Αντώνης Καρπετόπουλος: Ο Θεός γλίτωσε τον Άγγελο Ποστέκογλου από εμάς

O Ποστέκογλου κάνει πρωταθλητισμό με την Τότεναμ στην πρώτη χρονιά του που βρέθηκε να δουλεύει γι’ αυτή. Το κάνει, ενώ η Τότεναμ πώλησε τον Χάρι Κέιν, αυτόν που οι Άγγλοι λένε πως είναι ο καλύτερος παίκτης που είχε ποτέ.

Ο Ποστέκογλου στους τρεις πρώτους μήνες του στο νησί οδήγησε την Τότεναμ στο καλύτερο ξεκίνημά της στην Πρέμιερ Λιγκ. Ξύπνησε μία ομάδα που παρέλαβε χωρίς ηθικό μετά από μία χρονιά το λιγότερο καταστροφική. Και το κάνει με τον ενθουσιασμό ενός προπονητή, που στα 58 του χρόνια νιώθει ότι παίρνει τη μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας του. Παρ’ όλο που έχει ένα γεμάτο βιογραφικό.

Πολίτης

Όταν η Τότεναμ ανακοίνωσε την πρόσληψή του η Guardian έγραψε ότι εμπιστεύεται έναν «πολίτη του κόσμου». Αυτό είναι ο Ποστέκογλου. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965, αλλά με την οικογένειά του βρέθηκε στην Αυστραλία σε ηλικία 5 ετών. Έχει δουλέψει εκτός απ’ την Ελλάδα και την Αυστραλία, στην Ιαπωνία και φυσικά στη Σέλτικ.

Λίβερπουλ

Στην παρουσίασή του απ’ την Τότεναμ τούς ευχαρίστησε όλους για την ευκαιρία που του έδωσαν, αλλά τους είπε πως η ομάδα του είναι η Λίβερπουλ!

«Το ποδόσφαιρο ήταν όλος ο κόσμος μου όταν ήμουν παιδί. Δύο ομάδες που έβλεπα στην τηλεόραση τη δεκαετία του ’70 ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κι η Λίβερπουλ. Κάποιοι φίλοι είχαν επιλέξει τη Γιουνάιτεντ, οπότε επέλεξα τη Λίβερπουλ για να υπάρχει λίγη ένταση στη ζωή μου διότι η Αυστραλία είναι το πιο ήσυχο μέρος του κόσμου» είπε.

Στην πρώτη του συνέντευξη το πήγε πιο πέρα. Δήλωσε πως όταν ήταν μικρός ένιωθε ότι ο Κέβιν Κίγκαν ήταν ο μεγαλύτερος παίκτης του κόσμου κι ορκίστηκε πως την αφίσα του την κατέβασε απ’ το δωμάτιό του μόλις πριν από λίγους μήνες.

Είπε ακόμα πως με τον πατέρα του, Δημήτρη (που στο Σίδνεϊ έγινε Τζιμ), ξυπνούσαν στις 4 το πρωί για να δουν τους τελικούς της Λίβερπουλ. Δεν ξέρω πόσο άρεσαν αυτά στους οπαδούς της Τότεναμ, αλλά έτσι είναι ο Ποστέκογλου.

Μελβούρνη

Έχει φυσικά παίξει μπάλα από μικρός, αλλά ποτέ του δεν καυχήθηκε για όσα έκανε. Ξεκίνησε στην ομάδα Νέων της Μελβούρνης κι ανέβηκε στην πρώτη ομάδα, στην οποία παρέμεινε επί εννέα χρόνια, κατακτώντας δύο τίτλους και φτάνοντας επίσης στην εθνική ομάδα της Αυστραλίας.

Λέει ότι του άρεσε να παίζει στην Εθνική πιο πολύ απ’ τη Μελβούρνη.

«Εκείνη την εποχή, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990, το 4-4-2 ήταν πολύ της μόδας. Αλλά στην Εθνική παίζαμε με 4-3-3, με τους εξτρέμ να επιτίθενται και τους μπακ να βοηθούν στη μεσαία γραμμή. Δεν ήταν ένα συμβατικό σύστημα, αλλά μας άρεσε», είπε. Τονίζοντας πως από τότε άρχισε ν’ αγαπάει το ρίσκο κι ότι δεν του έμοιαζε βαρετό και συνηθισμένο.

Τράπεζα

Έχοντας ολοκληρώσει την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής σε ηλικία 27 χρονών λόγω τραυματισμού, ο Ποστέκογλου εγκατέλειψε το ποδόσφαιρο κι άρχισε να εργάζεται σε τράπεζα.

«Μια μέρα ήμουν στη δουλειά και με πήραν τηλέφωνο απ’ τη Μελβούρνη, την παλιά μου ομάδα» διηγείται. «Μου λένε ότι αν θέλω έχουν δουλειά για μένα ως προπονητής, αλλά μόνο για τρία παιχνίδια. Ήταν τίμιοι. Μου είπαν πως θα πάρουν απόφαση για την επόμενη χρονιά μόνο μετά τη λήξη του πρωταθλήματος, αλλά πως δεν είχα ελπίδες».

