Ολυμπιακός: Κόουτς Μεντιλίμπαρ πως τους πετσόκοψες έτσι;

Πολύς κόσμος έπαθε πλάκα με την εντυπωσιακή εξάρα του Ολυμπιακού και την επική πρόκριση σε βάρος της ομάδας του Ισραήλ, ξορκίζοντας και τη σχετική κατάρα. Πριν πάμε στο ψητό θα ήθελα να εκφράσω την ειλικρινή μου συμπάθεια στον Ζαχάβι, ο οποίος σε τέσσερα παιχνίδια με την Αϊντχόβεν και τη Μακάμπι έχει πετύχει 7 γκολ σε βάρος των «ερυθρολεύκων», αλλά κάθε φορά η πρόκριση καταλήγει στο λιμάνι του Πειραιά. Συμβαίνουν αυτά στον μαγικό κόσμο του ποδοσφαίρου.

Οι περισσότεροι δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη τι έγινε το βράδυ της Πέμπτης στο γήπεδο της Μπάτσκα Τόπολα. Τους είναι πιο εύκολο να δημιουργήσουν ένα φανταστικό σενάριο ότι μετά τον Ολυμπιακό, τη Νότιγχαμ Φόρεστ και τη Ρίο Αβε, ο Βαγγέλης Μαρινάκης έκανε δική του και την ομάδα του Τελ Αβίβ, παρά να σκεφτούν πως όλα όσα συνέβησαν ήταν απόρροια μιας σειράς κινήσεων που είχαν προηγηθεί.

Το τι μπορεί να κάνει ο Ολυμπιακός με τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και με το υλικό που διαθέτει από τον Γενάρη και μετά, το είδαμε πολύ καθαρά στο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα και στις δύο αναμετρήσεις με τη Φερεντσβάρος και δεν το είδαμε στο πρώτο ματς με τη Μακάμπι και στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Το δύσκολο, άλλωστε, είναι να νικήσεις, όχι να χάσεις.

Ο Βάσκος τεχνικός, αλλά και ο Βαγγέλης Μαρινάκης περίμεναν ότι μετά από μια σειρά δύσκολων αγώνων που τα αποτελέσματα ήταν νικηφόρα, εύκολα ή δύσκολα, θα ερχόταν και η απότομη προσγείωση. Δεν θέλει και πολύ σε μια ομάδα που είναι φτιαγμένη να λειτουργεί με άλλους κώδικες, ξαφνικά να αφομοιώσει ένα σύστημα εντελώς διαφορετικό. Μια προσέγγιση φουλ επιθετική με την τετράδα της άμυνας στη σέντρα και διαρκή πίεση.

Για να εφαρμοστεί επιτυχημένα το πλάνο του Μεντιλίμπαρ και πρέπει όλοι όσοι βρίσκονται στο γήπεδο να τρέχουν λες κι έχουν… νέφτι στον πισινό. Για παράδειγμα, έβλεπες προχθές βράδυ τον Ορτέγκα να καταπίνει τους αντιπάλους από την πλευρά του λες και είναι ο Ρομπέρτο Κάρλος και τσιμπιόσουν αν κάποιος σου κάνει πλάκα…

Τίποτα, όμως, δεν είναι τυχαίο. Αντίθετα, είναι εύκολο στο μυαλό του ποδοσφαιριστή, ιδιαίτερα σε μια ομάδα που δεν είναι δουλεμένη σε αυτούς τους ρυθμούς για μεγάλο διάστημα, να καβαλήσουν οι παίκτες το καλάμι και να νομίζουν ότι οι νίκες θα έρθουν χωρίς να ματώσουν στο γήπεδο.

