ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΣ: Το μικρόβιο της έπαρσης

Παιγνίδια σαν αυτά που έδωσαν χθες η ΑΕΚ με τη Βελέζ Μόσταρ και ο Άρης με την Αστάνα προκαλούν κατάθλιψη σε όσους τις ομάδες αυτές αγαπούν και σε όσους για το ελληνικό ποδόσφαιρο κομμάτι νοιάζονται. Όχι γιατί οι δυο ελληνικές ομάδες έχασαν: η ήττα είναι απλά ένα αποτέλεσμα και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι μέσα στο παιγνίδι. Το θέμα είναι πάντα το παιγνίδι κι αυτό ήταν τραγικό – να μην πω ανύπαρκτο. Το ποδόσφαιρο που έπαιξαν η ΑΕΚ και ο Αρης, απέναντι σε αντιπάλους που έκαναν απλά σωστά τα στοιχειώδη, ήταν ανυπόφορο. Τόσο κακό που να σε κάνει να αναρωτιέσαι το γιατί. Διότι και οι δυο ομάδες στηρίχθηκαν κατά βάση σε περσινούς παίκτες και με αυτούς έχουν παίξει πολύ καλύτερα.

Ούτε για δείγμα

Ο Αρης δέχτηκε δυο γκολ από την Αστάνα και πρέπει να θεωρείται και ευχαριστημένος. Χωρίς τον Ρόουζ στα μετόπισθεν η άμυνα του ήταν τόσο αργή, που είναι να απορείς γιατί ο Ακής Μάντζιος έβγαλε την ομάδα τόσο ψηλά. Θεωρητικά αυτό το έκανε γιατί ήθελε ένα γκολ για να πάρει αποτέλεσμα, αλλά πως να βάλει γκολ (και μάλιστα εκτός έδρας) μια ομάδα που δεν έχει φορ ούτε για δείγμα; Η ιδέα να παίξει ο Αρης χωρίς φορ και με περιφερειακούς που θα συνεργάζονταν για να φτάσουν σε θέση βολής (Γκάμα, Μαντσίνι, Μπερτόλιο) είχε ως αποτέλεσμα τρεις – τέσσερις φάσεις όλες κι όλες, που με δυσκολία μπορεί να χαρακτηριστούν κλασικές ευκαιρίες. Η εντύπωση που έμεινε είναι ότι μια ομάδα που ξέρει από ευρωπαϊκές διοργανώσεις (η Αστάνα δηλαδή) καθάρισε χωρίς να ιδρώσει μια που από τέτοιες δεν ξέρει.

 

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ!

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News