Στ. Γεωργακόπουλος: Το πιο μεγάλο πρόβλημα για τον Χρήστο Κόντη...

Eπειδή είμαστε πλέον μεγάλα παιδιά και οι κωλοτούμπες δεν είναι εύκολες, ούτε τιμητικές, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι ανήκω στην κατηγορία εκείνων των λίγων που βρήκαν ρεαλιστική βάση στην απόφαση Αλαφούζου να απομακρύνει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς και να τον αντικαταστήσει με τον Φατίχ Τερίμ. Κι εξηγούμαι…

Ο μεγαλομέτοχος του Παναθηναϊκού από πέρυσι είχε… χρεωμένο τον Σέρβο τεχνικό για την απώλεια του τίτλου. Πρώτον επειδή ροκανίστηκε στα πλέι οφ η διαφορά που είχε αποκτήσει το «τριφύλλι» στη διάρκεια της σεζόν. Δεύτερον επειδή δεν αξιολόγησε σωστά το κύμα covid-19 που έπληξε την ομάδα του παραμονή του αγώνα με τον Ολυμπιακό και συναίνεσε να μεταφερθεί ο αγώνας μόλις μία μέρα αργότερα, με τα γνωστά επακόλουθα. Το να κρίνει ένας ιδιοκτήτης ότι ένας προπονητής έπιασε ταβάνι είναι εντός προγράμματος. Το να θέλει να τον αντικαταστήσει με έναν προπονητή που θεωρεί ότι έχει πιο ισχυρή προσωπικότητα για να δώσει στην ομάδα αυτό που της λείπει, επίσης.

Στην περίπτωση Τερίμ θεωρητικά βρήκε έναν τεχνικό που έχει μία τέτοια δυναμική ή τουλάχιστον την είχε στο παρελθόν. Ο Τούρκος προπονητής, ωστόσο, προφανώς επειδή θεωρεί ότι δεν έχει να αποδείξει τίποτα και σε κανέναν, ανέλαβε την ομάδα με τρομερή έπαρση και με τη νοοτροπία πως ό,τι κι αν κάνει, θα του βγει.

Στα πρώτα παιχνίδια είναι αλήθεια πως αυτή η φιλοσοφία, τον ευνόησε. Πήρε ματς σημαντικά ακόμη και με τον Ακαϊντίν σέντερ φορ, αλλά έχασε ή μάλλον δεν κέρδισε ποτέ τα αποδυτήρια. Το «δεν σας βλέπω» δεν αφορούσε μόνο τους αντιπάλους, αλλά και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές του, καθώς από την πρώτη μέρα άλλαζε πρόσωπα και διατάξεις χωρίς να φροντίσει να κρατήσει τις απαραίτητες ισορροπίες κι αυτό το χάρος αποτυπώθηκε στο χορτάρι.

Μοιραία, ο Γιάννης Αλαφούζος βρέθηκε δέσμιος της επιλογής του και το ακόμη χειρότερο είναι πως στην παρούσα φάση εμπιστεύθηκε τον μοναδικό άνθρωπο που θα μπορούσε να εμπιστευθεί και δεν είναι άλλος από τον Χρήστο Κόντη, πρώην βοηθό του Γιοβάνοβιτς. Ο Κόντης ξέρει καλά το τι συμβαίνει μέσα στις κλειστές πόρτες του γηπέδου της Λεωφόρου, γνωρίζει πρόσωπα, καταστάσεις, συνθήκες και μπορεί να αλλάξει το κλίμα, αν όχι στο αποψινό ντέρμπι «αιωνίων» που δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία, σίγουρα ενόψει του τελικού του Κυπέλλου Ελλάδας το προσεχές Σάββατο στο Βόλο που παίζεται κι ένας τίτλος.

Το μεγάλο πρόβλημα του Κόντη και του κάθε βοηθού που επιστρέφει σε μία ομάδα ως πρώτος προπονητής, είναι πολύ συγκεκριμένο. Ο ρόλος του συνεργάτη του προπονητή, προϋποθέτει να είναι ή να κάνει τον φίλο με τους παίκτες. Να παρηγορεί και να εμψυχώνει εκείνους που δεν παίζουν, να εξηγεί τις αποφάσεις του κόουτς, να παίζει το ρόλο του «καλού», όταν ο προπονητής στα μάτια κάποιων είναι ο «κακός».

Ο πρώτος προπονητής, ωστόσο, οφείλει να επιβληθεί, να κερδίσει τους παίκτες, να πάρει από τον καθένα το 100%, ειδικά σε παιχνίδια που έχουν μεγάλη βαρύτητα όπως αυτά που έχει μπροστά του ο Παναθηναϊκός.

Δεν αρκεί να είναι «καλό παιδί» που ομολογουμένως είναι ο Χρήστος Κόντης, χωρίς την παραμικρή διάθεση να μειώσω την αξία του νέου τεχνικού του «τριφυλλιού», ο οποίος και δυνατότητες έχει και γνώση και αγάπη γι’ αυτό που κάνει από τότε που κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Εκείνο που μετράει, επαναλαμβάνω, είναι πως τώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει όλους τους παίκτες ως… φίλος.

Πρέπει να πάρει σοβαρές και σκληρές αποφάσεις, ενώ παράλληλα πρέπει να φροντίσει η ομάδα να λειτουργήσει σύμφωνα με το σχέδιο και να φτάσει στην επίτευξη των στόχων της. Αυτό θεωρώ πως είναι και το πιο μεγάλο στοίχημα, μέχρι να έρθει η ώρα των απαντήσεων πάνω στο χορτάρι.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στην SPORTDAY που κυκλοφορεί Ακολουθείστε τo SPORTDAY.GR στο Google News