ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΙΝΑΛ: Όποιος μιλάει ελληνικά χρωστάει στο ΠΑΣΟΚ, το παλιό, το καλό, το ορθόδοξο!

Είσαι ο Πάπας Φρασκίσκος, βρίσκεσαι στην Αθήνα για επίσκεψη και μαθαίνεις ότι σήμερα έχει εκλογές στο ΚΙΝΑΛ. Με ποιον είσαι;

Η προφανής απάντηση είναι: με τον Ανδρουλάκη. Διότι είσαι ποντίφικας, σου λένε από εδώ ο Μεσογαίας Νικόλαος, από κει ο Πειραιώς Σεραφείμ, πιο πέρα ο Θεσσαλιώτιδος Τιμόθεος κ.ο.κ. Σκέφτεσαι, λοιπόν, ότι υφίσταται και Μητρόπολη Άνδρου και πως ο δεσπότης είναι ο Άνδρου Λάκης! Αυτόματα, λοιπόν, ο χριστιανικός πατριωτισμός σε οδηγεί στον καλό ποιμένα (την πιάσατε τη δισημία, έτσι;) του Ψηλορείτη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: ΚΙΝΑΛ – ΕΚΛΟΓΕΣ: Ανοιξαν οι κάλπες, ποιοι μπορούν να ψηφίσουν -Αναλυτικός οδηγός

Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ «6»

Μετά, βέβαια, όταν σου εξηγούν, απογοητεύεσαι. Εξι υποψήφιοι και κανένας ιερωμένος… Ένας καραδεξιός «γαύρος», που ονειρεύεται την επιστροφή της θανατικής ποινής, το μαρτύριο του Ταντάλου για τον τρισκατάρατο Τσίπρα κι ένα γεμάτο Καραϊσκάκη, όπου ο κόσμος -όπως τότε με τον Βαλβέρδε- θα φωνάζει ρυθμικά «Ααανδρέα Λοβέρδεεε»· ένας εστέτ, υιός τελετάρχου του άνακτος Κωσταντίνου, ο Παύλος Γερουλάνος, που κλείνει το μάτι στις MILF των βορείων προαστίων ότι, αν εκλεγεί, θα τρέχουν με ξέπλεκες κοτσίδες στους λειμώνες του σοσιαλισμού, ενώ είναι έτοιμος ν’ αποστομώσει τους επικριτές του με το επιχείρημα ότι κι ο Μιχαήλ Μπακούνιν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας υπήρξε· ένας άλλος Παύλος, με baby face, ο Χρηστίδης, που έχει τόσες πιθανότητες, όσες ο Παναιτωλικός να πάρει το πρωτάθλημα· ένας ζουμπουρλούδικος Χάρης Καστανίδης, που τα πήγε καλά, λέει, στο ντιμπέιτ, ωστόσο άλλο πράγμα η κάλπη· ένας από τους γιους του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ, ο ΓΑΠ, που πρέπει να είπε «μπαμπά» στα 25 (διότι έως τότε έλεγε «ντάντι») και μετά μπερδεύτηκε σαν έμαθε ότι… μπαμπάδες πουλάνε και τα ζαχαροπλαστεί· ένας ευρωβουλευτής, ο Ανδρουλάκης, που είναι πιο… ξύλινος κι απο ντιβανοκασέλα! Και ούτε μια γυναίκα υποψήφια. Τόση αντρίλα, δηλαδή, ούτε στο Βατικανό. Και να πεις δεν υπάρχουν άξιες; Η Εύα Καϊλή, φερ’ ειπείν, λίγη είναι; Τι της λείπει; Η κατάρτιση; Η ευφράδεια; Το πολιτικό ένστικτο, το eyeliner από την τσάντα;

ΠΑΣΟΚ, ΟΠΩΣ… ΗΡΑΚΛΗΣ

Βέβαια, ο προκαθήμενος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας θα έχει κι άλλες απορίες, όπως γιατί παραλληλίζουν το ΠΑΣΟΚ με τον Ηρακλή Θεσσαλονίκης. Θα του πουν ότι ο Ηρακλής πήρε, λόγω δικών χρεών, το ΑΦΜ της Τρίγλιας και πως το ΠΑΣΟΚ χρωστάει κι αυτό, εξ ου κι έγινε ΚΙΝΑΛ. Εντούτοις, δεν είναι ακριβές το αφήγημα. Δεν χρωστάει το ΠΑΣΟΚ σε όποιον μιλάει ελληνικά, αλλά όποιος μιλάει ελληνικά χρωστάει στο ΠΑΣΟΚ! Αυτό είναι το σωστό, και θα το αναλύσω.

Φέρτε μου νερό να ξεδιψάσω / και μια πέτρα για να ξαποστάσω. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω… Αχ! Ωραία πράσινα χρόνια, που πέρασαν ανεπιστρεπτί. Όμως, ας μπω στο ψητό: το παλιό ΠΑΣΟΚ, το ορθόδοξο που λένε, πήρε μια Ελλάδα όπου οι μισοί ήταν αποσυνάγωγοι. Και δεν μιλάμε μόνο γι’ αυτούς που κακοπερνούσαν στον στρατό ή δεν διορίζονταν ποτέ επειδή τύχαινε να είναι οι ίδιοι ή να έχουν πατέρα, αδελφό ή ακόμη… μπατζανάκη αριστερό. Μιλάμε αθλητικά. Γι’ αυτό και μετά τις εκλογές του 1981 στις ομοσπονδίες τοποθετήθηκαν ακραιφνείς σοσιαλιστές. Οπως και ακραιφνείς σοσιαλιστές προσλήφθηκαν ως προπονητές στις εθνικές ομάδες.

ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΛΟΙ ΧΩΡΟΥΣΑΝ

Ποιος μπορεί να λησμονήσει τον Χρήστο Αρχοντίδη, που επί των ημερών του χρίστηκαν διεθνείς ο Δημήτρης Αϊβαζίδης του Πανσερραϊκού, ο Γιάννης Γραβάνης του Πανιωνίου, ο Ηλίας Μπέριος του Απόλλωνα, ο Αντώνης Κασδοβασίλης της Δόξας Δράμας, ο Κώστας Μαλουμίδης της Λάρισας; Το σύνθημα για την Ελλάδα των μη προνομιούχων πήρε σάρκα κι οστά και ας όψεται ο μακαρίτης Αρχοντίδη, αφού μέχρι τότε στο αντιπροσωπευτικό καλούνταν ως επί το πλείστον ποδοσφαιριστές των μεγάλων ομάδων.

Επίσης, σε αρκετές ομάδες ανέλαβαν την προεδρία άνθρωποι που εμφορούνταν από σοσιαλιστικές ιδέες, με κορυφαίο παράδειγμα τον Πασόκο τραπεζοϋπάλληλο Μιχάλη Σταματελάτο στον Πανιώνιο, ο οποίος… απαλλοτρίωσε κάμποσα εκατομμύρια δραχμές και όταν τον τσάκωσαν και τον έμπασαν στη φυλακή, στη Νέα Σμύρνη διοργανώνονταν συγκεντρώσεις για πάρτη του.

Θυμάμαι, επίσης, Ιούνιο του 1984, όταν πρόεδρος στον Φωστήρα ήταν ο Λεωνίδας Τούντας, γνωστότερος ως «Ψησταριές ο Λεωνίδας» (από την επιχείρησή του: Ιεράς Οδού και Πειραιώς). Επαιζε ο «φονέας των γιγάντων» με τον Αθηναϊκό στον Ταύρο. Στην είσοδο σου έδιναν κι ένα φυλλάδιο ΠΑΣΟΚ για τις ευρωεκλογές που θα γίνονταν τον ίδιο μήνα.

