Ολυμπιακός: Ο νέος κόουτς δεν θέλει… κόπο, θέλει τρόπο και γνώση!
Την ώρα που κορυφώνονται οι επαφές για τον νέο προπονητή του Ολυμπιακού, καλό είναι να θυμηθούμε τις περιπτώσεις Βαλβέρδε, Μαρτίνς, Μάρκο Σίλβα και άλλες που ήρθαν αθόρυβα και χωρίς τυμπανοκρουσίες, αλλά έκαναν σοβαρή δουλειά στον Πειραιά.
Έχουν χυθεί τόνοι… μελάνι ήδη αναφορικά με το θέμα του νέου προπονητή στον Ολυμπιακό. Λογικό, καθώς η προσπάθεια για τη δημιουργία μιας νέας, θελκτικής, φιλόδοξης και ικανής να κάνει πρωταθλητισμό ομάδας, είναι το πρώτο και σημαντικότερο προαπαιτούμενο.
Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει να αναλάβει την… κατασκευή του νέου έργου ένας νοικοκύρης, δυναμικός και πάνω απ’ όλα δίκαιος προπονητής, προκειμένου να βάλει τα πράγματα σε μια σειρά, να κάνει τη σωστή επιλογή από το υπάρχον ρόστερ, τους δεκάδες δανεικούς και να εισηγηθεί τις κατάλληλες μεταγραφές για να θέσει γερά θεμέλια.
Ο Μαρτίνς δεν ήταν ο κορυφαίος, ήταν, όμως, απόλυτα συμβατός
Ο Πέδρο Μαρτίνς, όταν συμφώνησε με τον Ολυμπιακό, δεν ήταν πρώτη… μούρη στην προπονητική πιάτσα. Ούτε χρειάστηκε να δαπανήσει ο σύλλογος ένα καράβι ευρώ να τον φέρει στου Ρέντη. Αν δεν με απατά η μνήμη, το πρώτο συμβόλαιό του ήταν γύρω στις 500.000 ευρώ, συν μπόνους κατάκτησης στόχων. Στην πορεία οι απολαβές του πολλαπλασιάστηκαν ως επιβράβευση της καλής δουλειάς του.
Ο Πέδρο, όπως ο Μάρκο Σίλβα όταν ήρθε και αρκετοί άλλοι, δεν είχαν τεράστιο βιογραφικό κυρίως σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Ούτε ο σπουδαίος Ερνέστο Βαλβέρδε είχε τριβή με τον πρωταθλητισμό ως κόουτς της Εσπανιόλ, όταν κάθισε για πρώτη φορά στον «ερυθρόλευκο» πάγκο, παρότι είχε οδηγήσει την ισπανική ομάδα σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Οι δύο Πορτογάλοι κόουτς ήρθαν επειδή η διοίκηση του Ολυμπιακού εκμεταλλεύθηκε το σωστό σκάουτινγκ, ερμήνευσε σωστά τις πληροφορίες που ήρθαν στα χέρια της, έκρινε με βάση τις δυνατότητές τους και τα «θέλω» του συλλόγου, ενώ παράλληλα προσπάθησε να τους «θωρακίσει» με όσο το δυνατόν καλύτερες και συμβατές προσθήκες που κούμπωναν στο πλάνο τους.
