Ντιέγκο Μαραντόνα: Η τραγική ιστορία του ανθρώπου που ερμήνευσε το εμβληματικό «La Mano de Dios»

Πρόκειται για μία από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές της ταινίας «Maradona» του Εμίρ Κουστουρίτσα. Λίγο μετά την είσοδό του σε ένα μικρό και σκοτεινό κλαμπ, ο Ντιεγκίτο ανεβαίνει στη σκηνή, στέκεται μπρος στο μικρόφωνο και ερμηνεύει ένα τραγούδι… για τον εαυτό του, υπό τα βλέμματα της συζύγου του και της κόρης του.

Σύντομα ανεβαίνουν για να τον πλαισιώσουν στη σκηνή φίλοι και παλιοί συμπαίκτες του στην Μπόκα Τζούνιορς και την Εθνική Αργεντινής – ανάμεσά τους και ο Κάρλος Μακάλιστερ, ο πατέρας του σημερινού διεθνή άσου της Λίβερπουλ. Το κοινό, αν και ευάριθμο, δημιουργεί εντυπωσιακή ατμόσφαιρα φωνάζοντας το ρυθμικό «Marado, Marado» σε κάθε ρεφρέν.

Η σκηνή κρατά λιγότερο από πέντε λεπτά και η ταινία του Κουστουρίτσα μεταβαίνει γρήγορα αλλού. Όμως,το τραγούδι «La Mano de Dios» («Το χέρι του Θεού» στα ισπανικά) είναι από εκείνα που σε κάνουν να το αναζητήσεις στο YouTube για να το ξανακούσεις. Δεν χρειάζεται να καταλαβαίνεις τους στίχους για να μουρμουρίσεις την κολλητική μελωδία του.

Πόσοι, όμως, θαυμαστές του Μαραντόνα εκτός Αργεντινής, γνωρίζουν την τραγική ιστορία του Ροδρίγο Μπουένο, του ερμηνευτή της αυθεντικής εκτέλεσης του τραγουδιού;

Ο Ροδρίγο, ο οποίος στην Αργεντινή ήταν γνωστός και με το παρατσούκλι «El Potro» (το πουλάρι) δεν πρόλαβε να δει την ταινία του Κουστουρίτσα ούτε να αντιληφθεί την επίδραση που είχε το τραγούδι του στην παγκόσμια ποπ κουλτούρα. Σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα λίγο έξω από το Μπουένος Άιρες στις 24 Ιουνίου 2000, δύο ημέρες μετά την 14η επέτειο του αυθεντικού «χεριού του Θεού», στον αγώνα Αργεντινή-Αγγλία στο Μεξικό. Ήταν μόλις 27 ετών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι δεν πρόλαβε καν να ηχογραφήσει σε στούντιο το «La Mano de Dios», το οποίο είχε γράψει λίγους μήνες νωρίτερα ο κουνιάδος του, Αλεχάνδρο Ρομέρο. Όπως έχει αποκαλύψει ο τελευταίος σε κατοπινές συνεντεύξεις του, είχε κλειστεί στο δωμάτιό του στις 29 Φεβρουαρίου, αλλά αδυνατούσε να βρει έμπνευση για να συνθέσει το τραγούδι που του είχε ζητήσει ο Ροδρίγο για τον νέο του δίσκο. «Έβαλα τα κλάματα, σκέφτηκα να εγκαταλείψω τη μουσική. Πέταξα την κιθάρα μου, αλλά αμέσως την ξαναπήρα στα χέρια μου. Κοίταξα ψηλά και, αν και δεν είμαι πολύ θρήσκος, είπα: Θεέ μου, δώσε μου μια χείρα βοηθείας».

Ο Ρομέρο ισχυρίζεται ότι δεν είχε κατά νου τον Μαραντόνα όταν άρχισε να γράφει τους στίχους. Μόνο όταν είδε ότι είχε γράψει στο χαρτί τη φράση «en un potrero forjó una zurda inmortal» («σε ένα λιβάδι σφυρηλάτησε (σ.σ. ο Θεός) ένα αθάνατο αριστερό χέρι»), συνειδητοποίησε ότι το τραγούδι θα μπορούσε να αφορά το «Χρυσό Αγόρι» της Αργεντινής.

Σύμφωνα με τον Ρομέρο, ο Ροδρίγο είχε προσπαθήσει ανεπιτυχώς να γράψει ένα τραγούδι για τον Μαραντόνα παλιότερα. Κι όταν άκουσε τον κουνιάδο του να του σιγοτραγουδά για πρώτη φορά τους στίχους, ξετρελάθηκε. «Καταλαβαίνεις τι έχεις κάνει; Ο Ντιέγκο θα το λατρέψει».

Για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο, ο Ροδρίγο έγραψε πάνω στη σελίδα των στίχων το «ΙΝΒΙ» («Ιησούς Ναζωραίος Βασιλεύς των Ιουδαίων», το ακρωνύμιο που ήταν γραμμένο στον Σταυρό του μαρτυρίου) και πρόσθεσε, εξίσου αινιγματικά: «Αυτή θα είναι η τελευταία μου επιτυχία».

Το αγαπημένο τραγούδι του Ντιέγκο

Ο Ροδρίγο Μπουένο άρχισε να ερμηνεύει παντού το «La Mano de Dios». Στις συναυλίες του, στις τηλεοπτικές και στις ραδιοφωνικές εμφανίσεις του. Εξελίχθηκε σε έναν ύμνο για τους θαυμαστές του Ντιέγκο Μαραντόνα, παρότι δεν είχε κυκλοφορήσει ακόμα σε δίσκο ή CD και κέρδισε εξέχουσα θέση στο ήδη ευρύ ρεπορτόριο του δημοφιλούς Αργεντινού τραγουδιστή.

Παράλληλα, έγινε το «διαβατήριο» για να γνωρίσει ο Ροδρίγο από κοντά το μεγάλο του είδωλο. Λίγο καιρό πριν τον θάνατό του, είχε ταξιδέψει στην Κούβα, όπου ερμήνευσε το εμβληματικό τραγούδι σε ένα κοινό στο οποίο βρισκόταν κι ο ίδιος ο Ντιεγκίτο. Χρόνια αργότερα, ο Μαραντόνα παραδέχθηκε ότι το «La Mano de Dios» ήταν το αγαπημένο του απ’ όλα τα τραγούδια που έχουν γραφτεί για εκείνον.

Ο Ροδρίγο Μπουένο έφυγε απ’ τη ζωή με τραγικό τρόπο στις 24 Ιουνίου 2000 και το τραγούδι για το «Χέρι του Θεού», αποδείχθηκε πράγματι η τελευταία του επιτυχία, όπως με ανατριχιαστικό τρόπο είχε προφητέψει. Παράλληλα, όμως, είναι και το τραγούδι που του χάρισε την αθανασία, αφού ακόμα και σήμερα όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανά τον κόσμο που γοητεύονται απ’ τον μύθο του Μαραντόνα, το ανακαλύπτουν, το αγαπούν και το τραγουδούν.

 

 

Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News