Όπως ήταν φυσικό, το ΠΑΣΟΚ πρώτευσε. Όχι γιατί μοίραζε προεκλογικό υλικό ο… Φωστήρας, αλλά διότι πρόεδρος στη ΝΔ ήταν ο Αβέρωφ. Με τις γιορτές στον Γράμμο, στου Μακρυγιάννη, στον Μελιγαλά, τους Μιχαλολιάκους και τους Μανωλάκους… Μ’ ένα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά» ο Ανδρέας Παπανδρέου πήρε το ματσάκι περίπατο. Και αυτό και το επόμενο, τις εθνικές εκλογές του 1985.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

Η συμβολή του Λεωνίδα ήταν κυρίως… πνευματική, κάτι σαν πολιτιστική επανάσταση. Έφτιαξε επί ΠΑΣΟΚ το ΙΤΑ 8, ένα παράνομο κανάλι, που έπαιζε τα βράδια κυρίως… Άννα Μαρώνη. Το «Βάλε πίνε, βάλε κέρνα και τους πόνους σου προσπέρνα» της εν λόγω ασματωδού ο ιστορικός του μέλλοντος πρέπει να το κατατάξει, ανυπερθέτως, πλάι στα Κάρμινα Μπουράνα, τα Αγροτικά του Θωμά Μπακαλάκου, το Καλημέρα Ήλιε και το Τhe Final Cowntdown. Να γιατί λέω ότι χρωστάμε στο παλιό καλό ΠΑΣΟΚ. Διότι μέχρι Ευρωμπάσκετ πήραμε. Με Πασόκο Βασιλακόπουλο, εννοείται, στο τιμόνι, με Ανδρέα Παπανδρέου στον τελικό του ΣΕΦ και με Μελίνα Μερκούρη… Μόνον ο Παυσανίας Ζακολίκος (προσοχή, όχι… Ζαραλίκος!), υφυπουργός Εθνικής Άμυνας τότε, δεν ξέρω πού βρισκόταν… Αν είχε μείνει, δηλαδή, εκείνο το βράδυ κανείς στο πεντάγωνο ή είχαν ξεχυθεί όλοι στους δρόμους…

Έχει να μάθει κι άλλα χριστιανικά ο Πάπας ενόσω θα καθόμαστε στην αναμονή για το habemus ducem (έχουμε αρχηγό) της Χαριλάου Τρικούπη. Όπως το έχων δύο BMW ή δύο Toyota Celica μεταδότω τω μη έχοντι. Που πα’ να πει ότι ο κατέχων πουλούσε τη μεταχειρισμένη «μπέμπα» στον βιοτέχνη πλεκτών ή στον αγρότη της Θεσσαλίας, μια και ο ίδιος είχε αγοράσει καινούργια. Κι έτσι ήταν όλοι ευτυχισμένοι. «Κοινωνικό συμβόλαιο», που έλεγε και ο Τάκης από τον κλαδική των τεχνικών του ΟΤΕ.

Ο ΚΑΜΠΟΣ ΤΩΝ ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΩΝ

Η οποία Θεσσαλία, μια και την αναφέραμε, δεν ήταν μελαγχολική όπως τώρα. Στο «Ρίο» και στο «Φάληρο» της Λάρισας, στη «Φαρίντα» του Βόλου και στην «Αλεπού των Τρικάλων» τα ΜΟΠ (Μεσογειακά Ολοκληρωμένα προγράμματα) γίνονταν σαμπάνιες και πιάτα για τοπικούς «θεούς» του πενταγράμμου, όπως ο Μίμης Γκιουλέκας κι ο Αχιλλέας Τσιγάρας. Εκεί που έκαναν… αποθεραπεία μετά τα ματς (και προπόνηση πριν απ’ αυτά) αστέρια της μπάλας όπως ο Βασίλης Καραπιάλης. Εκεί που ο καλός ξωμάχος, όταν έτρωγε όλη την επιδότηση σ’ ένα βράδυ, άφηνε ενέχυρο το φορτηγό με το καλαμπόκι. Αυτό ήταν το παλιό, καλό, ΠΑΣΟΚ…

