προπονητής ξέρει να τα κάνει όλα. Γιατί ΟΚ, μπορεί να υπάρχει ένας φινετσάτος με «βαρύ» όνομα αλλά αν στην προπόνηση (εκεί είναι το θέμα) δεν έχει κάτι να δώσει στους παίκτες, τι να την κάνεις τη… χρυσόσκονη;

Ούτε ο Πέδρο Μαρτίνς είχε βαρύ όνομα αλλά…

Είχε «βαρύ» όνομα ο Πέδρο Μαρτίνς όταν ήρθε; Οι 9 στους 10 στοιχημάτιζαν ότι δεν θα κάνει… παρέλαση. Και ύστερα οι ίδιοι ζητούσαν με… λύσσα το κεφάλι του μετά τον αποκλεισμό από τη Λαμία στο κύπελλο. Και έγινε ο μακροβιότερος με απίθανες επιτυχίες. Άλλοι με πιο βαρύ όνομα έμειναν πολύ λιγότερο. Γιατί αφού ήταν τόσο καλοί και «ο Ολυμπιακός χρειάζεται βαρύ όνομα που μπορεί να διαχειριστεί τις βεντέτες που πάντα έχει»; Ας μου δώσει κάποιος μια λογική εξήγηση. Εγώ την έχω και λέει: το βαρύ όνομα δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ο καλύτερος προπονητής ή ο τέλειος προπονητής γι’ αυτό που έχει ανάγκη ο Ολυμπιακός.

Ο Ολυμπιακός αυτή τη στιγμή, κατά την ταπεινή μου γνώμη, ούτε κάνω ούτε θέλω να κάνω υπόδειξη σε κανέναν, έχει ανάγκη από ΠΡΟ-ΠΟ-ΝΗ-ΤΗ. Κανονικό προπονητή όπως ήταν ο Μαρτίνς που έβαλε την ομάδα σε τάξη. Προπονητή που θα μάθει την ομάδα να κάνει ξανά τα βασικά γιατί συχνά αυτός ο Ολυμπιακός ούτε αυτά μπορεί να κάνει…

Αν είναι και κανονικός και έχει βαρύ όνομα ακόμα καλύτερα

Αν ο κανονικός προπονητής έχει και βαρύ όνομα, ακόμα καλύτερα. Απλά δε θέλω να δω τον Ολυμπιακό να… θαμπώνεται από λαμπερό περιτύλιγμα και να έρθει στη δύσκολη θέση να διαπιστώσει ότι μέσα απ’ αυτή την εξωτερική λάμψη υπάρχει το απόλυτο κενό. Θυμάμαι έναν τέτοιο προπονητή που είχε στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν του (και ήταν απίστευτα τυχερός) αλλά δεν υπάρχει λόγος να χαλάμε τις καρδιές μας…

ΥΓ: Κι επειδή το sportday.gr είμαστε δημοκρατικό σάιτ και ο καθένας δικαιούται να έχει τη γνώμη του, ο Αλέξανδρος Σόμογλου στο δικό του blog γράφει το αντίθετο απ’ αυτό που υποστηρίζω εγώ εδώ. Αυτή τη στιγμή νομίζω πιο πολύ από ποτέ δεν έχει απαραίτητα ανάγκη έναν Μίτσελ ο Ολυμπιακός. Γιατί άραγε έφυγε από τον Ολυμπιακό μετά από περίπου δύο χρόνια εξ’ αρχής ο Ισπανός και γιατί απέτυχε όπου πήγε μετά; Το… βαρύ όνομα δεν εγγυάται ποτέ καμία επιτυχία. Εξάλλου ο συγκεκριμένος είχε πολύ βαρύ όνομα ως παίκτης, όχι ως προπονητής…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News