Γιώργος Χελάκης: Ο Αλμέιδα και το... καρπούζι που δεν πρέπει να πέσει από τη μασχάλη

Πριν το κείμενο που ακολουθεί κάνει λόγο για την κακή εμφάνιση της ΑΕΚ στο Ηράκλειο, είναι απαραίτητο να γίνει λόγος για την εξαιρετική εμφάνιση του ΟΦΗ. Οι νεότεροι αναγνώστες της στήλης δεν έχουν ζήσει τις «χρυσές» εποχές του ΟΦΗ πριν από τρεις δεκαετίες κι ίσως τον κατατάσσουν στις μεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος.

Εδώ και πολλά χρόνια δεν είναι έτσι. Η ομάδα του Ηρακλείου πέρασε πολλές αγωνιστικές κακουχίες, αλλά δεν πρέπει να τη λογαριάζουμε ως μία ομάδα σαν όλες τις άλλες μετά τις τέσσερις θεωρούμενες μεγάλες. Κατά συνέπεια το να νικάει ο ΟΦΗ στο γήπεδό του τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ δεν συνιστά κάποιου είδους έκπληξη, αλλά επιστροφή στην κανονικότητα.

Ο Βλάντας Μπραντάουσκας κάνει καλή δουλειά και δημιουργεί μία ανταγωνιστική ομάδα που θα πάρει ρόλο συμπρωταγωνιστή στη Super League 1. Αυτός ο ΟΦΗ βρήκε απέναντί του την ΑΕΚ με πολλές αλλαγές και της έδωσε και κατάλαβε. Δεν ήταν νίκη κόντρα στη ροή του αγώνα. Δεν ήταν η νίκη του Δαυίδ απέναντι στον Γολιάθ. Ήταν νίκη αγωνιστικής υπεροχής.

Έκανε περήφανους τους οπαδούς του Ομίλου και γέμισε ερωτηματικά τους οπαδούς της «Ένωσης». Ο Αλμέιδα έκανε και πάλι κάμποσες αλλαγές στη σύνθεση της ομάδας του, αλλά αυτή τη φορά εκτός απ’ το αποτέλεσμα δεν ήταν αναμενόμενη ούτε η εμφάνιση.

Η ΑΕΚ του ανελέητου πρέσινγκ και του συνδυαστικού ποδοσφαίρου δεν μπήκε στο αεροπλάνο για να κατεβεί απ’ την Αθήνα στο Ηράκλειο. Με αρρυθμίες στη μεσαία γραμμή και κενά στην άμυνα, η ΑΕΚ έμοιαζε να θέλει, αλλά να μην μπορεί. Οι παίκτες της (πράγμα ασυνήθιστο) πήγαιναν δεύτεροι στις προσωπικές μονομαχίες κι έχαναν τις περισσότερες απ’ τις δεύτερες μπάλες. Κουμάντο στη μεσαία γραμμή δεν υπήρχε κι οι κάθετες μπαλιές απουσίαζαν.

Είναι φανερό ότι η απουσία του Λιβάι Γκαρσία αποδυναμώνει την ισχύ της ομάδας, αλλά δεν φτάνει το γεγονός αυτό να εξηγήσει την αγωνιστική καθίζηση των «κιτρινόμαυρων». Ούτε είναι σωστό το ανάθεμα να φορτωθεί στις πλάτες του Φαν Βέερτ. Το πρόβλημα ήταν γενικότερο, αν σκεφτούμε ότι οι φορές που τροφοδοτήθηκε σωστά μέσα στην περιοχή του Μπάουμαν ο Ολλανδός σέντερ φορ ήταν ελάχιστες.

Επί του παρόντος, σημασία έχει ότι η γενική διαπίστωση πως η «Ένωση» έχει πλήρες ρόστερ που της δίνει τη δυνατότητα ν’ αλλάζει παίκτες απ’ το ένα παιχνίδι στο άλλο δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις. Η ομάδα που επιβλήθηκε του Παναθηναϊκού στη Λεωφόρο δεν γίνεται να αλλάζει πάνω από 50% όταν κατεβαίνει στο Ηράκλειο. Εδώ θα χρειαστεί να κάνει δεύτερες σκέψεις ο Ματίας Αλμέιδα. Η ΑΕΚ δεν είναι μία ομάδα χορτασμένη από τίτλους στην Ελλάδα που ψάχνει την ευρωπαϊκή καταξίωση. Την ενδιαφέρει και μάλιστα καθοριστικά να ξαναπάρει το πρωτάθλημα στην Ελλάδα.

Όταν την έβδομη αγωνιστική βρίσκεται ήδη πέντε βαθμούς πίσω απ’ τον πρωτοπόρο, αυτή δεν είναι συνθήκη που ικανοποιεί τους οπαδούς της επειδή υπάρχει ένα φανταστικό αποτέλεσμα εκτός έδρας για τον όμιλο του Γιουρόπα Λιγκ. Ο κόουτς της «Ένωσης» καλείται να βρει μια ισορροπία διότι διαφορετικά θα πρέπει να ξέρει ότι δεν μπορεί να είναι το πρωτάθλημα εκείνο το καρπούζι που δεν τρέχει τίποτα κι ας πέσει απ’ τη μασχάλη…

Ποια πίεση;

Το είπε ο Βασίλης Σπανούλης κατά την παρουσίασή του ως νέου προπονητή της Εθνικής ομάδας μπάσκετ. «Δεν νιώθω πίεση», είπε. «Πίεση νιώθει μία οικογένεια όταν δεν έχει να φάει». Κι είναι έτσι όπως το είπε. Όπως τα είχαν πει νωρίτερα ο Ντιέγκο Σιμεόνε κι ο Ματίας Αλμέιδα.

Δεν θα πρέπει να χάνουμε την αίσθηση του μέτρου. Πολλές φορές αντιλαμβανόμαστε τον αθλητισμό -κι ειδικότερα τον επαγγελματικό- ως κορυφαία διαδικασία της ζωής μας, ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά ένας ανταγωνισμός ανάμεσα σε καλοπληρωμένους αθλητές. Άγχος και πίεση νιώθουν κι αυτοί, δεν υπάρχει αμφιβολία. Αλλά χρειάζεται κάθε φορά να ξέρουμε τι συζητούμε και κάτω από ποιες συνθήκες κάνουμε τη συζήτηση.

Είναι κοινό μυστικό ότι στη χώρα μας εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες δεν μπορούν να βγάλουν τον μήνα. Ότι έχουν πρόβλημα να καλύψουν τα έξοδα θέρμανσης τον χειμώνα. Ότι πάνε στο σούπερ μάρκετ και περιορίζονται στα πιο φτηνά και απολύτως απαραίτητα. Ότι παρακολουθούν με δέος τις τιμές στη φέτα και τώρα στο λάδι, που πάει να γίνει πια είδος πολυτελείας. Οι οικογένειες που αντιμετωπίζουν τέτοιες καταστάσεις αισθάνονται πίεση. Οι γονείς που βλέπουν ότι δεν μπορούν να προσφέρουν στα παιδιά τους τα στοιχειώδη. Εκεί είναι η πίεση.

Δεν λέω, και ο Σπανούλης και οι διεθνείς θα πιεστούν για να επανέλθουν στον δρόμο των επιτυχιών και να φέρουν την Εθνική μας στο μεγάλο ραντεβού των Ολυμπιακών Αγώνων. Να ξέρουμε όμως κάθε φορά περί τίνος πρόκειται. Κι αυτό ισχύει για τους φανατικούς οπαδούς των ομάδων. Την ώρα που αυτοί «πιέζονται» για τη νίκη της αγαπημένης τους ομάδας, μπορεί οι γονείς τους να πιέζονται ώστε το οικογενειακό τραπέζι να έχει τα απολύτως απαραίτητα…

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News