Ολυμπιακός - Ναντ 0-2: Η τελευταία πικρή σταγόνα...

Όταν η κληρωτίδα της ΟΥΕΦΑ έφερνε τη Ναντ αντίπαλο του Ολυμπιακού στο τελευταίο παιχνίδι των ομίλων του Europa League, προφανώς οι φίλοι των πρωταθλητών είχαν άλλα όνειρα στο μυαλό τους για την εξέλιξη αυτής της τελευταίας βραδιάς.

Δυστυχώς, όμως, οι αγωνιστικές πληγές που είχαν ανοίξει στο ξεκίνημα της σεζόν δεν ήταν δυνατόν να κλείσουν ολοκληρωτικά μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, όσο κι αν για τρίτο διαδοχικό ευρωπαϊκό παιχνίδι αποδείχτηκε περίτρανα ότι έχουν αρχίσει να επουλώνονται. Μην σας ξεγελά το τελικό 0-2 που διαμορφώθηκε στο τελευταίο τέταρτο της αναμέτρησης. Το τελικό σκορ μάλλον αδικεί την προσπάθεια που κατέβαλλαν οι περισσότεροι αναπληρωματικοί «ερυθρόλευκοι»…

Το Καραϊσκάκη είχε το μυαλό του στον Παναθηναϊκό…

Τι κι αν οι γηπεδούχοι αγωνίστηκαν με πειραματική ενδεκάδα λόγω της επιβεβλημένης προσπάθειας του Μίτσελ να εμφανίσει στο καθοριστικό ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό όσο πιο φρέσκια την ομάδα του;

Τι κι αν η Ναντ «καιγόταν» για βαθμούς στην προσπάθειά της προσπεράσει την Καραμπάγκ στη δεύτερη θέση του ομίλου και να συνεχίσει την πορεία της στο Europa League;

Τι κι αν το μυαλό των περισσότερων φίλων του Ολυμπιακού που βρέθηκαν το βράδυ της Πέμπτης ήταν στραμμένο στο παιχνίδι με τον «αιώνιο» αντίπαλο; Θαρρείς και οι οπαδοί των Πειραιωτών ξεκίνησαν από την αναμέτρηση με τη Ναντ την ανοιχτή προπόνηση της Παρασκευής με την πλειοψηφία των συνθημάτων τους να αφορά – τι άλλο; – την επίσκεψη στο «Απόστολος Νικολαϊδης»…

Παρά, λοιπόν, την ιδιαιτερότητα της βραδιάς στα πρώτα 45 λεπτά αν υπήρχε μία ομάδα που άξιζε να προηγείται στο σκορ, αυτή ήταν ο Ολυμπιακός και όχι η Ναντ. Οι Γάλλοι απείλησαν ουσιαστικά μία και μοναδική φορά την εστία του Τζολάκη με το… καλησπέρα της βραδιάς, αλλά το γκολ του Γκεσάντ ακυρώθηκε σωστά, καθώς ο σκόρερ ήταν εμφανώς εκτεθειμένος στην πλάτη της «ερυθρόλευκης» άμυνας.

Η παραφωνία του Ουι Τζο στην κορυφή της επίθεσης

Σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια μέχρι την ανάπαυλα οι φίλοι του Ολυμπιακού έβλεπαν για άλλο ένα παιχνίδι μια κανονική ομάδα να προσπαθεί να κυκλοφορήσει την μπάλα, να αναπτύσσεται ορθόδοξα, να είναι ιδιαίτερα προσεκτική στα μετόπισθεν και να εμφανίζει στο πάλκο ένα ακόμη εξαιρετικό project της Ακαδημίας της, τον 18χρονο Αλέξανδρο Καλογερόπουλο.

Με τον Μπόουλερ και τον Αμπουμπακάρ να προκαλούν διαρκώς ρήγματα από τα άκρα στη γαλλική άμυνα, έχοντας τη συμπαράσταση των εξαιρετικών Ανδρούτσου και Βρουσάι, και τον Ελ Αραμπί ιδιαίτερα δραστήριο σε θέση ελεύθερου μεσοεπιθετικού πίσω από το φορ, οι Πειραιώτες έβλεπαν τα 10/11 της ενδεκάδας τους να κάνουν όσα ζητούσε ο Μίτσελ.

Το παράδοξο ήταν ότι ενώ δεν αντιμετώπιζε το παραμικρό πρόβλημα μια άμυνα με μέσο όρο ηλικίας τα 22 χρόνια (Τζολάκης, Ρέτσος, Καλογερόπουλος, Βρουσάι, Ανδρούτσος) η… αχίλλειος πτέρνα των πρωταθλητών βρισκόταν στην αντίπαλη περιοχή.

