Ολυμπιακός: Ο κάθε Μαρτίνεθ θα έχει αξία αν ακούσουμε τα λόγια του Ομπράντοβιτς

Η συνεργασία του Ολυμπιακού με τον Ντιέγκο Μαρτίνεθ είναι ένα ποδοσφαιρικό project που σε… εξιτάρει. Είναι πολύ πρόσφατο το «θαύμα» της Γρανάδα που χάζευε η Ευρώπη με ανοιχτό το στόμα για μην ανυπομονείς να διαπιστώσεις πως θα εξελιχθεί η παρουσία ενός τόσο ανερχόμενου Ισπανού προπονητή στη χώρα μας.

Καταλαβαίνω ότι η φετινή χρονιά του στην Εσπανιόλ δημιούργησε έναν κάποιο προβληματισμό για το κατά πόσο είναι έτοιμος για το επόμενο μεγάλο step up την καριέρα του, αλλά η δυναμική του έργου που παρουσίασε στη Γρανάδα επί μια τριετία είναι σαφώς πιο μεγάλη από την «φτωχή» σεζόν του στην Καταλονία.

Η… φωτογραφία του Μαρτίνεθ

Στέκομαι ιδιαίτερα στη φράση «επί μια τριετία» και σας θυμίζω τι συζητάγαμε διαδικτυακά από αυτήν εδώ τη στήλη για την ταυτότητα του νέου προπονητή του Ολυμπιακού, όταν διαβάζαμε ονόματα όπως του Ρεμπρόφ και του Τζέραρντ. Τότε που επιχειρούσαμε να προσγειώσουμε άπαντες στη ρεαλιστική σημερινή πραγματικότητα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

«Τι δεν αντέχει ο Ολυμπιακός; Κάποιο πείραμα… Οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπορούν να εξαλείψουν το ρίσκο της επιλογής τους, μπορούν όμως να το περιορίσουν. Κι αυτό θα συμβεί με ένα τρόπο: Ο προπονητής που θα φέρουν να έχει παρουσιάσει έστω και μία φορά στο παρελθόν πετυχημένο έργο αναδόμησης οποιασδήποτε ομάδας, σαν αυτό που θα κληθεί να φέρει εις πέρας με επιτυχία στον Πειραιά.

Θα πρέπει δηλαδή να έχει παρουσιάσει ολοκληρωμένο έργο δημιουργίας μιας σύγχρονης ομάδας, παραλαμβάνοντας την σε περίοδο αμφισβήτησης, όπως συμβαίνει τώρα με τον Ολυμπιακό. Και το βασικότερο; Να έχει μείνει στους πάγκους των ομάδων που έχει εργαστεί 2-3 σεζόν». 

Θαρρείς και… φωτογραφίζαμε την περίπτωση Ντιέγκο Μαρτίνεθ! Να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σας: Ειλικρινά δεν περίμενα ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πείσει Ισπανό προπονητή να εργαστεί στη χώρα μας! Ιδιαίτερα έναν τεχνικό που πριν από τέσσερα χρόνια βραβεύτηκε από τη “Marca” ως κορυφαίος προπονητής της La Liga.

Έπεσα έξω, όμως, λόγω της πανέξυπνης κίνησης του Βαγγέλη Μαρινάκη να ξεκινήσει την επανεκκίνηση του Ολυμπιακού από την πρόσληψη ενός πολύπειρου στελέχους, όπως ο Αντόνιο Κορδόν, που αντιμετωπίζεται με τεράστιο σεβασμό όχι μόνο στο ισπανικό, αλλά σε ολόκληρο το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Η πανέξυπνη κίνηση του Βαγγέλη Μαρινάκη να ξεκινήσει την επανεκκίνηση του Ολυμπιακού από την πρόσληψη ενός πολύπειρου στελέχους, όπως ο Αντόνιο Κορδόν, έφερε έναν τόσο ανερχόμενο Ισπανό προπονητή στη χώρα μας!

Αν ο Ζοτς μιλούσε για την… Ελλάδα

Ένας από τους λόγους που δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να επιτευχθεί ανάλογο deal, ήταν το περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί στον ελληνικό επαγγελματικό αθλητισμό. Ποιος θέλει να μπλέξει σε έναν… πόλεμο; Γιατί αυτή είναι η αλήθεια…

Με ευθύνη όλων μας, η αθλητική μας καθημερινότητα μόνο σε αθλητισμό δεν παραπέμπει. Το μίσος ξεχειλίζει, η έλλειψη σεβασμού στον αντίπαλο κυριαρχεί, η τοξικότητα έχει ξεπεράσει προ πολλού το μέτρο του ανεκτού.

Δεν ξέρω πόσοι προλάβατε να διαβάσετε το ξέσπασμα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς για τις συνθήκες διεξαγωγής των τελικών του πρωταθλήματος Σερβίας ανάμεσα σε Παρτιζάν και Ερυθρό Αστέρα. Έχει πολύ μεγάλη σημασία να το διαβάσετε λέξη προς λέξη! Σας το παραθέτω αυτούσιο, αλλάζοντας απλά τα ονόματα των ομάδων, γιατί πολύ απλά τα λόγια του θα μπορούσαν να περιγράφουν τη γυμνή αλήθεια του αθλητισμού στη δική μας χώρα:

«Μου έγινε μία ερώτηση εκεί έξω, αν άκουσα τα συνθήματα. Θα σας ρωτήσω τώρα εγώ: Τα ακούσατε τα συνθήματα απόψε;

Πριν από μερικές ημέρες έβλεπα έναν αγώνα του NBA, έβλεπα έναν αγώνα του Νίκολα Γιόκιτς τον οποίο όλοι θαυμάζουμε. Αμέσως μετά από αυτό το ματς, έπεσα πάνω σε μία αναμέτρηση από το 1988, έπαιζαν Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός. 

Ήμουν αθλητής τότε, έπαιζα σε εκείνο το ματς. Οι εξέδρες ήταν γεμάτες. Μισοί ήταν οι οπαδοί του Ολυμπιακού και μισοί οι οπαδοί του Παναθηναϊκού.

Ο τίτλος πανηγυρίστηκε στις πλατείες. Υπήρχε κουλτούρα, είχαν καλή συμπεριφορά ο ένας απέναντι στον άλλο.

Και τώρα τι;

Πώς έφτασαν οι άνθρωποι στο σημείο που βρίσκονται σήμερα;

Πώς γίνεται να συμβαίνουν όλα αυτά το έτος 2023;

Υπάρχει κάποιος ειδικός για να μας τα εξηγήσει όλα αυτά; Υπάρχει κάποιος ειδικός για να μας πει πού βαδίζει η ανθρωπότητα, γιατί τόσο μίσος;

Ερχόμασταν σήμερα στον αγώνα και είδα ένα παιδί μαζί με τους γονείς του. Έφτυσε το λεωφορείο του και έδειξε το μεσαίο του δάχτυλο, με την μητέρα του να γελάει. Ποιος δείχνει τόσο μίσος; Αυτή είναι η ερώτηση που πρέπει να κάνουμε.

Οπαδοί της ΑΕΚ, του Άρη, του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, του ΠΑΟΚ σας ικετεύω. Υποστηρίξτε μας σε αθλητικά πλαίσια. Το αξίζουν οι παίκτες όλων των ομάδων σας. 

Προσεύχομαι στο Θεό και ικετεύω τον κόσμο της δικής μου ομάδας. 

Αλήθεια, αντιλαμβανόμαστε το επίπεδο του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ που υπάρχει πλέον στην Ελλάδα; Ρωτήσατε αυτούς τους παίκτες αν θέλουν να μείνουν εδώ την επόμενη χρονιά, σε αυτό το περιβάλλον, με αυτές τις συμπεριφορές; Πραγματικά αναρωτιέμαι εδώ και ημέρες.

Ήμουν φίλος με παίκτες του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ, είμαι φίλος με οπαδούς του Ολυμπιακού και της ΑΕΚ. Με πήραν τηλέφωνο και απολογήθηκαν, όπως τους απολογήθηκα κι εγώ. Ποιος τα ξεκίνησε όλα αυτά; Ποιος έχει δείξει τόσο μίσος;

Εσείς οι δημοσιογράφοι έχετε βήμα, οπότε… Γράψτε!

Δεν έχω κάτι περισσότερο να πω».

Για να έχουν νόημα οι συζητήσεις για το ποδόσφαιρο

«Γράψτε», είπε ο Ζοτς απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους. Θα μπορούσε να πει και «σταματήστε επιτέλους να είστε μέρος του προβλήματος και γίνετε η λύση του». Και πάλι δίκιο θα είχε…

Χρειάστηκε να φτάσει στα 63 του χρόνια ο πολυνίκης Σέρβος τεχνικός για να φωνάξει δημόσια «δεν αντέχεται άλλο αδέλφια αυτή η κατάσταση, δεν αντέχεται άλλο τόσο μίσος και τόση αρρώστια». Κι ας είχε γίνει κι αυτός κάποια στιγμή κομμάτι της συγκεκριμένης πραγματικότητας, είτε με τη συμμετοχή, είτε με την ανοχή του σε πρόσωπα και καταστάσεις.

Επαναλαμβάνω, όλοι μας έχουμε τεράστιο μερίδιο ευθύνης στην κατρακύλα που βιώνουμε. Αν θέλουμε, λοιπόν, να έχουν νόημα οι συζητήσεις μας για τον κάθε Μαρτίνεθ, τον κάθε Αλμέιδα, τον κάθε Γιοβάνοβιτς, τον κάθε Μιλουτίνοφ, τον κάθε Βιλντόσα, τον κάθε Αραούχο, τον κάθε Χουάνγκ, τον κάθε Πινέδα οφείλουμε να μην προσπεράσουμε τα λόγια του Ομπράντοβιτς και να κοιτάξουμε τον εαυτό μας στον καθρέφτη. 

Γιατί αν δεν καταφέρουμε ξανά να επαναφέρουμε ορισμένες στοιχειώδεις αξίες στην αθλητική μας καθημερινότητα, ειλικρινά καμιά άλλη κουβέντα δεν έχει πραγματική αξία. Αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίζουμε τους αντιπάλους μας με έναν στοιχειώδη σεβασμό, αν δεν μπορούμε να βλέπουμε όλοι μαζί στο ίδιο γήπεδο παιχνίδια των αγαπημένων μας ομάδων χωρίς να γίνεται… Βιετνάμ, αν δεν μπορούμε να αποδεχτούμε ότι δεν γίνεται όλοι μας να βγούμε πρωταθλητές ή νικητές, το κοινό στο οποίο θα απευθυνόμαστε παράγοντες, προπονητές, παίκτες, δημοσιογράφοι, ολοένα θα συρρικνώνει.

Και στο τέλος θα μείνουμε να πλακωνόμαστε μόνοι μας… 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News