Ελληνικό ποδόσφαιρο: Αν κοιτάξουμε πέρα από το δάχτυλό μας θα δούμε… την Άλκμααρ!

Με το χέρι στην καρδιά, δεν ζηλεύετε λίγο βλέποντας την «ελληνική» Άλκμααρ του Παντελή Χατζηδιάκου και του Βαγγέλη Παυλίδη να φιγουράρει στα ημιτελικά του Conference League;

Χαζεύοντας την Λεχ Πόζναν να διεκδικεί μια επική πρόκριση μέσα στη Φλωρεντία, κερδίζοντας στο 69′ 3-0 τη Φιορεντίνα (παρά το γεγονός ότι οι Πολωνοί είχαν γνωρίσει τη συντριβή με 4-1 στο πρώτο παιχνίδι μέσα στο σπίτι τους) δεν αναρωτηθήκατε πόσες ελληνικές ομάδες θα έδειχναν αυτή τη νοοτροπία και δεν θα είχαν παρατήσει την προσπάθεια πρόκρισης ρίχνοντας το βάρος τους στα playoffs του πρωταθλήματος;

Από το ξεκίνημα της σεζόν σας «βομβαρδίζουμε» ως αθλητικός Τύπος με άρθρα για… ομαδάρες που κεντάνε, ζωγραφίζουν και πετάνε στο χορτάρι, θαρρείς και είμαστε έμποροι που προσπαθούμε να σας πείσουμε στη λαϊκή να αγοράσετε ένα ελλαττωματικό προϊόν. 

Και όλα αυτά σε μια σεζόν που, αν μη τι άλλο, οφείλαμε όλοι μας να είμαστε… αμείλικτα ρεαλιστές με την πραγματικότητα που βιώνουμε ως ελληνικό ποδόσφαιρο και η οποία μας φέρνει σε ρόλο… καρπαζοεισπράκτορα στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Καλό είναι να κοιτάμε μέχρι το δάχτυλό μας (ενίοτε να το κουνάμε επιδεικτικά και ο ένας στον άλλον) αλλά κάποια στιγμή πρέπει να κοιτάξουμε και λίγο μακρύτερα.

Τρέχουμε με όπισθεν και… κοροϊδεύουμε ο ένας τον άλλον!

Καλό είναι να πλακωνόμαστε για το ποιος είναι καλύτερος ή χειρότερος από τον άλλον εντός συνόρων, αλλά κάποια στιγμή οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε με κυνισμό τη σκληρή πραγματικότητα που θέλει όλες τις ελληνικές ομάδες να τρέχουν με… όπισθεν ολοταχώς και συλλόγους που θεωρούμε υποδεέστερους μας (όπως η Άλκμααρ, η Λεχ Πόζναν, η Σεν Ζιλουάζ), διαρκώς να βελτιώνονται και να κυνηγούν τα όνειρά τους! 

Όσο κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και πιστεύουμε ότι η ομάδα που υποστηρίζουμε… πετάει (όποια κι αν είναι αυτή), τόσο θα αυξάνονται οι ανώμαλες προσγειώσεις στα καλοκαιρινά προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Όσο κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και πιστεύουμε ότι η ομάδα που υποστηρίζουμε… πετάει (όποια κι αν είναι αυτή), τόσο θα αυξάνονται οι ανώμαλες προσγειώσεις στα καλοκαιρινά προκριματικά των ευρωπαϊκών διοργανώσεων!

Ένας από τους λόγους για τους οποίους έχουμε φέτος ένα τόσο ανταγωνιστικό, βαθμολογικά, πρωτάθλημα είναι η μετριότητα των διεκδικητών του τίτλου, όχι η ποιότητά τους. Και δεν υπάρχει μεγαλύτερο πιστοποιητικό μετριότητας από το φετινό Ολυμπιακό!

Τι λέμε και τι γράφουμε όλοι για τη φετινή διαδρομή των «ερυθρόλευκων»; Ότι είναι μια ομάδα που σχεδιάστηκε λάθος το καλοκαίρι, που κουβαλά ουκ ολίγες εσφαλμένες επιλογές, που έφτασε στο σημείο να πηγαίνει κόντρα στην ποδοσφαιρική λογική μετρώντας ρόστερ 40 παικτών, που έχει αλλάξει τέσσερις προπονητές σε οκτώ μήνες. Σωστά…

Σε απλά ελληνικά έχουμε έναν Ολυμπιακό που «τα έκανε όλα λάθος». Κι όμως! Αυτός ο Ολυμπιακός των χιλίων προβλημάτων υπάρχει περίπτωση το βράδυ της Κυριακής να βρίσκεται σε απόσταση τριών βαθμών από την κορυφή και να διεκδικεί με τα μπούνια και το φετινό πρωτάθλημα.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, ότι αν οι «ερυθρόλευκοι» είχαν να αντιμετωπίσουν ομαδάρες, προφανώς θα έβλεπαν την κορυφή… με τα κιάλια! 

Η ουσία, λοιπόν, είναι μία: Οι ελληνικές ομάδες οφείλουν κάποια στιγμή να σταθούν με περίσσεια ειλικρίνεια μπροστά από τον καθρέφτη τους και να θέσουν τον πήχη των φιλοδοξιών και να παλέψουν να βελτιώσουν το δείκτη της ποιότητάς τους έχοντας ως μέτρο σύγκρισης τις… Άλκμααρ των ευρωπαϊκών διοργανώσεων και όχι τη δική μας γειτονιά! 

Αν δεν το κάνουμε, το καλοκαίρι θα δούμε ξανά τις… ομαδάρες μας να διασύρονται από κάποια νέα Μακάμπι Χάιφα, κάποια νέα Λέφσκι Σόφιας, κάποια νέα Γκαμπάλα, κάποια νέα Βελέζ…

ΥΓ: Όσοι υποτιμούν ακόμη την αξία του Conference League, ας ρίξουν μια ματιά στις αντιδράσεις των φίλων της Φιορεντίνα ή της Γουεστ Χαμ μετά την πρόκριση των ομάδων τους στα ημιτελικά. Ακόμη καλύτερα, ας θυμηθούν πόσο έντονα πανηγύρισε ο Ζοζέ Μουρίνιο την κατάκτηση του τροπαίου πριν από ένα χρόνο… 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News