Σταύρος Γεωργακόπουλος: Ο Μεντιλίμπαρ είδε το κακό να έρχεται…

Είχε έξι χρόνια ο Ολυμπιακός να πετύχει το 4Χ4 στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος, κάτι που δεν έγινε τελικά ούτε την Κυριακή. Φαίνεται πως η διακοπή του πρωταθλήματος δεν βοήθησε τους «ερυθρόλευκους» να διατηρήσουν το βαθμό που είχαν κι έβγαλαν στο γήπεδο με το επιβλητικό 3-0 στη Λαμία.

Παρότι οι επιλογές ήταν περισσότερες, καθώς μπήκαν στην εξίσωση και οι Γουίλιαν, Ολιβέιρα, η εικόνα της ομάδας δεν είχε καμία σχέση με ό,τι έχουμε δει από τότε που ανέλαβε το τιμόνι ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ. Ενας Ολυμπιακός άνευρος, ανούσιος, χωρίς ένταση και ταχύτητα στο παιχνίδι του και με απίστευτη αστοχία στην τελική προσπάθεια, δεν κατάφερε να κάμψει την αντίσταση εντός καλά οργανωμένου και μαχητικού Παναιτωλικού στο ανασταλτικό κομμάτι του παιχνιδιού.

Οταν σε ένα παιχνίδι η μία ομάδα πραγματοποιεί 68 σέντρες και δεν μπορεί να αξιοποιήσει ούτε μία, είναι προφανές πως κάτι δεν πάει καλά. Οι «ερυθρόλευκοι» υπνωτίστηκαν από το γεγονός ότι είχαν τη μπάλα στα πόδια του σε ποσοστό μεγαλύτερο του 60% από τα πρώτα λεπτά και πίστεψαν ότι αργά ή γρήγορα θα ερχόταν το γκολ. Σε τέτοιες περιπτώσεις, ωστόσο, χρειάζεται η ατομική ενέργεια, η φαντασία στο επιθετικό τρίτο, το απρόβλεπτο που θα αποδιοργανώσει το καλό οχύρωμα των αντιπάλων.

Κάτι τέτοιο δεν είδαμε από τον Ολυμπιακό στο προχθεσινό παιχνίδι, ενώ δεν είναι τυχαίο πως ανάλογο ζόρι η ομάδα του Πειραιά είχε και στο άλλο εντός έδρας ματς, αυτό με την Καλλιθέα που το πήρε και κόπο και ιδρώτα στα τελευταία λεπτά.

Ο μόνος που ανταποκρίθηκε την Κυριακή 100% στο ρόλο του ήταν ο κόσμος του Ολυμπιακού που σχεδόν γέμισε το γήπεδο και δεν σταμάτησε λεπτό να παροτρύνει την αγαπημένη του ομάδα.

Ολοι όσοι πάτησαν το χορτάρι δεν ξέφυγαν από τη μετριότητα. Από τους ένδεκα που ξεκίνησαν και ήταν οι ίδιοι με το προηγούμενο ματς πρωταθλήματος, έλειψε το μυαλό στην τελική προσπάθεια, η ουσία, το «κάτι παραπάνω» για να βρουν δίχτυα και να αναγκάσουν τον αντίπαλο να βγει από το καβούκι του.

Πολλές παράλληλες πάσες χωρίς ουσία, εντελώς προβλέψιμο παιχνίδι από τις πτέρυγες χωρίς ένταση και ταχύτητα, εντελώς αναμενόμενες ενέργειες, βούτυρο στο ψωμί μιας έμπειρης ομάδας που αμύνθηκε με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και διπλή ζώνη.

Πρώτος αντιλήφθηκε το κακό που έρχεται ο τεχνικός του Ολυμπιακού, ο οποίος δεν δίστασε στο τελευταίο μισάωρο να κάνει τέσσερις αλλαγές μαζεμένες θέλοντας να προκαλέσει ηλεκτροσόκ σε ένα άνευρο αγωνιστικό σκαρί.

Παρά τη διάθεση, την προσπάθεια και την ποιότητα που έβγαλαν οι Γουίλιαν, Ολιβέιρα και την παρουσία του Γιάρεμτσουκ, πλάι στον Ελ Καμπί, ο κλοιός έσφιξε, το μονότερμα ήταν ατελείωτο, αλλά η μπάλα δεν ήθελε να φτάσει με κανέναν τρόπο στα δίχτυα. Ακόμη και στις στιγμές που οι γηπεδούχοι βρήκαν καθαρές ευκαιρίες, δεν μπορούσαν να σημαδέψουν εστία με… τίποτα. Δείγμα βιασύνης; Επιπολαιότητας; Αγχους; Ό,τι κι αν ισχύει, είναι γεγονός ότι ούτε ο τρόπος ήταν ενδεδειγμένος, ούτε οι εκτελέσεις ανάλογες της ποιότητας και της εμπειρίας του Ολυμπιακού. Με τελικό ποσοστό κατοχής μπάλας στο 72%, 52 επαφές με τη μπάλα μέσα στην αντίπαλη περιοχή, 31 σουτ, 68 σέντρες, θα περίμενε κάποιος ότι το τρίποντο θα ερχόταν εύκολα και με άνετο σκορ.

Ελα, όμως, που το ποδόσφαιρο είναι το μοναδικό άθλημα που η στατιστική δεν λέει την αλήθεια, ούτε αποδεικνύει πάντα την ουσία. Τουλάχιστον ας γίνει αυτή η γκέλα, μάθημα για τα ακόμη πιο δύσκολα που έρχονται…