Αντώνης Καρπετόπουλος: «Για τον Καγκάβα και τον Μπερμπάτοφ δεν είχαν απορίες, έχουν για τον Μαρσέλο!»
Ο Αντώνης Καρπετόπουλος σχολιάζει στη SportDay της Τρίτης 6 Σεπτεμβρίου τις… μετασεισμικές δονήσεις της μεταγραφής του Μαρσέλο στον Ολυμπιακό και εξηγεί γιατί οι «ερυθρόλευκοι» χρειάζονταν μια τέτοια προσθήκη!
Στην αρχή του καλοκαιριού είχα γράψει εδώ πως αν ο Ολυμπιακός ήθελε να βάλει σε άλλη βάση την σεζόν του, βάζοντας νωρίς τέλος στην γκρίνια των οπαδών του, χρειαζόταν να κάνει ο Βαγγέλης Μαρινάκης αυτό που ξέρει, δηλαδή να φέρει ένα τουλάχιστον μεγάλο όνομα από αυτά που εξάπτουν την φαντασία των οπαδών. Το απαραίτητο όνομα ήρθε τελικά. Και έγινε χαμός.
Αν ο Μαρσέλο είχε ρθει αρχές Ιουλίου, θα είχε σταματήσει νωρίς η συζήτηση για τον Μαρτίνς και δεν θα ήταν ο προπονητής (και κατ’ επέκταση και η ίδια η ομάδα) στο στόχαστρο της κριτικής – κανείς δεν θα ένιωθε ότι δίνει εξετάσεις στον κόσμο πριν καν η σεζόν ξεκινήσει και στα ματς με την Μακάμπι πχ θα υπήρχε άλλος ενθουσιασμός.
Γνωρίζω ότι κι ο Μιλτιάδης Μαρινάκης πίστευε το ίδιο: αυτός ήταν άλλωστε, από όσα έχω ακούσει, αυτός που ήθελε την απόκτηση ενός μεγάλου ονόματος πιο πολύ από όλους. Ο Ολυμπιακός μίλησε με τον Καβάνι, είχε στα υπόψιν του την περίπτωση του Χάμες Ροντρίγκεζ που έπαψε να ενδιαφέρει όταν ο Κορμπεράν υπέδειξε τον Πεπ Μπιέλ κι όταν ο Φορτούνης βγήκε από τη ναφθαλίνη και κατέληξε τελικά στον Μαρσέλο, που αν ανταποκριθεί στις απαιτήσεις θα τον βοηθήσει και να λύσει ένα σοβαρό πρόβλημα που λέγεται «δημιουργία από τα άκρα».
Στο μεταξύ είναι μια από τις μεγαλύτερες μεταγραφές αεροδρομίου που έγινε ποτέ κι ας οργανώθηκε η υποδοχή του στο Καραϊσκάκη.
Ο κόσμος του Ολυμπιακού θέλει να βλέπει σολίστες
Η μεταγραφή αυτή είναι απλά μια ακόμα απόδειξη για το τι μεταγραφές θέλει ο κόσμος – ειδικά ο κόσμος του Ολυμπιακού. Από την ώρα που ανακοινώθηκε είναι σαν φέτος να μην έγινε άλλη μεταγραφή. Κάθε συζήτηση περί ανάγκης ενισχύσεων του πρωταθλητή σταμάτησε. Κάποιες χιλιάδες άνθρωποι τρέξανε να δουν την παρουσίαση στο Καραϊσκάκη χθες, βράδυ Δευτέρας, κι αρκετοί καρφωθήκανε και στις τηλεοράσεις. Μέχρι και διάρκειας ξανάρχισαν να πωλούνται κι ας έχει αρχίσει το πρωτάθλημα! Γιατί ο κόσμος διψάει για «ονόματα» – και δεν του δίνω άδικο. Ομάδες είναι δύσκολο να δει: τουλάχιστον ας δει σολίστες.
Αν ήξεραν σε Βραζιλία και Αργεντινή την τρέλα που επικρατεί στην Ελλάδα…
Η λατρεία που υπάρχει στην Ελλάδα στο σολίστα δεν υπάρχει πουθενά. Αν οι παίκτες της Εθνικής Βραζιλίας και της Εθνικής Αργεντινής (κατά βάση…) ήξεραν την τρέλα που υπάρχει στην Ελλάδα για τα «ονόματά» (τους) θα ερχόντουσαν όλοι στην Ελλάδα να κλείσουν τις καριέρες τους.
