Μεταγραφές: Ο βιρτουόζος Μπερνάρντ και η λεπτή γραμμή που χωρίζει έναν Σισέ από έναν… Εσιέν!

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ολόκληρο το ελληνικό ποδόσφαιρο – και όχι μόνο ο Παναθηναϊκός – κινείται το τελευταίο τριήμερο στους ρυθμούς του Μπερνάρντ.

Δεν είναι μόνο το βαρύ βιογραφικό που συνοδεύει τον Βραζιλιάνο μέσο, ούτε το γεγονός ότι οι περισσότεροι έχουμε λίγο-πολύ εικόνα από τις δυνατότητες του (έχοντας παρακολουθήσει ουκ ολίγα παιχνίδια της Σαχτάρ στο Champions League) στα χρόνια που ο Μπερνάρντ έβγαζε μάτια με την πορτοκαλί φανέλα.

Η μεταγραφή Μπερνάρντ στον Παναθηναϊκό (αν τελικά ολοκληρωθεί) απασχολεί πολύ έντονα ακόμη και τους φίλους του Ολυμπιακού ή της ΑΕΚ, γιατί πολύ απλά αντιλαμβάνονται ότι η απόκτηση ενός τόσο χαρισματικού ποδοσφαιριστή αποτελεί… δήλωση επιστροφής του «τριφυλλιού» στην ξεχασμένη κανονικότητα του πρωταθλητισμού.

Τι διδάσκει η ιστορία για παίκτες με… βαριά βιογραφικά όπως αυτό του Μπερνάρντ

Απ’ οποιαδήποτε πλευρά, λοιπόν, κι αν εξετάσεις τη διαφαινόμενη άφιξη του Μπερνάρντ στη χώρα μας, η παρουσία του συνιστά πολυτέλεια για ένα πρωτάθλημα, το οποίο – χρόνο με το χρόνο – φθίνει σε ποιότητα και σε αφίξεις παικτών που μπορούν να μαγέψουν την εξέδρα και να γεμίσουν τα γήπεδα.

Προσοχή, όμως. Κανένας παίκτης δεν έπαιξε μπάλα στην Ελλάδα μόνο με το βιογραφικό του. Ούτε φυσικά υπήρξε ομάδα να σηκώσει πρωτάθλημα… από την αίθουσα αφίξεων ενός αεροδρομίου (είτε επρόκειτο παλαιότερα για το Ελληνικό, είτε στις μέρες μας για το «Ελευθέριος Βενιζέλος»).

Η ιστορία διδάσκει ότι θα πρέπει να περιμένουμε να διαπιστώσουμε στο χορτάρι τους λόγους για τους οποίους ένας ποδοσφαιριστής του «ειδικού βάρους» ενός Σισέ, ενός Ζιλμπέρτο Σίλβα, ενός Ριβάλντο, ενός Ιμπαγάσα, ενός Λέσκοτ, ενός Μιραλάς, ενός Γιάγια Τουρέ, ενός Μπερμπάτοφ, ενός Μέλμπεργκ ή ενός Εσιέν επιλέγουν να συνεχίσουν την καριέρα τους σε ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα… τρίτης ταχύτητας όπως η δική μας Super League.

Η παρουσία του Μπερνάρντ συνιστά πολυτέλεια για ένα πρωτάθλημα, το οποίο – χρόνο με το χρόνο – φθίνει σε ποιότητα και σε αφίξεις παικτών που μπορούν να μαγέψουν την εξέδρα και να γεμίσουν τα γήπεδα.

Από μόνη της η αναφορά των παραπάνω ονομάτων αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Γιατί ανάμεσά τους διαβάσατε ονόματα ποδοσφαιριστών που έγραψαν ιστορία στη χώρα μας και δικαίωσαν πλήρως τον… παροξυσμό που προκάλεσε η άφιξή τους, υπάρχουν όμως και παίκτες που είτε πέρασαν, είτε επέστρεψαν στην Ελλάδα και… δεν ακούμπησαν.

Για να έρθει ένας παικταράς στην Ελλάδα, η καριέρα του πρέπει να βρίσκεται σε πτώση

Ας είμαστε ειλικρινείς: Όλοι, μα όλοι οι τεράστιοι παίκτες που ήρθαν να αγωνιστούν στη χώρα μας για να φορέσουν τη φανέλα ελληνικής ομάδας, επέλεξαν την Ελλάδα ως επόμενο στάδιο της καριέρας τους, ακριβώς επειδή αυτή βρισκόταν σε πτωτική πορεία.

Κανείς, μα κανείς (από τον Ρίμπο έως τον Σισέ και από τον Ζιλμπέρτο Σίλβα έως τον Τουρέ) δεν θα επέλεγε να αγωνιστεί σε ένα πρωτάθλημα, όπως το ελληνικό, αν βρισκόταν στα ποδοσφαιρικά… ντουζένια του.

Ούτε ντροπή είναι να το ομολογούμε, ούτε πεσιμισμός να το παραδεχόμαστε. Είναι απλά η ρεαλιστική καταγραφή μιας πραγματικότητας που θα ήταν αφύσικο να είναι διαφορετική.

Ο Μπερνάρντ, λοιπόν, προφανώς και βρίσκεται σε πτωτική πορεία από τη μέρα που έφυγε από τη Σαχτάρ (το καλοκαίρι του 2018) για να μεταγραφεί στην Έβερτον. Ιδιαίτερα η περσινή σεζόν με τη μετακόμιση στη Σαρίγια έριξε ακόμη περισσότερο τη μετοχή του.

Μα αν δεν είχαν συμβεί όλα τα παραπάνω, αν ο Μπερνάρντ είχε και σήμερα την εικόνα του παικταρά της Σαχτάρ θα ερχόταν στην Ελλάδα μόνο… καλοκαίρι για να επισκεφτεί τις παραλίες της Μυκόνου και της Κρήτης.

Το «αιώνιο» ερώτημα που συνοδεύει διαχρονικά τις αφίξεις παικταράδων στη χώρα μας

Το ζητούμενο είναι γιατί έρχεται στην Ελλάδα, γιατί αυτός ο παικταράς δεν έχει προτάσεις από ομάδες της πρώτης ταχύτητας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου (γιατί σ’ αυτά τα ράφια αξίζει να βρίσκεται βάσει της ποιότητάς του).

Είναι το ίδιο ερώτημα που συνόδευε στο παρελθόν τις αφίξεις του Σισέ, του Ζιλμπέρτο Σίλβα, του Ριβάλντο, του Ζιοβάνι, τόσων και τόσων «θρυλικών» μορφών που ήρθαν από τα μέρη μας και έγραψαν ιστορία.

Ο Τζιμπρίλ Σισέ, για παράδειγμα, ήρθε στη χώρα μας γιατί το ταλαιπωρημένο κορμί του (από τους τραυματισμούς) του επέτρεπε να κάνει πλάκα σε ένα πρωτάθλημα χαμηλής ταχύτητας, όπως το ελληνικό, αλλά τον δυσκόλευε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο σε πρωταθλήματα όπως π.χ. η αγαπημένη του Premier League. Και ο Γάλλος «διψούσε» να είναι πρωταγωνιστής!

Ανάλογα ήταν τα κίνητρα του Ζιλμπέρτο Σίλβα και του Ριβάλντο: Η αναγκαιότητα να πρωταγωνιστήσουν σε ένα πρωτάθλημα χαμηλότερης ταχύτητας από εκείνα που συνέγραψαν το μύθο τους.

Προσέξτε, όμως. Ήταν όλοι τους υγιείς! Κανείς δεν κουβάλησε μαζί του απαγορευτικούς τραυματισμούς, όπως για παράδειγμα είχε συμβεί με τον Εσιέν, ο οποίος (όπως αποδείχτηκε περίτρανα στο πέρασμά του από τον Παναθηναϊκό) επέλεξε την Ελλάδα ως σταθμό της καριέρας του, επειδή απλά… έπρεπε να έχει σταματήσει νωρίτερα το ποδόσφαιρο!

Άρα και στην περίπτωση του Μπερνάρντ, πρωταρχικό ζητούμενο είναι να είναι γερό το παλικάρι (που απ’ ότι φαίνεται είναι).

Δεύτερη και βασική προϋπόθεση είναι ο παίκτης που θα έρθει στη Super League να το κάνει με όρεξη, με κέφι. Να επιλέξει να αγωνιστεί στη χώρα μας επειδή γουστάρει τρελά. Όπως γούσταραν τρελά ο Σισέ, ο Ιμπαγάσα, ο Βαλμπουενά, ο Ζιλμπέρτο…

Και τρίτη προϋπόθεση να μην αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και να μην έχει παρατήσει την καριέρα του. Να εξακολουθεί να προσέχει το κορμί του και να δουλεύει σαν το σκυλί.

Κέβιν Μιραλάς, το… παράδειγμα προς αποφυγή

Ως παράδειγμα προς αποφυγή για τις ελληνικές ομάδες θυμίζω πάντα την επιστροφή του Κέβιν Μιραλάς στον Ολυμπιακό. Ο Βέλγος επέστρεψε στον Πειραιά από την Έβερτον στα 31 του (δεν τον είχαν πάρει δα και τα χρόνια) αλλά γύρισε όντας ουσιαστικά… παρατημένος ποδοσφαιριστής, κάτι που φάνηκε και στα μετέπειτα χρόνια της καριέρας του.

Για δικούς του λόγους… το είχε παρατήσει. Έτσι απλά! Και μοιραία όταν φόρεσε ξανά τα ερυθρόλευκα προκάλεσε θλίψη με τη συνολική του παρουσία.

Ο Μπερνάρντ είναι παίκτης κλάσης που μπορεί να φέρει ξανά αύρα πρωταθλητισμού στον Παναθηναϊκό

Για να το κλείσουμε: Ο Μπερνάρντ είναι δεδομένα «μεταγραφή αεροδρομίου» από αυτές που είχαν να ζήσουν πολλά χρόνια οι φίλοι του Παναθηναϊκού.

Αν είναι γερός, αν έχει κίνητρο κι αν αναζητεί «διψασμένος» ένα restart στην καριέρα του, μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι θα γράψει ιστορία στους «πράσινους» και ενδεχομένως να γίνει ένας νέος… Σισέ που θα οδηγήσει ξανά το «τριφύλλι» στο θρόνο του πρωταθλητή. Για τέτοιας ποιότητας ποδοσφαιριστή μιλάμε.

Αυτό, όμως, πρέπει να φανεί στο γήπεδο! Γιατί καμιά φορά η γραμμή που χωρίζει έναν Σισέ από έναν… Εσιέν, ή έναν Ριβάλντο από έναν… Μπερμπάτοφ, είναι εξαιρετικά λεπτή!