Παναθηναϊκός Aktor: Απλά, παλικαρίσια και… επτάστερα!

Για 30’ ο Παναθηναϊκός έκανε το τέλειο παιχνίδι την φετινή χρονιά (αναλογιζόμενος και τον αντίπαλο). Η άμυνά του ήταν όλα τα… λεφτά. Η ομαδική άμυνα, ο τρόπος που έκλεινε τους διαδρόμους στους γκαρντ της Φενέρ και ειδικά ο τρόπος που είχε «εγκλωβίσει» τον Χέιζ-Ντέιβις. Η κυκλοφορία της μπάλας ήταν εξαιρετική και υπήρχε καθαρό μυαλό από όσους ήταν στο παρκέ. Είτε με ψηλά είτε με κοντά σχήματα ο Εργκίν Αταμάν κατάφερε να… καμουφλάρει τις τρεις σημαντικές απουσίες (Παπαπέτρου, Γκριγκόνις, Μήτογλου). Η πίεση πάνω στη μπάλα ήταν ιδανική και ανάγκασε την Φενέρ να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο.

Ο Μπράουν έδωσε πολύτιμες ανάσες, ο Λεσόρ ήταν κυρίαρχος, ο Γιούρτσεβεν απέδειξε πως η ομάδα μπορεί να στηρίζεται πάνω του όταν ο Γάλλος ψηλός είτε έχει κουραστεί είτε έχει φορτωθεί με φάουλ ενώ όταν ο Ναν είναι στην βραδιά του μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Πάνω από όλα όταν η ένταση στην άμυνα και τα καλά box out λειτουργούν, τότε το επιθετικό ταλέντο του Παναθηναϊκού μπορεί να αναδειχθεί περισσότερο. Συν το γεγονός πως φέτος υπάρχει μεγαλύτερο βάθος πάγκου και κατά συνέπεια το άνοιγμα του ροτέισον δίνει την δυνατότητα στον Εργκίν Αταμάν να ξεκουράζει παίκτες ώστε να «καθαρίζει» και το μυαλό τους για να είναι εκεί την κατάλληλη στιγμή.

Ναι ο Παναθηναϊκός πανικοβλήθηκε από την πίεση της Φενέρ στην τελευταία περίοδο ή αν προτιμάτε σε αυτό το 5λεπτο που δέχθηκε ένα σερί 14-0 και έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο (όσα δεν έκανε στα πρώτα 30’). Ναι η τουρκική ομάδα του είχε χαλάσει το μυαλό και ο Μπιμπέροβιτς με τον Μπόλντγουϊν έβαζαν το ένα καλάθι μετά το άλλο με τον κόσμο να… κοχλάζει. Όμως αυτός ο Παναθηναϊκός που χάνει το μυαλό του και στο φινάλε αυτό του κοστίζει, δεν υπάρχει πια ή αν προτιμάτε έχει τον τρόπο για να μπορέσει να επιστρέψει. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έχει μπει ακόμα σε… mood που τον έχουμε συνηθίσει (κάτι λογικό καθώς καμία ομάδα δεν είναι ακόμα), αλλά αυτό που έκανε στην Πόλη ήθελε κότσια, ήθελε καρύδια, ήθελε καρδιά, ήθελε ψυχή.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην έχει μπει ακόμα σε… mood που τον έχουμε συνηθίσει (κάτι λογικό καθώς καμία ομάδα δεν είναι ακόμα), αλλά αυτό που έκανε στην Πόλη ήθελε κότσια, ήθελε καρύδια, ήθελε καρδιά, ήθελε ψυχή.

Αυτές οι αποδράσεις δείχνουν, τον χαρακτήρα που έχει «χτίσει» αυτή η ομάδα, ο «επτάστερος» από την περσινή σεζόν με πρώτο και καλύτερο τον ηγέτη του. Τον Κώστα Σλούκα. Η προσωπικότητά του είναι refuse to lose. Ακόμα και τώρα που δεν είναι 100% έτοιμος, δεν έχει φτάσει στο επιθυμητό σημείο που θέλει ο ίδιος, έχει τον τρόπο για να γίνει το Α και το Ω του συνόλου τη στιγμή που η μπάλα «καίει», τη στιγμή που η μπάλα βαραίνει 100 κιλά. Τη στιγμή που όλα ήταν εναντίον του «λαβωμένου» Παναθηναϊκού. Δεν είναι μόνο οι 8 πόντοι που σημείωσε στην τελευταία περίοδο, είναι και το χρονικό σημείο που τους προσέφερε. Για αυτό είναι ο Κώστας Σλούκας. Για αυτό είναι ο Παναθηναϊκός που πέρυσι επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης.

Δεν είναι μόνο οι 8 πόντοι που σημείωσε στην τελευταία περίοδο, είναι και το χρονικό σημείο που τους προσέφερε. Για αυτό είναι ο Κώστας Σλούκας. Για αυτό είναι ο Παναθηναϊκός που πέρυσι επέστρεψε στην κορυφή της Ευρώπης.

Το έχω αναφέρει πολλές φορές και θα το αναφέρω ξανά. Η Ευρωλίγκα μπορεί εύκολα να σου προσφέρει ένα ωραιότατο… σκωτσέζικο ντους. Μια κρύο, μια ζέστη, αν δεν προσέξεις. Σημασία έχει πάντα η επόμενη μέρα. Θεωρώ πως αυτό το «διπλό» και απέναντι σε αυτόν τον αντίπαλο και σε αυτή την έδρα που δεν του… πήγαινε πολύ τα τελευταία χρόνια, θα δώσει στην ομάδα έξτρα αυτοπεποίθηση και απερίσπαστη να δουλέψει για την συνέχεια έχοντας ως ατού τις πολλές προσωπικότητες που έχουν καρδιά πρωταθλητή και τις πολλές επιλογές.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News