Ολυμπιακός: Η μεγαλύτερη αρετή για το 2023 λέγεται… υπομονή!

Κάθε πρώτη εβδομάδα του νέου χρόνου μοιάζει για όλους μας με μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια διερεύνηση του εσωτερικού μας κόσμου. Μια συνάντηση με το «εγώ» μας προκειμένου να οριοθετούμε νέους στόχους, να επιλέγουμε το μονοπάτι μέσα απ’ το οποίο θα τους προσεγγίσουμε, να κάνουμε την αυτοκριτική μας για το χρόνο που έφυγε!

Ξεκινώντας, λοιπόν, το πρώτο κείμενο του 2023, εύχομαι σε όλους να είστε όσο το δυνατόν πιο ειλικρινείς γίνεται σ’ αυτό το άτυπο ραντεβού με τον εαυτό σας, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσετε πραγματικά να βγείτε κερδισμένοι από τη συζήτηση που θα έχετε μαζί του.

Μη νομίζετε. Η αλλαγή του έτους αποτελεί ακόμη και για ολόκληρους οργανισμούς (όπως οι ομάδες που υποστηρίζουμε) μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για μια μίνι ενδοσκόπηση και για ένα «καθάρισμα» της σκέψης ενόψει της κορύφωσης της αγωνιστικής σεζόν. Κάτι ανάλογο ισχύει και για τον Ολυμπιακό σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Και μπορεί οι δύο «ερυθρόλευκες» ομάδες να εκκινούν το 2023 από εκ διαμέτρου αντίθετες αφετηρίες, πλην όμως υπάρχει μια λέξη-κλειδί που τις ενώνει και σε μεγάλο βαθμό θα καθορίσει την υλοποίηση των στόχων τους: Η υπομονή!

Όταν χτίζεις κάτι νέο από τα θεμέλια, χρειάζεσαι υπομονή…

Ξέρω ότι ενδεχομένως πολλοί φίλοι του Ολυμπιακού να διαφωνήσουν με την τοποθέτησή μου, αλλά σε ότι αφορά την ποδοσφαιρική ομάδα πρωταρχικός στόχος πρέπει να είναι η δημιουργία ενός αγωνιστικού οικοδομήματος που θα είναι σε θέση να κυριαρχήσει τα επόμενα χρόνια στο ελληνικό ποδόσφαιρο και να γιορτάσει τα εκατό χρόνια του συλλόγου (το 2025), στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου και έχοντας πετύχει μια υπέρβαση στα κύπελλα Ευρώπης, ανεξαρτήτως της πορείας στις εγχώριες διοργανώσεις.

Αντιλαμβάνομαι πλήρως ότι διαχρονικά η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος αποτελεί… ψύχωση για όλα τα μέλη της «ερυθρόλευκης» οικογένειας, πλην όμως για τον Ολυμπιακό προέχει αυτή τη στιγμή η επαναδημιουργία μιας ομάδας που θα είναι δομημένη σε στέρεα θεμέλια και – το κυριότερο – θα γεμίζει τους φίλους της ομάδας με το ποδόσφαιρο που θα τους προσφέρει.

Αν ο συγκεκριμένος στόχος επιτευχθεί, μοιραία θα οδηγήσει και σε κατακτήσεις τίτλων γιατί πολύ απλά το ρόστερ των Πειραιωτών διαθέτει (χάρη στις αλλεπάλληλες μεταγραφικές υπερβάσεις των τελευταίων μηνών) εξαιρετική ποιότητα σε ατομικό επίπεδο.

Ο Ολυμπιακός, όμως, πρέπει να χτίσει κάτι νέο. Καλείται να αφήσει πίσω του την τετραετία του Πέδρο Μαρτίνς και να ξεκινήσει την κατασκευή του βασισμένος σε νέα αρχιτεκτονικά σχέδια. Καμιά οικοδομή δεν ολοκληρώνεται από τη μία μέρα στην άλλη. Χρειάζεται και χρόνος και κυρίως υπομονή. Μην ξεχνάτε, άλλωστε, πως είχε ξεκινήσει η θητεία του Πορτογάλου τεχνικού και πως η υπομονή του Βαγγέλη Μαρινάκη και η υποστήριξή του στο συγκεκριμένο  project απέδωσε στο 110% στα χρόνια που ακολούθησαν.

Όταν τρυπάς το ταβάνι σου, χρειάζεται υπομονή για να διαπιστώσεις πόσο ψηλά μπορείς να φτάσεις!