Διαφορετική χώρα, διαφορετικό μοντέλο
Κάπως έτσι πρέπει να γίνει και τώρα η διαχείριση της κρίσης. Ασφαλώς κι ένας προπονητής-όνομα με μεγάλη εμπειρία και ανάλογο βιογραφικό θα περιόριζε το ρίσκο της όποιας επιλογής. Πόσοι, όμως, φτασμένοι προπονητές θα ήθελαν να δουλέψουν στο ελληνικό πρωτάθλημα; Ο Ζόρζε Ζεσούς για παράδειγμα, ο οποίος είναι ένας από τους τοπ Πορτογάλους τεχνικούς τα τελευταία χρόνια και φέτος εργάστηκε στην Τουρκία (Φενέρ), θα ήταν ανοικτός στο ενδεχόμενο να έρθει να δουλέψει στα μέρη μας; Πολύ αμφιβάλλω…
Το μόνο σίγουρο είναι ότι η διοίκηση του Ολυμπιακού, λόγω και της ενασχόλησης με τη Νότιγχαμ, μπορεί να ανοίξει πολλές πόρτες και να καθίσει στο τραπέζι με πολλούς προπονητές για όλα τα γούστα. Ήδη έχουν παρελάσει από το ρεπορτάζ τα ονόματα του Ιταλού Γκατούζο, του Ολλανδού Σρέντερ, του Ουκρανού Ρεμπρόφ, του Αργεντινού Μαρτίνες και όχι μόνο…
Και μόνο οι χώρες… προέλευσης των συγκεκριμένων τεχνικών, φανερώνουν ότι εκπροσωπούν διαφορετικά ποδοσφαιρικά μοντέλα. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι τι στόχευση θα κάνει ο Ολυμπιακός. Τι ομάδα θέλει να δημιουργήσει; Τι στιλ παιχνιδιού; Πόσο εύκολο είναι να προσαρμοστεί ο καθένας από αυτούς ή όποιον σαν αυτούς, στα ελληνικά δεδομένα και δη του Ολυμπιακού που ακόμη και μια ισοπαλία προκαλεί τριγμούς και ανακατωσούρα;
Αίσθησή μου είναι ότι παρά τα όσα κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα, οι αρμόδιοι του συλλόγου έχουν συγκεκριμένη στόχευση που δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι συμβαδίζει με τα ονόματα που έχουν κυκλοφορήσει, παρότι έχουν επιβεβαιωθεί ήδη κάποιες επαφές ή συναντήσεις.
Η λίμνη των διαθέσιμων προπονητών τώρα είναι μικρή
Ασφαλώς και στη άκρη του μυαλού, μπορεί να είναι η άμεση πρόσληψη του νέου τεχνικού, προκειμένου να έχει το μεγαλύτερο δυνατό χρόνο για να γνωρίσει την ομάδα και να κινηθεί ανάλογα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ωστόσο, ότι η… λίμνη των διαθέσιμων προπονητών στην παρούσα φάση είναι πολύ πιο μικρή συγκριτικά με το τέλος των πρωταθλημάτων που θα φανεί ποιοι συνεχίζουν στις ομάδες τους και ποιοι θα αλλάξουν ποδοσφαιρική στέγη.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Ολυμπιακός θα πρέπει να αναζητήσει και να επιλέξει έναν προπονητή όσο γίνεται πιο κοντά στα δικά του «θέλω». Να βρεθεί εκείνος που κουμπώνει πιο καλά με τις απαιτήσεις της ομάδας. Κι αυτό δεν θέλει απαραίτητα κόπο κι ένα κάρο χρήματα, αλλά τρόπο και γνώση της αγοράς. Και είναι δεδομένο πως στην Πλατεία Αλεξάνδρας έχουν και τον τρόπο και τη διάθεση και την τεχνογνωσία για να επιλέξουν τον κατάλληλο στην παρούσα φάση. Γι’ αυτό, όμως, ίσως χρειαστεί λίγη ακόμη υπομονή.
Μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές οι αποφάσεις και οι ανακοινώσεις δεν έχουν μεγάλη σχέση με τις διαρροές και τα ρεπορτάζ που έχουν προηγηθεί. Είναι πολύ πιθανό η τελική επιλογή να μην… ακουμπάει με τίποτα απ’ όσα έχουν ακουστεί ως τώρα. Συνήθως ο Ολυμπιακός σε τέτοιου είδους αναζητήσεις κινείται κάτω από τα ραντάρ και καλά κάνει… Τις σοβαρές δουλειές, πρώτα τις «κλείνεις» και μετά τις «φωνάζεις»…