Το πρώτο παιχνίδι, τσάκισε από το ξεκίνημα με την πρώτη φάση να καταλήγει στα δίχτυα και την δεύτερη επίσης. Οταν από το δεκάλεπτο έχεις «φάει» τον αιφνιδιασμό και ο αντίπαλος έχει φέρει το παιχνίδι στα χέρια του, χαίρεται… Μετά τρέχεις, κυνηγάς, παλεύεις, αλλά δεν (σου) πιάνει τίποτα…

Τι έγινε, ωστόσο, την εβδομάδα που μεσολάβησε; Μια ακόμη προβληματική εμφάνιση, απέναντι σε μια ομάδα καλύτερα δουλεμένη και πιο καλά οργανωμένη. Αυτό δεν συνέβη επειδή την μεταμόρφωσε ο Φατίχ Τερίμ, αλλά επειδή αυτοί οι παίκτες έχουν αποκτήσει την κατάλληλη χημεία και τους απαραίτητους αυτοματισμούς, κάτι που χρειάζεται χρόνο, καθημερινή δουλειά, επιμονή και υπομονή.

Για πρώτη φορά στη διάρκεια της παρουσίας του στον προεδρικό θώκο, ο Βαγγέλης Μαρινάκης αποφάσισε να ανανεώσει πρόωρα το συμβόλαιο ενός προπονητή, μετά από μία βαριά ήττα. Δεν χρειάστηκε, ωστόσο, περισσότερες από μερικές ημέρες για να διαπιστώσει ότι ο Μεντιλίμπαρ μπορεί να εξελιχθεί σε νέα Βαλβέρδε για τον Ολυμπιακό.

Του έδωσε, λοιπόν, την απαραίτητη εμπιστοσύνη και στήριξη, τον έχρισε απόλυτο αφεντικό και κόουτς μετά τον αγώνα με τον Παναθηναϊκό, αποφάσισε να κάνει ένα μικρό… ηλεκτροσόκ στους παίκτες του. Αφού είπε όσα είχε να πει, στη συνέχεια τους ζήτησε να πουν κι εκείνοι την άποψή τους. Κάποιοι, επηρεασμένοι από ποδοσφαιρικό εγωισμό, έψαχναν δικαιολογίες. Οι περισσότεροι κατάλαβαν πως αν δεν γίνονται όσα πρέπει μέσα στο γήπεδο, οι τριάρες και οι τεσσάρες μπορούν να επιστρέψουν ως μπούμερανγκ.

Σε εκείνη την κουβέντα έπαιξε καταλυτικό ρόλο ο τεράστιος Ελ Αραμπί, ο οποίος ως παίκτης με προσωπικότητα, αλλά και αρχηγός της ομάδας, τους κάλεσε όλους πριν ανοίξουν το στόμα τους να κοιτάξουν τον καθρέφτη τους. Ποιος στάθηκε στο ύψος του στα ματς που συνοδεύτηκαν με ήττες; Κανείς!

Το καμπανάκι χτύπησε και ήταν ηχηρό. Ο κόουτς, ωστόσο, αφουγκράστηκε την κατάσταση κι επειδή γενικώς δεν… μασάει, ούτε στις πράξεις ούτε στα λόγια, έριξε στον επαναληπτικό την ίδια ενδεκάδα, πλην του Πασχαλάκη, ο οποίος είχε και κάποιες ενοχλήσεις στον ώμο, κάτι που επηρέασε και την απόδοσή του τελευταία.

Οι ίδιοι που πλήγωσαν τον ΠΑΟΚ και τη Φερεντσβάρος, λοιπόν, αλλά πληγώθηκαν από τη Μακάμπι και τον Παναθηναϊκό, έχοντας δει και τι έγινε λίγο νωρίτερα στην Τούμπα από τον ΠΑΟΚ, μπήκαν στο γήπεδο σαν λυσσασμένοι σκυλιά και απάντησαν στη Μακάμπι με το ίδιο νόμισμα. Για να ακριβολογούμε, την ισοπέδωσαν, κάτι που δεν είχε συμβεί στο πρώτο παιχνίδι παρά το βαρύ 4-1…

Αν, μάλιστα, δεν είχε κάνει την επιπολαιότητα ο Ρέτσος να υποπέσει πέναλτι, η πρόκριση θα είχε κριθεί από το 90άλεπτο. Παρεμπιπτόντως αυτό το παιδί, ενώ έχει εξαιρετικό πακέτο από πλευράς προσόντων και τον έχουν στηρίξει κατά σειρά τρεις διαφορετικοί προπονητές, δεν έχει καταφέρει ακόμη να κοντρολάρει το μυαλό του. Τον παρασύρει η φούρια με αποτέλεσμα ακόμη και σε παιχνίδια που πηγαίνει καλά, θα κάνει ένα τσαφ ή μια κουτουράδα και θα τα χαλάσει όλα.

Ακόμη κι αυτό το γκολ, ωστόσο, κόντρα στη ροή του αγώνα, δεν μπόρεσε να σταματήσει την… οργισμένη εκδίκηση των «ερυθρόλευκων», οι οποίοι συνέχισαν με το γκάζι στο τέρμα, έβαλαν άλλα τρία και προκρίθηκαν πανηγυρικά. Οσο κι αν κρατούσε το παιχνίδι, όσο κι αν έπαιζαν ακόμη, το πιο πιθανό ήταν να αυξηθεί το σκορ της νίκης και όχι να μειώσουν  οι τυπικά γηπεδούχοι.

Για όσους δεν το έχουν προσέξει, ο Μεντιλίμπαρ έχει καταφέρει να μετατρέψει σε πολύ χρήσιμο εργαλείο και τον Γιόβετιτς, παρότι δεν έχει τη σπιρτάδα της πρώτης νιότης. Ο Μαυροβούνιος ξέρει καντάρια μπάλα, το μυαλό του δουλεύει σε άλλες στροφές, είναι και γεννημένος πρωταθλητής, οπότε ξέρει τι πρέπει να κάνει στα μεγάλα ματς, ακόμη κι αν δεν έχουν τις αντοχές του παρελθόντος. Το γκολ που χάνει στο 93′ από την τρομερή ενέργεια του Ελ Αραμπί, είναι πολύ δύσκολο και κάνει τη σωστή επιλογή, άσχετα αν η μπάλα πέρασε λίγο άουτ.

Λίγο αργότερα, πέρασε τη μπάλα από την τρύπα της βελόνας για το 1-5, ενώ ο Ελ Αραμπί με όλη του την παρουσία στα 37 του χρόνια και σε ρόλο… δεκαριού αξίζει την ταπεινή μας υπόκριση. Οσο μεγάλος παίκτης είναι, άλλη τόση προσωπικότητα διαθέτει και το αποδεικνύει με κάθε τρόπο σε κάθε ευκαιρία. Και κάτι ακόμη. Εχετε δει τι παιχνίδια κάνει ο Ποντένσε το τελευταίο διάστημα; Εχετε δει με τι αυτοπεποίθηση τα κολλάει ο Ελ Καμπί; Προσέξατε τι απόδοση έπιασε ο Κώστας Φορτούνης μετά από δύο παιχνίδια που πέρασε μάλλον απαρατήρητος; Δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να τρέχει, να πρεσάρει, να παίρνει πρωτοβουλίες, να κάνει τα γνωστά του σλάλομ, να πέφτει στη μπάλα με χίλια και να πετυχαίνει μια γκολάρα που νόμιζες ότι το σουτ θα σκίσει τα δίχτυα…

Ολα αυτά δεν έχουν γίνει τυχαία. Εγιναν επειδή στον πάγκο υπάρχει ένας προπονητής τοπ επιπέδου, «αλεπού» σε όλα, με τεράστια εμπειρία, αυτοπεποίθηση, εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Κι όσο ο καιρός περνάει αυτή η ομάδα υπό τις οδηγίες του θα γίνεται όλο και καλύτερη. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο…

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News