Αντώνης Καρπετόπουλος: Η χαμένη χαρά του Γκάρεθ Μπέιλ

Ο Αντώνης Καρπετόπουλος σχολιάζει τη διαδρομή του Γκάρεθ Μπέιλ στο ποδόσφαιρο, την άνοδο και την πτώση του μεγάλου Ουαλού ποδοσφαιριστή.

H είδηση ότι ο Γκάρεθ Μπέιλ σταματά το ποδόσφαιρο στα 33 του χρόνια είναι σαφώς εντυπωσιακή. Σε μια εποχή που ο Μέσι κέρδισε το Παγκόσμιο κύπελο και ο Μπενζεμά τη Χρυσή Μπάλα (κι όλους τους τίτλους που διεκδίκησε με τη Ρεάλ Μαδρίτης) στα 35μ ο Ουαλός μας είπε αντίο πολύ νωρίς. Μάλιστα αποφάσισε να σταματήσει ενώ έφτασε να αγωνίζεται στις ΗΠΑ και στο ΜLS.

Δεν είναι η σκληρότητα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αυτή που τον οδήγησε στο να κρεμάσει τα παπούτσια του: από αυτό ουσιαστικά λείπει δυο χρόνια τώρα. Είπε αντίο γιατί δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις προσδοκίες: τα μόλις 14 παιγνίδια που έπαιξε πέρυσι στο αμερικανικό πρωτάθλημα το μαρτυρούν. Η καθοριστική του συμμετοχή στην κατάκτηση του τίτλου από το Λος Αντζελες δεν άλλαξε τα σχέδια του. Ηθελε να πάει με την Ουαλία στο Κατάρ και να πει τέλος. Κι έτσι κι έγινε.

Από αριστερό μπακ, σκόρερ

Εχω ξαναγράψει ότι με τους αληθινά μεγάλους ποδοσφαιριστές μου συμβαίνει συχνά ότι και με τους μεγάλους ηθοποιούς. Δεν θυμάμαι την πρώτη στιγμή που τους είδα, αλλά θυμάμαι την πρώτη φορά που τους ξεχώρισα – δεν θυμάμαι την πρώτη παρουσία τους, αλλά θυμάμαι την πρώτη φορά που με μάγεψε η ερμηνεία τους.

Με τον Γκάρεθ Μπέιλ ξετρελάθηκα για πρώτη φορά όταν τον είδα με τη φανέλα της Τότεναμ σε ένα ματς του Τσάμπιονς λιγκ κόντρα στην Ιντερ του Μπενίτεθ – σεζόν 2010-11, τρίτη αγωνιστική ομίλων. Οι Ιταλοί είχαν πάρει τη νίκη με 4-3, αλλά ο πραγματικός κερδισμένος ήταν ο Ουαλός, που αν και αγωνίζονταν ως αριστερό μπακ είχε τρελάνει τον σπουδαίο Βραζιλιάνο Μαϊκόν και είχε πετύχει τρία γκολ με ισάριθμα σουτ με το αριστερό, οπλίζοντας και πυροβολώντας. Τον καταχώρησα στο μυαλό μου ως ένα σπουδαίο και ταχύτατο αριστερό μπακ, τον παρακολουθούσα να παίζει το ανέμελο  ποδόσφαιρό του στην Πρέμιερ λιγκ ενώ ανακάλυψα και τις κλασικές βρετανικές υπερβολές, που τον συνόδευαν.

Επαιζε ράγκμπι και κρίκετ, έτρεχε ως 14χρονος τα 100 μέτρα σε 11.12, θεωρούνταν ο πιο γρήγορος παίκτης στο νησί με τη μπάλα στα πόδια  πιάνοντας ταχύτητες του τύπου 36 χιλιόμετρα την ώρα (!), μεγάλωσε με το πόστερ του Ράιαν Γκίγκς – του μόνου εν ζωή Ουαλού εθνικού ήρωα.  Όταν ο Βίλας Μπόας πήγε στην Τότεναμ είπε ότι παιδί με τέτοιο ταλέντο δεν μπορεί να παίζει στην άμυνα, τον ανέβασε στη γραμμή της επίθεσης, τον είδε να πετυχαίνει 26 γκολ σε 44 ματς μέσα στο 2013.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΡΠΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News