Ούτε brain drain τότε ούτε brain regain. Κανείς νέος δεν το κουνούσε από δω. Ακόμη και αν δεν του… καθόταν η Σούλα, που φορούσε σακάκι με βάτες και ήταν τίγκα στη λακ (με μερικές αφέλειες, ίσα για να «σπάει» ο όγκος του μαλλιού), και η οποία έπινε ηδυπαθώς το σκρουντράιβερ στην «Αυτοκίνηση», πήγαινε στο βίντεο κλαμπ, νοίκιαζε μια ταινία με τη Βίνα Ασίκη και… είχε δουλειά για το σπίτι! Ή αν ήθελε να εκτονωθεί, έπαιρνε ένα αυτοσχέδιο τσεκούρι και την έπεφτε στους πολιτικούς του αντιπάλους, όπως ο… ακτιβιστής Βορίδης. Κι από επαγγελματική αποκατάσταση; Εξασφαλισμένη. Στο Δημόσιο, επί ΠΑΣΟΚ όλοι οι ημέτεροι χωρούσαν. Όλοι οι καλοί δηλαδή. Για όλους είχε φροντίσει το «Κίνημα».

Επί ΠΑΣΟΚ, επίσης, ουδείς ανικανοποίητος στο ποδόσφαιρο, όλοι κέρδιζαν τίτλους: η Λάρισα πρωτάθλημα και Κύπελλο, ο ΠΑΟΚ πρωτάθλημα, ο ΟΦΗ Κύπελλο… Μόνον ο Άρης δεν έπαιρνε τίποτα! Ούτε τότε. Αλλά, ευτυχώς είχε το μπάσκετ. Άλλοι, βέβαια, κέρδιζαν περισσότερους τίτλους από κάποιους άλλους, όμως ο αθλητισμός δεν είναι μόνο τίτλοι. Τότε ήταν που μπήκαν στη ζωή μας όροι όπως «μαζικός αθλητισμός», ενώ σε κάθε γυμναστήριο που χτιζόταν έγραφε ο… μπογιατζής στον τοίχο κι ένα «Ο Αθλητισμός είναι Πολιτισμός» ή ζωγράφιζε κι ένα περιστέρι της ειρήνης. Άλλο επίπεδο…

Για να μην πούμε για τον στίβο. Επί ΠΑΣΟΚ αποπερατώθηκε στο ΟΑΚΑ, όπου το 1982 στο Ευρωπαϊκό η Άννα Βερούλη ανέβηκε στο βάθρο. Εξυπακούεται ότι ήταν Πασόκα η Καβαλιώτισσα ακοντίστρια. Διότι μονάχα το ΠΑΣΟΚ είχε το know how. Τώρα, πάει να ρίξει η άλλη το ακόντιο και βογκάει για να το φτάσει μέχρι τη διαγράμμιση.

Και αν, ύστερα απ’ όλα αυτά, ο Φραγκίσκος τρέφει ελπίδες, ας του εξηγήσει κάποιος ότι ακόμη και αν εκλεγεί ο υιός Παπανδρέου με τ’ όνομα, το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να γίνει όπως παλιά. Δεν είναι… πώς να το πούμε… σαν το filioque που λέει για το Άγιο Πνεύμα η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Το πασοκικό know how εκπορευόταν αποκλειστικά από τον Ανδρέα, όχι τον πατέρα και τον υιό (Παπανδρέου).

Το παλιό ΠΑΣΟΚ μάς τελείωσε. Το ρέκβιεμ, ο τίτλος ενός (άλλου) αριστουργήματος της Άννας Μαρώνη: Ρίξε το δάκρυ ουρανέ…