Θα έπεφταν τα αεροδρόμια για το Ρομπέρτο Κάρλος και τον Καφού. Θα προκηρύσσονταν αργία τη μέρα που θα ερχόταν ο Ρομάριο ή ο Ρονάλντο κι ας είχε περισσότερα κιλά από ποτέ. Θα έβγαινε κόσμος στο δρόμο για να υποδεχτεί τον Μπατιστούτα ή τον Κρέσπο ή τον Μπεμπέτο.
Θα βάφτιζε κόσμος τα παιδιά του Ντιέγκο και Χόρχε και Λουίς. Ισως να μην έκαναν όλοι μαγικά, ίσως κάποιοι να απογοήτευαν αλλά όλοι θα ζούσαν ένα φινάλε καριέρας που δεν θα μπορούσαν να ζήσουν πουθενά. Αν ήξεραν πόσο σε αυτή εδώ τη χώρα, τη χώρα των Μαρσέλο, θα τους αγαπούσαν, θα πλήρωναν και από την τσέπη τους.
«Κόσμος που δεν είχε κάνει την παραμικρή εκτίμηση για το τι μπορεί να προσφέρει ο Καγκάβα ή ο Μπερμπάτοφ άρχισε να εκφράζει απορίες για τον Μαρσέλο: θα μας κάψει ο Θεός!»
Ακούω διάφορα για τον Μαρσέλο. Κόσμος απορεί πως ήρθε, αν θα προσφέρει, τι μπορεί, πόσο κόστισε κτλ. Όπως βλέπω εγώ το πράγμα όλα αυτά είναι συζητήσεις που δεν έχουν νόημα.
Ποτέ δεν γράφω τίποτα για τις πιθανότητες που έχει ένα «όνομα» να κάνει στην Ελλάδα τρομερά πράγματα, για ένα απλό λόγο: διότι δεν έχω μαγικές σφαίρες να βλέπω τα μέλλοντα. Το αν ένας τέτοιος παίκτης θα προσφέρει δεν μπορεί να είναι ζήτημα εκτίμησης, αλλά έχει να κάνει αποκλειστικά με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται – και την ψυχική.
Αν έχει όρεξη, αν έχει δυνάμεις, αν ενθουσιαστεί με τις συνθήκες που θα βρει μπορεί να κάνει τη διαφορά – αλλά όλα αυτά έχουν να κάνουν με τον ίδιο, δεν μπορεί να είναι αντικείμενο εκτιμήσεων.
Αλλωστε αυτές οι εκτιμήσεις βασίζονται κατά βάση σε οπαδίστικες προσεγγίσεις – κόσμος πχ που δεν είχε κάνει την παραμικρή εκτίμηση για το τι μπορεί να προσφέρει ο Καγκάβα ή ο Μπερμπάτοφ άρχισε να εκφράζει απορίες για τον Μαρσέλο: θα μας κάψει ο Θεός!
Σε όσους πάντως για τον ερχομό του Βραζιλιάνου στεναχωριούνται γιατί συμβαίνει να τον έχει φέρει ο Ολυμπιακός θα έλεγα να εύχονται ο παίκτης να παίξει και να κάνει ωραία πράγματα. Διότι αν αυτό θα συμβεί θα ρθούν κι άλλοι σαν αυτόν. Και θα συμβεί κάτι που μοιάζει απίθανο: θα αποκτήσουμε σε αυτή τη χώρα ποδόσφαιρο…
Τώρα που ήρθε ο Μαρσέλο θα σταματήσουν, τουλάχιστον, οι… μπούρδες για Μαρινάκη και Νότιγχαμ
Τέτοιες μεταγραφές κυρίως ότι ο ιδιοκτήτης μιας ομάδας συμμερίζεται και κατανοεί τις επιθυμίες του κοινού. Στην περίπτωση του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη αυτό δεν είναι και δύσκολο, διότι οπαδός είναι κι ο ίδιος και τα οπαδικά «θέλω» τα καταλαβαίνει.
Η απόκτηση του Βραζιλιάνου είναι η απάντηση σε όλους αυτούς που ολόκληρο το καλοκαίρι έλεγαν ότι «ο Μαρινάκης ασχολείται μόνο με την Νότιγχαμ Φόρεστ», ότι «έχει αφήσει τον Ολυμπιακό σε δεύτερη μοίρα κτλ κτλ». Τουλάχιστον τώρα που ήρθε ο Μαρσέλο θα σταματήσουν όλες αυτές τις μπούρδες…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί