Γιώργος Χελάκης: Ο Ρέτσος, το πραγματικό πρόβλημα κι οι... εισαγγελείς των πληκτρολογίων

Hταν τόσο μεγάλη η απογοήτευση των οπαδών του Ολυμπιακού, απ’ τον τρόπο που ήρθε η ήττα κόντρα στην ΑΕΚ, που από ολόκληρο παιχνίδι στάθηκαν στη φάση του γκολ, όπου ο Ρέτσος δεν κάνει φάουλ στον Ελίασον και τον αφήνει να μπει και να πλασάρει τον Τζολάκη. Οπως γίνεται συνήθως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στήθηκε λαϊκό δικαστήριο, στο οποίο… καταδικάστηκε ο διεθνής στόπερ του Ολυμπιακού.

Ετσι γίνεται πολλές φορές στο ποδόσφαιρο. Ορισμένες φορές και στην πραγματική ζωή. Αναζητείται εξιλαστήριο θύμα να την πληρώσει για όλα. Στον δε φανταστικό κόσμο των social media τα πράγματα είναι ακόμα χειροτέρα. Κάπως έτσι ο Παναγιώτης Ρέτσος βρέθηκε στα… μανταλάκια. Με αφορμή το λάθος του 25χρονου στόπερ βγήκε το συμπέρασμα ότι δεν κάνει για τον Ολυμπιακό, όπως αποφάνθηκαν οι προπονητές του πληκτρολογίου. Οτι ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ, ο Κάρλος Καρβαλιάλ κι ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ έχουν άλλη γνώμη, δεν φαίνεται να τους προβλημάτισε ιδιαίτερα. Οτι ο Γκουστάβο Πογέτ τον εμπιστεύεται στην Εθνική ομάδα δεν κλόνισε την… απόφασή τους.

Eίμαι ο τελευταίος που θα ισχυριζόμουν ότι μετά τον Ρέτσο το… χάος. Σίγουρα υπάρχουν στόπερ που μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα απ’ αυτόν στο κέντρο της άμυνας του Ολυμπιακού. Αναφέρομαι σε στόπερ που είναι στα οικονομικά μέτρα του Ολυμπιακού, όχι γενικά κι αόριστα. Ο Ρέτσος έχει επιλογές σε κρίσιμες στιγμές που δεν συνάδουν με τη γενικότερη παρουσία του στα παιχνίδια. Κάποια στιγμή λες και… κλείνει ο διακόπτης. Ο παίκτης παίρνει καταφανώς λάθος αποφάσεις σαν να παρασύρεται απ’ το πάθος του.

Θα μπορούσε κανείς να μιλήσει για έλλειψη παραστάσεων κι εμπειριών. Δεν ισχύει, διότι από τα δεκαεννέα χρόνια του έχει παίξει σε κάμποσες ομάδες, πρωταθλήματα και διοργανώσεις. Το κακό είναι ότι οι προπονητές που τον είχαν στη διάθεσή τους δεν κατάφεραν να λύσουν αυτό το σοβαρό πρόβλημα, που υπονομεύει την αξία του παίκτη, αλλά και την προσφορά του. Ισως, ένα ορισμένο μέρος της ευθύνης να πέφτει στις πλάτες των προπονητών, που κατά περιόδους τον διαχειρίστηκαν. Η μεγαλύτερη ευθύνη βαραίνει τον ίδιο, που δεν έχει λύσει ένα τόσο σημαντικό πρόβλημα. Mε αυτούς τους όρους μπορεί να γίνεται συζήτηση για τον Παναγιώτη Ρέτσο.

Με αφορισμούς και… καταδίκες το μόνο που γίνεται είναι να δημιουργείται μία επιπλέον πίεση σε έναν παίκτη, που μόνο για έλλειψη διάθεσης και πάθους δεν μπορεί να κατηγορηθεί. Ο ίδιος ξέρει καλύτερα απ’ τον καθένα τις αδυναμίες του. Είναι δικό του θέμα να αναμετρηθεί με αυτές και να τις νικήσει. Στον βαθμό που θα το καταφέρει είναι ένας πολύ χρήσιμος παίκτης για την ομάδα του. Ελπίζω να συμφωνούμε ότι η εξέλιξη ενός ποδοσφαιριστή δεν σταματάει στα είκοσι πέντε χρόνια του.

Το λάθος

Κι επειδή πολύς λόγος γίνεται για το λάθος του Παναγιώτη Ρέτσου και του φορτώνεται η ευθύνη για το γκολ του Ελίασον, που έκρινε το ντέρμπι, καλό είναι να πούμε δυο πράγματα παραπάνω για τη συγκεκριμένη φάση. Η μπάλα είναι στην κατοχή του Γιόβετιτς, που την προστατεύει με το σώμα του, έχοντας στις πλάτες του τον Βίντα. Κι όμως! Ο Κροάτης στόπερ την αποσπά με άνεση από τον Μαυροβούνιο, ο οποίος υστερεί απελπιστικά στις σωματικές επαφές. Του παίρνει σχετικά εύκολα την μπάλα και τη μεταβιβάζει στον Μάνταλο, ο οποίος αμέσως την ανοίγει στον κενό χώρο για τον Ελίασον.

Κενός χώρος γιατί υπήρξε; Διότι ο Κάρμο, παρασυρμένος απ’ τη ροή του παιχνιδιού, έχει βγει ψηλά στο γήπεδο. Τόσο ψηλά που -όταν γίνεται η πάσα στον Μάνταλο- αντί να βρίσκεται αυτός στον χώρο ευθύνης του, βρίσκεται ο Ορτέγκα, που επίσης αιφνιδιάζεται. Για να κάνει το μοιραίο λάθος ο Ρέτσος έχει προηγηθεί λάθος του Γιόβετιτς, σοβαρό λάθος του Κάρμο κι αιφνιδιασμός του Ορτέγκα. Ετσι έχουν τα πράγματα και καλό είναι να εξετάζονται στο σύνολό τους πριν καταλήξουμε στο «σταύρωσον αυτόν».

Για να μπει γκολ στο ποδόσφαιρο, χρειάζεται να γίνει κάποιο λάθος. Εδώ είχαμε αλληλουχία λαθών, σε μια φάση που εξελίχτηκε σε λιγότερο από δέκα δευτερόλεπτα. Πρώτα να δοθούν εύσημα στους παίκτες της ΑΕΚ, που ενήργησαν όπως ενήργησαν. Μετά να μοιραστεί η ευθύνη για τα λάθη, αντί να φορτωθούν όλα σε εκείνον που έκανε το τελευταίο και πιο κρίσιμο. Διαφορετικά να μην συζητούμε για κανονικό ποδόσφαιρο, αλλά για αρένα, στην οποία κάποιος θα ριχτεί για να κοπάσει η οργή του πλήθους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News