Ολυμπιακός: Χρειάζεται κομβικές, αλλά όχι… ισοπεδωτικές αποφάσεις!

Θα είμαι ειλικρινής μαζί σας! Δυσκολεύτηκα πολύ για να αποφασίσω το περιεχόμενο του blog που διαβάζετε. Αρχικά πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη να επικεντρωθώ στη διαιτησία. Προφανώς και δεν είναι τυχαία όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στα φετινά ντέρμπι του Ολυμπιακού (από τον Κέλετ μέχρι τον Μάσα), αλλά αυτό που «καίει» τους «ερυθρόλευκους» τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι πως μπορούν να θωρακιστούν αγωνιστικά για να μην επιτρέπουν σε οποιονδήποτε αντίπαλο, παράγοντα, ή διαιτητή να τους περνά… πριονοκορδέλα.

Γιατί πάντα το ίδιο το ποδόσφαιρο είναι αυτό που σου δείχνει το δρόμο της ευτυχίας!  Με βοήθησε πολύ ο Σάββας Θεοδωρίδης να «καθαρίσω» τη σκέψη μου και να… συνέλθω! Η περίφημη φράση «να φτιάξουν ομάδα να κερδίζουν και τους διαιτητές» που τόσο πολύ λοιδορήθηκε από τους πολέμιους του Ολυμπιακού μέχρι να γίνει σήμερα… σημαία τους, είναι από τις πιο σοφές και χρήσιμες πάνω απ’ όλα για τον ίδιο τον Ολυμπιακό.

Ειλικρινά δεν ξέρω αν ο Βαγγέλης Μαρινάκης και οι συνεργάτες του είναι σε θέση να εξασφαλίσουν από τη νέα σεζόν πιο δίκαιες διαιτησίες από τις φετινές. Ενδεχομένως να μην περνά από το χέρι τους.

Αυτό που δεδομένα μπορούν να πράξουν είναι να χτίσουν ξανά έναν Ολυμπιακό που αφενός θα «γεμίζει» ποδοσφαιρικά τους φίλους του και αφετέρου θα δυσκολεύει αφάνταστα το έργο όσων θέλουν να τον… στήσουν σε μια γωνιά!

Πως θα το πετύχουν; Με καθαρό μυαλό, σαν αυτό που είχαν δείξει τη σεζόν 2018-19 όταν η ομάδα έχτισε τα θεμέλια της κυριαρχίας της τα χρόνια που ακολούθησαν σε μια αγωνιστική περίοδο που ολοκληρώθηκε χωρίς κατάκτηση τίτλου!

Ο Ολυμπιακός έχει να διαχειριστεί… ξεκάθαρες αποφάσεις

Το πιο δύσκολο για όλους στον Πειραιά, από τον Βαγγέλη Μαρινάκη και τους στενούς του συνεργάτες, μέχρι τον τελευταίο «ερυθρόλευκο» οπαδό είναι να μην επηρεαστούν από συναισθήματα οργής και θυμού κατά τη διάρκεια του σχεδιασμού της ομάδας που θα οδηγήσει το σύλλογο στον εορτασμό των 100 ετών από την ίδρυσή του το 2025.

Όσο φυσιολογικά κι αν είναι τα συγκεκριμένα συναισθήματα πρέπει πάση θυσία να τιθασευτούν. Γιατί μπορεί να αποδειχτούν εξαιρετικά επικίνδυνα. Δεδομένα είναι ακατάλληλα όταν έχεις να λάβεις πολύ κρίσιμες (και αρκετές δύσκολες συναισθηματικά) αποφάσεις για το μέλλον σου. Είναι, όμως, αποφάσεις που μοιάζουν… ξεκάθαρες. Πάμε να τις δούμε βήμα-βήμα;

1. ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ: Ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν  προπονητή που θα μπορεί να παρουσιάσει μια ομάδα που θα ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Που θα έχει επιθετικό πνεύμα, θα μπορεί να αμύνεται ορθολογικά, και κυρίως θα είναι σε θέση να «πνίγει» τον αντίπαλο με τις δυνάμεις, τη φυσική κατάσταση και το αδιάκοπο πρεσάρισμά της.
2. ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙ: Για να δημιουργηθεί μια σύγχρονη ποδοσφαιρική ομάδα πρέπει να διαθέτει το πιο απλό στοιχείο, που όμως απουσίαζε σχεδόν ολοκληρωτικά από το φετινό Ολυμπιακό: Να τρέχει! Προσέξτε, δεν υποστηρίζω ότι οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να γεμίσουν ξανά το ρόστερ τους με… μαραθωνοδρόμους. Κάθε άλλο! Πρέπει όμως ακόμη και οι μπαλαδόροι τους να είναι σε θέση να συμμετέχουν ενεργά στο πρεσάρισμα των αντιπάλων. Στο «πνίξιμό» τους. Ο φετινός Ολυμπιακός υστερεί έναντι όλων των αντιπάλων του σε επίπεδα ταχυδύναμης.
3. ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΥΝΤΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ: Έναν εξαιρετικό τερματοφύλακα απέκτησε ο Ολυμπιακός στα τέλη Σεπτεμβρίου και έφτασε στο σημείο να διεκδικεί Απρίλιο ένα πρωτάθλημα που έμοιαζε χαμένος. Φανταστείτε να χτίσει μια αξιόπιστη αμυντική γραμμή. Και κυρίως να θωρακίσει ξανά το κέντρο της άμυνάς του. Στα δικά μου μάτια οι «ερυθρόλευκοι» πρέπει να ξεκινήσουν το χτίσιμο τους από την αγορά όχι ενός, αλλά δύο κεντρικών αμυντικών πρώτης γραμμής.
4. ΟΧΙ ΜΑΖΙΚΟ ΞΗΛΩΜΑ: Θα επαναλάβω ότι ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται… μαζικό ξήλωμα του ρόστερ του. Προς Θεού δεν πρέπει να απαξιωθούν ποδοσφαιριστές που παρασύρθηκαν από τη συνολική φετινή… ανωμαλία στη λειτουργία του αγωνιστικού τμήματος. Είναι πολύ κοντινά και χειροπιαστά τα παραδείγματα του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ. Πριν φτάσουν σε Κορωπί και Σπάτα δύο προπονητές σαν τον Γιοβάνοβιτς και τον Αλμέιδα, ποδοσφαιριστές όπως ο Αϊτόρ, ο Χουάνκαρ, ο Ρότα (και ουκ ολίγοι ακόμα) αντιμετωπίζονταν ούτε λίγο ούτε πολύ ως… ανέκδοτα. Όταν οι ομάδες τους απέκτησαν αρχές και ορθολογική δομή, μπόρεσαν να εμφανίσουν όλες τους τις αρετές.
5. ΚΥΚΛΟΙ ΠΟΥ ΚΛΕΙΝΟΥΝ: Οι πιο δύσκολες συναισθηματικά αποφάσεις πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι εκείνες που αφορούν ποδοσφαιριστές που έχουν προσφέρει σε ένα σύλλογο και καλείσαι να αξιολογήσεις αν μπορούν να το πράξουν με την ίδια επιτυχία. Και ο Ολυμπιακός έχει να διαχειριστεί ουκ ολίγες. Ελ Αραμπί, Εμβιλά, Παπασταθόπουλος, Βαλμπουενά. Διαφορετικές περιπτώσεις, αλλά αίσθησή μου είναι ότι κανείς δεν μπορεί να έχει ρόλο πρωταγωνιστή στην επόμενη μέρα. Ούτε καν ο Εμβιλά. Σε δεύτερο πλάνο όλοι μπορούν να είναι πολύτιμοι. Ειλικρινά, όμως, δεν μπορώ να φανταστώ έναν εκ των τεσσάρων βασικό στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού την επόμενη σεζόν. Ακόμη και ο Εμβιλά τον οποίο… λατρεύω ποδοσφαιρικά. Δεν νομίζω ότι μπορούν να υπηρετήσουν πλέον τα επίπεδα ταχυδύναμης που απαιτεί ο σχεδιασμός μιας σύγχρονης ομάδας.
6. ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΚΩΝ: Ο Ολυμπιακός διαθέτει μια… στρατιά νέων παικτών που αγωνίζονται δανεικοί (Έλληνες και ξένοι). Πρέπει όλοι να αξιολογηθούν, γιατί με έναν προπονητή που θα μπορεί να δουλεύει και να αξιοποιεί ταλέντα, αρκετοί μπορούν να αποδειχτούν εξαιρετικά πολύτιμοι για την επόμενη μέρα.

Μακριά από την ισοπέδωση!

Ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται ισοπέδωση! Σκεφτείτε ότι παρά τη σωρεία λαθών στο σχεδιασμό του, παρά τις πολλές λανθασμένες αποφάσεις από το ξεκίνημα της σεζόν και παρά το γεγονός ότι χτίστηκε βασιζόμενος σε λάθος αρχιτεκτονικά σχέδια που καταπατούσαν κάθε έννοια ποδοσφαιρικής λογικής, ακόμη και σήμερα θα διεκδικούσε το πρωτάθλημα, αν δεν είχε πέσει θύμα δύο απίθανων διαιτησιών (αναφέρομαι κυρίως σε αυτές του Κέλετ και του Μάσα) που δυσκολεύεσαι να πιστέψεις ότι δεν εμπεριείχαν δόλο.

Η ποιότητα, λοιπόν, υπάρχει και δεν πρέπει να ισοπεδωθεί. Ποδοσφαιρικό εκσυγχρονισμό χρειάζεται σε όλα τα επίπεδα, επιστροφή στις βασικές εργοστασιακές ρυθμίσεις του αγωνιστικού πρωταθλητισμού, και πάνω απ’ όλα καθαρό μυαλό και υπομονή. Μετά, όλα θα πάρουν το δρόμο τους.

ΥΓ 1: Αντιλαμβάνομαι την τρέλα των οπαδών με τα καπνογόνα. Ωστόσο, θα πρέπει στην ΠΑΕ να βρουν μια λύση για να μην διακόπτεται ο ρυθμός της ομάδας μετά από κάθε γκολ. Πρέπει να μπουν ανεμιστήρες να διαλύουν τον καπνό; Πρέπει να υπάρξει συζήτηση με τους οργανωμένους για να περιοριστεί η χρήση καπνογόνων λόγω της ιδιαιτερότητας κατασκευής των σκεπάστρων του Καραϊσκάκη; Κάτι πρέπει να γίνει. Αν μάλιστα ο Ολυμπιακός χτίσει ξανά μια ομάδα που θα θέλει να «πνίγει» τους αντιπάλους της στο Φάληρο, απαγορεύεται να κόβεται ο ρυθμός της σε στιγμές που πρέπει να αξιοποιεί τη ροή ενός αγώνα και να τους ισοπεδώνει. Πόσο μάλλον να τους δίνει τη δυνατότητα για… πεντάλεπτα και δεκάλεπτα τάιμ άουτ σε στιγμές που είναι στριμωγμένοι στα σχοινιά!

ΥΓ2: Η είσοδος οπαδών στο γήπεδο, ποτέ δεν λύνει προβλήματα, αντίθετα ρίχνει λάδι σε ανοιχτές πληγές. Όταν είσαι οργισμένος και βρίσκεσαι σπίτι σου, αρχίζεις να σπας την τηλεόραση, τα έπιπλα ή ότι άλλο βρίσκεις μπροστά σου; Ή μήπως αρχίζεις να τα πετάς στα αγαπημένα σου πρόσωπα; Υποθέτω πως όχι! Στο γήπεδο της αγαπημένης σου ομάδας, το ποδοσφαιρικό σου σπίτι, γιατί το κάνεις;

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News