Ολυμπιακός: Όποιος δεν... θέλει, ο Iανουάριος πλησιάζει!

Θα συμφωνήσουμε -νομίζω- ότι οι αθλητές, όπως κι όλοι οι εργαζόμενοι, δεν είναι ρομπότ. Υπ’ αυτή την έννοια, ο οποιοσδήποτε δικαιούται μία κακή μέρα στη δουλειά. Άντε και δύο. Όταν αναφερόμαστε, ωστόσο, στο τοπ ποδοσφαιρικό επίπεδο κι οι αμοιβές ξεκινούν από κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες για να φτάσουν σε επταψήφια νούμερα, δεν υπάρχουν περιθώρια για πλάκα. Είναι θέμα επαγγελματισμού, εγωισμού και καριέρας, το να μην επιτρέπεις σε κανέναν να σε… κρεμάσει στα μανταλάκια.

Το βράδυ της Κυριακής στο γήπεδο της Τρίπολης, η συμπαράσταση του κόσμου του Ολυμπιακού ήταν συγκλονιστική. Ακόμη κι άνθρωποι που δεν είναι σε κάθε παιχνίδι στο γήπεδο, ένιωσαν την αδικία της τιμωρίας στο πετσί τους, συνειδητοποίησαν ότι η ομάδα χρειάζεται συσπείρωση για να τα βάλει με θεούς και δαίμονες κι έδωσαν βροντερό «παρών».

Όταν είσαι παίκτης πρώτης γραμμής, όνομα, διεθνής με την πατρίδα σου ή στον προθάλαμο και βλέπεις όλο αυτό το σκηνικό που έχει στηθεί, απλώς μπαίνεις στο γήπεδο και δαγκώνεις. Πρώτα απ’ όλα για να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου κι ας μην σου «πιάσει» τίποτα στη διάρκεια του αγώνα. Τουλάχιστον πάλεψε, μην κάνεις αγγαρεία…

Ο κόσμος, βλέπει, κρίνει κι αναγνωρίζει την προσπάθεια, τη θέληση, την επιθυμία να βάλεις ένα λιθαράκι στη μάχη για ένα δύσκολο τρίποντο. Δεν θα μπω σε διαδικασία να γράψω ονόματα επειδή δεν έχω τη διάθεση να… σταυρώσω κανέναν. Δεν μπορώ, όμως, να καταλάβω πώς γίνεται να έχεις παλέψει τόσο πολύ και για χρόνια προκειμένου να βρεθείς σε επίπεδο πρωταθλητισμού και να μην τα δίνεις όλα σε ένα 90λεπτο.

Μπορώ να δεχτώ πως ορισμένοι έχουν ξενερώσει επειδή δεν είναι βασικές επιλογές στον Ολυμπιακό του Μαρτίνεθ, ακόμη και το να θέλουν να αποχωρήσουν. Ο Ιανουάριος είναι κοντά. Όταν, όμως, φοράς τη φανέλα και μπαίνεις στο γήπεδο, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να μετατρέψεις την τσαντίλα σου σε ενέργεια.

Άρπαξε την ευκαιρία και δείξε ότι είσαι αδικημένος. Μη συμπεριφέρεσαι λες και μόλις σηκώθηκες απ’ το κρεβάτι. Άδραξε την ευκαιρία, σαν να μην υπάρχει αύριο, αν όχι για τον νυν, για τον επόμενο εργοδότη σου. Και κάπου εκεί κλείνεις τ’ αφτιά σου και σε ό,τι ακούγεται και περιμένεις την επόμενη ευκαιρία.

Τι να πει κι ο Λουκ Σίκμα, που κάποιοι βιάστηκαν να… στήσουν στον τοίχο επειδή τόλμησε να είναι τραυματίας σε ένα κακό φεγγάρι της ομάδας του Μπαρτζώκα. Με το που του δόθηκε η ευκαιρία, μπήκε στο τερέν κι έδωσε απαντήσεις. Αυτό δείχνει καρύδια. Κι αυτό σε τελική ανάλυση πρέπει να είναι ο οδηγός για κάθε αθλητή αυτού του επιπέδου. Όλα τα άλλα δεν βοηθούν ούτε τον ποδοσφαιριστή, ούτε την ομάδα.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News