Στον μπασκετικό Ολυμπιακό το στέρεο οικοδόμημα υπάρχει. Το συγκρότημα του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι δομημένο σε συγκεκριμένες αρχές, σε ζηλευτά θεμέλια, αλλά κι αυτό χρειάζεται υπομονή και εμπιστοσύνη για να υλοποιήσει τους μεγάλους του στόχους.

Παρά το γεγονός ότι οι «ερυθρόλευκοι» πραγματοποιούν εξαιρετική σεζόν, μέχρι στιγμής, σε πρωτάθλημα και Euroleague, έχουν βρεθεί ουκ ολίγες φορές σε καθεστώς αμφισβήτησης μετά από ήττες τους. Η αμφισβήτηση, μάλιστα, προς συγκεκριμένους παίκτες (όπως π.χ. ο Αζέια Κέινααν) ήταν εκείνη που μετέτρεψε σε… πόθο διαρκείας την επιστροφή του Τάιλερ Ντόρσεϊ στον Πειραιά.

Επιτρέψτε μου να έχω μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση στη χαρτογράφηση των δυνατοτήτων του φετινού Ολυμπιακού. Προσωπικά χαρακτηρίζω την ομάδα που εμφανίζει φέτος ο Γιώργος Μπαρτζώκας ως την καλύτερη ελληνική ομάδα που έχει παρουσιαστεί τα τελευταία 15 χρόνια στα ευρωπαϊκά παρκέ, μαζί με τον φοβερό και τρομερό Παναθηναϊκό του 2009 (της χρονιάς του ευρωπαϊκού στο Βερολίνο).

Θεωρώ, δηλαδή, τη φετινή έκδοση του Ολυμπιακού καλύτερη και από εκείνες του 2012 και του 2013 που κατέκτησε τελικά την Ευρωλίγκα στο θρυλικό repeat της Κωνσταντινούπολης και του Λονδίνου.

Σε ότι αφορά το ποιοτικό ταβάνι που μπορεί να φτάσει, νομίζω ότι ο φετινός Ολυμπιακός υπερτερεί. Το αν θα καταφέρει, βέβαια, να φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης εξαρτάται από πολλές παραμέτρους. Μετράει η φόρμα που θα βρεθεί τον Μάιο, παίζουν ρόλο και οι αντίπαλοι που διαρκώς ενισχύονται.

Ομολογώ όμως ότι το μπάσκετ που αποδίδει φέτος κατά διαστήματα ο πρωταθλητής Ελλάδος μοιάζει βγαλμένο από το σκληρό δίσκο ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Αν με ρωτάτε λοιπόν για την περίπτωση Ντόρσεϊ, προσωπικά θα συζητούσα την επιστροφή του ως… επιπλέον όπλο στο υπάρχον δυναμικό και όχι για να αλλάξει κάποιο από τα σημερινά γρανάζια του. Δεν θα διατάρασσα, δηλαδή, τη χημεία μιας ομάδας που στην καλή της μέρα μοιάζει να μην έχει αντίπαλο ακόμη και στην Ευρωλίγκα.

Αν ο Ντόρσεϊ μπορεί να προστεθεί στο υπάρχον ρόστερ και αυτομάτως να αποκτήσει ο Ολυμπιακός επιπλέον βάθος, αλλά και «αντισώματα» για περιπτώσεις τραυματισμών, δεν το συζητάω. Θα πρόκειται για μια προσθήκη πολυτελείας, που θα ισχυροποιήσει ακόμη περισσότερο μια ούτως ή άλλως καλοκουρδισμένη μηχανή.

Η όλη συζήτηση όμως για τον διεθνή γκαρντ, θεωρώ ότι υποτιμά και αδικεί σε μεγάλο βαθμό όσα έχουμε δει φέτος από την ομάδα του Μπαρτζώκα. Είτε επιστρέψει, λοιπόν, ο Ντόρσεϊ, είτε όχι, θα πρέπει όλοι μας να κάνουμε υπομονή μέχρι τον Απρίλιο και τον Μάιο για να διαπιστώσουμε που ακριβώς βρίσκεται το ταβάνι αυτής της υπέροχης ομάδας.

Το ζητούμενο για τους «ερυθρόλευκους» είναι η διάρκεια και η σταθερότητα στο υψηλότερο δυνατό σημείο, την κατάλληλη χρονική περίοδο της σεζόν. Άρα… υπομονή και εμπιστοσύνη στο πλάνο του Γιώργου Μπαρτζώκα και τα καλύτερα έρχονται! Με ή άνευ Ντόρσεϊ!

 

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News