Ολυμπιακός: Ο Μάσα, ο Πιτσινίνι και η… θολή εικόνα

Το κυριακάτικο (23/4) Ολυμπιακός-ΑΕΚ 1-3 είναι ένα ματς το οποίο δεν ξέρεις από που να πρωτοπιάσεις για να συζητήσεις. Από την άλλη βέβαια, μήπως είδαμε σ’ αυτό το ματς κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί; Αυτό το ντέρμπι, κατά τη γνώμη μου, έχει δύο ξεχωριστά κεφάλαια.

Το διαιτητικό και το αγωνιστικό που, δυστυχώς, πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Αλήθεια, είδαμε κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί είτε στο ένα είτε στο άλλο σκέλος; Δεν έχουμε δει ξανά και ξανά (ειδικά φέτος) εχθρικές προς τον Ολυμπιακό διαιτησίες; Ίσως αυτή τη φορά βέβαια το… τερμάτισαν. Γιατί ήρθε από έναν ελίτ διαιτητή.

Μα ούτε μία φορά;

Που στην ευχή κοίταγε ο Μάσα για να μη δει το σπρώξιμο του Βίντα στον Μπακαμπού (με τα δύο χέρια, ήταν τόσο εμφανές!) στο 13′; Που στην ευχή κοίταγε ο Μάσα για να μη δει ότι ο Ρέαμπτσιουκ έκανε ένα καθαρό μαρκάρισμα έχοντας και τα πόδια του στο χόρτο και ο Βίντα ζήλεψε τη δόξα του… Γκρεγκ Λουγκάνις σε βουτιά στο 82‘; Που στην ευχή κοίταγε ο Μάσα για να μη δει ότι ο Άμραμπατ έκανε επιθετικό φάουλ στον Ρέαμπτσιουκ στο 90+1‘ πριν από το 1-3;

Κι αν ο Μάσα, ένας ελίτ υποτίθεται διαιτητής, τα έβλεπε όλα σε real time και ενδεχομένως να μην είχε καλές γωνίες θέασης των φάσεων, που στην ευχή κοίταγε ο VARίστας Πιτσινίνι που δεν κάλεσε ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ στο ματς τον συμπατριώτη του για on field review; Είναι αδύνατο. Είναι απίστευτο.

Δεν υπάρχει καμία λογική να μη στείλει ο Πιτσινίκι τον Μάσα για επανεξέταση στην οθόνη που υπάρχει δίπλα στον αγωνιστικό χώρο, έτσι για να πάρει εκείνος την ευθύνη βρε αδερφέ, για μία ή όλες αυτές τις φάσεις. Ακόμα και εκείνο το αντιαθλητικό και επικίνδυνο για τη σωματική ακεραιότητα πάτημα του Σιμάνσκι σε αχίλλειο και αστράγαλο του Βαλμπουενά στο 38′ επιβάλλονταν να επανεξεταστεί, για να μην πω ότι το VAR έπρεπε να πει απευθείας: κόκκινη κάρτα.

Ο Ανιγκό υπερεκτίμησε και υποτίμησε

Όσον αφορά στο αγωνιστικό, ξεκάθαρο ήταν κι αυτό. Προσωπικά τα έχω καλά με τον εαυτό μου που εξέφραζα δημόσια με blog μου, λίγες ώρες πριν από τη σέντρα του ντέρμπι, ότι υπήρχε μεγάλο ρίσκο στρατηγικής από πλευράς Ζοζέ Ανιγκό με τη χρησιμοποίηση των τριών 10αριών. Δυστυχώς ο Γάλλος ακολούθησε την αποτυχημένη πεπατημένη του Μίτσελ και υπερεκτίμησε τα πλεονεκτήματα που ήλπιζε να πάρει με την τριπλέτα Βαλμπουενά, Φορτούνη και Μπιέλ πίσω από τον Μπακαμπού και υποτίμησε τα μειονεκτήματα που λειτουργούν ως αχίλλειες πτέρνες.

Ο Βαλμπουενά σε λίγους μήνες κλείνει τα 39 χρόνια βρε αδερφέ, πόσα ματς στη σειρά να παίξει στα κόκκινα; Πόσο να αντέξει; Ο Φορτούνης, με Βαλμπουενά σε θέση 10 (και Χάμες παλιότερα) παίζει στα πλάγια υπολειτουργεί αφού δεν αισθάνεται άνετα και γι’ αυτό διαρκώς φεύγει από τη θέση του. Ο Μπιέλ είναι καιρό ντεφορμέ και τι άλλο πρέπει να κάνει πια είτε για να μην παίξει βασικός είτε να γίνει γρήγορη αλλαγή; Εξάλλου όταν παίζει ένας ντεφορμέ παίκτης γίνεται μεγαλύτερη ζημιά στην ψυχολογία του αφού εισπράττει και δυσαρέσκεια από την κερκίδα.

Ξεγαλάστηκε από το ματς κυπέλλου, κυνηγήθηκε αντί να κυνηγήσει

Ο Ανιγκό λοιπόν διάβασε λάθος το ματς και έδωσε την ευκαιρία στην ΑΕΚ να κυριαρχήσει στο α’ ημίχρονο βάζοντας ένα γκολ ενώ μπορούσε κι άλλο. Ο Γάλλος ξεγελάστηκε από το ματς κυπέλλου όπου οι κιτρινόμαυροι, με το υπέρ τους 3-0 από τον α’ ημιτελικό, δεν είχαν διάθεση να τρέξουν και να πιέσουν. Επέτρεψαν στον Ολυμπιακό να γίνει απειλητικός και να πάρει τον έλεγχο. Χθες (23/4) ωστόσο η Ένωση μπήκε στο ματς με διαφορετική φιλοσοφία και αντί να… κυνηγηθεί, ήταν εκείνη που… κυνήγησε.

Πλέον, με την ούτως ή άλλως mission impossible αποστολή για ανατροπή και κατάκτηση του τίτλου να έχει επί της ουσίας τελειώσει οριστικά, ο Ολυμπιακός καλείται να μαζέψει τα… κομμάτια του και αφενός να εξασφαλίσει την 3η θέση και αφετέρου να αρχίσει να υλοποιεί τον σχεδιασμό για τη νέα περίοδο.