Για άλλο ένα παιχνίδι ο Ουί Τζο Χουάνγκ ήταν σκιά του επιθετικού που συστήθηκε στο γαλλικό κοινό τα προηγούμενα χρόνια και αν ο Κορεάτης βρισκόταν σε στοιχειωδώς υποφερτή αγωνιστική κατάσταση ο Ολυμπιακός θα είχε αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν ανοίγοντας το σκορ.

Όλα αυτά στο πρώτο ημίχρονο. Γιατί στην επανάληψη το σκηνικό άλλαξε με τον Μίτσελ να αποσύρει από το παιχνίδι τους μόνους δύο παίκτες (απ’ όσους ξεκίνησαν στην ενδεκάδα) που δεδομένα θα χρειαστούν στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό: Τον Γιουσέφ Ελ Αραμπί και τον Μάριο Βρουσάι. Δείγμα της διαχείρισης που είχε στο μυαλό του ο Ισπανός για το συγκεκριμένο παιχνίδι.

Η ελπίδα της Ακαδημίας και το κίνητρο της Ναντ

Η εικόνα, πάντως που υπήρχε στο χορτάρι με τον αγωνιστικό χώρο του Καραϊσκάκη να έχει πλημμυρίσει από «απόφοιτους» της Ακαδημίας των εγκαταστάσεων του Ρέντη ήταν, ίσως, ότι πιο ελπιδοφόρο είδαμε στη φετινή ευρωπαϊκή διαδρομή των Πειραιωτών. Γιατί στους πέντε της άμυνας του πρώτου ημιχρόνου, ήρθε στην επανάληψη να προστεθεί και ο 20χρονος Τάσος Σαπουντζής ο οποίος αντικατέστησε τον Ελ Αραμπί στην ανάπαυλα.

Όσο η αναμέτρηση κυλούσε προς το φινάλε (και με τον Σισέ να επιστρέφει στη δράση αντικαθιστώντας τον τραυματία Καλογερόπουλο στο 60′) το κίνητρο άρχισε να κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος στον αγωνιστικό χώρο. Η ομάδα που χρειαζόταν το αποτέλεσμα άρχισε να γίνεται πιο διεκδικητική, να επισκέπτεται περισσότερο την περιοχή του Τζολάκη, αλλά παρά την αυξανόμενη πίεση της Ναντ, ο Ολυμπιακός ήταν αυτός που έχασε την πρώτη μεγάλη ευκαιρία στην επανάληψη.

Φαίνεται, όμως, ότι δεν ήταν γραφτό του εξαιρετικού Πιέρ Κούντε να δει κάποια… ευρωπαϊκή οβίδα του να καταλήγει φέτος στα δίχτυα. Μετά τα δοκάρια των προηγούμενων αγώνων, αυτή τη φορά ήταν ο ιδιαίτερα σταθερός Λαφόντ αυτός που του στέρησε το γκολ.

Η τελευταία σταγόνα ενός πολύ πικρού ποτηριού…

Αντίθετα ήταν η μοίρα του Ολυμπιακού να πιει μια τελευταία πικρή σταγόνα στο φετινό μαρτύριο της ευρωπαϊκής του πορείας. Με τους Γάλλους να πληροφορούνται ότι η Φράιμπουργκ προηγούνταν στο σκορ επί της Καραμπάγκ μέσα στο Μπακού, έψαξαν το γκολ, το διεκδίκησαν και το βρήκαν στο 79′ με κοντινή κεφαλιά του Μοχάμεντ.

Το γκολ του Μπλας στο 90′ ήρθε απλά να δώσει συνέχεια στην… κάκιστη συνήθεια του Ολυμπιακού να δέχεται γκολ στα τελευταία λεπτά των φετινών ευρωπαϊκών παιχνιδιών του.

Σε κάθε περίπτωση η βραδιά μάλλον εξελίχθηκε απόλυτα φυσιολογικά. Ο Ολυμπιακός πιστοποίησε για άλλο ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι ότι ακόμη κι αν αγωνίζεται με τα δεύτερα ή τα τρίτα είναι σε θέση να παρουσιάζει πλέον πολύ πιο αξιοπρεπή εικόνα σε σχέση με το… συνονθύλευμα των προ Μίτσελ ευρωπαϊκών αγώνων της σεζόν. Και ήταν εξαιρετικά δύσκολο να το πράξει σε μια βραδιά που από το πρώτο λεπτό στο Φάληρο κυριαρχούσε η απογοήτευση…

Το σίγουρο είναι ότι μια ευρωπαϊκή χρονιά – εφιάλτης για τον Ολυμπιακό έκλεισε με τον τραγικό απολογισμό των μηδέν νικών σε 12 παιχνίδια. Και είναι μια χρονιά που πρέπει να γίνει μάθημα σε όλους στον Πειραιά για να μην επαναληφθεί!

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News