Παναθηναϊκός: Τι θα κάνεις με τον Τζούρισιτς, Ιβάν;

Εφέτος, αποδεδειγμένα πια, ο Παναθηναϊκός θα είναι μια ομάδα που παιχνίδια όπως το εξ ανβολής με τον Ατρόμητο στη Λεωφόρο θα ‘ναι «παιχνιδάκια». Συνέβη με τον Βόλο, επαναλήφθηκε στο Αγρίνιο και στην Τρίπολη.

Απώλειες σ’ αυτά τα ματς, απέναντι σε αντιπάλους που το επίπεδό τους έχει πέσει όταν το αντίστοιχο του «Τριφυλλιού» ανέβηκε, δεν θα υπάρξουν εύκολα. Θα είναι τεράστια έκπληξη κάτι διαφορετικό. Το φλέγον ζήτημα για τους «πράσινους» είναι τι γίνεται στα ντέρμπι. Εκεί που ήδη είναι χωρίς νίκη σε δυο εντός έδρας απόπειρες (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) κι ακολουθεί αυτό με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς έχει τουλάχιστον δέκα μέρες για να προετοιμάσει το σχέδιό του. Άλλη, ενδιάμεση, υποχρέωση, μετά έρχεται η Ρεν, δεν μεσολαβεί ως τότε και μολονότι θα του φύγουν κάποιοι διεθνείς παίκτες, ο χρόνος ευνοεί για να δουλευτεί σωστά η στρατηγική και ο τρόπος διαχείρισης μιας πολύ απαιτητικής αποστολής με πολλαπλή αξία και σημασία σ’ ένα όχι φιλόξενο περιβάλλον.

Το πλάνο των δέκα ημερών

Σ’ αυτό το χρονικό διάστημα ο Σέρβος προπονητής του θα κληθεί ν’ απαντήσει σ’ ένα θεμελιώδες ερώτημα για το αγωνιστικό μέλλον του Παναθηναϊκού μέσα στη χρονιά. Μήπως ήρθε όντως η ώρα ο Μπερνάρ ν’ αφήσει περισσότερο χώρο στον Φίλιπ Τζούρισιτς έτσι ώστε ν’ απλώσει στο χορτάρι τις πλούσιες ικανότητές του. Ιδίως όσο ο Βραζιλιάνος αρχίζει τα παιχνίδια ως αριστερός εξτρέμ, το «Τριφύλλι» μοιάζει να χάνει σε ισχύ.

Πόσο μάλλον σε μια περίοδο που ο Χουάνκαρ δεν δείχνει πολύ καλά, με συνέπεια η αριστερή πλευρά να μπάζει διαρκώς προκαλώντας τον αντίπαλο να εκμεταλλευτεί τα ελεύθερα μέτρα. Κι εκεί ακριβώς θα βρίσκεται, λογικά, ο Ποντένσε – όχι όποιος κι όποιος.

Ο Τζούρισιτς και το καλό σημάδι

Θ’ αναρωτηθεί κανείς εύλογα αν και πόσο ο Τζούρισιτς τρέχει παραπάνω από τον Μπερνάρ, υπηρετώντας τις ανάγκες της θέσης που καλύπτει. Ελάχιστα θ’ απαντήσει κάποιος άλλος. Ίσως μάλιστα χάνεται ανά μικρά διαστήματα μέσα στο ίδιο παιχνίδι.

Ο Σέρβος μεσοεπιθετικός παρόλα αυτά έχει ορισμένα πολύ απαραίτητα στοιχεία γι’ αυτόν τον Παναθηναϊκό. Έχει μια σπέσιαλ ατομική ενέργεια στο «ένας μ’ έναν», διότι και η ντρίμπλα του είναι υψηλού επιπέδου και η επιτάχυνση λειτουργεί τέλεια, πατά με συνέπεια στην αντίπαλη περιοχή με περισσότερες πιθανότητες να σκοράρει, αλλά κυρίως εκτελεί αφενός με τη μία επαφή αφετέρου προς την εστία.

Σπάνια ο Τζούρισιτς δεν θα βρει τέρμα και σ’ αυτές τις λίγες περιπτώσεις η μπάλα θα περάσει οριακά άουτ, «γλείφοντας» τα δοκάρια. Να μην είναι ιδανικό το τελείωμα και να κοντραριστεί η μπάλα ή ν’ αποκρούσει ένας γκολκίπερ, είναι στο πρόγραμμα.

Το σημάδι όμως δεν του λείπει σε καμία περίπτωση. Το αποδεικνύει διαρκώς ο ίδιος, όντας ο ποδοσφαιριστής που σκοράρει συχνότερα από κάθε άλλον «βασικό» παίκτη του «Τριφυλλιού», διότι του Γερεμέγεφ, που τώρα μπήκε στην εξίσωση του ροτέισον, η επίδοση δεν μετρά.

Η διαχείριση του Μπερνάρ

Ο Μπερνάρ ούτε αβίαστα περνά αντίπαλο πάνω στην κίνηση, χάνοντας πολλές φορές την κατοχή της μπάλας (δεύτερος μετά τον Παλάσιος σε απώλειες), ούτε τέρμα βρίσκει με την ίδια συχνότητα. Ο Παναθηναϊκός μοιάζει, πια, να τον έχει ανάγκη για συγκεκριμένες περιστάσεις και ρόλο που δεν θα τον εκθέτει σε κάποιες περιπτώσεις.

Να χωρέσουν μαζί και οι δύο, σε αγώνες υψηλής έντασης, δοκιμάστηκε και δεν έπιασε στον βαθμό που απαιτούσαν οι συνθήκες. Κυρίως διότι μετά οι αλληλοκαλύψεις χάνονται εντελώς. Εκτός κι αν αλλάξει η συνολική δομή του ενός συνόλου.

Κατά τα φαινόμενα ο Γιοβάνοβιτς έχει την απάντηση στο πιάτο και χρειάζεται απλώς να την «καταπιεί» για να γευτεί τους καρπούς της. Αρκεί να δαγκώσει και να μην δαγκωθεί έως ότου πειστεί να τροποποιήσει λίγο την ιεραρχία.

Όλοι ξέρουν πόσο σέβεται κι εκτιμά κάθε παίκτη του, ιδίως δε όσους τους στάθηκαν σε κάμποσα. Την ίδια στιγμή ωστόσο το σωστό ξέρει πότε θα το κάνει. Χωρίς δεύτερες σκέψεις ή ενστάσεις.

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News