Γιώργος Χελάκης: Ο Ολυμπιακός βελτιώνεται αλλά απέχει πολύ από το να... τρομάζει!

Δέκα λεπτά πριν τελειώσει το παιχνίδι στο Περιστέρι -κι ενώ ο Ολυμπιακός έψαχνε το γκολ για να πάρει τη νίκη- ο Μίτσελ κάνει δύο αλλαγές. Ο Ισπανός τεχνικός βάζει έναν αμυντικό χαφ, τον Σαμασέκου, βγάζοντας τον Μπιέλ απ’ την επίθεση. Επίσης, αλλάζει δεξιό μπακ βάζοντας στη θέση του διακριθέντος Ροντινέι τον Βρουσάι.

Τι να καταλάβει απ’ αυτές τις αλλαγές ο οπαδός στην εξέδρα και την τηλεόραση; Τι να καταλάβουν κι οι ίδιοι οι παίκτες στον αγωνιστικό χώρο; Τι να καταλάβει ο Θανάσης Ανδρούτσος, που ήταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού στη νίκη επί του Αρη, σερβίροντας με ατομική προσπάθεια γκολ στον Γκάρι Ροντρίγκες;

Νομίζω ότι είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι πρώτον οι αλλαγές έγιναν για να τονωθεί η επιθετικότητα του Ολυμπιακού και δεύτερον ότι ο ερχόμενος από τραυματισμό Βρουσάι θα προσφέρει περισσότερα απ’ τον Βραζιλιάνο που ήταν στο γήπεδο ή τον Θανάση Ανδρούτσο, που έχει κάνει μεγάλο παιχνίδι πριν από λίγες μέρες. Θέλω με λίγα λόγια να πω ότι ορισμένα πράγματα δείχνουν ότι εκτός απ’ τους παίκτες μέσα στο γήπεδο είναι δυνατό να χάνουν τον προσανατολισμό τους κι οι προπονητές στον πάγκο, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την κατάσταση για την ομάδα τους.

Ο Ολυμπιακός πελαγοδρομούσε αγωνιστικά στο δεύτερο ημίχρονο και δεν μπορώ να καταλάβω πώς ορισμένοι έφτασαν στο συμπέρασμα ότι έχασε ένα ολόκληρο ημίχρονο στο Περιστέρι. Μα και τα δύο τα έχασε. Από πού προκύπτει ότι στο δεύτερο ημίχρονο ήταν καλύτερος απ’ το πρώτο; Στο δεύτερο ημίχρονο δέχτηκε γκολ. Το Περιστέρι είχε δοκάρι και τουλάχιστον μία κλασική ευκαιρία να πετύχει και δεύτερο γκολ.

Πέρα απ’ αυτά, απ’ τη στιγμή που ισοφαρίστηκε η ομάδα του Μίτσελ έβγαλε μόνο μία φάση για γκολ κι αυτή από ατομική ενέργεια του Χάμες. Κατά συνέπεια ο Ολυμπιακός ήταν κακός και στα δύο ημίχρονα. Και στο πρώτο με τα τρία δεκάρια, και στο δεύτερο με τα δύο. Είναι φανερό ότι στο πρώτο ημίχρονο η μεγάλη ζημιά δεν έγινε απ’ τον υποτονικό Φορτούνη, αλλά απ’ τον εξαφανισμένο Χουάνγκ. Ο Νοτιοκορεάτης ξεκίνησε το ματς με ένα ρεσιτάλ από χαμένες πάσες και στη συνέχεια ήταν σαν να αποσύρθηκε απ’ το παιχνίδι.

Ο Ολυμπιακός που είδαμε στο Περιστέρι απ’ όποιο ημίχρονο και να τον εξετάσεις ήταν μία υποτονική ομάδα, χωρίς ένταση και ρυθμό. Μία ομάδα περισσότερο του φαίνεσθαι και λιγότερο του είναι. Στη φάση του γκολ ο Ροντινέι κάνει λάθος, αλλά το κάνει λίγο πριν απ’ το ύψος της μεγάλης περιοχής του Γιαννιώτη. Οι Περιστεριώτες κλέβουν την μπάλα και με μία μπαλιά πενήντα μέτρων πιάνουν στον ύπνο τούς στόπερ του Ολυμπιακού. Οχι ένας παίκτης του Περιστερίου, αλλά κι οι δύο παίκτες που έπαιζαν στην επίθεση έσπασαν το οφσάιντ και βρέθηκαν απέναντι στον Πασχαλάκη.

Να σε πιάνει κορόιδο ένας παίκτης γίνεται, να σε πιάνουν κορόιδο δύο παίκτες πάει πολύ, όπως πάει πολύ να μιλάμε γενικά για την πολύ καλή απόδοση της άμυνας του Ολυμπιακού στα τελευταία παιχνίδια. Παραγνωρίζοντας ότι στα δύο ματς με τον Αρη οι αντίπαλοι είχαν κοντά στις δέκα ευκαιρίες για να σκοράουν. Ολα αυτά δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός απέχει πολύ απ’ το να χαρακτηρίζεται ομάδα που ξεπέρασε τα πολλαπλά αγωνιστικά της προβλήματα κι έχει αφήσει πίσω της τις… νερόβραστες εμφανίσεις.

Στην καινούργια φάση ακόμα προσπαθεί να απαλλαγεί απ’ τις αγωνιστικές παθογένειες. Δεν τα έχει καταφέρει ακόμα. Θα είναι δύσκολο να το καταφέρει, όταν στο αριστερό της άκρο δεν υπάρχει ένας παίκτης να κάνει τη δουλειά που κάνει ο Ροντινέι στο δεξί κι όταν ο προπονητής δεν βρίσκει έναν εξτρέμ που να τον εμπιστεύεται ώστε να σταματήσει να παίζει με τρία «δεκάρια».

Ναι, υπάρχει βελτίωση, υπάρχει πρόοδος στο γήπεδο, αλλά όχι τέτοια που να κάνει τους αντιπάλους να τρομάζουν. Ο Αρης κι ο Ατρόμητος δεν τρόμαξαν καθόλου. Ο Αρης περιμένει αύριο, χωρίς να φοβάται, να κάνει την ανατροπή και να περάσει στην επόμενη φάση του Κυπέλλου. Αν ο Ολυμπιακός εμφανιστεί όπως εμφανίστηκε στο Περιστέρι, τότε ο Αρης θα έχει τον πρώτο λόγο…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News