Φυσικά αποφάσισε να δεχτεί την πρόταση και να αφήσει τη μόνιμη δουλειά του στην τράπεζα, σίγουρος ότι αυτοί οι τρεις αγώνες είναι η ευκαιρία του. Είχε δίκιο, διότι από εκείνο το τηλεφώνημα το 1996 ξεκίνησαν όλα. Το 2013 έφτασε στον πάγκο της Αυστραλίας, την οποία οδήγησε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας το 2014 και στη νίκη στο Κύπελλο Ασίας το 2015.

Όταν τον κάλεσε η Γιοκοχάμα πήγε στην Ιαπωνία χωρίς δεύτερη σκέψη και παρέμεινε για τρία χρόνια, οδηγώντας την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά από δεκαπέντε χρόνια. Και μετά έφτασε στη Σέλτικ, στην οποία έκανε το τρεμπλ Σκωτίας (πρωτάθλημα, Κύπελλο και Λιγκ Καπ) με νίκες κόντρα στη Ρέιντζερς σε οποιοδήποτε κρίσιμο ματς.

Παναχαϊκή

Η Τότεναμ έμαθε γρήγορα να αγαπά τον πρώτο Αυστραλό που κατάφερε ποτέ να φτάσει στην Πρέμιερ Λιγκ. Απ’ την προετοιμασία, ο Ποστέκογλου έχει επιβάλει το σύστημα που είχε μάθει να αγαπάει στην εθνική Αυστραλίας: το 4-3-3 με τους εξτρέμ που επιτίθενται και τους μπακ που πάντα βοηθούν.

Και δεν μιλάει ποτέ για την εμπειρία του στην Παναχαϊκή. Ευτυχώς, υπήρξε κακή. Ο Θεός τον γλίτωσε από μας.

Έμπαινε Γιούτσο!

Το σύνθημα «έμπαινε Γιούτσο» ακουγόταν στα γήπεδα απ’ το 1964 μέχρι το 1976, που ο Νίκος Γιούτσος σταμάτησε να αγωνίζεται. Ήταν οι καιροί που στις εξέδρες των γηπέδων δεν σύχναζε κόσμος που σκεφτόταν πώς θα φτιάξει τετράστιχα για να βρίσει οργανωμένα μανάδες και πατεράδες.

Το «έμπαινε Γιούτσο» ήταν προτροπή: του ζητούσαν να πάρει την μπάλα και να τους περάσει όλους τους αντιπάλους επειδή ήταν ικανός να το κάνει.

Το 1964 που ήρθε απ’ την Ουγγαρία δεν ήταν κάποιος τυχαίος: ήταν ένας αληθινός σταρ της Τσέπελ και του ουγγρικού πρωταθλήματος, που ήταν πολύ ανώτερο απ’ το δικό μας.

Σε μια συνέντευξή του είχε πει ότι ο Ολυμπιακός για να τον αποκτήσει περίπου τον παγίδευσε: του πήραν το διαβατήριο και δεν μπορούσε να βγάλει άλλο και να γυρίσει πίσω. Ο Γιούτσος στην Ουγγαρία βρέθηκε το 1947. Γεννήθηκε στην Καστοριά το 1942. Τον Ολυμπιακό έμαθε να τον αγαπάει και τον αγάπησε πολύ, όπως και τον Πειραιά.

Όταν έφυγε απ’ τον Ολυμπιακό το 1974, μετά από έναν καβγά με τον Λάκη Πετρόπουλο κι έχοντας κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα και τέσσερα Κύπελλα, δεν άφησε τον Πειραιά, αλλά έπαιξε στον Εθνικό για δύο χρόνια. Ένα διάστημα υπήρξε και δημοτικός σύμβουλος, νομίζω εκλεγμένος με την παράταξη του Παναγιώτη Φασούλα.

Δεν τον θυμάμαι ως παίκτη, αλλά τον θυμάμαι ως υπηρεσιακό προπονητή του Ολυμπιακού: τον είχε βάλει στη διοίκηση μαζί με τον Γιώργο Σιδέρη ο Σωκράτης Κόκκαλης (που ήταν και κουμπάρος του) και δύο φορές νομίζω που ο Ολυμπιακός χρειάστηκε υπηρεσιακό προπονητή δήλωσε «παρών».

Έφυγε έχοντας ζήσει μία συναρπαστική ζωή καθώς αγαπήθηκε για τα ποδοσφαιρικά του προσόντα σε δύο χώρες. Όποιος τον είδε έχει να λέει πως δεν ήταν απλώς καλός, αλλά απολαυστικός.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα…

Κοπεγχάγη

Δεν είναι κακή η αποψινή βραδιά στο Τσάμπιονς Λιγκ – απλώς δεν υπάρχει στο πρόγραμμα ένα ματς που θα μπορούσε να είναι ημιτελικός έστω της διοργάνωσης.

Σίγουρα το πιο ενδιαφέρον ματς είναι αυτό στην Κοπεγχάγη, όπου η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ παίζει τα ρέστα της: με ήττα στη Δανία, μετά την ήττα κι απ’ τη Γαλατά στο «Ολντ Τράφορντ», θα κινδυνέψει να μείνει εκτός συνέχειας στην Ευρώπη. Αν σκεφτεί κανείς ότι την προηγούμενη αγωνιστική κέρδισε την Κοπεγχάγη με γκολ του Μαγκουάιρ και σωτήρια επέμβαση του Ονάνα, σε εκτέλεση πέναλτι, όλο μοιάζει ψυχόδραμα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί